Τουρκία: Αφασία της εξουσίας και κατασκευαστικά εγκλήματα

άρθρο του Λεωνίδα Κουμάκη*

.

Οι σεισμοί της 6ης Φεβρουαρίου 2023 σε Τουρκία και Συρία έχουν προκαλέσει παγκόσμια συγκίνηση, με δεκάδες χώρες να σπεύδουν σε βοήθεια και συμπαράσταση – από τις πρώτες η Ελληνική Δημοκρατία και η Κυπριακή Δημοκρατία (η βοήθεια της οποίας όπως είναι γνωστό απορρίφθηκε).

Για την Συρία η κατάσταση είναι περιπλεγμένη: Από τον Μάρτιο του 2011 η χώρα βρίσκεται στην δίνη εμφυλίου πολέμου, με την ανάμειξη Ρώσων, Περσών, Αμερικανών, Τούρκων, Ισλαμιστών αλλά και πολλών άλλων φατριών, από την οποία δεν έχει καταφέρει ακόμα να ξεφύγει. Οι σεισμόπληκτες περιοχές δεν βρίσκονται υπό τον απόλυτο έλεγχο της Συριακής κυβέρνησης και η παροχή βοήθειας σε αυτές παρουσιάζει μεγάλες δυσκολίες καταδικάζοντας στον θάνατο απροσδιόριστο αριθμό αβοήθητων ανθρώπων.

Δυστυχώς το ίδιο περίπου συνέβη και στην Τουρκία για ένα εκ διαμέτρου αντίθετο λόγο: Ο ασφυκτικός έλεγχος του ενός ανθρώπου, με τις συμμορίες – εξαπτέρυγα οι οποίες δραστηριοποιούνται σε κάθε τομέα της πολιτικής και οικονομικής ζωής της σημερινής Τουρκίας, έχουν περάσει μια θηλιά θανάτου σε εκατομμύρια ανυποψίαστων πολιτών, ένα δείγμα της οποίας βλέπουμε σήμερα μετά τους σεισμούς της 6ης Φεβρουαρίου 2023.

Για να αντιληφθούμε καλύτερα πως λειτουργεί το αόρατο δίχτυ που παγίδεψε εκατομμύρια ανθρώπων σε ολόκληρη την Τουρκία, ας γυρίσουμε πίσω στο έτος 2003.

Σύμφωνα με τον Τούρκο (αυτοεξόριστο) δημοσιογράφο Cevheri Guven, ο εργολάβος Yusuf Korkmaz (άνθρωπος του ΑΚΡ και του στενού κύκλου Ερντογάν), έστησε μια πολυώροφη οικοδομή με σάπια υλικά στο Bingol. Για κακή του τύχη, την πρωτομαγιά του 2003 σημειώθηκε ένας σεισμός 6,4 της κλίμακας Ρίχτερ ισοπεδώνοντας την νέα, πολυώροφη οικοδομή του και στέλνοντας στον θάνατο τα 37 από τα 176 συνολικά θύματα που είχε ο σεισμός σε ολόκληρη την πόλη.

Ο αξιότιμος κύριος εργολάβος όμως δεν παρέμεινε ούτε μια μέρα στην φυλακή. Παραπέμφθηκε στην τουρκική «δικαιοσύνη», καταδικάστηκε σε 1,5 χρόνο φυλακή, πλήρωσε το χρηματικό πρόστιμο από την μετατροπή της ποινής και αφέθηκε ελεύθερος. Σε πολιτισμένα κράτη, όταν υπάρχει ρητή παράβαση των υποχρεώσεων ενός επαγγελματία, σε περίπτωση καταδίκης, στερείται την δυνατότητα να ασκήσει το ίδιο επάγγελμα τουλάχιστον για μια δεκαετία. Στην Τουρκία όμως ο Yusuf Korkmaz δεν αντιμετώπισε κανένα απολύτως πρόβλημα, συνεχίζοντας απρόσκοπτα το «θεάρεστο» έργο του. Και όχι μόνο αυτό. Έγινε και τηλεοπτικός αστέρας στο κρατικό ΤRT σε μια προπαγανδιστική τηλεοπτική σειρά (Kurtulus Osman), φωτογραφήθηκε με πλείστες όσες «προσωπικότητες» του ΑΚΡ (από τον αρχηγό της στρατο-χωροφυλακής μέχρι πολιτικούς της εξουσίας), ώστε να γνωριστεί καλύτερα με το κοινό και να πουλάει ευκολότερα τα κατασκευαστικά του εγκλήματα. Αυτό ακριβώς είναι το «πνεύμα» της κυβερνητικής «ομάδας» γενικότερα απέναντι στον «δικό της» κατασκευαστικό κλάδο.

Κυπριακό: Το (Αγγλικό) παραμύθι της Διζωνικής

άρθρο του Λεωνίδα Κουμάκη*

.

Το «Κυπριακό πρόβλημα» αποτελεί χωρίς αμφιβολία, τον πλήρη εξευτελισμό της διεθνούς νομιμότητας από τις ίδιες τις «μεγάλες δυνάμεις» που επέβαλαν την ειρήνη σε ολόκληρο τον κόσμο, μετά το τέλος του αιματηρού Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου των 60 εκατομμυρίων νεκρών.

Χάρη στην επίμονη εργασία ολόκληρων δεκαετιών ορισμένων καταξιωμένων ερευνητών όπως η Κύπρια δημοσιογράφος – ερευνήτρια (και μέλος του ΙΗΑ) Φανούλα Αργυρού, σε Βρετανικά και άλλα απόρρητα αρχεία που σταδιακά αποχαρακτηρίζονται και επιτρέπεται η πρόσβαση σε αυτά, μπορούμε πλέον να έχουμε μια ξεκάθαρη εικόνα για το λεγόμενο «Κυπριακό πρόβλημα».

Για τους νεότερους που δεν έζησαν ή δεν έμαθαν τις πικρές αλήθειες, υπάρχει πλέον η δυνατότητα να έχουν μια πλήρη εικόνα ώστε όταν θάρθει η κρίσιμη ώρα των αποφάσεων να επιλέξουν συνειδητά.

Πολύ περιληπτικά, το «Κυπριακό πρόβλημα» οξύνθηκε ουσιαστικά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο την εποχή που οι Βρετανοί υμνούσαν τους Έλληνες διότι πρώτοι γκρέμισαν τον μύθο των «ανίκητων» δυνάμεων του φασιστικού άξονα Μουσολίνι-Χίτλερ.

Μετά τον μεγάλο πόλεμο, το δικαίωμα αυτοδιάθεσης κάθε λαού να ρυθμίζει ελεύθερα το πολιτικό του μέλλον καθιερώθηκε από τον καταστατικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών (άρθρα 1 & 55) τον οποίο επέβαλαν οι ίδιοι οι νικητές του Β΄ΠΠ.

Η Κύπρος, με διαχρονικό Ελληνισμό από την εποχή ακόμα του Τρωικού πολέμου (12ος αιώνας π.Χ), πέρασε από διάφορες περιόδους πρόσκαιρων κατακτητών χωρίς ποτέ να χάσει την ταυτότητα της. Όπως έγραψε ο Κωστής Παλαμάς στο ποίημα ΚΥΠΡΟΣ που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 1901 Πολλούς αφέντες άλλαξες. Δεν άλλαξες καρδιά.

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως ήταν φυσικό, η Κύπρος ήταν μεταξύ των λαών που ζητούσαν επίμονα την αυτοδιάθεση τους αλλά οι Βρετανοί, τελευταίοι κατακτητές ολόκληρου του νησιού, δεν ήταν καθόλου διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν την Κύπρο.

Οι Κύπριοι, λίγα χρόνια μετά την λήξη του πολέμου (15/1/1950) έκαναν δημοψήφισμα το αποτέλεσμα του οποίου, με ποσοστό 95,7% ζητούσε την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Η έντονα αρνητική στάση της Βρετανίας επισημοποιήθηκε όταν ο Υπουργός Αποικιών της Βρετανίας Χένρυ Χόπκινσον (σε κυβέρνηση του Ουίνστον Τσώρτσιλ) στις 28/7/1954 διακήρυξε από το βήμα της Βουλής των Κοινοτήτων πως «Η Κύπρος «ουδέποτε» θα αποκτούσε την ανεξαρτησία της». Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα όπως Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες ξεχάστηκαν αμέσως και η Βρετανία έβαλε ένα ανάλγητο, σιδηρούν προσωπείο.

Όπως ήταν φυσικό, η ψυχρή και κυνική άρνηση της Βρετανίας να εφαρμόσει αυτά που η ίδια καθιέρωσε (μαζί με τους λοιπούς νικητές του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου) σχετικά με το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των λαών, οδήγησε στην έναρξη του εθνικού, απελευθερωτικού αγώνα των Κυπρίων την 1η Απριλίου 1955.

Το (αυτό) πραξικόπημα του 2016 και το όνειρο του Ερντογάν

.

άρθρο του Λεωνίδα Κουμάκη

Ήδη βαδίζουμε στον έβδομο χρόνο από το (αυτό) πραξικόπημα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν της 15ης Ιουλίου 2016 που οδήγησε ολόκληρη την Τουρκία, μέσα από μαζικές διώξεις αντιφρονούντων σε ένα ασφυκτικά ελεγχόμενο καθεστώς απόλυτης εξουσίας των ισλαμιστών, των φασιστών και του τουρκικού υπόκοσμου. 

Σηματοδότησε την «επί του πεδίου» έναρξη εφαρμογής ενός αρρωστημένου σχεδίου ανασύστασης νεο-οθωμανικής αυτοκρατορίας μέσα στον 21^ο αιώνα ενόψει συμπλήρωσης, το 2023, εκατό χρόνων από την ίδρυση της σύγχρονης Τουρκικής «Δημοκρατίας».

Αποκάλυψε επίσημα τις φαντασιώσεις που θα τροφοδοτούσαν τις λαϊκές μάζες με όνειρα για «κατακτήσεις» στην θέση του καθημερινού φαγητού και της στοιχειώδους στήριξης ενός οριακά ανεκτού βιοτικού επιπέδου. 

Τα πράγματα βέβαια στην πορεία δεν εξελίχθηκαν όπως τα είχε φανταστεί ο Ρ. Τ. Ερντογάν με αποτέλεσμα η εκπλήρωση των νέο-οθωμανικών φαντασιώσεων του καθεστώτος να «μετατεθεί» για το έτος 2.071 όταν θα συμπληρωθούν χίλια χρόνια από την Μάχη του Ματζικέρτ η οποία σηματοδότησε την αρχή της πτώσης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και αργότερα, την άλωση της Κωνσταντινούπολης στις 29 Μαΐου 1.453. 

Τουρκία 2023: Πως βαδίζει προς “εκλογές”

άρθρο του Λεωνίδα Κουμάκη*1

.

Ο (κατά Κεμάλ Κιλιντσντάρογλου) «απατεώνας δικτάτορας»*2 της γειτονικής Τουρκίας θα διενεργήσει τον επόμενο χρόνο (2023) «εκλογές» προκειμένου να «νομιμοποιήσει» την παραμονή του στην εξουσία για μια ακόμα πενταετία και να σώσει μαζί με το κεφάλι του, την «Φαμίλια Ερντογάν»*3, ολόκληρη την αυλή του με υποτακτικούς, ιδιωτικό στρατό, βαρόνους του υπόκοσμου, εμπόρους ναρκωτικών και κάθε κατηγορίας «επιχειρηματίες».

Το τουρκικό σύνταγμα βέβαια απαγορεύει τρίτη θητεία σε Πρόεδρο Τουρκικής Δημοκρατίας, αλλά για τον Ρ. Τ. Ερντογάν που έχει ήδη κάνει δύο θητείες σαν Πρόεδρος Τουρκικής Δημοκρατίας, αυτά τα «εμπόδια» θεωρούνται παιχνίδι.

Η προεκλογική περίοδος ήδη ξεκίνησε με την εφαρμογή ενός σχεδίου στραγγαλισμού κάθε αντίδρασης απέναντι στην εξουσία των ισλαμιστών και των φασιστών καθώς και τον συστηματικό «βομβαρδισμό» των αμόρφωτων πληθυσμών της ανατολής με απεριόριστες δόσεις ψεμάτων, μεγαλομανίας και έπαρσης, προκειμένου να ξεχάσουν την ολοένα αυξανόμενη πείνα τους.

Ένα μικρό δείγμα των συνθηκών μέσα στις οποίες θα διεξαχθούν οι τουρκικές «εκλογές», μας δίνουν όσα συνέβησαν μόνο τις τελευταίες εβδομάδες του Οκτωβρίου 2022:

Στις 14/10/2022 ένας νέος νόμος ορίζει φυλάκιση για το «έγκλημα» της παραπληροφόρησης. Το «έγκλημα» αυτό περιλαμβάνει τέτοια ευρύτητα, ώστε αν π.χ. κάνετε Like / Μου αρέσει σε μια ανάρτηση στο διαδίκτυο, ή κάνετε Κοινοποίηση / Retweet σε μια άλλη που αρέσει σε εσάς, αλλά δεν αρέσει στο τουρκικό καθεστώς, κινδυνεύετε με τρία χρόνια φυλακή. Και για να μην νομίζετε πως θα υπάρξει έλλειψη φυλακών, ανακοινώθηκε επίσημα η κατασκευή είκοσι νέων φυλακών το 2023 στην Τουρκία, επί πλέον των δεκάδων νέων φυλακών που κατασκευάστηκαν τα τελευταία χρόνια.

Στις 17/10/2022 μια μεγάλη έκρηξη σε ανθρακωρυχείο στην Αμάσρα (επαρχία Μάρτιν στην βορειοδυτική Τουρκία) στοίχισε την ζωή σε 41 εργαζόμενους προκαλώντας σάλο σε ολόκληρη την Τουρκία. Ο Ρ.Τ. Ερντογάν απέδωσε τον θάνατο των 41 ανθρώπων στην μοίρα (kader), προσθέτοντας πως «όλοι οι τραυματίες έχουν την καλύτερη μεταχείριση». Ο Ερντογάν προσπάθησε με τον τρόπο αυτό να «κουκουλώσει» όπως-όπως τις τεράστιες ευθύνες των («ημέτερων») ιδιοκτητών και υπευθύνων του ανθρακωρυχείου που είχαν προειδοποιηθεί κατ΄ επανάληψη για τους κινδύνους που συνεπάγεται η πιεστική και άνευ στοιχειωδών κανόνων προστασίας των εργαζομένων, «εκμετάλλευση» του ορυχείου.

Μεβλούτ Τσαβούσογλου τέλος;

.

του Λεωνίδα Κουμάκη*

Μετά την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ (19 – 23/9/2022) άρχισαν να εμφανίζονται κάποιες ενδείξεις διαφοροποίησης της Τουρκίας σε θέματα ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για Ελλάδα και Κύπρο.

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επιστρέφοντας στην Τουρκία από τη Σύνοδο Κορυφής του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (συμμετέχουν Κίνα, Ρωσία, Ινδία, Πακιστάν, Καζακστάν, Κιργιστάν, Ουζμπεκιστάν και Ταζικιστάν – η Τουρκία συμμετείχε σαν «εταίρος διαλόγου») και της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ είχε εξασφαλίσει, με την φροντίδα της ΜΙΤ και των μηχανισμών του, μια «αποθεωτική» υποδοχή από σύσσωμο το ελεγχόμενο σύστημα του καθεστώτος: Εφημερίδες, τηλεοράσεις, περιοδικά, στρατευμένοι δημοσιογράφοι, υψηλόβαθμοι και χαμηλόβαθμοι αξιωματούχοι συναγωνίστηκαν ποιος θα κάνει τα πιο ενθουσιώδη και δουλικά σχόλια για την μεγάλη «επιτυχία» του «παγκόσμιου ηγέτη». Όλοι ξέρουν πως στην Τουρκία υπάρχει ένα σημαντικό ποσοστό 30 έως 35% του πληθυσμού που πιστεύει ό,τι κάνει ή λέει ο Ερντογάν – όσο παράλογο και αν είναι. Η σκληρή όμως πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική.

Το τουρκικό καθεστώς, πριν από την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ «διέρρεε» «πληροφορίες» για επικείμενη συνάντηση Μπάιντεν – Ερντογάν (o «συνδυασμός» την μια μέρα βόλτα με τον Πούτιν αγκαζέ και την άλλη θερμή χειραψία με τον Μπάιντεν ήταν πράγματι ιδανικός), ενώ συνέχιζε σε όλα τα επίπεδα (παλάτι, αξιωματούχοι, ΜΜΕ) την σχεδόν καθημερινή λεκτική επίθεση εναντίον του «εχθρού» που δημιούργησε μόνο του. Δυστυχώς για κακή του τύχη, ο «εχθρός», δηλαδή η Ελληνική πλευρά ανταπαντούσε αμέσως.

Ταγιπιστάν: Όποιος πονάει γαϊδουρινά φωνάζει

.

Του Λεωνίδα Κουμάκη*

Οι «συνέταιροι» του τουρκικού κράτους-μαφία Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και Ντεβλέτ Μπαχτσελή, φωνάζουν καθημερινά γιατί πονάνε. Πονάνε πάρα πολύ. Η κλεψύδρα για τις επερχόμενες «εκλογές» στην Τουρκία έχει γυρίσει ανάποδα και ο χρόνος μετράει πλέον αντίστροφα. Οι συνέταιροι όμως της τουρκικής εξουσίας δέχονται απανωτά πλήγματα από πολλές και διαφορετικές πλευρές, πνίγονται μέσα στα εκρηκτικά αδιέξοδα που οι ίδιοι δημιούργησαν και ψάχνουν «διεξόδους» που οδηγούν σε επικίνδυνες περιπέτειες. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά:

Το ευρύτερο τοπίο τόσο στο εσωτερικό όσο και στα εξωτερικά μέτωπα της Τουρκίας, συσσωρεύει σε σταθερή βάση μαύρα σύννεφα προμηνύοντας άγρια καταιγίδα. Τα σύννεφα πολλαπλασιάζονται στον ορίζοντα, οι ποικιλόμορφες πιέσεις αυξάνονται κατακόρυφα, ο εκνευρισμός του παλατιού και σύσσωμης της «αυλής» ξεπερνάει πλέον τα όρια τους.

Οι συνέταιροι της τουρκικής εξουσίας είχαν επικεντρωθεί, σύμφωνα με σημαντικούς Τούρκους αναλυτές που ζουν αυτοεξόριστοι, σε δύο βασικά σενάρια προκειμένου να συσπειρώσουν την εκλογική τους πελατεία και να ανατρέψουν το διαγραφόμενο αποτέλεσμα των τουρκικών εκλογών, ακόμα και με συνθήκες ακραίας νοθείας.

6 Σεπτεμβρίου 1955 – 6 Σεπτεμβρίου 2022: 67 χρόνια από το φονικό πογκρόμ στον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης

άρθρο Λεωνίδα Κουμάκη*

.

«Οι εκδηλώσεις αυτές ήταν πολύ καλά οργανωμένη ενέργεια και ωφέλιμη για να καθαρίσει η χώρα μας από το Ελληνικό στοιχείο που είναι ένας βραχνάς»
Ισμέτ Ινονού, Αρχηγός Τουρκικής Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, 9 Σεπτεμβρίου 1955

«Τη νύχτα αυτή η Κωνσταντινούπολη μετατράπηκε σε τόπο της Αποκάλυψης. Δεν υπάρχουν λέξεις, ούτε συγκρίσεις που να μπορούν να δώσουν μια εικόνα της φρίκης»
Ελβετική Εφημερίδα Α-Ζ, 15 Σεπτεμβρίου 1955

.

Τον Απρίλιο του 1955 η Κύπρος ήταν αποικία της Βρετανίας – το 1878 την απέκτησε από την οθωμανική αυτοκρατορία η οποία την είχε υποδουλώσει το 1571.

Την εποχή εκείνη ο Κυπριακός λαός διεκδικούσε επίμονα το δικαίωμα αυτοδιάθεσης που είχε παραχωρηθεί σε δεκάδες άλλους λαούς της πάλαι ποτέ Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Η βούληση του Κυπριακού λαού είχε ήδη εκφραστεί με το δημοψήφισμα του 1950, το οποίο οργάνωσε ο γηραιός Μητροπολίτης Κυρήνειας Μακάριος ο Β’ και το αποτέλεσμα του οποίου ζητούσε, σε ποσοστό 95,7%, την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Η αποικιοκρατική Βρετανία δεν είχε καμιά διάθεση να εγκαταλείψει τις ανεκτίμητης γεωστρατηγικής αξίας βάσεις της στο αβύθιστο αεροπλανοφόρο της Μεσογείου. Από τον Ιούλιο μάλιστα του 1964, η κυνική, ύπουλη και πρόστυχη πολιτική της Βρετανίας στην Κύπρο διακηρύχτηκε πανηγυρικά όταν ο Υφυπουργός Αποικιών της Βρετανίας Χένρυ Χόπκινσον δήλωνε με τον πιο ωμό τρόπο στην Βρετανική Βουλή, πως η αρχή της αυτοδιάθεσης για την Κύπρο δεν θα εφαρμοστεί ποτέ.

Μπροστά την απόλυτη Βρετανική αδιαλλαξία, οι Κύπριοι αποφάσισαν να διεκδικήσουν δυναμικά το προφανέστατο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης τους, με τον ένοπλο επαναστατικό αγώνα που κήρυξε η ΕΟΚΑ την 1η Απριλίου 1955.

Ο αγώνας των Κυπρίων εξαπλώθηκε γρήγορα και όταν το αίτημα της αυτοδιάθεσης άρχισε να σαρώνει ολόκληρη την Κύπρο, η Βρετανία αφ΄ ενός μεν κατέφυγε σε κάθε σκληρό ή απάνθρωπο μέσο για να στραγγαλίσει την θέληση των Κυπρίων, αφ΄ ετέρου δε άρχισε να μηχανορραφεί σε αυτό που ξέρει να κάνει καλά εδώ και ολόκληρους αιώνες: Διαίρει και Βασίλευε.

Έτσι, ενώ η Τουρκία είχε πανηγυρικά παραιτηθεί από οποιοδήποτε δικαίωμα στην Κύπρο με τα άρθρα 20 και 27 της Συνθήκης της Λοζάνης του 1923 (σχετικό «Κυπριακό: Ο εξευτελισμός της «νομιμότητας»), η Βρετανία όχι μόνο φρόντισε να την επαναφέρει σαν ισότιμο συνομιλητή στο αίτημα αυτοδιάθεσης της μεγαλονήσου οργανώνοντας στο Λονδίνο την τριμερή διάσκεψη για το Κυπριακό (Αύγουστος 1955), αλλά έκανε και επίμονες συστάσεις στους Τούρκους να δείξουν «αποφασιστικότητα».

Συνθήκη της Λωζάνης: Οι Τούρκοι μιλάνε για σκοινί στο … σπίτι του κρεμασμένου!

του Λεωνίδα Κουμάκη
μέλους του ΙΗΑ

.

Μόλις ένας χρόνος απομένει από την συμπλήρωση ενός αιώνα από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης που σφράγισε τον επώδυνο συμβιβασμό μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, μετά την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.

Πριν από δέκα τρία χρόνια, στις 04/09/2009, είχε αναρτηθεί για πρώτη φορά ένα κείμενο μου για τον διαχρονικό τουρκικό παραλογισμό να απαιτεί από τους άλλους όλα όσα περιφρονεί η ίδια, με τίτλο «Συνθήκη της Λωζάνης: Οι Τούρκοι μιλάνε για σκοινί στο … σπίτι του κρεμασμένου!».

Το κείμενο αυτό παραμένει τόσο διαχρονικό ώστε λες πως γράφτηκε τώρα, τον Ιούλιο του 2022 και όχι πριν από 13 χρόνια. Αξίζει τον κόπο να το ξαναθυμηθούμε όπως ακριβώς γράφτηκε τότε, χωρίς καμία προσθήκη ή αφαίρεση:

Είναι γνωστό ότι η Τουρκική Δημοκρατία, στο πλαίσιο της διαχρονικής στρατηγικής της για «νέα σύνορα» σε βάρος της Ελλάδος, επικαλείται τακτικά την «ανάγκη αποστρατικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου» με τον ισχυρισμό ότι αυτό επιβάλλει η Συνθήκη της Λωζάνης.

Πέρα από το ότι το στρατιωτικό καθεστώς των ελληνικών νησιών του Αν. Αιγαίου δεν είναι ενιαίο και διέπεται από διαφορετικές Διεθνείς Συμφωνίες, η γενική και αόριστη αυτή «απαίτηση» της Τουρκίας διατυπώνεται την στιγμή κατά την οποία η ίδια η Τουρκία διατηρεί στα Μικρασιατικά παράλια (με έδρα την Σμύρνη) την Τουρκική στρατιά του Αιγαίου η οποία δημιουργήθηκε από το 1975.

Η στρατιά αυτή δεν είναι ενταγμένη στο ΝΑΤΟ και περιλαμβάνει το συντριπτικό ποσοστό των αποβατικών σκαφών της Τουρκίας μαζί με ένα μεγάλο αριθμό ελαστικών λέμβων που μεταφέρουν μέχρι 12 άτομα σε κοντινές και απρόσιτες ακτές!

Επιχείρηση Falyalı: Το τουρκικό παρακράτος σε δράση, η Δύση σε αφασία

άρθρο του Λεωνίδα Κουμάκη,
μέλους του ΙΗΑ

.

Ο Χαλίλ Φαλγιαλί υπήρξε ένας Κύπριος μουσουλμάνος, ο οποίος από απλός σωματοφύλακας μέσα στον «στρατό προστασίας» του διαβόητου τούρκου αρχινονού της Κύπρου Βεισέλ Σαχίν, έγινε ζάπλουτος «επιχειρηματίας» με πληθωρική δράση: Αρπαγή ελληνικών περιουσιών στα κατεχόμενα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας, λαθρεμπόριο όπλων και ναρκωτικών, παράνομα στοιχήματα, εμπορία συναλλάγματος και κρυπτονοµισµάτων, ξέπλυμα «μαύρου» χρήματος, εκβιασμοί και πλαστογραφίες ήταν μερικές μόνο από τις πολλές δραστηριότητες που του αποδίδονται.

Ο πρώην αρχινονός της Κύπρου Βεισέλ Σαχίν ο οποίος γεννήθηκε στην Σεβάστεια, ηγήθηκε μιας τεράστιας συμμορίας παράνομων στοιχημάτων και τυχερών παιχνιδιών στην κατεχόμενη Κύπρο, με εκτιμώμενο ετήσιο τζίρο 5 δις ευρώ. Σήμερα βρίσκεται, από το έτος 2017, φυλακισμένος στις τουρκικές φυλακές υψίστης ασφαλείας της Σηλυβρίας.

Η διαπλοκή του Χαλίλ Φαλγιαλί με τα ανδρείκελα της πολιτικής «εξουσίας» στα κατεχόμενα καθώς και με τα κέντρα των αποφάσεων μέσα στην Τουρκία, ήταν απόλυτη. Οι αρμονικές σχέσεις «συνεργασίας» με την μαριονέτα-Τατάρ στα κατεχόμενα και με πολύ υψηλά πρόσωπα της πολιτικής εξουσίας των ισλαμοφασιστών στην Τουρκία, δεν ήταν καθόλου κρυφές.

Όλοι γνώριζαν -μεταξύ πολλών άλλων- πως το λαθρεμπόριο κοκαΐνης του Ερκάν Γιλντίριμ, γιού του πρώην πρωθυπουργού της Τουρκίας, είχε την πολύτιμη «συνεργασία» του Χαλίλ Φαλγιαλί όχι μόνο στην αποθήκευση ή στην διακίνηση των ναρκωτικών αλλά και στο «ξέπλυμα» των πληθωρικών κερδών του.

Ξαφνικά, την Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2022, στις επτά παρά τέταρτο το βράδυ, σε ενέδρα που στήθηκε κοντά στο σπίτι του, ρίχτηκαν στο αυτοκίνητό του 31 σφαίρες από καλάσνικωφ. Ο οδηγός και σωματοφύλακας του Mουράτ Ντεμιρτάς σκοτώθηκε επί τόπου, ενώ ο Χαλίλ Φαλγιαλί πέθανε στο νοσοκομείο στο οποίο μεταφέρθηκε. Οι δολοφόνοι του διέφυγαν, σύμφωνα με πολλές μαρτυρίες, από την θάλασσα προς την Τουρκία.

Συνάντηση Ερντογάν-Μητσοτάκη: Όλα έχουν μια εξήγηση

του Λεωνίδα Κουμάκη, μέλους του ΙΗΑ

.

Ο Ρ.Τ. Ερντογάν ντυμένος με την προβιά του καλοκάθαγου αρνιού υποδέχθηκε στις 13 Μαρτίου 2022 και τον Έλληνα πρωθυπουργό στην Κωνσταντινούπολη.

Μετά την θερμή υποδοχή του αρχηγού του (μέχρι και πέρσι) Ισραηλινού «κράτους τρομοκρατίας», την διπλωματική καταδίωξη του «δολοφόνου Σίσι» και των «δολοφόνων του Τζαμάλ Κασόγκι» για άφεση αμαρτιών, τους εναγκαλισμούς με αυτούς που «ενισχύουν τους Γκιουλενιστές», αυτούς που «είναι εχθροί» τους στην Λιβύη και αυτούς που επέτρεψαν στον αρχιμαφιόζο Πεκέρ «να κελαηδάει», τις συνεχείς διπλωματικές προσπάθειες σε ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ένωση, Γαλλία και Χαλιφά Χαφτάρ, να ξεχάσουν όλες τις υβριστικές του επιθέσεις εναντίον τους, ήρθε επιτέλους και η σειρά να υποδυθεί τον «ειρηνοποιό» και να απευθύνει πρόσκληση σε εκείνον που μόλις πριν ένα χρόνο δεν ήθελε να συναντήσει αηδιασμένος, επειδή (δήθεν) ”προκαλούσε την Τουρκία”.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία και η εξέλιξη της υπενθυμίζει επικίνδυνα σε όλους τους παντουρκιστές τις εφιαλτικές ομοιότητες με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την συνεχιζόμενη κατοχή Κυπριακού εδάφους.

Το «σήμα κινδύνου» εξέπεμψε μια ανάρτηση του Τούρκου καθηγητή Mehmet Efe Caman ο οποίος ζει στον Καναδά. Η ανάρτηση που έκανε στο twitter, σχολιάζοντας την Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ξεσήκωσε σάλο:

«Αγαπητοί Τούρκοι, πότε θα δείτε την αλήθεια ότι δηλαδή η Τουρκία ελέγχει το 37% περίπου της Κυπριακής Δημοκρατίας και άρα βρίσκεται ακριβώς στην ίδια θέση της Ρωσίας σαν εισβολέας, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο;»

Όλοι οι παντουρκιστές ξεσηκώθηκαν αναστατωμένοι για την επικίνδυνη αυτή σύγκριση. Πολλοί, μεταξύ των οποίων και εγχώριοι «ειδήμονες», απεφάνθηκαν ότι η Τουρκική επέμβαση ήταν «νόμιμη» γιατί η Τουρκία ήταν εγγυήτρια δύναμη.

O Ερντογάν ψάχνει απεγνωσμένα «κατάκτηση» στην κατεχόμενη Κύπρo

άρθρο του Λεωνίδα Κουμάκη

.

Σε έρευνα που αναρτήθηκε στην Cumhuriyet, το 53,1% δηλώνει πως τα οικονομικά του χειροτέρευσαν σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά.

Οι νεο-οθωμανικές φαντασιώσεις των παντουρκιστών της Άγκυρας μετακόμισαν στην μαρτυρική Κύπρο με αφορμή την επέτειο ανακήρυξης ψευδοκράτους ανδρείκελων στις 15 Νοεμβρίου 1983.

Ο προβληματικός «κατακτητής» (Ρ.Τ. Ερντογάν), έχοντας δίπλα του το φασιστικό δεκανίκι που τον στηρίζει στην εξουσία (Ντεβλέτ Μπαχτσελή), έφθασαν στο κατεχόμενο τμήμα της μαρτυρικής Κύπρου για να παραβρεθούν στην επίδειξη μιας καλά προετοιμασμένης (κιτς) φιέστας με προκλητική περιφρόνηση όλων των σχετικών αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών τις οποίες όμως, οι ίδιοι άνθρωποι αυτοπροσώπως, επικαλούνται φορτικά όποτε τους βολεύει (Λιβύη, Ναγκόρνο Καραμπάχ κ.ο.κ.).

Η (κιτς) φιέστα περιλάμβανε αεροπλάνα που σχημάτιζαν την τουρκική σημαία στους αιθέρες, πλήθος από τουρκικές σημαίες σε αυτούς που παρακολουθούσαν ώστε να βλέπουν όλοι ποιος είναι ο «ιδιοκτήτης» του ψευδοκράτους που εγκαταστάθηκε στην κατεχόμενη Κύπρο με τις πλάτες των μεγάλων συμμάχων μας, πικνίκ στην αποκλεισμένη περιοχή της Αμμοχώστου, μεγάλος αριθμός στρατιωτικών μονάδων καθώς και πολεμικά πλοία για την αναγκαία διακόσμηση της συνολικής «παράστασης», ομιλίες και λόγοι που συνοδευόταν απαραίτητα από «κατευθυνόμενες» ζητωκραυγές προς τους κατακτητές και τους ντόπιους υποτακτικούς.

Στην πιο κρίσιμη φάση της φιέστας, όταν το δίδυμο των «κατακτητών» (Ερντογάν, Μπαχτσελή) έφθανε στην Αμμόχωστο, άνοιξαν οι ουρανοί σε μια καταρρακτώδη βροχή και ο Εύρος, ο θεός του ανέμου, εξαπέλυσε θυελλώδεις ανέμους.

Ιστορία σύγχρονης Τουρκίας

του Λεωνίδα Κουμάκη

.

Η αφετηρία των σημερινών Τούρκων βρίσκεται στις νομαδικές φυλές της Μογγολίας και της Κίνας, μερικές από τις οποίες όταν μετακινήθηκαν δυτικά, εξισλαμίστηκαν. Οι φυλές αυτές το 1037 επεκτάθηκαν μέχρι την Παλαιστίνη, μερικές μάλιστα εδραιώθηκαν στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας, μέσα στα τότε εδάφη της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, δηλαδή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, δημιουργώντας ένα μικρό σουλτανάτο με έδρα το Ικόνιο. 

Από αυτούς ακριβώς τους νομάδες της Μογγολίας και της Κίνας κατάγονται οι Οθωμανοί Τούρκοι οι οποίοι το 1453 κατέλυσαν την Βυζαντινή Αυτοκρατορία με την άλωση της Κωνσταντινούπολης και εγκατέστησαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία. 

Η αρχή του τέλους της πολυεθνικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας υπήρξε το 1908 όταν ο τελευταίος «κυρίαρχος» σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας Αμπτούλ Χαμίτ υποχρεώθηκε από το κίνημα των Νεότουρκων να υπογράψει ένα διάταγμα για την αναθεώρηση του οθωμανικού συντάγματος – η κατάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έγινε 10 χρόνια αργότερα, το 1918. 

Το 1909 οι Νεότουρκοι απέκτησαν τον πλήρη έλεγχο του οθωμανικού κράτους όταν με αφορμή αντεπανάσταση του σουλτάνου εναντίον τους, αποκεφάλισαν τον Αμπτούλ Χαμίτ και τοποθέτησαν στην κεφαλή του οθωμανικού κράτους τον σουλτάνο-μαριονέτα Μεχμέτ τον πέμπτο. 

Η επικράτηση των Νεότουρκων με τις συνεχείς διακηρύξεις περί «ισότητας και δικαιοσύνης» προς όλους τους κατοίκους της πολυεθνικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δεν εμπόδισε καθόλου την αναρρίχηση στην κορυφή της ηγεσίας τους των πιο ακραίων, των πιο φανατικών και των πιο εξτρεμιστικών τους στοιχείων (Μεχμέτ Τααλάτ Πασάς, Εμβέρ Πασάς, Τσεβίτ Πασάς, Τζεμάλ Πασάς). 

Οι άνθρωποι αυτοί, μεταξύ πολλών άλλων, ονειρεύονταν την απελευθέρωση «αλύτρωτων» εδαφών σε μια αχανή έκταση που ξεκινούσε από τον Βαλκανικό χώρο και έφθανε μέχρι …την Κίνα! 

ΣΚΑΙ, «Φτερωτός Θεός» και… Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν!

.

Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης

Από την Δευτέρα 18 Μαΐου 2020 ο Σκάι αλλάζει το πρόγραμμά του. Από τις 5 το απόγευμα μέχρι τις 11 περίπου το βράδυ, στις 6 αυτές ώρες υψηλής τηλεθέασης ο Σκάι θα ακούγεται 50% περίπου στα τούρκικα και 50% περίπου στα ελληνικά. Δηλαδή μισά-μισά. Η εξήγηση είναι απλή: τρείς περίπου ώρες πρόγραμμα μεταδόσεων στην τουρκική γλώσσα και τρείς ώρες περίπου πρόγραμμα μεταδόσεων στην ελληνική γλώσσα.

Οι τρείς ώρες μεταδόσεων στην τουρκική γλώσσα θα καλύπτονται με δύο σήριαλ εκ των οποίων το ένα ήδη μεταδίδεται καθημερινά από τις 9.30 το βράδυ έως τις 11.30 περίπου και εκπληρώνει όλες τις προϋποθέσεις της τουρκοσειράς – βιτρίνας. «Αντιγράφει» μια αντίστοιχη αμερικανική και νοτιοκορεάτικη παραγωγή, προσαρμοσμένη στον κατάλογο οδηγιών της προπαγάνδας των ισλαμιστών – π.χ. στην τούρκική εκδοχή βλέπει κανείς μικρές τουρκικές σημαίες στην υποδοχή ενός υπερπολυτελούς νοσοκομείου το οποίο υποτίθεται πως είναι προσιτό σε κάθε Τούρκο, σε γραφεία καθηγητών, στην αίθουσα συσκέψεων των γιατρών κ.ο.κ.ε. για την «επιστημονική» υποβολή, στο υποσυνείδητο του θεατή, της τουρκικής «ήπιας ισχύος».

Ιστορία μου, αμαρτία μου: Η Procter & Gamble (Ελλάς) διαφημίζεται σε τουρκοσειρές

.

Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης, μέλος του ΙΗΑ

Η Procter & Gamble (P&G) είναι μια αμερικανική πολυεθνική εταιρία καταναλωτικών αγαθών με έδρα στο Οχάιο των  ΗΠΑ. Σύμφωνα με οικονομικά στοιχεία που ανακοινώθηκαν τον Ιούνιο του 2019, το 55% του ετήσιου κύκλου των εργασιών της (67,7 δισεκατομμύρια δολάρια), πραγματοποιήθηκε εκτός Αμερικής σε Ευρώπη, Λατινική Αμερική, Ασία, Μ. Ανατολή και Αφρική.

Το μικτό περιθώριο κέρδους της εταιρίας ήταν 48,6%, τα μικτά κέρδη 32,9 δισεκατομμύρια δολάρια και τα καθαρά της κέρδη μόλις… 4 δισεκατομμύρια δολάρια!

Η Procter & Gamble απασχολεί συνολικά 97.000 άτομα (2020), έναντι 118.000 του 2014. Στην Ελλάδα εγκαταστάθηκε το 1960 και σήμερα βρίσκεται μέσα σε πάρα πολλά ελληνικά σπίτια με ένα ή περισσότερα από τα πολλά σήματά της (Pampers, Head & Shoulders, Tide, Vicks, Gillete κ.α.π.).

H Procter & Gamble έχει βεβαρυμμένο μητρώο σε διάφορες Επιτροπές Ανταγωνισμού της Ευρώπης.