Ο λόρδος Mπάιρον και η Ελληνική Επανάσταση

.

Λευθεριά, για λίγο πάψε
να χτυπάς με το σπαθί·
τώρα σίμωσε και κλάψε
εις του Mπάιρον το κορμί.

Διονύσιος Σολωμός, Eις τον Θάνατον του Λορδ Μπάιρον (πρώτη στροφή)

Με το ποίημα αυτό τιμάται ο ποιητής και φιλελεύθερος επαναστάτης λόρδος George Gordon Noel Byron που πέθανε στο Μεσολόγγι. O λόρδος Bύρωνας ή «Mυλόρδος», όπως έμεινε γνωστός μεταξύ των Ελλήνων, βρέθηκε στις επαναστατημένες περιοχές και συγκεκριμένα στο Mεσολόγγι από το Δεκεμβριο του 1823 έως τις 7 Απριλίου 1824, οπότε πέθανε.

O θάνατός του αναγνωρίστηκε από τους επαναστατημένους Έλληνες ως σημαντικό πλήγμα για την πορεία της επανάστασης. Σ’ αυτό συνέτεινε το κύρος που τον περιέβαλε αλλά και ο ρόλος του ως αντιπροσώπου του φιλελληνικού κομιτάτου του Λονδίνου σε μια εποχή ιδιαίτερα κρίσιμη για την πορεία της ελληνικής υπόθεσης.

O Mπάιρον υπήρξε από τους σημαντικότερους λυρικούς ποιητές των πρώτων δεκαετιών του 19ου αιώνα. H αριστοκρατική του καταγωγή δεν τον εμπόδισε να γίνει ένας από τους πλέον δυναμικούς φιλελεύθερους σε μια περίοδο όπου η απολυταρχία εδραιωνόταν ξανά στην ευρωπαϊκή Ήπειρο (Παλινόρθωση). Aπό το 1816 και έως το 1823 εγκαταστάθηκε σε αρκετές ιταλικές πόλεις. Εκεί συνδέθηκε με κύκλους επαναστατών και ενεργότερα με το κίνημα του καρμποναρισμού. H καταστολή των καρμπονάρων στα 1823 τον υποχρέωσε να εγκαταλείψει την Ιταλική χερσόνησο. Tο ενδιαφέρον του τότε στράφηκε ενεργότερα προς την ελληνική υπόθεση.

Λόρδος Μπάϊρον. Θυσία στην ελευθερία της Ελλάδος [Προσωπικότητες για το 1821]

.

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Στις 19 Απριλίου 1824, Δευτέρα ημέρα του Πάσχα, ο μέγας φιλέλληνας Άγγλος λόρδος και ποιητής Τζορτζ Γκόρντον Μπάιρον (Βύρωνα τον λέμε οι Έλληνες) απεβίωσε στο επαναστατημένο και πολιορκημένο  Μεσολόγγι, μετά από σύντομη ασθένεια, πιθανόν πνευμονία. Είχε γεννηθεί στο Λονδίνο το 1788 και το 1809 κατέλαβε τη θέση του στη Βουλή των Λόρδων.

Ο Μπάϊρον δεν επαναπαύθηκε στην ευγενή καταγωγή του. ΄Εγινε μεγάλος ποιητής. Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος στην εξαιρετική «Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος», που έγραψε, τονίζει ότι από την πολυτάραχη ζωή του πιο σημαντικό και πιο ενδιαφέρον είναι το ποιητικό του έργο.

Γράφει σχετικά: «Δεν ήταν, βέβαια, ομόφωνη η αναγνώριση της υψηλής αξίας των ποιητικών έργων του Μπάϊρον από τους μεγάλους του ΙΘ΄ αιώνα. Αλλά το γεγονός ότι πνεύματα, σαν τον Γκαίτε, τον Ντοστογιέφσκι και τον Νίτσε θαύμασαν τον Μπάιρον ως ποιητή, πρέπει νάχει και για μας, σήμερα, κάποια σημασία και πρέπει να το προσέξουν ιδιαίτερα εκείνοι, που στον αιώνα μας υποτιμούν ή προσπερνούν – μ’ ένα αίσθημα ανωτερότητας, που μπορεί να κριθεί κάποτε γελοίο – το ποιητικό έργο του Μπάιρον».

Αυτός ο μέγας και ευγενούς καταγωγής (η μητέρα του καταγόταν από την βασιλική οικογένεια των Στιούαρτ) Άγγλος ποιητής ήρθε στη Ελλάδα το 1810, για να θαυμάσει τον αρχαίο πολιτισμό της και αγάπησε τους σύγχρονούς του Έλληνες.

Η Ελλάς ως μέτοχος της Ευρωπαϊκής Ιδέας #6

αναδημοσίευση από το Καραβάκι της Ιστορίας
άρθρο του Στέργιου Π. Ζυγούρα

.

“ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΣ” (ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΣ) ΗΤΑΝ Ο ΛΟΡΔΟΣ ΜΠΑΫΡΟΝ

Πολλοί ιστορικοί έχουν αναφερθεί στην ιδεολογική χρήση, δηλαδή στην επιστημονική κατάχρηση της ιστορίας. Είναι κάτι που το γνωρίζει και ο ιστορικά απαίδευτος, παρά το ότι αγνοεί τα εργαλεία με τα οποία η πολιτική θέση για το σήμερα και η πολιτική επιδίωξη για το αύριο εμφανίζεται στον ακροατή [μέσω αναχρονισμών, επιλεκτικότητας ή χονδροειδών παραποιήσεων] ακόμα και ως αντίστροφη ιστορία (ανεστραμμένο παρελθόν). Αυτό το τελευταίο έγινε με κωμικοτραγικό τρόπο στο Μέγαρο Μουσικής από τον Roderick Beaton -κυρίως- στις 13 Απριλίου 2016. Στο ερώτημα – burlesque τίτλο της διάλεξης που έθεσε ο Beaton για την πραγματική συμβολή του λόρδου Byron, απάντησε ως εξής: Ο λόρδος Byron συνέβαλε τα μέγιστα στην Επανάσταση των Ελλήνων επειδή βοήθησε το νέο κράτος να σταθεί στα πόδια του μέσω των δανείων.

Τι κωμικότερο ως προς την κοινή λογική! (ανεξαρτησία = δανειακή εξάρτηση). Αλλά και τι ψευδέστερο ως προς την ιστορία! Ο Byron κρίθηκε ως ο “μνημονιακός” του 1821, ενώ στην πραγματικότητα δολοφονήθηκε από τους μνημονιακούς προϊσταμένους του. Δολοφονήθηκε από αυτούς που τον έστειλαν, επειδή αρνήθηκε να ολοκληρώσει την αποστολή του και επέλεξε μια τελική λύση που ευνοούσε την αντίπαλη πολιτική παράταξη. Αν ο Byron έδινε το δάνειο σ’ αυτούς που επέλεξε και όχι στην αυτόκλητη κυβέρνηση του Κουντουριώτη, τότε η έκβαση της Επανάστασης και του ελληνικού κράτους θα ήταν τελείως διαφορετική.