Thucydides (Θουκυδίδης) views life exclusively as political life, and history in terms of political history.The economic policy of a leader or of a government covers the system’s operation by setting levels of taxation (φόροι), government revenue (πόροι) and expenditures (δαπάναι), government budgets, and other functions. The philosophy (science) of Oeconomicos (misspelled Economics) and economic policy were developed by Xenophon (Ξενοφῶν; 430-354 B.C.) in Ancient Greece. Alexander the Great (Μέγας Ἀλέξανδρος; 356-323 B.C.) was living a little later in the 4th century B.C. and we know him as a great Greek (Hellen) general, leader, and civilizer. But, he was at the same time, an excellent oeconomologos (economist) because he had to manage the economy of his wars, his enormous campaign from North Greece (Macedonia) to India (Hindus River). He had to exercise an efficient and effective public policy (revenue and spending) for his vast Empire and to satisfy all its citizens as a Hellenic civilizer and not as a conqueror.
Also, “he desired not pleasure or wealth, but only excellence and glory”, which was the moral and ethical Greek philosophy of his time. At a point, Alexander said that “…I am grateful to gods that I was borne Hellen…” and had all these Hellenic values, which made him one of the most important person in human history. Of course, as a student of the greatest of philosophers Aristotle (Ἀριστοτέλης; 384-322 B.C.), he has shown outstanding management capabilities (although military budgets contained more or less what budgets of states comprised). His efficiencies with rates of salaries, health and welfare, building projects, supplies, transports, reforms of the tax system, indirect taxes and donations, loans, minting of coins (currency); even his dealing with financial scandals and other actions are information useful for our policy makers, today, and they were all excellent. We will present his contribution to the world as the greatest civilizer and preparer of the ground for the expected “Unknown God”.
Έως και τον Μέγα Αλέξανδρο, ο Ελληνισμός ήταν αναγκασμένος να κρατά αμυντικά την αντίστασή του απέναντι στον επεκτατισμό των Περσών. Τα κατάφερνε. Όμως ο Αλέξανδρος στοχάζεται το αδιανόητο. Σκέφτεται, με επιθετική λογική, πως τα «φράγματα», κόντρα στην ορμητικότητα του ποταμού, κράτησαν την περιοχή του Ελληνισμού ασφαλή αλλά το ιδανικό, ως οριστική λύση, θα ήταν να σταματήσει ο «ποταμός». Το σκέφτεται και το επιχειρεί: Αυτοί οι «αθάνατοι» αυτοθεωμένοι, τελειώνουν με μένα.
Οι κατακτήσεις του πατέρα του και οι κατασταλτικές κινήσεις του Αλεξάνδρου έχουν καταστήσει το κλίμα ιδανικό για μία διελληνική συμμαχία αντεπίθεσης. Οι Σπαρτιάτες αντιστέκονται μόνιμα σε κάτι τέτοιο αλλά η δουλειά – αποδείχθηκε – γινόταν και χωρίς αυτούς.
Σμίγοντας με τον Παρμενίωνα στην Αμφίπολη το 334 π.Χ., με συνολικό στράτευμα περίπου 23000 ιππέων και πεζικάριων, καθώς και τις 160 τριήρεις του Κοινού των Ελλήνων (στρατιωτική ομοσπονδία που είχε ιδρύσει ο πατέρας του Φίλιππος Β’), με εφόδια ενός μήνα, ξεκινά για τον Γρανικό ποταμό. Εκεί θα αντιμετωπίσει 20000 Πέρσες ιππείς και 20000 Έλληνες πεζικάριους μισθοφόρους τους. Θα θριαμβεύσει με σχεδόν μισό δυναμικό.
Θα προχωρήσει στις Σάρδεις, Έφεσο, Μίλητο, Αλικαρνασσό, Σίδη, Άσπενδο, Τερμησσό, Σαλαγασσό, Φρυγία, Συρία, Άραδο, Σιδώνα, Τύρο, Αίγυπτο, Ιεροσόλυμα. Έως το 330 π.Χ. θα έχει κατατροπώσει τις Περσικές δυνάμεις σε ξηρά και θάλασσα, θα έχει δώσει τέλος σε 200 χρόνια κατοχής τους στη Βαβυλώνα, θα έχει κατακτήσει όλα τα μεγάλα κέντρα (π.χ. Περσέπολη) και θα κηρύξει το τέλος του πολέμου, μόλις 4 χρόνια μετά την εκκίνησή του.
Ο Αλέξανδρος, ο οποίος από τη ιστορία ονομάστηκε «Μέγας», διαδέχτηκε τον πατέρα του σε ηλικία 20 ετών. Είχε τύχει ελληνικής ανατροφής και μορφώσεως, μεταξύ των δασκάλων του ήταν ο πολυσύνθετος φιλόσοφος Αριστοτέλης. Το νεαρό της ηλικίας του Αλεξάνδρου δημιούργησε αμέσως ελπίδες στους αντιπάλους του. Όμως, με κεραυνοβόλο επέμβασή του, υπέταξε και πάλι του Ιλλυριούς και Θράκες που είχαν επαναστατήσει. Και ακόμα, όταν ο ρήτορας Δημοσθένης προσπάθησε να εξεγείρει τις ελληνικές πόλεις σε επανάσταση κατά των Μακεδόνων, η καταστροφή των Θηβών (335 π.Χ), υπό τον Αλέξανδρο ματαίωσε αυτό το εγχείρημα.
Στη συνέχεια, σε πανελλήνιο συνέδριο που συγκλήθηκε στην Κόρινθο, ανακηρύχτηκε, όπως ο πατέρας του, «Στρατηγός Αυτοκράτωρ των Ελλήνων» για την εκστρατεία κατά των Περσών, την άνοιξη του 334 π.Χ., επικεφαλής 30.000 πεζών και 5.200 ιππέων, αναχώρησε από τη Μακεδονία και, αφού πέρασε τον Ελλήσποντο με τη βοήθεια των 160 πλοίων του στόλου του, αποβιβάστηκε στη Μ. Ασία – βορειοδυτικά του Γρανικού ποταμού.
Το παρακάτω βίντεο είναι από το 2012 αλλά είναι πιο επίκαιρο από ποτέ, καθώς οι Σκοπιανοί συνεχίζουν να προκαλούν και να αμφισβητούν την ταυτότητα του μεγάλου Έλληνα στρατηλάτη.
Όπως θα δείτε στο βίντεο, σε συνέντευξη Τύπου, ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν, ενώπιον δημοσιογράφων από όλο τον κόσμο -μεταξύ των οποίων και Σκοπιανοί- αναφέρεται εμμέσως πλην σαφώς στην ελληνικότητα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Παραλήρημα πέραν πάσης φαντασίας από τον Νίκο Καρανίκα, τον «σύμβουλο στρατηγικής» (σ.σ. τσάμπα τα ρίχναμε στον Κοτζιά για το φιάσκο με το Ίλιντεν, δεν σκεφτήκαμε τον σούπερ-Νίκο του Μαξίμου) του Αλέξη Τσίπρα και ως γνωστός εμβριθής μελετητής της ελληνικής Ιστορίας, αποκάλυψε την πλάνη των συντοπιτών του να βλέπουν σχέση της Ημαθίας με τον Μέγα Αλέξανδρο.
Σε ανάρτησή του στο Facebook, χαρακτηρίζει ανοικτά ως «μύθο» τη σχέση του Μεγάλου Αλεξάνδρου με την περιοχή της Μακεδονίας γενικότερα και της Ημαθίας ειδικότερα, ενώ ως γνωστός άνθρωπος που έχει φάει μια ζωή στα θρανία και έχει στραβωθεί από το διάβασμα (σ.σ. έτσι εξηγείται το θολό βλέμμα στις φωτογραφίες ανόητοι…), αποφαίνεται πως όσοι δε συμφωνούν με την οποιαδήποτε αναφορά του «Μακεδονία» στους Σκοπιανούς, είναι «αμόρφωτα εθνίκια».
Φυσικά «την πέφτει» στα νέα συλλαλητήρια που διοργανώνονται την προσεχή εβδομάδα στη Μακεδονία και νουθετεί τους μη… ξεβλαχεμένους υπό Πέτρου Κωστόπουλου, διδάσκοντας ότι πάσχουμε από «ενίσχυση της φασιστικής νοοτροπίας, που θέλει τον εθνικισμό να μολύνει τα μυαλά των ανθρώπων που αγαπούν την χώρα τους». Πολύ μπροστά το τυπάκι…
Εν κατακλείδι, σε μια ακόμα φοβερή ιστορική αποκάλυψη, ο «scholar» Καρανίκας ενημερώνει τους αδαείς και αμόρφωτους για την κοινή ιστορία και τον πολιτισμό που έχουμε εμείς οι Έλληνες με τους ΠΓΔμίτες.
Σε επιστολή του προς τον ηττημένο βασιλιά της Περσίας Δαρείο ο Μέγας Αλέξανδρος, τη στιγμή που έχει συντρίψει για δεύτερη φορά τον πολυάριθμο περσικό στρατό στη μάχη της Ισσού, διατρανώνει ότι
Η δύναμη της στρατιάς του Αλεξάνδρου είναι ένα από τα πολλά σημεία, για τα οποία υπάρχουν ελλιπείς πληροφορίες. Ούτε καν για την αρχική δύναμη, που ξεκίνησε από την Μακεδονία, δεν υπάρχουν ακριβείς πληροφορίες και το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Αλέξανδρος διεξήγαγε την Ευρωπαϊκή εκστρατεία επικεφαλής των δυνάμεων του Κοινού Συνεδρίου των Ελλήνων. Αυτό είναι σαφές διότι:
-Ο Φίλιππος δολοφονήθηκε λίγους μήνες πριν επιτεθεί στην Περσία, άρα οι συμμαχικές δυνάμεις πρέπει να είχαν ήδη συγκεντρωθεί και να έκαναν τις τελευταίες προετοιμασίες.
-Η στρατιά του Αλεξάνδρου μπροστά στα τείχη της Θήβας αριθμούσε περισσότερους από 30.000 πεζούς και 3.000 ιππείς, δηλαδή το σύνολο σχεδόν της δύναμης, με την οποία επιτέθηκε στην Περσία.
-Η ολοσχερής καταστροφή της Θήβας αποφασίσθηκε από τους Έλληνες συμμάχους του Αλεξάνδρου. Στους λίγους μήνες, που μεσολάβησαν ανάμεσα στην καταστροφή της Θήβας και την εισβολή στην Ασία, δηλαδή το χειμώνα του 335 – 334 π.Χ. ούτε αναφέρεται ούτε ήταν εφικτό να συγκεντρωθούν όλες οι συμμαχικές δυνάμεις και τα αναγκαία για την εκστρατεία εφόδια
Είναι επίσης βέβαιο ότι οι Θρακικοί λαοί προσέφεραν στρατό στον Αλέξανδρο μετά την εναντίον τους εκστρατεία του και την πλήρη υποταγή τους.
Απόσπασμα άρθρου του κ. Αντωνίου Α. Αντωνάκου, Καθηγητού, Κλασσικού Φιλολόγου, Ιστορικού-Συγγραφέως, με το οποίο απομυθοποιείται ο δήθεν «όρκος του Μεγάλου Αλεξάνδρου», τον οποίον μας σερβίρουν για πάνω από είκοσι χρόνια τώρα.
[…] Όταν στα έτη 1992-1993 το ουσιαστικά ανύπαρκτο «μακεδονικό ζήτημα» είχε κυριαρχήσει στην καθημερινότητα των Ελλήνων, η προπαγάνδα της παγκοσμιοποίησης, παραποιώντας κατά την γνωστή της μέθοδο τα αληθή κείμενα, με την βοήθεια τότε ενός ελλαδικού «σουπερμάρκετ» εξέδωσε και μοίρασε σε πολλές χιλιάδες αντίτυπα τον υποτιθέμενο «όρκο του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ώπιν».
Η παγκοσμιοποίηση, με όπλα της την ενδοτικότητα των Ελλήνων, την παραποίηση της Ιστορίας, τον εθνικό απογαλακτισμό των Ελληνόπουλων στα σχολεία, τον διορισμό μεγάλου αριθμού «καθηγητών» στα πανεπιστήμια, εντεταλμένων από το σύστημα να «πρεσβεύουν» αυτές τις απόψεις, την δημιουργία πανεπιστημιακών εδρών στις ΗΠΑ για την προώθηση αυτών των θέσεων και κυρίως την προπαγάνδα, διέδωσε ότι τάχα «ο Μέγας Αλέξανδρος εξεφώνησε έναν οικουμενικό λόγο στην Ώπιν, ενώπιον χιλιάδων στρατιωτών και αξιωματικών»!
Η πλαστότητα αυτού του λόγου αποδεικνύεται πανεύκολα, αν κάποιος ζητήσει παραπομπή. Τέτοια δεν υπάρχει!
ΑΒΕΡΩΦ 