Το «Δόγμα του Σοκ» και η εφαρμογή του στην Ελλάδα

.

Ανδρέας Μουντζουρούλιας

Η σαλαμοποίηση και ταυτόχρονα φτωχοποίηση της Ελληνικής κοινωνίας, με την εφαρμογή του δόγματος του σοκ βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και γίνεται φανερό κατά τη διάρκεια των μνημονιακών χρόνων, φτάνοντας σε ένα λυπηρό αποκορύφωμα στις μέρες που διανύουμε και στην έναρξη του τρίτου μνημονίου. Ένα μνημόνιο με όρους ιδιαιτέρως επαχθείς που είναι σχεδόν πασιφανές ότι η χώρα δε θα μπορεί να το αντέξει.

Το «δόγμα του σοκ» είναι είτε η επιβολή από δικτατορικά καθεστώτα είτε η εφαρμογή από δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις του τρίπτυχου: «ιδιωτικοποιήσεις, κρατική απορρύθμιση/ελεύθερο εμπόριο και δραστικές περικοπές στις κρατικές δαπάνες».Προϋπόθεση για να εφαρμοστεί το δόγμα αυτό είναι… να υπάρξει μια κρίση που μπορεί να οφείλεται είτε σε πολέμους, εμφύλιους πολέμους, είτε σε φυσικές καταστροφές είτε σε δυσεπίλυτα οικονομικά προβλήματα, όπως ο υπερπληθωρισμός ή το υπέρογκο χρέος.

Στον Μίλτον Φρίντμαν αποδίδεται η θεωρία του δόγματος του σοκ ή θεραπείας σοκ. Όπως ο ίδιος ισχυρίζεται η “επιτυχία” της πολιτικής αυτής βασίζεται στο γεγονός ότι ο φόβος και οι ενοχές για τα αποτελέσματα της κρίσης ή της καταστροφής κάνει τους πολίτες ανεκτικούς και απαθείς σε επαναλαμβανόμενες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις ακριβώς επειδή πιστεύουν ότι κάτι άλλο χειρότερο έρχεται.

Η Ψυχοπαθολογία του Ιουδαϊσμού

.

του Herve Ryssen

μεταφρασμένο από τα γαλλικά από τον John de Nugent

μετάφραση στα ελληνικά: Δημήτριος Μιμίδης

Ο Ιουδαϊσμός δεν είναι απλώς μια «θρησκεία», καθώς πολλοί Εβραίοι είναι εμφανείς άθεοι ή αγνωστικιστές, και δεν θεωρούν τους εαυτούς τους λιγότερο Ιουδαίους για όλα αυτά. Ο Εβραϊσμός δεν αποτελεί μια φυλή, ακόμη και αν είναι αλήθεια ότι ένα «εκπαιδευμένο μάτι», τις περισσότερες φορές, μπορεί να αναγνωρίσει μια εβραϊκή παρουσία, δηλαδή, ένα χαρακτηριστικό μοτίβο που είναι αποτέλεσμα της αυστηρής τήρησης από την πλευρά τους της ενδογαμίας για αιώνες.

Οι Εβραίοι βλέπουν τους εαυτούς τους ως τους «εκλεκτούς» του Θεού, και ο γάμος έξω από την κοινότητα είναι απολύτως κατακριτέος. Ωστόσο, οι μικτοί γάμοι αποτελούν πραγματικότητα και έχουν επίσης βοηθήσει να ανανεωθεί το αίμα του Ισραήλ κατά τη διάρκεια όλων των αιώνων που πέρασαν στα διάφορα γκέτο, όπου οι Εβραίοι προτιμούσαν να ζουν χωριστά και εκτός από τον υπόλοιπο πληθυσμό. Η βασική προϋπόθεση για έναν τέτοιο μεικτό γάμο είναι, η μητέρα να είναι Εβραία, από τότε που οι ορθόδοξοι ραβίνοι αναγνώριζαν ως εβραιόπουλο μόνο το παιδί που είχε γεννηθεί από μητέρα Εβραία.

Ωστόσο, έχοντας μόλις έναν Εβραίο πατέρα ή παππού και γιαγιά, αρκεί για ένα άτομο να συνταυτίζεται πλήρως με τον Ιουδαϊσμό. Ο Εβραϊσμός είναι επομένως μια «ψυχική φυλή» που έχει διαμορφωθεί με την πάροδο των αιώνων από την εβραϊκή θρησκεία και το οικουμενικό πρόταγμα του Ιουδαϊσμού.

ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΤΑ ΑΛΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΠΑΛΑΛΑ

Ο νεοφιλελευθερισμός ως ιδεολογική και πολιτική αντίληψη, γεννήθηκε την δεκαετία του ’40 από τον Οικονομολόγο Μίλτον Φρίντμαν, γιο Ουγγροεβραίων μεταναστών και είναι η απόλυτη έκφραση ενός άκρατου οικονομικού φιλελευθερισμού. Ο νεοφιλελευθερισμός βασίζεται στο δόγμα για περισσότερο ελεύθερη αγορά, δηλαδή περισσότερο καπιταλισμό και λιγότερο κράτος.

Για τον λόγο αυτό μαρξιστές διανοητές θεωρούν τον νεοφιλελευθερισμό ως το μέσον μετάβασης των κοινωνιών στον ολοκληρωτικό καπιταλισμό. Αυτή την ιδεολογία της εποχής μας, της οικονομικής επανάστασης των ελεύθερων αγορών, πολλοί οικονομολόγοι την ονόμασαν «ο καπιταλισμός της καταστροφής».

Το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού διατυμπάνιζε, ψευδώς, πως η παγκόσμια επιβολή του κινήματος θα ήταν ειρηνική. Αντίθετα, επανειλημμένα εκμεταλλεύτηκε τη βία και μια σειρά από τρομακτικά σοκ για να επιβάλει τις ακραίες πολιτικές του. Αυτό το μέγα ψεύδος καταρρίφτηκε από τη στιγμή κατά την οποία η πρώτη χώρα όπου εφαρμόστηκαν αυτές οι νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις ήταν η Χιλή του 1973. Τότε,

δηλαδή, που ο Πινοσέτ επιβάλλοντας στυγνή δικτατορία στη χώρα, ανάτρεψε την εκλεγμένη κυβέρνηση Σαλβαδόρ Αγιέντε και την αιματοκύλησε οδηγώντας την στην καταστροφή με τη ραγδαία εξάπλωση της ανεργίας και την υποβάθμιση των κοινωνικών υπηρεσιών. Αυτές οι πολιτικές αντιλήψεις εφαρμόστηκαν και σε άλλα αυταρχικά καθεστώτα στην λατινική Αμερική, αλλά και στο σημερινό Ιράκ.