Οι αφανείς «παίκτες» του μεσανανατολικού δράματος: Αρμενία

Γενικά στοιχεία για την Αρμενία:

Έκταση: ~ 30.000 km2
Πληθυσμός: ~ 3.000.000 (ταση σταθεροποίησης)
Ενεργός πληθυσμός: ~ 1.500.000
Μέσες ηλικίες: ~ 59% νεώτεροι των 40 ετών
Κάτω από όριο φτώχειας: ~ 32% (εκτίμηση του 2012)
Ένοπλες Δυνάμεις: ~ 70.000
ΑΕΠ: ~ 10.53 δις $ (2015)
Εξωτερικό Χρέος: ~ 8.3 δις $
Διάταξη οικονομίας: Υπηρεσίες: 51.9%,
Βιομηχανία : 28.7%
Αγροτικός τομέας (19.4%) (εκτιμηση του 2015)

Σημειώσεις για την Οικονομία: Μονοπωλιακή, ιδιωτικοποιημένη, ελεγχόμενη επί το πλείστον από τη Ρωσσία, υψηλή διαφθορά. Περίπου 15% – 30% του ΑΕΠ προέρχεται από εμβάσματα που στέλνει η Αρμενική Διασπορά, κυρίως στη Ρωσσία και στις ΗΠΑ.

Αρμενία – Ελλάς

Άριστες διπλωματικές σχέσεις. Η Ελλάς είναι από τις πρώτες χώρες που έχει αναγνωρίσει την Γενοκτονία των Αρμενίων και έχει ποινικοποιήσει την άρνησή της.

Ιστορικά, οι Αρμένιοι θεωρείται πως έχουν ρίζες στην Θεσσαλία (Στράβων).

Οι Ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις εκπαιδεύουν Αρμένιους στρατιωτικούς και παρέχεται σημαντική τεχνική στρατιωτική βοήθεια στην Αρμενία.

Το Ιράν θα τροφοδοτεί με τρόφιμα και νερό το Κατάρ

αναδημοσίευση από το Βαλκανικό Περισκόπιο

.

Μετά τη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων με αραβικές, ασιατικές και αφρικανικές χώρες, λόγω κατηγοριών ότι συνεργάζεται με την τρομοκρατία, το Κατάρ άρχισε να ψάχνει διεξόδους για προμήθεια τροφίμων και νερού, με αποτέλεσμα να ‘πέσει στην αγκαλιά’ του Ιράν, το οποίο υποσχέθηκε ότι θα καλύψει όλες τις ανάγκες του, γράφει αραβικό δημοσίευμα.

Ο υπουργός Εξωτερικών του Κατάρ, Μοχάμεντ μπιν Αμπντούλ Ραχμάν, σε συνέντευξή στο AFP την Πέμπτη, δήλωσε ότι το Ιράν θα διαθέσει τρία από τα λιμάνια του στο Κατάρ και εξέφρασε την προθυμία να καλύψει τα είδη διατροφής.

Μάλιστα, σύμφωνα με τηλεοπτικό σταθμό του Ιράν, αποστέλλεται σήμερα στο Κατάρ ένα φορτηγό αεροπλάνο πλήρες με τρόφιμα για το Κατάρ.

Το Κατάρ, που είναι πλήρως εξαρτημένο από εισαγωγές τροφίμων και προϊόντων, εξέφρασε φόβους για ελλείψεις, μετά την απόφαση της Σαουδικής Αραβίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων να κλείσουν τα σύνορά τους.

Μέχρι στιγμής δύο χώρες έχουν δείξει προθυμία να βοηθήσουν το Κατάρ: το Ιράν και η Τουρκία.

«Δύση» εναντίον Ρωσσίας: Σχόλιο για ένα ιστορικό πρότυπο που επαναλαμβάνεται μονότονα.

H δεκαετία 1980 – 90 χαρακτηρίστηκε από δραματική πτώση των τιμών της ενέργειας (βασικά του πετρελαίου) που ακολούθησε την ενεργειακή κρίση της δεκαετίας 1970 – 80. Από το 2014, επαναλαμβάνεται το ίδιο ενεργειακό «σενάριο» (σ.1).

Ο πόλεμος μεταξύ Σοβιετικής Ένωσης – Αφγανιστάν ξεκίνησε επί ηγεσίας Μπρέσνιεφ και διήρκησε από το 1979 εώς το 1989, όταν ο Γκορμπατσώφ σήμανε γενική υποχώρηση. H εμπλοκή των ΗΠΑ σε αυτό το σφαγείο ξεκίνησε επί προεδρίας Κάρτερ, όταν -υπό την καθοδήγηση του τότε Συμβούλου Ασφαλείας Zbigniew Brzezinski- επεβλήθη εμπάργκο στη Σοβιετική Ένωση και ενισχύθηκαν οι Μουτζαχεντίν με δις$, εξοπλισμό, εκπαίδευση και πληροφορίες – κυρίως από ΗΠΑ, Σαουδική Αραβία και Ηνωμένο Βασίλειο.

H Σοβιετική Ένωση διαλύθηκε στα εξ’ ών συνετέθη το 1991, κυρίως υπό το βάρος της οικονομικής δυσαρέσκειας στις χώρες που την αποτελούσαν και με ξεκάθαρη «Δυτική» υπονόμευση του πολιτικού της καθεστώτος, όπως απέδειξε η εποχή ηγεσίας του Γιέλτσιν στη Ρωσσία στη δεκαετία 1990 – 2000 (σ.2).

Ο «πουτινισμός» που έχει γίνει τελευταία μόδα στην Ελλάδα (και όχι μόνο) παραβλέπει τα ιστορικά πρότυπα, πάνω στα οποία βασίζεται η «Δύση» για να κρατά τη Ρωσσία μονίμως περιορισμένη. Αυτή η ιστορία ξεκινά διακριτά από τους «Ναπολεόντιους Πολέμους» που κατέληξαν στον Πόλεμο της Κριμαίας. Πάντοτε εώς τώρα,η Ρωσσία επιχειρούσε συνεννόηση με τους «Δυτικούς» και στο τέλος περιοριζόταν, με εξαίρεση τη Σταλινική εποχή, κατά την οποία η Σοβιετική ισχύς βασίστηκε στα μεταβατικά δεδομένα της εποχής και στην ωμή κτηνωδία.  Λόγου χάριν, η Ελληνική Επανάσταση κατέληξε στην «απόδοση» της Ελλάδας από τον Τσάρο Νικόλαο τον 1ο στην «Δυτική επιρροή» στο πλαίσιο αυτής ακριβώς της επιχείρησης συνεννόησης. Υπό αυτή την οπτική, η δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια μοιάζει περισσότερο με την από κοινού εξόντωση ενός Έλληνα που είχε γίνει «ενοχλητικός», παρά με την επίλυση διαφορών μεταξύ των ευρωπαϊκών δυνάμεων.

Το κρισιμότερο πρόβλημα της Ρωσσίας αυτή τη στιγμή, είναι ο οικονομικός της προσανατολισμός και κυρίως η ζωτική της εξάρτηση από τις εξαγωγές ενέργειας. Πρόκειται για πρόβλημα υπαρξιακό και κατ’ εξοχήν πουτινογενές, καθώς τα έσοδα μίας εποχής υψηλών ενεργειακών εσόδων που προηγήθηκαν του 2014, δεν κατευθύνθηκαν στην ανάπτυξη οικονομικής αυτάρκειας στη Ρωσσία, αλλά στην ασύμμετρη άνοδο του βιοτικού επιπέδου και την ενίσχυση του καθεστώτος, στο πρότυπο της Σαουδικής Αραβίας. Το ίδιο πουτινογενής, είναι η εγκατάσταση του βαθύτατα διεφθαρμένου πολιτικού προσωπικού στην Ουκρανία, με προεξάρχοντα τον πρώην πρόεδρο Γιανουκόβιτς, που διευκόλυνε αφάνταστα τη «Δύση» στην επιβολή του πραξικοπήματος που ακολούθησε. Εν συνεχεία, η απίστευτη καθυστέρηση της Ρωσσικής εμπλοκής στη Συρία προκάλεσε με τη σειρά της απόλυτη αδυναμία έγκαιρης και με συμφέροντες όρους απεμπλοκής. Αυτή τη στιγμή, στο μέτωπο της Συρίας, η Ρωσσία, αδυνατώντας να επέμβει με υπολογίσιμες δυνάμεις στρατού ξηράς, εξαρτάται στο ορατό μέλλον από την απόλυτη σύμπνοια του Άσσαντ, τη… μεγαλομανία του Ερντογάν και την καλή θέληση των όψιμων συμμάχων των ΗΠΑ στην περιοχή.

Η ΔΥΣΗ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

αναδημοσίευση από τον Κάσσανδρο

.

Η »βαλκανιοποίηση» της Μέσης Ανατολής όχι μόνο έχει αποφασισθεί αλλά έχει αρχίσει. Παρατηρούμε την de facto τριχοτόμηση του Ιράκ, ομοίως την, κατ´ ελάχιστον, ομοσπονδοποίηση της Συρίας και αυτά που συμβαίνουν στην Αραβική χερσόνησο .Κομβικής σημασίας κατάσταση είναι αυτή της Σαουδικής Αραβίας η οποία αποσυντίθεται.

Η Σαουδική Αραβία έχει ακόμη μόνο δέκα περίπου χρόνια εξαγωγής πετρελαίου. Μετά είναι οικονομικά άχρηστη για την Δύση. Η διάλυση των υπαρχόντων κρατών για να πετύχει, έχει ως αναγκαία συνθήκη, τον τεμαχισμό της Σαουδικής Αραβίας σε κρατίδια. Χάρτες που δείχνουν τα νέα κρατίδια έχουν ήδη κυκλοφορήσει στις ΗΠΑ και διεθνώς, τους έχουμε δε παρουσιάσει σε παλαιότερο άρθρο μας.

Η διάλυση της Σαουδικής Αραβίας,100 χρόνια περίπου μετά την δημιουργία της, πρέπει να γίνει διότι είναι από τους σημαντικότερους Γεωπολιτικούς και Γεωστρατηγικούς παράγοντες της περιοχής και για αρκετά χρόνια τώρα δεν ευθυγραμμίζεται με τις ΗΠΑ, είναι δε πηγή αποσταθεροποίησης της περιοχής διότι διαθέτει ακόμη τεράστια
οικονομική δύναμη και σημαντικά στρατιωτικά όπλα.

Κατανοώντας την πρόσφατη Τουρκο – Ιρανική προσέγγιση

άρθρο του Salman Rafi Sheikh
από το New Eastern Outlook

.

Μετά τους πειραματισμούς με την ένοπλη εμπλοκή στο Συριακή κρίση, η Τουρκία δείχνει να προσανατολίζεται ξανά προς τη διπλωματία. Αυτή η μετατόπιση είναι κατανοητή με δεδομένο ότι η επιθετικότητα της έχει προκαλέσει μεγάλο κόστος. Στο εσωτερικό μέτωπο, η Τουρκία αντιμετωπίζει μια αρκετά οργανωμένη Κουρδική αντίσταση. Στο εξωτερικό μέτωπο, η περιττή επιθετικότητα της έχει κοστίσει τις σχέσεις της με τη Ρωσσία, με αποκορύφωμα τις Ρωσσικές οικονομικές κυρώσεις εναντίον της.

Δύο παράγοντες φαίνεται να έχουν ωθήσει την Τουρκία προς αυτή την αλλαγή στάσεως: Κατ ‘αρχάς, ο αντικειμενικός της στόχος ως προς τη Συρία – δηλαδή η εδαφική της διάλυση και η κατάτμησή της σε «ζώνες» – δεν επετεύχθη. Κατά δεύτερον, δεν έχει κατορθώσει να εξωθήσει τη Ρωσσία από το Συριακό έδαφος – μέσω σκοπίμων προκλήσεων. Επί πλέον, οι Ρωσσικές κυρώσεις έχουν ασφαλώς περιορίσει την εύκολη προμήθεια ενέργειας στην Τουρκία, προκαλώντας ζημιά στην οικονομία της. Ως εκ τούτου, η Τουρκία στρέφεται προς το Ιράν προκειμένου να αναζητήσει εναλλακτικές πηγές πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Όταν «συνεννοούνται» η «Δύση» με τη Ρωσσία.

Είναι πολύ λογικό όταν Ρωσσία και «Δύση» επιχειρούν συνεννόηση για απεμπλοκή από τη διαμάχη τους στη Μέση Ανατολή με αμοιβαία κέρδη/μετριασμό απωλειών, να αδιαφορούν για τις ζημιές που αυτή η συνεννόηση θα προκαλέσει στις χώρες της Μέσης Ανατολής. Η οπισθοχώρηση της «Δύσης» από την αρχική της απαίτηση για αντικατάσταση του καθεστώτος Assad στη Συρία πριν από τη διεξαγωγή διαπραγματεύσεων για το πολιτικό μέλλον της χώρας (σ.1) καταδεικνύει αυτή ακριβώς την απόπειρα συνεννοήσεως.

Οι Αμερικανο – Ρωσσικές σχέσεις ισχύος, η «δορυφοροιοποίηση» καθεστώτων και στρατιωτικοπολιτικών ομάδων σε αυτό το πλαίσιο, καθώς και το που θα καταλήξει η μεταξύ τους διαπραγμάτευση είναι ένα ζήτημα. Είναι άλλο ζήτημα η αντίδραση που θα προκαλέσει αυτή η διαπραγμάτευση στις άμεσα ενδιαφερόμενες χώρες και συγκεκριμένα στις χώρες της Μέσης Ανατολής που υπόκεινται σε μία νέα ιστορική απόπειρα «διαμοιράσεως των ιματίων τους», των περιφερειακών της Μέσης Ανατολής χωρών, και των χωρών της Ευρώπης, που υπόκεινται σε μαζική λαθρομετανάστευση και διαφαινόμενη πολιτισμική, οικονομική και πολιτική διάβρωση εφιαλτικής κλίμακας.

Αν εξαιρέσουμε από την εξίσωση την Κίνα, τότε τα πράγματα γίνονται κάπως πιό απλά: Η Ρωσσική επέμβαση στη Συρία υπόσχεται στην Ευρώπη μείωση των προσφυγικών ροών. Αυτό με τη σειρά του, υπόσχεται την αποδυνάμωση του «ανθρωπιστικού» προσχήματος (σ.2) μέσω του οποίου η Τουρκία προωθεί τη μαζική λαθρομετανάστευση μουσουλμάνων προς την Ευρώπη. Αυτό είναι κάτι που αρέσει στην ευρωπαϊκή «Κοινή Γνώμη», άρα εξαναγκάζει τις ευρωπαϊκές ηγεσίες να χαμηλώνουν τους τόνους απέναντι στη Ρωσσια. Οι ΗΠΑ μπορούν να υποχρεώνουν (αδιάκοπα από τα τέλη του 19ο αιώνα εώς σήμερα) τη Γερμανική ηγεσία να υποτάσσεται στη θέλησή της – εν προκειμένω στη «μερκελική» πολιτική αποδοχή/υποδοχή των «κακόμοιρων των προσφύγων», αυτό όμως δημιουργεί μαζικές αντιδράσεις και πολιτικό ρήγμα στην υπό αμερικανο – γερμανική ηγεσία Ευρωπαϊκή Ένωση με δυσάρεστες (για τις ΗΠΑ) πιθανές εξελίξεις. Αυτές οι παράμετροι είναι απολύτως απίθανο να μη λαμβάνονται υπ’ όψιν στην διαφαινόμενη «δυτικο» – Ρωσσική συνεννόηση.

Μία Σαουδο – Ρωσσική βουτιά στο πετρέλαιο;

άρθρο του Pepe Escobar
από το Strategic Culture Foundation

.

«Θα σας πω πότε οι Ρωσσικές εταιρείες θα μειώσουν στα σίγουρα την παραγωγή πετρελαίου: Όταν το πετρέλαιο θα κοστίζει 0$». Ευγενική προσφορά του Ρώσσου Υφυπουργού Ενεργείας Kirill Molodtsov, αυτή η δήλωση θα πρέπει να είναι μία από τις κορυφαίες του 2015.

Λοιπόν, το πετρέλαιο δεν πρόκειται να φτάσει να κοστίζει 0$, παρότι ο ΟΠΕΚ αρνείται να μειώσει την παραγωγή προκειμένου να περιοριστεί η παγκόσμια υπερπροσφορά.

Η ανάλυση έχει ως εξής: Η Ρωσσία θα διατηρήσει το επίπεδο παραγωγής πετρελαίου του 2016 στο εντυπωσιακό επίπεδο των 533 εκ. τόνων – η οποία μεταφράζεται σε μέσο όρο εξαγωγών 4,76 εκ. βαρελιών/ημέρα.

Με ένα δίκτυο περισσότερο αποτελεσματικών διϋλιστηρίων, η εγχώρια ζήτηση για τη Ρωσσία μειώθηκε και οι εξαγωγές αυξήθηκαν. Οι Ρωσσικές πετρελαϊκές εταιρείες, συγκριτικά προς τις Δυτικές μεγάλες εταιρείες, υποφέρουν λιγότερο από τις χαμηλές τιμές του πετρελαίου, λόγω της υποτιμήσεως του ρουβλίου κι επειδή οι φόροι μειώνονται καθώς η τιμή του πετρελαίου πέφτει. Ειναι πασίγνωστο ότι ο πρόεδρος της Rosneft, Igor Sechin, καυχιέται πως το κόστος εξορύξεως πετρελαίου είναι «το χαμηλότερο στον κόσμο» – ειδικά στα κοιτάσματα της Δυτικής Σιβηρίας.

Παίκτες και κινήσεις στην σκακιέρα της Μέσης Ανατολής

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Η Συρία γίνεται σήμερα το πιο επικίνδυνο σημείο ανάφλεξης στον πλανήτη. Η ένταση και οι φόβοι για έναν μεγαλύτερο Πόλεμο αυξάνονται σταθερά από την ώρα που η Ρωσσία εξαπέλυσε μια σειρά αεροπορικών επιθέσεων εναντίον του ISIS και των άλλων τζιχαντιστικών ομάδων στο συριακό έδαφος, ενισχύοντας την παρουσία της στην ήδη ασταθή περιοχή.

Ο συριακός πόλεμος ξεκίνησε πριν από πέντε χρόνια σχεδόν από τις ΗΠΑ, την Γαλλία, την Βρετανία και την Σαουδική Αραβία με στόχο την ανατροπή της συριακής κυβέρνησης που έχει την υποστήριξη των Ιρανών και των Ρώσσων.Τα αποτελέσματα μέχρι στιγμής: 250.000 νεκροί, 9,5 εκατομ. πρόσφυγες, οι περισσότεροι με κατεύθυνση την Ευρώπη και την Συρία κατακερματισμένη.

Ακόμα και τώρα, δύο εβδομάδες μετά την έναρξη των ρωσσικών επιχειρήσεων, ούτε ο Λευκός Οίκος ούτε τα σαΐνια των φιλοπόλεμων think-tanks της Ουάσιγκτων έχουν καταφέρει να προσεγγίσουν τις εξελίξεις, πολύ περισσότερο να χαράξουν στρατηγική.