.
Οι διαβόητες δίκες της Μόσχας που οργάνωσε ο Στάλιν και η κλίκα του από το 1936, αποτελούσαν όχι μόνο την επιτυχή προσπάθεια του δικτάτορα να σταθεροποιήσει τη θέση του στην εξουσία εξοντώνοντας κάθε πραγματικό ή φανταστικό διεκδικητή, αλλά και μια προσπάθεια δικαιολόγησης των τραγικών και φονικών σφαλμάτων της πολιτικής του.
Στην «Δίκη των 21», το 1938, βασικός πρωταγωνιστής ήταν ο Νικολάι Μπυχάριν, εκ των πρωταγωνιστών του κινήματος των Μπολσεβίκων, ο Αλεξέι Ρικόφ, πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος του κόμματος και της κυβέρνησης, ο Νικολάι Κρετσίνσκι, πρώην πρέσβης στη Γερμανία, ο Κριστιάν Ρακόφσκι, πρώην πρέσβης σε Βρετανία και Γαλλία, ο άθλιος Γιακόντα, πρώην υπουργός Εσωτερικών και επικεφαλής της φονικής NKVD που τώρα θέριζε όσα έσπειρε, ο Μιχαήλ Τσερνόφ, πρώην υπουργός Γεωργίας και πολλοί άλλοι.
Όπως πάντα οι κατηγορούμενοι παραδέχτηκαν την ενοχή τους, έστω και αν ένας – δύο στην αρχή αντιστάθηκαν. Ο Τσερνόφ πάντως δεν ανήκε στην κατηγορία των «γενναίων». Παραδέχτηκε τα πάντα, φανταστικά, κατασκευασμένα γεγονότα που παρουσίασε ο εισαγγελέας Αντρέι Βισίνσκι, ένας ακόμα άθλιος που αργότερα είχε και συμμετοχή στην πολεμική κατά της Ελλάδας στη περίοδο του Εμφυλίου.
ΑΒΕΡΩΦ 