Είμαστε άραγε πολίτες ελεύθεροι να αναδείξουμε μια φωτισμένη ηγεσία;

Του Κυριάκου Κόκκινου -Δικηγόρου

.

Γράφω το παρόν και το συνοδεύω με τη φωτογραφία του Ρήγα, τέλη Αυγούστου 2015, λίγες ημέρες πριν από τις νιοστές ανούσιες και καταστροφικές εκλογές των τελευταίων κρίσιμων χρόνων. Ένας ακόμη μήνας συνεχούς άσκοπης πολυλογίας, εκκωφαντικών τιτιβισμάτων πάντων, των σχετικών κι ασχέτων, ακατάσχετης ανουσιο-κενολογίας και λεκτικού πετροβολήματος, χωρίς νόημα κι αποτέλεσμα. Κυρίαρχο διακύβευμα το να “κυβερνήσουμε” ή το να “εκλεγούμε” εμείς κι όχι οι άλλοι. Εξ ου κι η συνεχής αδιέξοδη κριτική όλων κατά όλων.

Κατανοώ το κρίσιμο του θέματος για αυτούς που τρέμουν μήπως χάσουν την υποστηρικτική θαλπωρή του αξιώματος, όπως και την αγωνία των φιλόδοξων να κατακτήσουν “κοινωνική καταξίωση” – ας πούμε – κι οπωσδήποτε οικονομική ασφάλεια, σε συνθήκες κατάρρευσης του εθνικού και διεθνούς οικονομικού συστήματος.

Ο λαός όμως, όπως πάντα, θύμα της συνεχούς, αδιάκοπης και πλέον και επιστημονικής προπαγάνδας και πλύσης εγκεφάλου, ακολουθεί τους ταγούς, παρά τη γενική κι επαναλαμβανόμενα αποδεδειγμένη αναξιοπιστία τους και με την ελπίδα του απελπισμένου, συνεχώς ανανεούμενη από το γενικευμένο κλίμα φόβου περί χειροτέρων, τους παρέχει εναλλάξ την εντολή να τον εκμεταλλευτούν ακόμη πιο σκληρά, να τον δυναστεύσουν, να τον βασανίσουν και στο τέλος, ευτελισμένο κι αποξηραμένο από κάθε ικμάδα, να τον πετάξουν, ως γρανάζι, που χάλασε και το αντικαθιστούν με άλλο. 

Όξινη βροχή! Σκέψεις για την εθνική μας γιορτή της 25ης Μαρτίου 2014.

άρθρο του κ. Κυριάκου Κόκκινου
Δικηγόρου – Αντιπροέδρου του Συνδέσμου Ελλήνων Βατραχανθρώπων
Μέλους Εκτελεστικής Γραμματείας του ΚΙ.Ε.ΣΥ.

αναδημοσιευμένο από την Ιστοσελίδα του

που αλίευσε ο Πόρτα Πόρτα

 .

Τα τελευταία χρόνια κάθε φορά που περνά κάποια εθνική γιορτή ή με αφορμή κάποιο σημαντικό από εθνική – ιστορική σκοπιά, γεγονός, αισθάνομαι ότι ζω σε παράλληλα σύμπαντα.

Για παράδειγμα μόλις προ δύο ημερών συμμετείχα στο Άγημα του Συνδέσμου Ελλήνων Βατραχανθρώπων, που παρέλασε με περηφάνια στην παρέλαση του Πειραιά.

Η αίσθηση, που όλοι μας, ατομικά και συλλογικά ως Σύνδεσμος, αποκομίσαμε από τη συμμετοχή μας αυτή,  ήταν μια επιβεβαίωση ότι Βατραχάνθρωποι, ΟΥΚ του Ναυτικού και των Καταδρομών , Αλεξιπτωτιστές και γενικά όσοι εκπαιδεύτηκαν στις ειδικές δυνάμεις, διατηρούμε σε υψηλό βαθμό τους μεταξύ μας άρρηκτους δεσμούς, την αίσθηση της ομάδας, της κοινότητας, όπου κάθε άτομο εντάσσεται οικειοθελώς, φροντίζοντας για το καλό του συνόλου. Μια ακατανόητη πραγματικότητα, για τους «αμύητους», που δημιουργήθηκε μέσα από τη σκληρή εκπαίδευση, που απέδωσε μακροπρόθεσμα τα οφέλη της, που παράγουν χρήσιμους καρπούς όχι μόνον στον πόλεμο, αλλά πολύ περισσότερο σε καιρό ειρήνης. Είναι μία ιδιαίτερη κοινότητα, μέσα στην οποία κυριαρχεί ένα υψηλότατο φρόνημα αγάπης προς την πατρίδα, τη συλλογική αυτή Μητέρα και Πατέρα όλων μας, τον πολιτισμό, την ιστορία και ό,τι συνδέεται με τη συνέχεια, στις χιλιετίες, του βασικότερου αυτού στοιχείου συλλογικής αυτογνωσίας.

Λάθη στον καιρό του ΔΝΤ!

αναδημοσίευση από το Loutraki One

άρθρο του Κυριάκου Κόκκινου,
δικηγόρου παρ’ Αρείω Πάγω και Αντιπροέδρου Συνδέσμου Ελλήνων Βατραχανθρώπων.

.

Διαβάζουμε έκπληκτοι για τις υποκριτικές και προκλητικές για τα θύματα του διεθνούς σχεδίου οικονομικής επικυριαρχίας, αυτοκριτικές δηλώσεις «μετάνοιας» των ειδικών του ΔΝΤ , γι’ αυτό το απίστευτο δήθεν λάθος τους, αναφορικά με την επιβληθείσα απάνθρωπη λιτότητα που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα και την Πορτογαλία . Ξεκίνησαν με τις δηλώσεις του Πωλ Τόμσεν τον Οκτώβριο , για να λάβουν πιο θεσμικό χαρακτήρα με την έκθεση του Ολιβιέ Μπλανσάρ, επικεφαλή του ερευνητικού τμήματος του ΔΝΤ, που δόθηκε στη δημοσιότητα στις 3 Ιανουαρίου.

Μία έκθεση που έρχεται να ωραιοποιήσει και συσκοτίσει τα αληθή αίτια της κρίσης, τους λόγους που οδήγησαν σ’ αυτήν παγκοσμίως , να απομακρύνει τη σκέψη από το εύλογο πάντα ερώτημα περί του ποιοί ωφελούνται απ’ αυτήν και να στρέψει τα φώτα σε μία ανούσια και κατόπιν εορτής παραδοχή λάθους, ώστε να χάσουμε το μόνο δρόμο διαφυγής.

Μία παραδοχή, που καταντά να γίνεται δυσβάσταχτα προσβλητική. Σαν να έχεις πέσει κάτω , με τρικλοποδιές που σου έβαλαν εξωτερικοί και εσωτερικοί παράγοντες και να είναι οι ίδιοι, που τώρα προσφέρονται με το αζημίωτο να σε βοηθήσουν να σηκωθείς, φτύνοντάς σε ταυτόχρονα κατάμουτρα !