Μηνύματα του πολέμου στην Υεμένη

.

Του Μάριου Ευρυβιάδη*  

Από το Μάρτιο του 2015 διεξάγεται στην Υεμένη ένας αιματηρός και βρώμικος πόλεμος. Οι θάνατοι έχουν ήδη ξεπεράσει τις 100 χιλιάδες με τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα να χρησιμοποιούν, ανήλικους και ανήλικους μισθοφόρους- συνήθως Αφρικανούς κυρίως από το Σουδάν- ενώ οι λιμοί και αρρώστιες, όπως η χολέρα, θερίζουν τα γυναικόπαιδα.

Όμως η καθευαυτή ανθρώπινη τραγωδία παραμένει στα ψιλά γράμματα των ΜΜΕ. Η ζωή είναι φθηνή, πολύ φθηνή στη Μέση Ανατολή. Και μόνο όταν κάποια πολεμικά συμβάντα διαταράττουν τα πράγματα, τις λεγόμενες διεθνείς ισορροπίες ή απειλούν να εκτοξεύσουν την τιμή του πετρελαίου στα ύψη, ο πενταετής βρώμικος πόλεμος στην Υεμένη επανέρχεται στο προσκήνιο.

Αυτό συνέβη τα ξημερώματα στις 14 Σεπτεμβρίου (Σάββατο ξημερώματα) όταν βομβαρδίστηκαν δυο εγκαταστάσεις επεξεργασίας πετρελαίου της Σαουδαραβικής εταιρίας ARAMCO – Αμπκάικ και Χουραίς- που βρίσκονται στη ανατολική πλευρά της Σαουδικής Αραβίας, τον Περσικό Κόλπο που χωρίζει τη χώρα από το Ιράν. Η επίθεση έβγαλε από τη διεθνή αγορά τη μισή περίπου καθημερινή παραγωγή πετρέλαιο της Ριάντ – 5.5 εκ βαρέλια- απειλώντας εκτόξευση στις τιμές πετρελαίου, διεθνή κρίση, ακόμη και πόλεμο. “Παραδόξως” τίποτα δεν συνέβη και όλα εκτονώθηκαν πάρα πολύ γρήγορα. Και υπάρχει εξήγηση για αυτό.

Το «μάδημα» της μαργαρίτας και οι σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας

αναδημοσίευση από το Κέντρο Γεωπολιτικών Αναλύσεων
άρθρο του Μάριου Λ. Ευρυβιάδη
Καθηγητή Διεθνών Σχέσεων

.

Η αποκατάσταση των σχέσεων Τουρκίας και Ισραήλ είναι σαν το μάδημα της μαργαρίτας.

«Μ’ αγαπά, δεν μ’ αγαπά»- μία στην Άγκυρα και μία στην Ιερουσαλήμ. Τον τελευταίο καιρό, το μάδημα γίνεται δυο και τρεις φορές στην Άγκυρα, μια μόνο στο Ισραήλ, που είναι όμως αρκετό, σαν κίνηση, για να συνεχίσει το μάδημα μιας «μαγικής»-προφανώς- μαργαρίτας, που όμως δεν …μαδάει.

Έτσι, η πολυπόθητη αποκατάσταση των σχέσεων μεταξύ των μέχρι πρόσφατα αυτοπροσδιοριζόμενων «δύο μόνο» δημοκρατικών καθεστώτων στη Μέση Ανατολή – αλλά και περιζήτητων «μοντέλων» προς μίμηση, κατά την Ουάσινγκτον- για κάποιους λόγους δεν καταλήγει σε εναγκαλισμούς και διαχύσεις. Βρίσκεται συνεχώς στο «όπου νάσαι και τελειώνουμε.» Όμως τελειωμό δεν έχει. Η αποκατάσταση των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας έχει καταντήσει αμερικανικής κοπής σαπουνόπερα. Κρατεί σε αγωνία τους δυο ενδιαφερόμενους και όλους εμάς τους υπόλοιπους.

Οι Βουλευτικές Εκλογές του 2016 και το Σύνταγμα του 1960

αναδημοσίευση από το Agora Dialogue
άρθρο του Μάριου Ευρυβιάδη

.

Θα διεξαχθούν τελικά ή δεν θα διεξαχθούν; Οι Βουλευτικές εκλογές τον Μάϊο του 2016; Μπορεί τα κόμματα να ετοιμάζονται πυρετωδώς και ποικιλοτρόπως, όμως η αβεβαιότητα είναι διάχυτη. Και σε πολιτικό επίπεδο κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα.

Γιατί όμως; Άλλαξε το Σύνταγμα του 1960; Άλλαξαν οι νόμοι; Υπάρχει μήπως έκτακτη ανάγκη- κατάσταση ανώτερας βίας ή ανάγκης; Ψηφίστηκε κάτι σχετικό, εν κρυπτώ και παραβύστω, από τη Βουλή των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας και δεν το πήρε ο λαός χαμπάρι;

Τι συμβαίνει τελικά;

Συμβαίνει αυτό που όλοι γνωρίζουμε. Πάνε, αυθαίρετα, να καταλύσουν την Κυπριακή Δημοκρατία εν όψει “νέου” σχεδίου λύσης που συνεπάγεται και δημοψήφισμα.

Και γι’αυτό δεν τους ενδιαφέρει, ποσώς, τι λέει το Σύνταγμά της. Είναι ψιλά γράμματα, για όλους αυτούς, το Σύνταγμα από το οποίο αντλούν τη νομιμότητά τους και το οποίο, Σύνταγμα, ορκίσθηκαν ενώπιον Θεού και ανθρώπων, να σέβονται να υπηρετούν και να μην παραβιάζουν. Αρχίζοντας από τον Άρχοντα του κράτους και το Υπουργικό του Συμβούλιο, τον Γενικό Εισαγγελέα και τη Βουλή των Αντιπροσώπων, όλοι αυτοί, που παρεπιπτόντως βιοπορίζονται από το κράτος, θα συνεργήσουν, κάποιοι ενεργά και άλλοι παθητικά, στην υλοποίηση του απόλυτου πολιτικού εγκλήματος, έαν συναινέσουν στη μή διεξαγωγή των Βουλευτικών εκλογών του Μαΐου, για τον οποιοδήποτε λόγο.

Φλερτ με τον Αρμαγεδώνα: Οι νατοϊκές ασκήσεις του 2015 και 1983 και η ειρωνεία της Ιστορίας

Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ

Ολοκληρώνεται στη Μεσόγειο και Ευρώπη στις 6 Νοεμβρίου η μεγάλη Νατοϊκή άσκηση “Trident Juncture” στην οποία συμμετέχουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όλες οι χώρες του ΝΑΤΟ. Στη άσκηση συμμετέχουν και επτά μή μέλη του ΝΑΤΟ- η Αυστραλία(!), η Αυστρία, η Βοσνία-Ερζεγοβίνη, η Φινλανδία, τα Σκόπια η Σουηδία και η Ουκρανία- συνολικά 30 κράτη. Στην άσκηση λαμβάνουν μέρος 36,000 άνδρες, 140 πολεμικά αεροπλάνα και 70 πλοία και υποβρύχια.

Η άσκηση “Trident Juncture” λαμβάνει μεγάλη δημοσιότητα, αλλά ως μια ακόμη άσκηση “ρουτίνας και ετοιμότητας” της Βορειο-ατλαντικής συμμαχίας για την ανάδειξη της “αλληλεγγύης” αναμεταξύ των μελών της συμμαχίας. Τα δυτικά ΜΜΕ αναπαράγουν άκριτα και με τη μέθοδο του “copy paste” τις σχετικές ανακοινώσεις του ΝΑΤΟ και δηλώσεις παραγόντων της συμμαχίας-των αμερικανών, κυρίως.

Η άσκηση αυτή μόνο άσκηση “ρουτίνας και ετοιμότητας” δεν είναι. Αντίθετα παραπέμπει ευθέως στην πιο επικίνδυνη Νατοϊκή άσκηση του Ψυχρού Πολέμου και την πιο επικίνδυνη κρίση της ψυχροπολεμικής εποχής, μετά από αυτήν της Κρίσης των Πυραύλων της Κούβας (Cuban Missile Crisis) του 1962, που παρολίγον να οδήγησει σε ένα πυρηνικό Αρμαγεδώνα. Η αναφορά εδώ είναι στη μεγαλύτερη Νατοϊκή άσκηση του Ψυχρού Πολέμου στην Ευρώπη με την ονομασία “Αble Archer”, που έλαβε χώρα από τις 2 μέχρι τις 11 Νοεμβρίου 1983 με τη συμμετοχή αντίστοιχων Νατοϊκών δυνάμεων-40,000 άνδρες κλπ.