Ιταλία: Το μικρό χωριό που «γλίτωσε» της πανδημίας και ο θρύλος του Ναπολέοντα

.

Ιταλία. Το επίκεντρο μιας πανδημίας που έχει αλλάξει ριζικά τις ζωές όλων των ανθρώπων του πλανήτη τις τελευταίες ημέρες.

Η χώρα βρίσκεται μέσα στον «τυφώνα» του κορωνοϊού, καταμετρώντας σχεδόν 11.000 νεκρούς και πλησιάζοντας τα 100.000 επιβεβαιωμένα κρούσματα. Μέσα σε αυτό το μελανό σκηνικό, μικρά «θαύματα» μοιάζουν να δίνουν ελπίδα στους Ιταλούς που βρίσκονται αποκλεισμένοι σε ένα σενάριο που, αν και μοιάζει επιστημονικής φαντασίας, εξελίσσεται σε μια φριχτή πραγματικότητα.

Ένα καταπράσινο σκηνικό περιβάλλει το μικρό χωριό Μοντάλντο Τορινέζε, μόλις 11 χιλιόμετρα από την πόλη του Τορίνο, στη βόρεια Ιταλία. Το γραφικό ιταλικό χωριό φαίνεται πως έχει αποφύγει την φρίκη του κορωνοϊού και ως σήμερα δεν μετρά κανέναν ασθενή από το Covid-19, τη νόσο που προκαλεί ο κορωνοϊός.

Ο θρύλος της ιαματικής πηγής στην Ιταλία που έσωσε τα στρατεύματα του Ναπολέοντα

Δημοσίευμα της Guardian, αναφέρει πως πολλοί είναι εκείνοι που αποδίδουν το «θαύμα» αυτό στην πηγή που αναβλύζει εκεί, πηγή που φέρεται σύμφωνα με τον θρύλο να σώζει τους στρατιώτες του Ναπολέοντα από την πνευμονία, πριν από τη μάχη με την Αυστρία τον 17ο αιώνα.

Μάχη του Αούστερλιτς (2 Δεκ 1805)

αναδημοσίευση από τα Θέματα Στρατιωτικής Ιστορίας

.

Όπως είναι γνωστό οι βάσεις διεξαγωγής του σύγχρονου πολέμου τέθηκαν από το Ναπολέοντα. Αυτός χάρη στην μεγαλοφυΐα του μετέτρεψε τις αντιλήψεις που ίσχυαν μέχρι τότε για την τακτική του πολέμου και καθιέρωσε αρχές πολέμου που παρέμειναν αναλλοίωτες μέχρι σήμερα. Ορισμένες από αυτές είναι οι εξής:

• Ταχύτητα στην επιστράτευση και στη συγκέντρωση.
• Ταχεία αλλαγή των γραμμών και βάσεων επιχειρήσεων.
• Δημιουργία νέου στρατηγικού σχηματισμού του Σώματος Στρατού.
• Συγκρότηση εφεδρειών για επέμβαση στον αγώνα τον κατάλληλο χρόνο.

Κλασσικό παράδειγμα εφαρμογής των Ναπολεόντειων αρχών αποτελεί η μάχη του Αούστερλιτς. Στη μάχη αυτή, ο Ναπολέων, αγνοώντας τις πεπαλαιωμένες αρχές και μεθόδους των Αυστριακών και των Ρώσων στρατηγών και αναπτύσσοντας έναν υπέροχο στρατηγικό συνδυασμό, απέδειξε ότι, στρατεύματα με ικανή ηγεσία -η οποία να εμπνέει σε όλους την πεποίθηση και τη θέληση για τη νίκη- είναι δυνατόν να καταστρέψουν τον αντίπαλο, έστω και αν αυτός έχει το πλεονέκτημα της αριθμητικής υπεροχής.

Το λεπτό που έκρινε την ιστορία και τα ομόλογα…

Ο Ουέλινγκτον με τους στρατιώτες του στη μάχη του Βατερλώ

αναδημοσίευση από το Λογομνήμων κατ’ ευφημισμόν

.

Για τη μάχη του Βατερλώ (Waterloo) που έγινε στις 18/6/1815 και η οποία κατέληξε σε συντριβή των δυνάμεων του Ναπολέοντα, όλοι λίγο πολύ ξέρουμε. Ο Στέφαν Τσβάιχ γράφει για μια λεπτομέρεια της μάχης που θα μπορούσε να αλλάξει την έκβασή της:

Το λάθος του Γκρουσύ:

Ο Γκρουσύ, που κράτησε ανάμεσα στα χέρια του την τύχη του Ναπολέοντα, είχε αρχίσει, απ’ τις 17 Ιουνίου, να ψάχνει για τους Πρώσους, σύμφωνα με τις διαταγές που έλαβε. Ακολουθούσε την κατεύθυνση που του είπανε. Η βροχή έπαψε. Οι νέες μονάδες, που πήρανε χθες το βάπτισμα του πυρός βαδίζουν τώρα ξένοιαστες, σα να πηγαίνουν περίπατο. Ο εχθρός δε φαίνεται πουθενά, ο πρωσικός στρατός παραμένει άφαντος.

Ξαφνικά, ενώ ο στρατάρχης έτρωγε βιαστικά σε μια καλύβα, το έδαφος άρχισε να τρέμει αλαφρά κάτω απ’ τα πόδια του. Έστησε τ’ αυτί του. Ακούγεται ασταμάτητα ένα υπόκωφο μουγκρητό που όσο πάει και ξεμακραίνει. Είναι πυροβολικό, που χτυπάει πολύ μακριά από δω, βέβαια, όχι όμως και σε απόσταση μεγαλύτερη από τρεις ώρες. Μερικοί αξιωματικοί πέφτουν καταγής, σαν τους ινδιάνους, για ν’ ακούσουν καθαρότερα από πού έρχονται οι βροντές.

ΝΑΠΟΛΕΩΝ Α΄ ΒΟΝΑΠΑΡΤΗΣ »Ο ΜΕΓΑΣ» (15 ΑΥΓ 1769 — 5 ΜΑΪ 1821)

αναδημοσίευση από την Ιστορία Ελληνική και Παγκόσμια

.

Ο Ναπολέων (Napoléon Bonaparte/Ναπολέων Βοναπάρτης) (15 Αυγούστου 1769 — 5 Μαΐου 1821) ήταν Γάλλος στρατηγός και Αυτοκράτορας της Γαλλίας (ως Ναπολέων Α΄) επικληθείς Μέγας. Θεωρείται στρατηγική και κυβερνητική μεγαλοφυΐα, ιδρυτής Βασιλικής δυναστείας, (Βασιλικού Οίκου), καταλύτης αλλά και θεμελιωτής ευρωπαϊκών Βασιλείων και Χωρών στα οποία και άφησε βαθιά χαραγμένη τη σφραγίδα της προσωπικότητάς του.

Πρώτα Χρόνια

Γεννήθηκε στην πόλη Αιάκειο (Ajaccio) στην Κορσική, μόλις ένα χρόνο αφού η κυριαρχία του νησιού μεταβιβάστηκε από τη Δημοκρατία της Γένοβας στη Γαλλία. Ο πατέρας του Κάρλος Βοναπάρτης καταγόταν από την Τοσκάνη και ανήκε στα χαμηλότερα στρώματα της αριστοκρατίας. Η μητέρα του, Λετίτσια Ραμολίνο, καταγόταν επίσης από οικογένεια ευγενών. Ο πατέρας της ήταν διοικητής της φρουράς του Αζαξιό και αργότερα Γενικός Επιτηρητής Οδών και Γεφυρών στην Κορσική…

Ήταν ο δευτερότοκος γιος – μικρότερος κατά ένα χρόνο από τον Τζουζέπε ή Ζοζέφ – από συνολικά 8 αδέρφια με τρίτο κατά σειράν τον άλλο αδελφό του Λουτσιάνο ή Λυσιέν. Όταν ο Ναπολέων έφτασε στην ηλικία των 9 ετών, αυτός και ο Ζοζέφ στάλθηκαν στη Γαλλία για σπουδές. Ο Ναπολέων είχε μεγάλο ενδιαφέρον για τα μαθηματικά και αυτό τον οδήγησε να γίνει αξιωματικός του πυροβολικού, ενώ ο αδερφός του συνέχισε για να γίνει ιερέας.

Τελείωσε την Ανωτάτη Ακαδημία Πολέμου στο Παρίσι σε ηλικία μόλις 20 ετών το 1789 λίγο πριν την έκρηξη της Επανάστασης. Αρχικά η στάση του απέναντι της ήταν σχετικά αδιάφορη. Όντας πάντως μικρός και μη Γάλλος αριστοκράτης δεν είχε ελπίδες να εξελιχθει ιεραρχικά και να διακριθεί εκτός και αν λόγω των ρευστών περιστάσεων περίμενε και έδρεπε τις κατάλληλες ευκαιρίες.

Αούστερλιτς 2 Δεκεμβρίου 1805. Ο Ναπολέων θριαμβευτής

Français : La bataille d’Austerlitz Πίνακας του François Pascal Simon Gérard

Του: Β. Ξ. Σπηλιωτόπουλου

Μέσα από τη μεγαλειώδη έκρηξη της Γαλλικής Επανάστασης, όταν η σφύρα της ιστορίας βαρύγδουπα χτυπώντας τον άκμονα μεταμόρφωνε δεδομένα και πρακτικές αιώνων, ξεπήδησε η σχεδόν μυθική μορφή ενός τιτάνα της ιστορίας.  Από την άβυσσο της ανατροπής, καθώς οι προαιώνιες δυνάμεις της αταξίας σάρωναν το ιστορικό γίγνεσθαι, ο Ναπολέων Βοναπάρτης με θόρυβο έσπρωξε τους δείκτες της ιστορίας μπροστά. 

Με το χέρι του, με το πνεύμα του, μα και με τη ρομφαία του, μόνος αυτός εχαλιναγώγησε το χάος, έφερε την τάξη και σκόρπισε αισιοδοξία στους καταπιεσμένους της Εσπερίας.  Διέτρεξε την Ευρώπη σπέρνοντας ιδέες και μηνύματα ελευθερίας, ανάστησε έθνη και οράματα, περιπλανήθηκε στη χώρα των Φαραώ παίρνοντας τη λάμψη των μεγάλων βασιλέων του Νείλου και τέλος με την ορμή του γοήτευσε και ενέπνευσε τους ευγενικούς νόες της εποχής του. 

Ως και ο μέγας Μπετόβεν αφιέρωσε στον «ελευθερωτή» την «Τρίτη συμφωνία» του, την επονομαζόμενη «Ηρωϊκή».

14 Δεκεμβρίου 1812: Το τέλος της «Ρωσσικής Εκστρατείας» και η αρχή του τέλους της αυτοκρατορίας του Μεγάλου Ναπολέοντα

«Η ανθρώπινη ζωή είναι το μοναδικό πράγμα που φροντίζει τον εαυτό του»
Ναπολέων Βοναπάρτης, εξηγώντας γιατί άφησε εκτεθειμένους τους στρατιώτες του στη Ρωσσία

.

Ιστορικά, τα κυριότερα στρατηγικά σφάλματα του Μεγάλου Ναπολέοντος  που οδήγησαν στην απώλεια της Ευρωπαϊκής του αυτοκρατορίας και στην τελική του ήττα, θεωρούνται πως είναι η Εισβολή στην Ισπανία, η εφαρμογή του «Ηπειρωτικού Συστήματος» και η «Ρωσσική Εκστρατεία».

Η Εισβολή στην Ισπανία (Φεβρουάριος του 1808), αντιμετωπίστηκε αμέσως με εξέγερση από τον Ισπανικό λαό, βοηθούσης της Μεγάλης Βρετανίας και της Πορτογαλίας. Στην πραγματικότητα, η Ισπανία ποτέ δεν ετέθη ολοκληρωτικά υπό Γαλλική κατοχή. Η Ισπανική εξέγερση έληξε με ταπεινωτική συνθηκολόγηση στα τέλη του 1813, προκαλώντας εώς τότε συνεχή αντιπερισπασμό στον Μεγάλο Ναπολέοντα και εμψυχώνοντας το σύνολο των Ευρωπαίων που αντιτίθεντο στα σχέδια του να ελέγξει την Ευρωπαϊκή ήπειρο.

Το «Ηπειρωτικό Σύστημα» (ή «Ηπειρωτικός αποκλεισμός») ήταν η πολιτική αποκλεισμού των Βρετανικών εμπορικών πλοίων και αγαθών  από τους λιμένες των κατακτημένων και συμμαχικών της Γαλλίας Ευρωπαϊκών κρατών. Εφαρμόστηκε από τον Μεγάλο Ναπολέοντα στα 1806, στο πλαίσιο του

Αποφθέγματα του Ναπολέοντος Βοναπάρτη

«Είδα το στέμμα της Γαλλίας πεσμένο στο έδαφος και το σήκωσα με το ξίφος μου».

«Ποτέ μην παρενοχλείς τον εχθρό σου όταν διαπράττει κάποιο σφάλμα».

«Στην πολιτική, η ηλιθιότητα δεν είναι αναπηρία».

«Η Θρησκεία είναι εξαιρετικό εργαλείο για να κρατά τον απλό κόσμο ήσυχο. Η θρησκεία είναι αυτό που παρεμποδίζει τους φτωχούς από το να σκοτώσουν τους πλουσίους».

«Το θάρρος δεν είναι η δύναμη για να συνεχίζεις: Συνεχίζει από μόνο του όταν η δύναμη σε έχει εγκαταλείψει».

«Ο κόσμος κυβερνάται από τη φαντασία».

«Ένας ηγέτης είναι ένας έμπορος ελπίδας».

«Η ιστορία είναι μία σειρά από συμφωνημένα ψέματα».

«Αυτός που γνωρίζει το πως να κολακεύει, γνωρίζει επίσης το πως να συκοφαντεί».

«Οι μοναδικές νίκες που δεν αφήνουν ενοχές, είναι εκείνες που πραγματοποιήθηκαν εναντίον της άγνοιας».

«Δύο μόνο είναι τα πραγματικά κίνητρα των ανθρωπίνων πράξεων: Ο φόβος και η ιδιοτέλεια».

«Υπάρχουν μόνο δύο πραγματικές πηγές ισχύος στον κόσμο: Το ξίφος και ο νους. Στο τέλος, το ξίφος πάντα ηττάται από τον νού».

«Δεν συζητάς με διανοουμένους. Τους πυροβολείς».

«Μία γυναίκα που γελά, είναι μία γυναίκα κατακτημένη».

16 – 19 Οκτωβρίου 1813: Η Μάχη της Λειψίας

Η μάχη της Λειψίας, είναι η κρισιμότερη μάχη των Ναπολεόντιων Πολέμων και εκείνη που στην πραγματικότητα σφράγισε το τέλος της εξουσίας του Γάλλου Αυτοκράτορα.

Έμεινε γνωστή και ως η «Μάχη των Εθνών» εξ αιτίας του αριθμού των χωρών που ενεπλάκησαν σε αυτή, όπως και του αριθμού των στρατευμάτων των δύο αντιπάλων: 150.000 Γάλλοι, 15.000 Πολωνοί, 10.000 Ιταλοί και 20.000 Σάξωνες παρατάχθηκαν εναντίον 430.000 Αυστριακών, Πρώσσων, Σουηδών και Ρώσσων. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη μάχη της παγκόσμιας στρατιωτικής ιστορίας πριν τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Από στρατιωτικής απόψεως, ο Ναπολέων είχε επιχειρήσει ανασύνταξη στη Λειψία, έπειτα από μία σειρά εξαντλητικών μαχών σε πολλά μέτωπα, επιδιώκοντας μια αποφασιστική μάχη που  θα έπληττε αποφασιστικά τις δυνάμεις της συμμαχίας.

Εκτός του αριθμητικού μειονεκτήματος, θεωρείται ιστορικά πως υποεκτίμησε το πρόβλημα