Μία νέα προδοσία πριν τις εκλογές

Ο Τσίπρας επικαλούμενος την δημοκρατία βάζει την Γερμανία στην πολιτική διακυβέρνηση της Ελλάδας

Μαρία Τσολακίδη

Η κυβέρνηση αφού ολοκλήρωσε το έργο της, που δεν ήταν άλλο από το να υπογράψει και η Αριστερά ένα μνημόνιο έτσι ώστε να μην υπάρχει πολιτικός χώρος αντιμνημονιακός, βάζει την Ελλάδα στο νέο σύστημα διακυβέρνησης ως αποικία με νέες εκλογές. Αυτό που θα έχουν να επιλέξουν στις επόμενες εκλογές οι ψηφοφόροι δεν είναι πολιτική διακυβέρνηση της χώρας, αλλά τον έπαρχο που θα παίρνει εντολές από τους δανειστές. Θα επιλεγεί ο καλύτερος προδότης.

Η τελευταία αριστερή προδοσία πριν τις εκλογές

Πριν όμως ανακοινώσει την παραίτηση της κυβέρνησης και την διεξαγωγή των εκλογών, ο κ. Τσίπρας έκανε την τελική κίνηση μηδενίζοντας την εθνική ανεξαρτησία ζητώντας τηλεφωνικώς και εγγράφως από τον Γερμανό πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, να πάρει μέρος στην διακυβέρνηση της χώρας.

Στην επιστολή που έστειλε προς τον «Dear Martin» (όπως τον προσφωνεί) ο πρωθυπουργός ζητά να τηρηθεί ο ευρωπαϊκός Κανονισμός 472/2013. Διαβάζοντας όμως τον Κανονισμό βλέπει κανείς ότι ο κ. Τσίπρας πήρε εντολή από τους δανειστές να καλέσει και τον κ. Σουλτς ως πολιτικό επόπτη της Ελλάδας διότι από τις 21 Μαΐου του 2013, σύμφωνα με την Επίσημη Εφημερίδα της Ευρώπης (δηλαδή το ευρωπαϊκό ΦΕΚ), η επιτήρηση των κρατών-μελών που είναι σε διαδικασία δανεισμού είτε από τρίτες χώρες, είτε από το ΔΝΤ, είτε από την ΕΚΤ, είτε από τον ESM επιβάλλεται. Το Ευρωκοινοβούλιο εθιμοτυπικά περίμενε την κλήση του πρωθυπουργού για να εισβάλλει ως «καλεσμένος» επιτηρητής στο κράτος-μέλος που βρίσκεται υπό μνημονιακή κατάσταση, ενώ στις 30 Ιουνίου του 2015 με το τέλος του Μνημονίου 2 είχε λήξει η επιβεβλημένη επιτήρηση της Ε.Ε βάση των άρθρων του ίδιου Κανονισμού.

Ένας «Δούρειος Ίππος» Μέσα στη Νέα Ελληνική Κυβέρνηση;

news.bbcimg.co.uk

Του Wayne MADSEN

από το Strategic Culture Foundation

Καθώς η Ελλάδα γιορτάζει την ορκομωσία της κυβέρνησης που τάσσεται κατά της λιτότητας, η ευφορία θα πρέπει να μετριαστεί με λίγη δόση ρεαλισμού. Αν και ο νέος Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έδωσε στο γιο του το όνομα του Κουβανού επαναστάτη «Ερνέστο» Τσε Γκεβάρα και η συντριπτική πλειοψηφία της νέας κυβέρνησης του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ) έχει καλά αριστερά και φιλεργατικά διαπιστευτήρια, δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο για τον άνθρωπο που επέλεξε ο Τσίπρας να είναι ο νέος υπουργός οικονομικών της Ελλάδας. Ο Γιάννης Βαρουφάκης είναι Αυστραλός υπήκοος, σπούδασε στη Βρετανία και εργάστηκε ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας. Η Ευρώπη έχει γνωρίσει παρόμοιες περιπτώσεις ανθρώπων με διπλή υπηκοότητα και αντικρουόμενα συμφέροντα που παίρνουν εξουσία σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, κυρίως στην Ουκρανία, όπως η Αμερικανίδα Ναταλί Τζαρέσκο που έγινε υπουργός οικονομικών προκειμένου να παραδώσει τα «δηλητηριώδη χάπια» λιτότητας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) στην Ουκρανία.

Σήμερα, τα έθνη της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης είναι γεμάτα με παγκοσμιοποιητές, φανερούς και το άλλο το κρυφό είδος, με πολλούς από αυτούς, όπως ο Βαρουφάκης, να είναι πολίτες ή πρώην νόμιμοι κάτοικοι άλλων κρατών. Η υπουργός οικονομικών της Ρουμανίας, Ιωάννα Πετρέσκου, είναι απόφοιτος του Γουέλσλι και του Χάρβαρντ και πρώην συνεργάτιδα για το Εθνικό Ρεπουμπλικανικό Ινστιτούτο του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος των ΗΠΑ στο νεο-συντηρητικό και αντι-ρωσικό Αμερικανικό Επιχειρηματικό Ινστιτούτο. Ήταν επίσης στο παρελθόν καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ. Αν και στον κόσμο των προσποιήσεων οι δεξιές διασυνδέσεις της Πετρέσκου στην Ουάσινγκτον φαίνονται να είναι σε αντίθεση με τους δεσμούς του Βαρουφάκη στο νεοφιλελεύθερο Ινστιτούτο Μπρούκινγκς, η Πετρέσκου και ο Βαρουφάκης είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Όταν κάποιος ακολουθήσει τα χρήματα που δημιούργησαν αυτούς τους δύο υπουργούς οικονομικών, όπως και την Τζαρέσκο, καταλήγει πίσω στην Ουάσινγκτον και σε οργανισμούς που τρέφονται από την κεντρική θηλή της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών και τις μυριάδες βιτρίνες της.