Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί Πάτρης;

 

αναδημοσίευση από τα Ιστορικά Χρονικά

άρθρο του Ιωάννη Β. Αθανασόπουλου
ιστορικού

Ο Όμηρος στην Ιλιάδα μας έμαθε πως η παραπάνω φράση (χωρίς βεβαίως το ερωτηματικό) -που αποδίδεται στον Έκτορα- αποτελεί αρετή και χρέος για κάθε άνθρωπο.

Σήμερα ωστόσο στην εποχή μας η υπεράσπιση της πατρίδας και κάθε μορφής φιλοπατρίας, ταυτίζεται κατά ένα περίεργο τρόπο με ακραία στοιχεία. Εδώ στέκει και το ερώτημα. Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί Πάτρης;

Σε μια εποχή αναθεωρητισμού, εθνομηδενισμού και άκρατων παραχωρήσεων της πολιτικής τάξης σε εθνικά θέματα σε γείτονες αλλά και στους «εταίρους» μας, αξίζει να υπερασπίζεται κανείς την πατρίδα του;

Στις μέρες που πέρασαν και που περνούν η γειτονική Τουρκία προκαλεί συνεχώς και με έντονο τρόπο τη χώρα μας. Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί αποτέλεσε τη μέγιστη προκλητική ενέργεια του καθεστώτος του Ερντογάν.

Η ενδοτική πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων όλα αυτά τα χρόνια θέριεψε την τουρκική προκλητικότητα. Αξιοσημείωτο όμως είναι το γεγονός πως ελληνικές κυβερνήσεις στα πλαίσια διερευνητικών συνομιλιών με τη γειτονική χώρα είχαν αποδεχθεί απίστευτες εθνικές παραχωρήσεις με αντάλλαγμα την «καλή γειτονία»!

Φαντασιώσεις περί …«Χάγης»

 

Γράφει ο Θανάσης Κ.

Το άρθρο Σημίτη κατά Κώστα Καραμανλή το Σάββατο, τροφοδότησε μια δημόσια συζήτηση που είχε ανοίξει από πριν. Αν πρέπει η Ελλάδα να πάει ή όχι στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για τα ελληνοτουρκικά στο Αιγαίο (και όχι μόνο).

Εκείνο που «συνεισέφερε» ο κύριος Σημίτης είναι την «αποκάλυψη» – που δεν ακούγεται, βέβαια, για πρώτη φορά – ότι ο ίδιος και η κυβέρνησή του είχαν προετοιμάσει, ήδη από τη Συμφωνία του Ελσίνκι το 1999, ώστε να πάνε οι δύο χώρες στη Χάγη ως τέλη του 2004, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αλλά η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, που είχε αναλάβει τη διακυβέρνηση στο μεταξύ (άνοιξη του 2004), «εγκατέλειψε» αυτό το σχέδιο, λέει, κι έτσι «χάθηκε μια ευκαιρία». Και τώρα τα πράγματα στα ελληνοτουρκικά είναι πολύ χειρότερα για την Ελλάδα.

Μερικές μόνο παρατηρήσεις

• Πρώτον, δεν είναι σωστό να συζητούνται τέτοια θέματα δημόσια την ώρα της κρίσης – και μάλιστα με αναφορά σε ό,τι έγινε ή δεν έγινε, ή θα μπορούσε να γίνει πριν 15 ή 20 χρόνια…!

Η άλλη ανάγνωση του άρθρου του Κώστα Σημίτη και ο πραγματικός φόβος των Αμερικανών

.

Πριν από λίγες ημέρες ο πρώην πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης, με άρθρο του στην «Καθημερινή» προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων για όσα υποστήριξε. Οι περισσότεροι διάβασαν το άρθρο με την ματιά της δήλωσης του ίδιου στην Ελληνική βουλή το 1996 όπου ευχαριστούσε τους Αμερικανούς για την παρέμβαση του στα Ίμια, και την συμφωνία της Μαδρίτης.

Αυτόματα, το σύνολο όσων έχουν δημόσιο λόγο, πολιτικοί, αρθρογράφοι στράφηκαν εναντίον σαν μην είχαν καμιά διάθεση να προσαρμόσουν όσα είπε στα σημερινά δεδομένα και όχι του 1996, η σαν να του έλεγαν, μην μιλάς τώρα. 

Ο πρώην πρωθυπουργός τι είπε όμως έμμεσα, πιο ήταν το μήνυμα που έστειλε προς όλες τις πλευρές και κυρίως, προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη ο οποίος αργά αλλά σταθερά απομακρύνεται από την Ελληνοαμερικανική προσέγγιση επιλέγοντας την οικονομική και πολιτική στήριξη του Βερολίνου μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ο πρώην πρωθυπουργός ξέρει, όπως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, και επόμενη κυβέρνηση, όλες οι κυβερνήσεις που πέρασαν και θα περάσουν, αλλά κυρίως οι έμπειροι Έλληνες διπλωμάτες, ότι 0-100 στις αντιπαραθέσεις και στους συμβιβασμούς μεταξύ των κρατών δεν υπάρχει. Αυτό που είπε, και είχε το θάρρος να το κάνει, είναι ότι τώρα είναι η ευκαιρία όχι μόνο να χάσει τα λιγότερα η χώρα αλλά κυρίως αυτό που θα κερδίσει από έναν συμβιβασμό να είναι για τα επόμενα χρόνια το νέο πλεονέκτημα της Ελλάδας.

Τα συναρπαστικά γεγονότα των εκλογών του 2000 «Το φιάσκο των Νικολακόπούλου-Παναγόπουλου. Τα «δράμα» της συζύγου Λαλιώτη»

.

Μεσάνυχα Σαββάτου 8 Απριλίου 2000. Το κατώφλι του επιβλητικού διορόφου διαμερίσματος των 1.000 τ.μ. επί της οδού Αναγνωστοπούλου στο Κολωνάκι περνάει, κατηφής και χωρίς την συνοδεία της Δάφνης, ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης.

Από τον Βασίλη Μπόνιο

Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού δεν είναι άλλος από τον πανίσχυρο (πριν εμφανισθεί η λαίλαπα του Σύριζα που καίει τα σπαρτά) εκδότη και διευθυντή του ΒΗΜΑτος Σταύρο Ψυχάρη. Εχοντας τη φήμη του ανθρώπου που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις φρόντιζε το Σάββατο πριν την διεξαγωγή των εκλογών να δίνει ένα πάρτυ στο σπίτι του με καλεσμένους από την πολιτική και μηντιακή ελίτ.

Εκείνο το βράδι η μελαγχολία της ήττας ήταν διάχυτη στην ατμόσφαιρα. Ο Σημίτης είχε φθάσει στην οικία Ψυχάρη με νωπή στη μνήμη του τη φωνή του Παναγόπουλου της ALCOνα του λέει στο τηλέφωνο:

-Δυστυχώς κε Πρόεδρε χάσαμε…Τα στοιχεία μου δείχνουν ήττα του ΠΑΣΟΚ…

Αντίστοιχη ήταν και η πρόβλεψη του “πολύ” Νικολακόπουλου που επί σειρά ετών υποδύετο από την συχνότητα του Mega τον σούπερ ντούπερ αναλυτή.

Εθνομηδενισμός.

.

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 12 Φεβρουαρίου 2019

Από την ανάληψη της εξουσίας από τον Κώστα Σημίτη, συγκροτήθηκε μία σχολή σκέψης με σκοπό να αλώσει τα πνευματικά θεμέλια του ελληνισμού: την Ιστορία, την Παιδεία, την ταυτότητα, τις παραδόσεις, την θρησκεία του. Ο όρος «εκσυγχρονισμός» δεν ήταν ένα ρηχό ρητορικό επικοινωνιακό τέχνασμα.  Εξέφραζε την αποδόμηση της εθνικής μας ταυτότητας.

Δημιουργήθηκε ο «Όμιλος Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας» (ΟΠΕΚ) με επικεφαλής τον Αντώνη Λιάκο, ο οποίος έγραφε δημοσίως ότι η εθνική μας ταυτότητα χρειάζεται επειγόντως «ανακαίνιση». Ο χαρακτηρισμός που δόθηκε στην τάση αυτή ήταν «ιστορικός αναθεωρητισμός».

Σε ημερίδα του 2007 ο πρώην Κοσμήτωρας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Εμμανουήλ Μικρογιαννάκης διηγήθηκε ότι κατά την εκπαιδευτική άδεια το 1996 προκειμένου να διδάξει στην Κίνα είχε εγκρίνει τις θέσεις δύο υποψήφιων διδακτόρων για την Ελληνική επανάσταση του 1821. Όταν επέστρεψε διαπίστωσε ότι κατά την απουσία του, οι θέσεις είχαν γίνει διακόσιες! Πού να κατέληξαν άραγε όλοι αυτοί;

30/31 Ιανουαρίου 1996-2019 «23 χρόνια από τα γεγονότα στα Ίμια»

.

Άντγος ε.α. Νικόλαος Φωτιάδης Επίτιμος Υδκτής Δ΄Σ.Σ.

Η βραχονησίδα Ίμια (Καρντάκ τη λένε οι Τούρκοι) βρίσκεται κοντά στην Κάλυμνο και τον Ιανουάριο του 1996, δυστυχώς για μας, εξελίχθηκαν γεγονότα που λίγο έλλειψε να μας οδηγήσουν σε πόλεμο με την Τουρκία.

Συνοπτικά αναφέρω τα παρακάτω γι’ αυτούς που ίσως δεν γνωρίζουν τα διαδραματισθέντα:

α. Στις 26 Δεκεμβρίου 1995 το τουρκικό φορτηγό πλοίο ¨Φίτεν Ακάτ¨ προσάραξε στις βραχονησίδες στα Ίμια και ο πλοίαρχος αρνήθηκε Ελληνική βοήθεια, ισχυριζόμενος ότι οι βραχονησίδες ανήκουν στην Τουρκία.

β. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας δέχθηκε να τον ρυμουλκήσει Ελληνικό ρυμουλκό, γεγονός που δείχνει έμπρακτα ότι η Τουρκική πλοιοκτήτρια εταιρεία αναγνώριζε τα Ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο σύμπλεγμα βραχονησίδων Ίμια.

γ. Στις 25 Ιανουαρίου 1996, ο Δήμαρχος Καλύμνου και άλλοι δύο Καλύμνιοι ύψωσαν την Ελληνική σημαία στη βραχονησίδα Ίμια.

δ. Στις 27 Ιανουαρίου 1996, Τούρκοι ¨δημοσιογράφοι¨ της «Χουριέτ» αποβιβάστηκαν στη βραχονησίδα με πολιτικό ελικόπτερο και αφού υπέστειλαν την σημαία μας, τοποθέτησαν στο ίδιο σημείο την Τούρκικη.

Κάτι σάπιο υπάρχει στην τραπεζική Δανιμαρκία

.

Κωνσταντίνος Κόλμερ

«Κάτι σάπιο υπάρχει στην Δανιμαρκία», μονολογεί ο Άμλετ και η σαιξπήριος ρήσις επαληθεύεται σήμερα με το παραπάνω. Η «πλύσις χρημάτων» υπό της δανικής τραπέζης ΝΤΑΝΣΚΕ από τις Βαλτικές χώρες ανήλθε σε πολλά δισ. ευρώ.

Τα χαϊδεμένα κράτη της Βαλτικής, μόλις μπήκαν στην Ευρωζώνη άρχισαν το ξέπλυμα των ευρώ, με την ανοχή του Ευρωσυστήματος Τραπεζών, όπως ο αλήστου μνήμης «ημέτερος» Κώστας Σημίτης με το «εξισορροπητικό δάνειο» των 3 δισ. ευρώ, για το οποίον η Goldman Sachs πήρε προμήθεια 600 εκατ. ευρώ.

Στον αντίποδα των ευρωτραπεζικών σκανδάλων, ων ουκ έστιν τέλος, ευρέθησαν τις προηγούμενες ημέρες δύο πολωνικές τράπεζες, η IDEA bank και η GEDIN NOBLE bank. Διέρρευσαν παρατύπως καταθέσεις δέκα δισ. ευρώ σε φορολογικούς παραδείσους, με αποτέλεσμα να καταρρεύσουν ταμειακώς και οι μετοχές των να εκμηδενισθούν στο χρηματιστήριο της Βαρσοβίας.

«Τώρα διατί» λέγομε, στον αντίποδα: Διότι εν αντιθέσει με τα όσα συμβαίνουν στην Ευρωζώνη, η ανεξάρτητη Κεντρική Τράπεζα της Πολωνίας επενέβη αμέσως, παρέσχε ρευστότητα στις δύο τράπεζες και απέτρεψε τον πανικόν του κοινού ή άλλως bank run. Κάτι ανάλογο συνέβη στην επιπόλαιο χώρα μας το 2015, όταν, λόγω του επικειμένου δημοψηφίσματος εναντίον της ευρωλιτότητος, έφυγαν από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα κάπου 15 δισ. ευρώ καταθέσεις.