Προβοκάτορες, Πράκτορες και Ανεγκέφαλοι

άρθρο του Αντιστρατήγου ε.α. Ιωάννη Δρακωνάκη
επιτίμου Διοικητή της 1ης Μεραρχίας

.

Είναι τελικά ο Έλληνας δεκτικός σε προβοκάτσιες, σε διασπάσεις και σε κάθε φύσεως προπαγάνδα;

Η άποψη μου είναι ναί, όπως και κάθε ανθρώπινη ύπαρξη, όπως διαχρονικά έχει διαπιστωθεί απ’ άκρη σ’ άκρη του πλανήτη γή. Αρκεί να βρεθούν τα κατάλληλα κουμπιά, τα ειδικά εκείνα σημεία, που αν ενεργοποιηθούν, θα διεγείρουν το υποκείμενο της προπαγάνδας, θα το αποπροσανατολίσουν, θα το εκτρέψουν και τελικά ο στόχος θα κατευθυνθεί εκεί που ο προπαγανδιστής θέλει.

Φυσικά, το τελικό αποτέλεσμα και γενικά η επιτυχία, εξαρτάται απο την αντίσταση και τα χαρακτηριστικά του στόχου, όπως πχ την μόρφωση, τη γενικώτερη παιδεία, την ενημέρωση, το φανατισμό, το βαθμό που πιστεύει σε αρχές και αξίες κλπ.

Αφορμή για να γράψω αυτό το άρθρο, μου έδωσε η εμφάνιση σε πρόσφατη συγκέντρωση διαμαρτυρίας αγροτών και κτηνοτρόφων απο την Κρήτη, της »σημαίας» της Κρητικής Πολιτείας.

Τη σημαία κρατούσε ένας άνδρας, μπορεί και να ήταν αγρότης ή κτηνοτρόφος, θέλω να πιστεύω πως πραγματικά ήταν, ενώ δίπλα του υπήρχαν άλλα άτομα που διαμαρτυρόταν για θέματα του κλάδου τους.

1η Δεκεμβρίου 1913: Η ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα

αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα του Συλλόγου Κρητών Αιγάλεω

.

Κατά την επανάσταση του 1821-1830 οι Κρήτες αγωνίστηκαν σκληρά, όπως και οι λοιποί Έλληνες, εν τούτοις είδαν με πόνο απερίγραπτο να μην συμπεριλαμβάνονται στα όρια του ελεύθερου κράτους, όπως αυτά καθορίστηκαν από το πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1830.

Και αυτό γιατί έτσι θέλησε η ευρωπαϊκή διπλωματία και κυρίως η Αγγλία. Η αγγλική εξωτερική πολιτική δεν μπορούσε να σκεφτεί ότι κάποια στιγμή δεν ήταν εύκολο γι’ αυτήν, ή ακόμη χειρότερο, αδύνατο, να χρησιμοποιεί ο στόλος της το λιμάνι της Σούδας. Ο στόχος αυτός συνδυαζόταν με το έτερο δόγμα της ακεραιότητας της οθωμανικής αυτοκρατορίας, ως ανάχωμα στην πάγια επιδίωξη της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής, ήδη από την εποχή του Μεγάλου Πέτρου, της καθόδου δηλαδή της Ρωσίας στη ζεστή θάλασσα, το Αιγαίο…

Και δεν εναντιώθηκε μόνο το 1830 η ευρωπαϊκή διπλωματία στην ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, αλλά πάντοτε όταν οι Κρήτες επαναστατούσαν κατά της τουρκικής κυριαρχίας για τον ίδιο σκοπό. Τούτο έγινε το 1841, το 1858, στη γιγαντομαχία του 1866-1868, το 1878, το 1889. Παράλληλα η προπαγάνδα των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων προσπάθησε να καλλιεργήσει στους Κρήτες, κυρίως στους εξέχοντες, μίαν αντίληψη αυτονομίας και ανεξαρτησίας από την υπόλοιπη Ελλάδα. Αντίληψη που βρήκε ευήκοα ώτα και που δημιούργησε πολλά προβλήματα κατά την επανάσταση του 1866. Στην πλειονότητά τους όμως οι Κρήτες απέκρουσαν μια τέτοια λύση.

Αποκρύβει η κυβέρνηση εικονικό βομβαρδισμό της Κρήτης από ρωσικά αεροσκάφη;

αναδημοσίευση από το Defencenews

.

Οι ρωσικές αεροπορικές δραστηριότητες έχουν αυξηθεί κατακόρυφα στην Ευρώπη, πιστοποιεί το ΝΑΤΟ. Έως τώρα ήταν γνωστό ότι στο ρωσικό στόχαστρο στην Ευρώπη ήταν οι χώρες της Βαλτικής και της Σκανδιναβίας, ακόμη και μέχρι τις παρυφές της Αφρικής, στην Πορτογαλία.

Τα ρωσικά βομβαρδιστικά Tu-95 προσεγγίζουν συχνά και τον εναέριο χώρο της Τουρκίας. Για τελευταία φορά το διάστημα 28 έως 31 Οκτωβρίου σμήνη ρωσικών βομβαρδιστικών και μαχητικών αεροσκαφών, συνοδευόμενα από ιπτάμενα τάνκερ, πέταξαν μια σειρά από αποστολές γύρω και πάνω από την Ευρώπη.

Τέλη Οκτωβρίου, όπως υποστηρίζουν Ρώσοι αναλυτές, βρέθηκαν πάνω από την Μεσόγειο, σε μια διαδρομή η οποία μέχρι τώρα παραμένει μυστική για το κοινό – εάν δεν ήταν οι φωτογραφίες στο διαδίκτυο.

Αυτές απεικονίζουν δύο ρωσικά ιπτάμενα τάνκερ σταθμευμένα στην πίστα του αεροδρομίου στο Κάιρο. Πρόκειται για δύο αεροσκάφη τύπου Ilyushin Il-78Μ (κωδικοποιημένα ως RF 94 290 31 και RF 92 270 32) της Ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας. Τα αεροσκάφη αυτά απογειώθηκαν το πρωί της 28η Οκτωβρίου από το Πσκόβ της Ρωσίας, και αργότερα την ίδια μέρα προσγειώθηκαν στην Αίγυπτο. Σύμφωνα με Ρώσους αναλυτές τα αεροσκάφη αυτά ήταν νωρίτερα πάνω από την Ανατολική Μεσόγειο, όπου συνάντησαν τουλάχιστον μια «αρκούδα» (Tu-95) για να της μεταγγίσουν καύσιμο.

Οι πιθανοί στόχοι των Ρώσων στην Ανατολική Μεσόγειο είναι, μεταξύ άλλων, οι βρετανικές βάσεις Ακρωτηρίου και Δεκέλειας στην Κύπρο, και η Σούδα στην Κρήτη.

Ιωάννης Βλάχος (Δασκαλογιάννης) (1730-1771) – Ο πρωτομάρτυρας της Επανάστασης στην Κρήτη

αναδημοσίευση από το Πάρε – Δώσε

που αλίευσε ο Γιώργος από το Ηράκλειο

.

Ο Ιωάννης Βλάχος γεννήθηκε στην Ανώπολη Σφακίων, ένα ορεινό χωριό σε ύψος 600μ., περί τα δύο χιλιόμετρα από τη θάλασσα, στη θέση της αρχαίας ομώνυμης πόλης, φέουδο των Σκορδιλών κατά τη Βυζαντινή περίοδο. Η ακριβής ημερομηνία γεννήσεώς του δεν είναι εξακριβωμένη. Πιθανολογείται όμως ότι γεννήθηκε ή το 1722 ή το 1730 (θεωρείται πιθανότερο).
Το «Βλάχος» δεν είναι βέβαιο αν ήταν όντως αληθινό επίθετο ή προσωνύμιο (προσωνύμια είχαν τότε σχεδόν όλοι οι Σφακιανοί). Έμεινε περισσότερο γνωστός στην ιστορία με το προσωνύμιο «Δασκαλογιάννης» (και πολύ λιγότερο σαν «Δασκαλάκης»), λόγω του ότι επειδή ήταν πολύ μορφωμένος, τον αποκαλούσαν «δάσκαλο» (Ο Δάσκαλος, ο Γιάννης). Ο όρος «Δασκαλογιάννης», θεωρείται αυθαίρετος, παρ’ ότι έχει επικρατήσει στις μέρες μας. Ο Ιωάννης Βλάχος έγινε αποδεκτός ως «Ο Δάσκαλος ο Γιάννης» κι έτσι αποκαλούνταν τότε.
Με το όνομα επίσης τούτο αναφέρεται και σε