«Περιμένοντας τον Παπάγο».Ένας γνωστός Ταξίαρχος,ανατρέχει στο παρελθόν για να εξηγήσει το παρόν

του Στάθη Νελλόπουλου

Με τη λήξη του Β΄ΠΠ, οι ΗΠΑ, ως η αδιαμφισβήτητη νικήτρια δύναμη, θα επιβληθεί ως η νέα ηγεμονική δύναμη του «ελεύθερου» κόσμου, στη βάση του Δόγματος Τρούμαν  στο «στημένο» κομμουνιστικό φόβητρο  («σκιάχτρο») της ΕΣΣΔ,. που θα λειτουργήσει σαν « άκμονας» στη βαρειά τώρα καπιταλιστική «σφύρα», για  την ούτως πως,  «δημοκρατική» σφυρηλάτηση του «ελεύθερου»  κόσμου !

Πριν καλά-καλά κατακαθίσει ο «κουρνιαχτός» του  πολέμου,  θα ιδρύονται, υπό την «αιγίδα» της νέας υπερδύναμης,. στην έδρα της, οι αναγκαίοι  διεθνείς οργανισμοί, ΟΗΕ, ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα και στη συνέχεια ο  Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου και ταυτόχρονα θα ανασυγκροτούνται οι  αμερικανικοί κολοσσοί εμποροβιομηχανικής ισχύος(πολυεθνικές), για τον αποτελεσματικό  έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας, στηρίζοντας αποτελεσματικά,  το  γενικό «πρόγραμμα»  παγκοσμιοποίησης, που αναλάμβανε να πραγματοποιήσει  !

Το  μείζον πρόβλημα που ανέκυπτε όμως,. απ’ την αρχή και στη διάρκεια του Β΄ΠΠ, ήταν η«απεμπλοκή» της Βρετανίας από την προπολεμική της ηγεμονία. και σε αδυναμία «συνεννόησης»,  η βίαιη  «αποβολή» της απ’ τα όπου γης «κάστρα» της ! Και αυτό  συνεπάγονταν μια σκληρή  «διαδικασία» διαδοχής, κοντολογίς ένα «αφανή πόλεμο», με ανηλεείς «μάχες», μεταξύ Μ. Βρετανίας και  ΗΠΑ και συνακόλουθα μεταξύ  των «εκπροσώπων» τους στα «κάστρα» αυτά !

Τα ατέλειωτα σκάνδαλα της «αδιάφθορης» χούντας

του Διονύση Ελευθεράτου

Μνήμες, σε φόντο …χακί – μαύρο! Η 14η Δεκεμβρίου συνέπεσε με την επέτειο ενός ξεχασμένου συμβάντος, του οποίου η υπόμνηση αξίζει θα αφιερωθεί στους αδαείς ή υποκριτές που αναμασούν το κωμικοτραγικό κλισέ περί «αδιάφθορης, τίμιας» χούντας που «δεν έφαγε λεφτά». Ποιο ήταν το γεγονός; Η εξαγγελία (1968) εκ μέρους του δικτάτορα Παπαδόπουλου ενός έργου μέγιστης «ελληνοχριστιανικής» σημασίας: Τον «Τάματος του Έθνους», ενός γιγάντιου ναού…

Ο ναός δεν ανεγέρθηκε ποτέ, αλλά …εγέρθηκαν και «φτερούγισαν» εκατοντάδες εκατομμύρια δραχμές από το Ταμείο που συστάθηκε γι” αυτό το λόγο. Το Τάμα συγκαταλέγεται στα πλέον εμβληματικά από τα αναρίθμητα μικρά ή μεγάλα, σκάνδαλα -κάθε είδους- της δικτατορίας. Προτού δούμε εκ του σύνεγγυς ορισμένα από αυτά (όσα, τέλος πάντων, χωρούν σε ένα -εξ ορισμού ανεπαρκές- δισέλιδο!) ας «ακτινογραφήσουμε» εν τάχει τα σαθρά «άλλοθι» όσων περιβάλλουν με ιδιότυπο φωτοστέφανο τη χούντα. Πώς ακριβώς «αποδεικνύεται» ότι το φασιστικό καθεστώς φρουρούσε, σαν Κέρβερος, το δημόσιο χρήμα και τις αρχές της «χρηστής διοίκησης»;

Πως έμειναν ατιμώρητοι οι σφαγείς του Διστόμου (10 Ιουνίου 1944)

Της ΒΑΝΑΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

.
Εβδομήντα (ένα) χρόνια έχουν περάσει από το ελληνικό Oλοκαύτωμα,  αλλά το αίτημα απονομής δικαιοσύνης  στα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας  παραμένει αδικαίωτο.  Το εθνικό ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων, ύστερα από χρόνια ολιγωρία των κυβερνήσεων, επανέρχεται στην πολιτική ατζέντα  με τη σύσταση διακομματικής επιτροπής της Βουλής.

Όμως η χρυσή ευκαιρία που είχε το ελληνικό δικαστικό σύστημα  να αποδώσει  δικαιοσύνη και να τιμωρήσει τους  εγκληματίες πολέμου για τις αγριότητες  και τις καταστροφές που διέπραξαν στη χώρα οι ναζιστικές δυνάμεις επί γερμανικής κατοχής,  χάθηκε, το 1959.

Η πολιτική επιλογή της κυβέρνησης του Κων.Καραμανλή  να περάσει νομοθετικό διάταγμα για την αναστολή των διώξεων κατά Γερμανών που κατηγορούνταν ως εγκληματίες  πολέμου , ενταφίασε τις ελπίδες για την τιμωρία των ενόχων.  Όλες οι δικογραφίες στάλθηκαν στις γερμανικές δικαστικές αρχές, ενώ καταργήθηκε και το Ελληνικό Γραφείο Εγκληματιών Πολέμου.

Τα ντοκουμέντα που παρουσιάζει το  Press Publica  αποδεικνύουν πώς το μετεμφυλιακό κράτος  έβαλε τροχοπέδη στις δικαστικές έρευνες για τη διαλεύκανση των ναζιστικών εγκλημάτων.