Απόσπασμα του άρθρου «Πανέλληνες Μακεδονομάχοι»
από το HISTORY
που αλίευσε ο Γιώργος από το Ηράκλειο
.
Η ήττα της Ελλάδας στον βραχύβιο ατυχή ελληνο-τουρκικό πόλεμο του1897 προκάλεσε σοβαρές και μακροχρόνιες αναταράξεις, τόσο στην εσωτερικήζωή όσο και στις εξωτερικές σχέσεις της χώρας. Στον οικονομικό τομέα επιβλήθηκε Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος, στον πολιτικό στίβο πραγματοποιήθηκαν έντονες πολιτικές ζυμώσεις και κυριάρχησε ένα αντιβασιλικό ρεύμα, ενώ ο Ελληνικός Στρατός «γευόταν» το πικρό ποτήρι της ντροπιαστικής ήττας και την έντονη αμφισβήτηση από τον λαό.
Όμως αυτή η ήττα αποτέλεσε το φάρο για την αναγέννηση της χώρας και την έναρξη νέων αγώνων.
Η εξέλιξη του Κρητικού Ζητήματος εισήλθε σε μια νέα φάση, κατά την οποία η Κρήτη απέκτησε πλήρη αυτονομία που ουσιαστικά άνοιγε το δρόμο για την υλοποίηση του προαιώνιου πόθου των Κρητικών, την ένωση με τη Ελλάδα. Η αναδιοργάνωση του στρατού αποτελούσε γενική απαίτηση και γι’ αυτό άρχισε μία προσπάθεια εκσυγχρονισμού. Ιδιαίτερα στον τομέα της εκπαίδευσης και του εφοδιασμού, σημειώθηκαν θετικές εξελίξεις, αν αναλογιστούμε τα τεράστια οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε η χώρα. Αυτές οι δύο σημαντικές προσπάθειες αποτέλεσαν τη θετική πλευρά της ήττας του 1897.
Την περίοδο αυτή παρατηρείται μια έντονη δραστηριοποίηση των σλαβικών κρατών της Βαλκανικής, και ιδιαίτερα της Βουλγαρίας που επιθυμούσε διακαώς την προσάρτηση της Μακεδονίας. Η ίδρυση της Εσωτερικής Μακεδονικής Επαναστατικής Οργάνωσης (Ε.Μ.Ε.Ο) το 1893, η δράση ένοπλων σωμάτων κομιτατζήδων, ήδη από το 1895, και η ψευδεξέργεση του 1902, αποσκοπούσαν στην προσάρτηση της Μακεδονίας, είτε υπό τη μορφή αυτονομίας ως πρώτο στάδιο είτε απευθείας.