Συνάντηση Ερντογάν-Μητσοτάκη: Όλα έχουν μια εξήγηση

του Λεωνίδα Κουμάκη, μέλους του ΙΗΑ

.

Ο Ρ.Τ. Ερντογάν ντυμένος με την προβιά του καλοκάθαγου αρνιού υποδέχθηκε στις 13 Μαρτίου 2022 και τον Έλληνα πρωθυπουργό στην Κωνσταντινούπολη.

Μετά την θερμή υποδοχή του αρχηγού του (μέχρι και πέρσι) Ισραηλινού «κράτους τρομοκρατίας», την διπλωματική καταδίωξη του «δολοφόνου Σίσι» και των «δολοφόνων του Τζαμάλ Κασόγκι» για άφεση αμαρτιών, τους εναγκαλισμούς με αυτούς που «ενισχύουν τους Γκιουλενιστές», αυτούς που «είναι εχθροί» τους στην Λιβύη και αυτούς που επέτρεψαν στον αρχιμαφιόζο Πεκέρ «να κελαηδάει», τις συνεχείς διπλωματικές προσπάθειες σε ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ένωση, Γαλλία και Χαλιφά Χαφτάρ, να ξεχάσουν όλες τις υβριστικές του επιθέσεις εναντίον τους, ήρθε επιτέλους και η σειρά να υποδυθεί τον «ειρηνοποιό» και να απευθύνει πρόσκληση σε εκείνον που μόλις πριν ένα χρόνο δεν ήθελε να συναντήσει αηδιασμένος, επειδή (δήθεν) ”προκαλούσε την Τουρκία”.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία και η εξέλιξη της υπενθυμίζει επικίνδυνα σε όλους τους παντουρκιστές τις εφιαλτικές ομοιότητες με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την συνεχιζόμενη κατοχή Κυπριακού εδάφους.

Το «σήμα κινδύνου» εξέπεμψε μια ανάρτηση του Τούρκου καθηγητή Mehmet Efe Caman ο οποίος ζει στον Καναδά. Η ανάρτηση που έκανε στο twitter, σχολιάζοντας την Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ξεσήκωσε σάλο:

«Αγαπητοί Τούρκοι, πότε θα δείτε την αλήθεια ότι δηλαδή η Τουρκία ελέγχει το 37% περίπου της Κυπριακής Δημοκρατίας και άρα βρίσκεται ακριβώς στην ίδια θέση της Ρωσίας σαν εισβολέας, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο;»

Όλοι οι παντουρκιστές ξεσηκώθηκαν αναστατωμένοι για την επικίνδυνη αυτή σύγκριση. Πολλοί, μεταξύ των οποίων και εγχώριοι «ειδήμονες», απεφάνθηκαν ότι η Τουρκική επέμβαση ήταν «νόμιμη» γιατί η Τουρκία ήταν εγγυήτρια δύναμη.

Τι γυρεύει ο Τούρκος γκρίζος λύκος στην ουκρανική αναμπουμπούλα;

άρθρο του Σάββα Ιακωβίδη*

.

Η άνοδος του Ταγίπ Ερντογάν στην εξουσία, το 2003, σηματοδότησε σημαντική στροφή στην τουρκική εξωτερική πολιτική. Η Τουρκία επιχείρησε απογαλακτισμό από την «άπιστη Δύση» και από συμμαχικές δεσμεύσεις, στις οποίες ανταποκρίνεται a la carte. Παράλληλα έκανε ξεκάθαρη στροφή προς Ανατολάς και προς τις ισλαμικές-μουσουλμανικές χώρες.

Μετά τη λεγόμενη «αραβική άνοιξη», ο Ερντογάν επιχείρησε να ηγηθεί του μουσουλμανικού κόσμου. Κέρδισε προσωρινά τους δρόμους αλλά ενόχλησε και εξόργισε κυβερνήσεις. Επίσης στράφηκε προς τουρκογενείς χώρες του Καυκάσου, την Κίνα και τη μαύρη ήπειρο.

Μετά το 2016, ο Τούρκος Πρόεδρος ανέπτυξε τις σχέσεις του με τη Ρωσία. Η Τουρκία είναι ακόμα ΝΑΤΟϊκή χώρα αλλ’ η συμμετοχή της στη Συμμαχία δεν την απέτρεψε να αγοράσει τους ρωσικούς πυραύλους S-400 επειδή, δήθεν, οι ΗΠΑ δεν της πωλούσαν τους πυραύλους Patriot.

Πολλοί ακαδημαϊκοί και αναλυτές στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη εισηγήθηκαν εκδίωξη της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ, την κατήγγειλαν ως «μη σύμμαχο» και ως εχθρό των Δυτικών. Ο Ερντογάν καθύβρισε σκαιά συμμάχους του και υποστήριξε ότι «η ηγεμονία της Δύσης τελείωσε» (5/10/2021, συνέντευξη στο τουρκικό περιοδικό kriter).

Η Τουρκία φιλοδοξεί να αναδειχθεί σε περιφερειακή και/ή παγκόσμια δύναμη. Το δόγμα Νταβούτογλου περί «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες» μετατράπηκε σε προβλήματα με όλους τους γείτονες. Ο Ερντογάν ανέπτυξε πολεμική βιομηχανία.

Τα τουρκικά drones απέδειξαν τις ιδιότητές τους στη Συρία, στη Λιβύη και ειδικά στον πόλεμο Αζερμπαϊτζάν-Αρμενίας και σήμερα στην Ουκρανία. Η περίπλοκη αλλά προσοδοφόρα συνεργασία του με τον Πούτιν προκαλεί τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Al Dostur: Αίγυπτος, Ελλάδα και Κύπρος … Μεγάλο οικονομικό και πολιτικό όφελος στα αιγυπτιακά συμφέροντα

αναδημοσίευση από το Βαλκανικό Περισκόπιο

.

Αίγυπτος, Ελλάδα και Κύπρος … Σημάδια και μηνύματα στη «Σύνοδο Κορυφής της Αθήνας»
Οκτώβριος 19, 2021 – Ελλάδα

Κάιρο

Οι ειδικοί τόνισαν ότι η ανάπτυξη της σχέσης μεταξύ Αιγύπτου, Ελλάδας και Κύπρου έχει μεγάλο οικονομικό και πολιτικό αντίκτυπο στα αιγυπτιακά συμφέροντα, ειδικά όσον αφορά την εθνική ασφάλεια της χώρας, επισημαίνοντας ότι ο κύκλος της Ανατολικής Μεσογείου δεν είναι λιγότερο σημαντικός από τον αραβικό, τον ισλαμικό ή τον αφρικανικό κύκλο στον οποίο κινείται η Αίγυπτος, γράφει το αιγυπτιακό δημοσίευμα.

Σήμερα, ο Πρόεδρος Αμπντέλ Φατάχ Ελ-Σίσι βρισκόταν στη σύνοδο κορυφής στην οποία συμμετείχαν οι ηγέτες των τριών χωρών στην Αθήνα, η οποία είναι η ένατη σύνοδος κορυφής των τριών χωρών και πραγματοποιείται στο πλαίσιο του συνεχούς συντονισμού και της κοινής συνεργασίας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Περιφερειακή Ισορροπία

Ο Δρ Αλάα Αμπντέλ Χάφιζ, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο «Assiut», είπε ότι αυτές οι διαδοχικές σύνοδοι κορυφής με την Κύπρο και την Ελλάδα υποστηρίζουν τον αιγυπτιακό ρόλο σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, καθώς και οικονομικά συμφέροντα όπως η εκμετάλλευση του πλούτου μας στο μεσογειακό αέριο και συμφωνίες για την εξαγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στις δύο χώρες και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Ο Αμπντέλ Χάφιζ πρόσθεσε στον Al-Dostour ότι οι επενδύσεις που επέστρεψαν στην Αίγυπτο από αυτή τη συμμαχία υπερβαίνουν τα δύο δισεκατομμύρια ευρώ, γεγονός που αντανακλά θετικά την εθνική οικονομία.

Συνέχισε λέγοντας ότι: Οι αιγυπτιακές σχέσεις με τις δύο χώρες επιτυγχάνουν περιφερειακή ισορροπία και αποτρέπουν την παρουσία μίας ή περισσότερων χωρών που ελέγχουν την περιοχή και μόνο, επισημαίνοντας ότι η εξωτερική πολιτική της Αιγύπτου επικεντρώνεται σε μεγάλο βαθμό στην ισορροπία στις σχέσεις με όλους.

Τα βαθύτερα αίτια του Τουρκικού Αναθεωρητισμού και μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο του Αχμέτ Νταβούτογλου «Στρατηγικό βάθος».

άρθρο του Παναγιώτη Ήφαιστου

.

Ο αείμνηστος Νεοκλής Σαρρής κυριολεκτικά αγωνίστηκε για την έκδοση του βιβλίου του Αχμέτ Νταβούτογλου «Στρατηγικό βάθος η διεθνής θέση της Τουρκίας». Επιμελήθηκε την πρώτη μετάφραση σε ξένη γλώσσα που έκανε ο καταγόμενος από την Κωνσταντινούπολη και σήμερα επίκουρος καθηγητής Νικόλαος Ραπτόπουλος. Μερικοί Έλληνες πανεπιστημιακοί με την παρότρυνση μάλιστα του Νεοκλή Σαρρή εισηγήθηκαν την μετάφρασή του. Καθ’ όλη την διάρκεια της μετάφρασης είχα την ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα τον αείμνηστο Νεοκλή, ο σημαντικότερος ίσως σύγχρονος γνώστης της Τουρκίας. Επί δεκαετίες έγραψε σημαντικά κείμενα αλλά σε ένα κράτος όπου κυριαρχούσαν κατευναστικά σύνδρομα τα κείμενά του είχαν απήχηση για όσους ενδιαφέρονταν και τα διάβαζαν και δεν ήταν λίγοι.

Είναι σημαντικό να υπογραμμίσω ότι όπως σε συνομιλία μας ανέφερε «τα γράφω και τα λέω επί δεκαετίες θέλω να τα ακούσουν από τους ίδιους τους Τούρκους». Αυτή η επισήμανσή του είναι μεγάλης σημασίας. Συχνά παραπέμποντας στον Sun Tzu Εάν γνωρίζεις τον εχθρό σου και τον εαυτό σου δεν έχεις ανάγκη να φοβάσαι το αποτέλεσμα ακόμη και εκατό μαχών, Εάν γνωρίζεις τον εαυτό σου αλλά όχι τον εχθρό σου για κάθε νίκη που κερδίζεις θα έχεις και μια ήττα, Εάν δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου ούτε τον εχθρό σου θα νικηθείς σε κάθε μάχη.

Διευκρίνιση Αρμενίας για τη συμμαχία της με την Ελλάδα και την Κύπρο…

(σ.Π/Β: Στην περίπτωση της Αρμενίας η… παράδοξη συμπεριφορά της κυβερνήσεώς της οφείλεται στη Ρωσσική πατρωνία. Όσον αφορά στην ευρύτερη περιοχή νοτίως του Καυκάσου, η Ρωσσία είναι προσανατολισμένη κατ’ απόλυτη προτεραιότητα στην ανάπτυξη στρατηγικής συμμαχίας με την Τουρκία και υπό το δικό της πρίσμα όλες οι χώρες της περιοχής, συμπεριλαμβανομένων και των ιστορικών τους συμμάχων όπως η Αρμενία είναι απολύτως αναλώσιμοι. Κατά τα λοιπά, υπάρχουν ακόμη Έλληνες που αναζητούν ελπίδες στο «ξανθό γένος»).

.

αναδημοσίευση από το Βαλκανικό Περισκόπιο

.

Η ανάπτυξη των σχέσεων με την Ελλάδα και την Κύπρο παραμένει στην ατζέντα της αρμενικής διπλωματίας, αλλά το Γερεβάν δεν χτίζει την εξωτερική του πολιτική εναντίον τρίτων.

Αυτό δήλωσε ο επικεφαλής του Υπουργείου Εξωτερικών της Δημοκρατίας, Αρά Αϊβαζιάν, μιλώντας χθες, στις 29 Μαρτίου, σε συνεδρίαση της μόνιμης κοινοβουλευτικής επιτροπής για τις εξωτερικές σχέσεις.

Ένας από τους βουλευτές ρώτησε τον επικεφαλής της διπλωματικής υπηρεσίας αν η Αρμενία πρόκειται να ενεργοποιήσει την τριμερή μορφή Γερεβάν-Αθήνα-Λευκωσία ως αντιστάθμιση στην επιθετική πολιτική της Τουρκίας στο διάστημα από την Ανατολική Μεσόγειο έως τον Νότιο Καύκασο.

Σύμφωνα με τον Αρά Αϊβαζιάν, η ενίσχυση αυτής της τριμερούς μορφής παραμένει στην ατζέντα εξωτερικής πολιτικής της Αρμενίας, αλλά «δεν αναζητά εχθρούς για τον εαυτό της στην περιοχή», καθώς «γνωρίζει πολύ καλά την αξία της ειρήνης».

Ελλάδα – Ισραήλ – Τουρκία

αναδημοσίευση από το Pontos News
άρθρο του Μάρκου Τρούλη

.

Όπως συμβαίνει στις διαπροσωπικές ή στις ενδοοικογενειακές σχέσεις, έτσι και στη διεθνή πολιτική η ελευθερία και η ασφάλεια συνιστούν δύο καταστάσεις ή ζητούμενα που είναι αντιστρόφως ανάλογα. Επιδιώκοντας τη μεγιστοποίηση της ελευθερίας σου, περιορίζεις την ασφάλειά σου και το αντίστροφο. Ένα κράτος δίχως συμμάχους είναι αρκούντως αδέσμευτο, έτσι ώστε να θεωρείται και ανασφαλές.

Η ιδανική συνθήκη είναι η επίτευξη αυτονόμησης και η χάραξη πορείας ισχυροποίησης, με την ταυτόχρονη –και εύλογη– επίκληση των κατάλληλων συμμαχιών.

Πώς, όμως, μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο; Πώς μπορεί ένα κράτος να αποκομίζει τα οφέλη μιας συμμαχικής σχέσης δίχως να υποδουλώνεται; Όπως και πάλι συμβαίνει στις διαπροσωπικές ή στις ενδοοικογενειακές σχέσεις, υπάρχει μια «χρυσή τομή» μεταξύ ασφάλειας και αυτονομίας, βάσει της οποίας γίνεται σεβαστή η ετερότητα του καθενός. Και αν μεταξύ φίλων ή μελών της ίδιας οικογένειας η «χρυσή τομή» δύναται – κάποιες φορές – να βρεθεί δίχως όρους και προϋποθέσεις καθώς σε αυτό το επίπεδο σχέσεων υφίσταται ηθική, στις διεθνείς σχέσεις το σημείο αυτό είναι εκείνο όπου διαπιστώνεται επαρκής στρατηγική δέσμευση.

Η λογική είναι απλή: Συμμαχώ μαζί σου και συμβάλλω στην ασφάλειά σου, καθότι μου προσφέρεις κάτι που δεν μπορεί άλλος να μου προσφέρει, και είναι πιο πολύτιμο για εμένα εν σχέσει με μια ενδεχόμενη διάρρηξη της σχέσης μας.

Προφανώς και υπάρχουν και άλλοι τύποι διακρατικών σχέσεων, εκτός των πελατειακών που μόλις σκιαγραφήθηκαν. Ωστόσο, για μια μικρή δύναμη η οποία αποζητά ισχυρούς συμμάχους, ο στόχος πάντοτε οφείλει να είναι η διαμόρφωση πελατειακών σχέσεων. Σε αντίθετη περίπτωση, είτε ο ισχυρός σύμμαχός μου δεν θα είναι αρκούντως πιστός σε μένα σε ενδεχόμενη δύσκολη περίσταση, είτε θα επέμβει αποκομίζοντας το σύνολο των κερδών και αφήνοντας σε μένα αποκλειστικά τις ζημιές του κράτους εμπροσθοφυλακής.

Φτάνουμε, όχι αισίως, στο 2021

άρθρο του Πανίκου Ελευθερίου

.

Φτάνουμε, όχι αισίως πάντως, (η επιβίωση για τον Κυπριακό Ελληνισμό ήταν και παραμένει μια υπόθεση με αβέβαιη έκβαση) στο νέο έτος, μετά και το τέλος του δίσεκτου 2020. Τα δεδομένα που έχουμε ενώπιον μας είναι συνεχώς μεταβαλλόμενα, ο Γεωστρατηγικός χάρτης της περιοχής και τα εμπλεκόμενα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων αλλάζουν, οι καταστροφικές επιλογές όμως των συγκεκριμένων ‘αυτοκτονικών ηγεσιών’ παραμένουν οι ίδιες. Δυστυχώς δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για αισιοδοξία. Δεν χρειάζεται καν, να εμβαθύνει κανείς, σε πρόσφατα γεγονότα και πολιτικές θέσεις που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Υπάρχουν ηγέτες που θεωρούσαν τον Σουλτάνο-Ερτογάν ως αξιόπιστο διαπραγματευτή και τον χαρακτήριζαν μάλιστα ως… σύγχρονο ηγέτη και ‘Ισλαμοδημοκράτη’ και είναι οι ίδιοι που επενδύουν ακόμα στον πιθανό εξευρωπαϊσμό της Τουρκίας που θα επέλθει μέσω της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Υποστηρίζουν, ακόμα και σήμερα, ότι θα πρέπει να κάνουμε την Τουρκία εμπορικό μας εταίρο για να περάσει ο Κυπριακός αγωγός φυσικού αερίου μέσω Τουρκίας.

Στο Κυπριακό, εμμένουν στην ίδια επιδίωξη για «λύση» συνεταιρικού «κράτους» Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα. Την ‘λύση’ που ευχαρίστως θα δεχόταν και η Τουρκία γιατί την εξυπηρετεί πλήρως, ασχέτως με το τι δηλώνουν οι ηγέτες της, που μιλούν πλέον για λύση δύο κρατών, ακριβώς για να πείσουν κι αυτοί με την σειρά τους (όπως θέλουν τα πείσουν και δικοί μας ηγέτες) ότι η Δ.Δ.Ο. είναι η μόνη εφικτή λύση. Οι ‘ηγέτες’ αυτοί, οδηγούν την Κύπρο στην καταστροφή. Είναι τόσο καταφανές που δεν υπάρχει κάποιος πιο ήπιος ή ‘διπλωματικός’ τρόπος για να το διατυπώσει κανείς. Για να είναι εκεί όμως αυτοί οι ηγέτες και να κρατούν τις τύχες μας στα χέρια τους, σημαίνει ότι τους στηρίζει ο λαός με την ψήφο του. Αυτή είναι μια άλλη παράμετρος που σχετίζεται άμεσα με τα όσα δύσκολα περάσαμε και τα όσα μας περιμένουν στο νεφελώδες και αβέβαιο μέλλον μας.

Υπάρχει εναλλακτική πορεία! Προέκυψαν κάποιες ευνοϊκές εξελίξεις όπως η ανακάλυψη των φυσικών πόρων στις θάλασσες της Κύπρου. Μετά από κάποιες σωστές κινήσεις που έγιναν από διάφορες κυβερνήσεις, προβάλλει (και είναι κατά την άποψη μου) μοναδική σανίδα σωτηρίας για τον Κυπριακό Ελληνισμό. Λέχθηκε κατά κόρον ότι η ανακήρυξη/οριοθέτηση της Κυπριακής Α.Ο.Ζ., η αδειοδότηση οικοπέδων σε εταιρείες προερχόμενες από χώρες-υπερδυνάμεις όπως η Γαλλία και οι Η.Π.Α. θα θωράκιζε την Α.Ο.Ζ. μας και θα εξασφάλιζε την ασφαλή εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου. Φυσικά ο Τούρκος που έχουμε απέναντι μας, έχει άλλη άποψη. Φαίνεται από την λυσσαλέα του αντίδραση, πόσο σωστή κίνηση είναι να καταφύγουμε, ως Κυπριακός Ελληνισμός στην στρατηγική αυτή, ως εναλλακτική πορεία εφόσον δεν έχουμε (δυστυχώς) προς το παρόν ισχυρή άμυνα που θα λειτουργούσε αποτελεσματικά ως αποτρεπτική ισχύς. Εδώ θα πρέπει να αναρωτηθούμε, όλοι μας, πώς θα ήταν η κατάσταση αν εν τω μεταξύ είχαμε προλάβει να αυτοκτονήσουμε, αποδεχόμενοι το Σχέδιο Ανάν. Θα μπορούσαμε έστω να κάνουμε σκέψεις για εναλλακτική στρατηγική ή για διαχείριση των φυσικών μας πόρων;

O Ερντογάν ψάχνει απεγνωσμένα «κατάκτηση» στην κατεχόμενη Κύπρo

άρθρο του Λεωνίδα Κουμάκη

.

Σε έρευνα που αναρτήθηκε στην Cumhuriyet, το 53,1% δηλώνει πως τα οικονομικά του χειροτέρευσαν σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά.

Οι νεο-οθωμανικές φαντασιώσεις των παντουρκιστών της Άγκυρας μετακόμισαν στην μαρτυρική Κύπρο με αφορμή την επέτειο ανακήρυξης ψευδοκράτους ανδρείκελων στις 15 Νοεμβρίου 1983.

Ο προβληματικός «κατακτητής» (Ρ.Τ. Ερντογάν), έχοντας δίπλα του το φασιστικό δεκανίκι που τον στηρίζει στην εξουσία (Ντεβλέτ Μπαχτσελή), έφθασαν στο κατεχόμενο τμήμα της μαρτυρικής Κύπρου για να παραβρεθούν στην επίδειξη μιας καλά προετοιμασμένης (κιτς) φιέστας με προκλητική περιφρόνηση όλων των σχετικών αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών τις οποίες όμως, οι ίδιοι άνθρωποι αυτοπροσώπως, επικαλούνται φορτικά όποτε τους βολεύει (Λιβύη, Ναγκόρνο Καραμπάχ κ.ο.κ.).

Η (κιτς) φιέστα περιλάμβανε αεροπλάνα που σχημάτιζαν την τουρκική σημαία στους αιθέρες, πλήθος από τουρκικές σημαίες σε αυτούς που παρακολουθούσαν ώστε να βλέπουν όλοι ποιος είναι ο «ιδιοκτήτης» του ψευδοκράτους που εγκαταστάθηκε στην κατεχόμενη Κύπρο με τις πλάτες των μεγάλων συμμάχων μας, πικνίκ στην αποκλεισμένη περιοχή της Αμμοχώστου, μεγάλος αριθμός στρατιωτικών μονάδων καθώς και πολεμικά πλοία για την αναγκαία διακόσμηση της συνολικής «παράστασης», ομιλίες και λόγοι που συνοδευόταν απαραίτητα από «κατευθυνόμενες» ζητωκραυγές προς τους κατακτητές και τους ντόπιους υποτακτικούς.

Στην πιο κρίσιμη φάση της φιέστας, όταν το δίδυμο των «κατακτητών» (Ερντογάν, Μπαχτσελή) έφθανε στην Αμμόχωστο, άνοιξαν οι ουρανοί σε μια καταρρακτώδη βροχή και ο Εύρος, ο θεός του ανέμου, εξαπέλυσε θυελλώδεις ανέμους.

Η Γαλλία θέλει να προσχωρήσει στο Φόρουμ της Ανατολικής Μεσογείου (EastMed)

Ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας στο Κάιρο (φωτό Ahram)

(σ.Π/Β: Μόνο εάν εγκρίνουν οι ΗΠΑ, στο μέτρο που Ελλάδα, Κύπρος, Αίγυπτος, και Ιορδανία είναι πολυ – εξαρτώμενες από την αμερικανική πατρωνία, η Ιταλία «αλοιθωρίζει» όλο και πιό έντονα προς την Κίνα ανταγωνιζόμενη συγχρόνως τη Γαλλία στην Ανατολική Μεσόγειο και το Ισραήλ έχει ένα όριο πέρα από το οποίο αδυνατεί να κινηθεί ανεξάρτητα από τους γεωπολιτικούς προσανατολισμούς των ΗΠΑ).

αναδημοσίευση από το Βαλκανικό Περισκόπιο

.

Η Γαλλία ανακοίνωσε την επιθυμία της να προσχωρήσει στην ένωση φυσικού αερίου των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου.

Ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Ζαν Ιβ Λε Ντριάν είπε σε δημοσιογράφους σε συνέντευξη Τύπου στο Κάιρο ότι το Παρίσι «θέλει να ενταχθεί στο Φόρουμ της Ανατολικής Μεσογείου στον τομέα του φυσικού αερίου», σύμφωνα με τα αιγυπτιακά μέσα ενημέρωσης.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο Γάλλος υπουργός τόνισε τη σημασία της «διακοπής των προκλητικών ενεργειών της Τουρκίας σε αυτήν την περιοχή».

Ο Λε Ντριάν κατά τη συνάντησή του με τον μεγάλο ιμάμη του Αλ Αζάρ, της υψηλότερης (σουνιτικής) μουσουλμανικής αρχής της Αιγύπτου, είπε χαρακτηριστικά:

«Τόνισα και υπογραμμίζω εδώ τον βαθύ σεβασμό που έχουμε για το Ισλάμ», «Αυτό που πολεμούμε είναι η τρομοκρατία, είναι η πειρατεία της θρησκείας, είναι ο εξτρεμισμός», πρόσθεσε, σημειώνοντας ότι ήρθε «για να εξηγήσει, αν χρειαστεί, αυτόν τον αγώνα, και ταυτόχρονα τον αγώνα για σεβασμό της ελευθερίας στην πίστη».

İlker Başbuğ: Το μεγαλύτερο όνειρό μου είναι να δω την Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν ως ένα κράτος

αναδημοσίευση από το Βαλκανικό Περισκόπιο

.

«Προσωπικά, είμαι ένας από αυτούς που πιστεύουν ότι η εξωτερική πολιτική πρέπει να έχει βάση στην πολιτική πραγματικότητα / ρεαλισμό. Υπήρξε μια στιγμή κατά την οποία υπερέβην αυτή τη σκέψη. Σε συνέδριο στο πανεπιστήμιο Ατατούρκ στο Ερζουρούμ στις 14 Απριλίου 2016, είπα ότι είχα ένα όνειρο, αυτό ήταν «το μεγαλύτερο όνειρό μου να γίνουν το Αζερμπαϊτζάν και η Τουρκία ένα κράτος», είπε ο πρώην επικεφαλής των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, Ιλκέρ Μπασμπούγκ.

Οι δηλώσεις του έγιναν σε συνέντευξη του στην τουρκική εφημερίδα Sözcü, στην οποία αναφέρθηκε εκτενώς σε αρκετά θέματα που απασχολούν την τουρκική εξωτερική πολιτική, την πολιτική ιστορία της Τουρκίας από τον Ατατούρκ έως τον Ινονού και τις εξελίξεις στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Χαρακτηριστικό των δηλώσεων του είναι ότι η Τουρκία σε σχέση με τις δύο μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις- Ρωσία και ΗΠΑ- πρέπει να παραμένει στην άκρη, ουδέτερη και όχι να έρθει σε άμεση σύγκρουση.

«Θα πρέπει να αποφεύγονται καταστάσεις που ενδέχεται να αντιμετωπιστούν με τις ΗΠΑ ή τη Ρωσία. Στην πραγματικότητα, πρέπει να αποφεύγεται η δημιουργία εκδηλώσεων που θα τους προκαλούν», τόνισε.

Για την Κύπρο

Σε ερώτηση πως αξιολογεί το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στα Κατεχόμενα διατύπωσε την άποψη:

«Κατά τη γνώμη μου, η ιδέα της ομοσπονδίας με γεωγραφική βάση είναι νεκρή στην Κύπρο. Στην Κύπρο δημιουργήθηκε η Τουρκική Δημοκρατία, η οποία πρέπει να θέσει έναν στόχο. Ποιες είναι οι παράμετροι αυτού του στόχου; Πρώτον, ότι υπάρχουν δύο ανεξάρτητα κράτη στην Κύπρο. Δεύτερον, ο τουρκικός στρατός θα συνεχίσει να βρίσκεται εκεί υπό όλες τις συνθήκες».

«Φυσικά, χαίρομαι που ο Ερσίν Τατάρ κέρδισε τις προεδρικές εκλογές. Ο Τατάρ πιστεύει και υποστηρίζει ότι μια ομοσπονδιακή δομή δεν ισχύει πλέον για μια λύση στην Κύπρο. Εύχομαι επιτυχία στον Τατάρ, στην Προεδρία του. Είμαι βέβαιος ότι το πνεύμα του Ραούφ Ντεκτάς στην Κύπρο δεν αισθάνεται πια μοναχικό».

Ο Ερντογάν κυνηγά το φάντασμα της «Οθωμανικής Αυτοκρατορίας» σε 10 χώρες

Η Τουρκία προσπαθεί να αποκαταστήσει την οθωμανική δόξα επιδεικνύοντας τους μύες της και αναπτύσσοντας τις δυνάμεις της σε πολλές χώρες της περιοχής, γεγονός που προκάλεσε αύξηση του στρατιωτικού προϋπολογισμού της και μείωση της οικονομίας της.

Αυτό αναφέρει το Bloomberg, σε δημοσίευμά του, την Παρασκευή, παρουσιάζοντας τις περιοχές και τις χώρες στις οποίες ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ερντογάν έστειλε στρατιωτικές δυνάμεις, είτε επίσημα υπό διεθνή ομπρέλα είτε μέσω μονομερών μέτρων για επεκτατικούς σκοπούς.

Λιβύη

Το πρακτορείο αναφέρει ότι «ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έστειλε ναυτικές και χερσαίες δυνάμεις, εκτός από τα οπλισμένα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, στη Λιβύη για να υποστηρίξει την κυβέρνηση που αναγνωρίζεται από τα Ηνωμένα Έθνη».

Προσθέτει ότι «Η Τουρκία στοχεύει, να εξοικονομήσει από τη Λιβύη δισεκατομμύρια δολάρια σε εμπορικές συμβάσεις, οι οποίες, όμως, ενδέχεται να μην εφαρμοστούν, λόγω της παρατεταμένης σύγκρουσης στη Λιβύη».

Συρία

Η αμερικανική ειδησεογραφική υπηρεσία λέει ότι «η τουρκική στρατιωτική εισβολή στη Συρία είναι μία από τις μεγαλύτερες ξένες επιχειρήσεις της μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μετά τον Α ‘Παγκόσμιο Πόλεμο».

Ιράκ

Η Τουρκία στέλνει συχνά πολεμικά αεροσκάφη και στρατεύματα πέρα ​​από τα σύνορα στο βόρειο Ιράκ για να στοχεύσει κρησφύγετα του ΡΚΚ και διατηρεί επίσης στρατιωτικές βάσεις που είχαν αρχικά συσταθεί για μια δήθεν ειρηνευτική αποστολή τη δεκαετία του 1990, με σκοπό την επιβολή εκεχειρίας μεταξύ αντιπάλων κουρδικών κομμάτων στην περιοχή με τη μεσολάβηση Αμερικανών και Βρετανών διπλωματών.

Η Κύπρος δεν κείται μακράν

Την ίδια ημέρα που η Τουρκία κάλεσε την Ελλάδα σε «διαπραγματεύσεις» επί μίας ορισμένης ατζέντας, κατά βάση αναθεωρητικής σε ό,τι αφορά την Τουρκία και κατά την οποία «πάγωσε» τις παράνομες έρευνες του πλοίου Oruc Reis, η Τουρκία εξήγγειλε με Navtex έρευνες στο πλαίσιο της κυπριακής ΑΟΖ με το πλοίο Barbaros.

Πρόκειται για κίνηση, η οποία αποσκοπεί να διασπάσει Κύπρο και Ελλάδα, να κατοχυρώσει ότι οι παράνομες τουρκικές ενέργειες εις βάρος της κυπριακής ΑΟΖ συνιστούν τετελεσμένα και φυσικά να εκβιάσει και τα δύο κράτη με περαιτέρω επιθετικές ενέργειες. Η τουρκική κίνηση, τόσο αυτή καθ’ εαυτή όσο και στο δεδομένο χρονικό πλαίσιο, αποτελεί απόπειρα παγίδευσης Κύπρου και Ελλάδας σε τετελεσμένα.

Σε κάθε περίπτωση ωστόσο θεωρούμε αδιανόητη οποιαδήποτε «διαπραγμάτευση» Τουρκίας και Ελλάδας, όσο η πρώτη συνεχίζει τις παράνομες ενέργειες εις βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας – επιπλέον της κατοχής φυσικά.

Τυχόν τέτοια επιλογή από πλευράς Ελλάδας θα συνιστά εγκατάλειψη της Κύπρου και μη εκπλήρωση έστω και των ελαχίστων υποχρεώσεων της Ελλάδας προς την Κύπρο και προς το διεθνές δίκαιο.

Σε αυτό το πλαίσιο θεωρούμε ατυχείς τις δηλώσεις του Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας του Πρωθυπουργού, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ δήλωσε ότι άλλο Barbaros και άλλο Oruc Reis, φωτογραφίζοντας αποδοχή από πλευράς ελληνικής κυβέρνησης των νέων τουρκικών τετελεσμένων επί της κυπριακής ΑΟΖ. Οι δηλώσεις αυτές είναι απαραίτητο να ανασκευαστούν άμεσα και χωρίς να δημιουργείται η παραμικρή αμφιβολία ως προς τις ελληνικές προθέσεις.

Οι υπογράφοντες -ουσες:

Σε ισχύ η πιο αναβαθμισμένη αμυντική συνεργασία μεταξύ Γαλλίας και Κύπρου

Ημερομηνία ορόσημο χαρακτηρίζεται η 6η Αυγούστου 2020 αφού Κύπρος και Γαλλία ενεργοποιούν επισήμως την νέα τους αμυντική τους συμφωνία που αποτελεί τη πλέον αναβαθμισμένη αμυντική συμφωνία των τελευταίων ετών. Σύμφωνα με πληροφορίες περιλαμβάνει:

Την ενίσχυση της Εθνικής Φρουράς με νέα οπλικά συστήματα. Στο τραπέζι υπάρχουν συζητήσεις για οπλικά συστήματα που ενδεχομένως να πυροδοτήσουν αντιδράσεις ανάλογες των S-300 στα τέλη της δεκαετίας του 1990.

Όπως αναφέρουν αξιόπιστες πηγές στον γράφοντα η Εθνική Φρουρά έχει συγκροτήσει πλάνο για αεροναυτική αναβάθμιση με στόχο την ανάσχεση της τουρκικής δράσης στη Κυπριακή ΑΟΖ αποκτώντας γαλλικά συστήματα.

Τη μόνιμη παρουσία γαλλικών αεροναυτικών δυνάμεων στο νησί και συνεχείς συνεκπαιδεύσεις με την Εθνική Φρουρά.

Αμυντική συνδρομή της Γαλλίας σε περίπτωση που δεχθεί η Κύπρος τουρκική επίθεση.

Μετά την ολοκλήρωση εσωτερικών διαδικασιών τέθηκε σε ισχύ την 1η Αυγούστου 2020 η Συμφωνία Αμυντικής Συνεργασίας, μεταξύ Κυπριακής Δημοκρατίας και Γαλλικής Δημοκρατίας, η οποία υπεγράφη στις 4 Απριλίου 2017.

Όπως τονίζει η επίσημη ανακοίνωση:

Η εν λόγω συμφωνία, ενισχύει και επεκτείνει περαιτέρω τη συνεργασία της Κυπριακής Δημοκρατίας με τη Γαλλική Δημοκρατία, σε θέματα άμυνας και ασφάλειας, ενώ παράλληλα αποτελεί ένα σημαντικό βήμα για την επίτευξη του κοινού στόχου διασφάλισης ενός περιβάλλοντος σταθερότητας και ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ο “χάρτης του Κίσιντζερ” που στοιχειώνει την έρευνα για το 1974

του Σάββα Δ. Βλάσση

.

Έχουν περάσει 45 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και στην ελληνική κοινή γνώμη κυριαρχεί η πεποίθηση ότι γι’ αυτήν ευθύνονται οι ΗΠΑ και προσωπικώς ο τότε υπουργός Εξωτερικών Χ. Κίσιντζερ. Θα ήταν ενδιαφέρον να προσεγγιστεί τι ακριβώς “ευθύνη” οι έχοντες την πεποίθηση αυτή, χρεώνουν στις ΗΠΑ και τον Κίσιντζερ: είναι υπεύθυνοι επειδή σχεδίασαν την ανατροπή του Μακαρίου και την συνεννοημένη τουρκική εισβολή ή ευθύνονται για μεροληπτικούς υπέρ της Τουρκίας χειρισμούς κατά την διάρκεια της κρίσεως;

Ανεξαρτήτως της απαντήσεως, το βέβαιο είναι ότι η πρώτη άποψη, που σαφώς ενέχει στοιχεία συνωμοσιολογικής προσεγγίσεως, προβλήθηκε κατά κόρον την εποχή των γεγονότων. Αλλά και δεκαετίες μετά, η θέση αυτή υποστηρίζεται ενθέρμως από δημοσιογράφους, ερευνητές και συγγραφείς, που ερευνούν τα γεγονότα. Τα κίνητρα ενός εκάστου, είναι δύσκολο να προσδιορισθούν και, σε τελική ανάλυση, ελάχιστα απασχολούν την πλειοψηφία αυτών που σε κάποια περίοδο της ζωής τους θα θελήσουν να μάθουν για τα γεγονότα.

Σαφώς όμως, ο γνωστός δημοσιογράφος Μιχάλης Ιγνατίου και το έργο του (από κοινού με τον Κώστα Βενιζέλο) ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΙΣΙΝΤΖΕΡ, κατέχουν περίπου εμβληματική θέση. Ο Ιγνατίου και η ομάδα του, προσέφεραν στο ελληνικό κοινό πρόσβαση σε όγκο αμερικανικών επισήμων εγγράφων για το 1974, που μέχρι τότε είχαν υψηλή διαβάθμιση και παρέμεναν άγνωστα.

Το πλέον χαρακτηριστικό ντοκουμέντο που αποκαλύφθηκε, είναι ένας χάρτης που προετοιμάσθηκε για τον Κίσιντζερ στις 13 Αυγούστου, απεικονίζοντας τις περιοχές που είχε καταλάβει η Τουρκία από τις 20 Ιουλίου και τις περιοχές που προβλεπόταν ότι θα καταλάμβανε στην δεύτερη φάση των επιχειρήσεων. Επειδή ο χάρτης παρουσιάσθηκε μία ημέρα πριν την επανάληψη των επιχειρήσεων στις 14 Αυγούστου, συνιστά υποτίθεται αδιάσειστο στοιχείο ενοχής για τις ΗΠΑ.

Κατά τον Ιγνατίου, «Θυμάμαι, όταν τον παρουσίασα σε φίλο καθηγητή που μας συμβούλευε στη διάρκεια της έρευνας, ότι υπέστη το ίδιο σοκ με το δικό μας, όταν τον πρωτοπήραμε στα χέρια μας. Και πολύ ορθά μας υπογράμμισε πως αυτός ο χάρτης αποδεικνύει όλα όσα υποστηρίξαμε κατά καιρούς, ότι το πραξικόπημα και η εισβολή ήταν σχεδιασμένα από την Ουάσιγκτον».

Η περιγραφή της ανακαλύψεως, είναι χαρακτηριστική: «Κρατούσαμε πια στα χέρια μας τον ΧΑΡΤΗ που αναζητούσαμε χρόνια, και ο οποίος -σύμφωνα με πρώην αξιωματούχο της εποχής Κίσινγκερ, που μας βοηθούσε- θα έλυνε όλες τις απορίες μας και θα απαντούσε στα πολλά βασανιστικά ερωτήματα, που έχουμε όλοι στην Κύπρο και αρκετοί στην Ελλάδα».

Ο συγκεκριμένος χάρτης αναδεικνύεται σε υπέρτατο επιβεβαιωτικό στοιχείο της θεωρίας περί αμερικανικής ευθύνης που πρεσβεύει ο έγκυρος δημοσιογράφος, συνεπώς έχει ενδιαφέρον να τον “μελετήσουμε”.

Ο Χάρτης