Η Αριστερά και ο Γιαρουζέλσκι

.

Tου Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Την ώρα που όλη η χώρα δοκιμάζεται από την πανδημία η συμπεριφορά της Αριστεράς, κυρίως του ΚΚΕ και του ιδεολογικού του ακολούθου ΣΥΡΙΖΑ, κατά την επέτειο του Πολυτεχνείου, ήταν κάτι το  αναμενόμενο. Η Αριστερά κάνει αυτό που πιστεύει, χωρίς κανένα ενδοιασμό. Όπως γράφει ο ρώσος φιλόσοφος Νικολάι Μπερντιάεβ οι ιδέες της είναι στην ουσία τους θρησκευτικές πεποιθήσεις. Η Αριστερά πιστεύει ότι κατέχει την αλήθεια, ότι έχει τον προορισμό της, τους προφήτες της. Απέναντί της οι αιρετικοί, οι άπιστοι, που υπονομεύουν τον μεσσιανισμό της.

Φέτος συμπληρώθηκαν σαράντα χρόνια από την επίσημη ίδρυση του ανεξάρτητου πολωνικού συνδικάτου «Αλληλεγγύη» και τριάντα  από την εκλογή ως πρώτου προέδρου της Πολωνίας μετά την κομμουνιστική δικτατορία, του ηγέτη της Λεχ Βαλέσα. Μετά τις γενικές απεργίες σε όλη την Πολωνία, η κομμουνιστική κυβέρνηση υποχρεώθηκε να αναγνωρίσει την «Αλληλεγγύη», ως ανεξάρτητο συνδικάτο, στις 31 Αυγούστου 1980. Ήταν το πρώτο επίσημα αναγνωρισμένο ανεξάρτητο συνδικάτο στις κομμουνιστικές χώρες. Σε αυτό ελευθέρως προσήλθαν ως μέλη του έντεκα εκατομμύρια πολωνοί εργαζόμενοι, ενώ τα κρατικά συνδικάτα πνίγηκαν στην ανυποληψία τους.

Το κομμουνιστικό καθεστώς δεν άντεξε την πίεση της «Αλληλεγγύης» για περισσότερη ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη και πραγματική δημοκρατία και στις 13 Δεκεμβρίου 1981 επέβαλε τον στρατιωτικό νόμο με  τον στρατηγό Γιαρουζέλσκι. Ουδέν σχόλιο από την Αριστερά… Όλα καλώς καμωμένα. Κατά την προπαγάνδα της ο στρατός έσωσε τους πολωνούς, που δεν ήξεραν το συμφέρον τους και  ακολουθούσαν την αμερικανοκινούμενη «Αλληλεγγύη»…

“Διάσωση των παιδιών” η αρπαγή τους από τις οικογένειες !

Κείμενο του ιστολογίου 22/8 2020

Πριν από μερικές μέρες βρεθήκαμε στη Χρυσόραχη Ιωαννίνων. Ζευγάρι 95 χρόνων μας περιέγραψε τα πάνδεινα που πέρασε το χωριό τους από τον εμφύλιο. Μας περιέγραψε το πόσα κορίτσια του χωριού 17-18-19 χρόνων τα άρπαζαν οι αντάρτες, τις έκαμναν αντάρτισσες και σε ένα-δυο χρόνια σκοτώνονταν.

Ο ίδιος ο παππούς μας είπε χαρακτηριστικά : “Μόλις σουρούπωνε και ακούγαμε τα σκυλιά στο χωριό να γαβγίζουν, εγώ έτρεχα και κρυβόμουν μέσα στο δάσος. Έτσι σώθηκα. Γιατί όποιον έβρισκαν τον έπαιρναν αναγκαστικά μαζί τους.

Μαρία Νεγρεπόντη – Δελιβάνη: Η απαραίτητη παρουσία του ΚΚΕ στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό

.

Με αφορμή την ίδρυση της επιτροπής «Τιμή στο ’21» ως απάντηση στο επίσημο εθνομηδενιστικό μόρφωμα «Ελλάδα 2021» και κατόπιν των όσων ευτράπελων συνέβησαν γύρω από την συμμετοχή (ή τη μη – συμμετοχή) του κ. Κοντογιώργη, θεωρούμε επιβεβλημένο να εστιάσουμε για μια στιγμή στην ιδεολογία των πραγμάτων.

Σύμφωνα με τον Ριζοσπάστη, η κα Νεγρεπόντη – Δελιβάνη πιστεύει τον Δεκέμβριο του 2013 ότι «η παρουσία του ΚΚΕ στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό είναι απαραίτητη και πριν, αλλά κυρίως μετά από το 1989. Κι αυτό, επειδή η αλαζονεία της μονοδιάστατης αμερικανικής αυτοκρατορίας, έκτοτε, συνδέθηκε με πολλά δεινά εναντίον της ανθρωπότητας, κάτω από την επιγραφή της «παγκοσμιοποίησης» σε συνδυασμό και με τον άκρατο φιλελευθερισμό. Το ΚΚΕ, με την ευαισθησία του και την επικέντρωσή του στα καθημερινά και ζωτικά προβλήματα του λαού μας, βοηθά στην πλατύτερη συνειδητοποίησή τους».

Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα του Ριζοσπάστη, η κα Νεγρεπόντη – Δελιβάνη θεωρεί πως «τα γενέθλια του ΚΚΕ συμπίπτουν με τη νίκη όλων όσοι αντέδρασαν, από την πρώτη στιγμή, εναντίον αυτού του καταστρεπτικού, για την Ευρώπη, κατασκευάσματος, που πρόσφατα χαρακτηρίστηκε «ηλίθιο» από επίσημα χείλη, και που τώρα καταποντίζεται».

Η παρουσία της ΠτΔ στο διαδίκτυο.

.

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.

Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 4 Ιουνίου 2020.

Όταν ανακοινώθηκε το όνομα της νυν Προέδρου της Δημοκρατίας κας. Αικατερίνης Σακελλαροπούλου, ως η εκλεκτή του πρωθυπουργού για το ανώνατο αξίωμα της χώρα, ο μεν ΣΥΡΙΖΑ την υποδέχτηκε με  «γνώση των πολιτικών της θέσεων», ο δε πρώην υπουργός παιδείας Νίκος Φίλης είπε ορθά κοφτά ότι πρόκειται για «εκπρόσωπο της πολιτισμικής αριστεράς». Μία καθημερινή εφημερίδα δημοσίευσε φωτογραφία από αφίσα του 1978 της νεολαίας του Ρήγα Φεραίου με το πρόσωπό της.

Πράγματι, η κα. Σακελλαροπούλου υπήρξε μέλος του ΚΚΕ εσωτερικού. Αυτό ασφαλώς είναι θεμιτό. Ειδικότερα εκείνη την δεκαετία, το ρεύμα ήταν μεγάλο. Εκείνο όμως που προξενεί κάποια εντύπωση είναι ο συνδυασμός του με την δικαστική καριέρα που ακολούθησε. Ως γνωστόν, οι δικαστές διαβιούν σε πολύ στενό κοινωνικό. Και η στοιχειώδης πολιτικοποίηση αποθαρρύνεται.

Εικάζω λοιπόν, ότι η κα. Σακελλαροπούλου καταπίεσε για αρκετά χρόνια τις προσωπικές ανάγκες πολιτικής έκφρασης, από τα φοιτητικά της χρόνια. Αναμενόμενο είναι λοιπόν να επιθυμεί να διοχετεύσει την ενέργειά της στην εξωτερίκευση των θέσεών της, αν και δεν είμαι σίγουρος ότι είναι αυτός ο ρόλος της: η χρήση δηλαδή του κύρους της θέσεως του ΠτΔ για ώσμωση πολιτικών απόψεων στην κοινή γνώμη.

Ιστορία του ΚΚΕ: από το ΣΕΚΕ στο ΔΣΕ

.

αναδημοσίευση από τα Ιστορικά Χρονικά

του Ιωάννη Β. Αθανασόπουλου ιστορικού

Η ιστορία του Κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα ξεκινά το 1918 με την ίδρυση του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (ΣΕΚΕ). Το ΣΕΚΕ απέβλεπε στην εξυπηρέτηση των ταξικών συμφερόντων των εργατών. Την ίδια χρονιά ιδρύεται απο τον Λένιν η Κομιντέρν ή Γ’ Κομμουνιστική Διεθνής.

Σύμφωνα με το «Πρόγραμμα της Κ.Δ»: «Η Κ. Διεθνής είναι η ένωση των Κομμουνιστικών Κομμάτων των διαφόρων χωρών, το ενιαίο Παγκόσμιο Κομμουνιστικό Κόμμα. Όντας αρχηγός και οργανωτής του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος του προλεταριάτου, φορέας των αρχών και των σκοπών του κομμουνισμού, η Κ.Δ αγωνίζεται για την εγκαθίδρυση της παγκόσμιας δικτατορίας του προλεταριάτου, για τη δημιουργία της Παγκόσμιας Ένωσης των Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών…».

Έτσι τον Απρίλιο του 1920, στο Β’ συνέδριο του ΣΕΚΕ αποφασίζεται η προσχώρηση του κόμματος στην Κ.Δ και μετονομάζεται αρχικά σε Σοσιαλιστικό Εργατικό (Κομμουνιστικό) Κόμμα. Το 1921 η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος αποφασίζει νέα μετονομασία σε Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδος, τμήμα της Κομμουνιστικής Διεθνούς, όπως όριζε ο 17ος όρος από τους 21 συνολικά της Κ.Δ. Το 1924 αποφασίζεται οριστικά η ονομασία, που έχει μέχρι και σήμερα, σε ΚΚΕ.

Ο βασιλιάς της απεργίας

.

O υπ. Υποδομών που φέρει το βαρύ όνομα Καραμανλής παραδέχθηκε ότι αιφνιδιάστηκε από τους απεργούς του ΟΣΕ. Ακόμη περισσότερο όμως αιφνιδιάστηκαν οι πολίτες που για μια ακόμη φορά βρέθηκαν στο έλεος των συνδικαλιστών και του άχαστου σε κάτι τέτοια Κουτσούμπα. Ο Γραμματέας του ΚΚΕ είναι χωρίς αμφιβολία ο βασιλιάς της απεργίας. Ο Καραμανλής απλά παραδέχθηκε την ήττα του στον Παπαδάκη.

Η χθεσινή αιφνιδιαστική απεργία στα τρένα και τον προαστιακό βρέθηκε στο επίκεντρο της συζήτησης του Υπουργού Υποδομών και Μεταφορών, βουλευτή Σερρών, κ. Κώστα Καραμανλή, με τον δημοσιογράφο κ. Γιώργο Παπαδάκη, στην εκπομπή «Καλημέρα Ελλάδα» του τηλεοπτικού σταθμού «ΑΝΤ1».

Σεβόμαστε το δικαίωμα στην απεργία. Υπάρχει μια νόμιμη διαδικασία που δεν ακολούθησαν οι συνδικαλιστές.

«Όπως ξέρετε εδώ και αρκετό καιρό είχε ανακοινωθεί ότι θα γίνει μια 24ωρη απεργία για το ασφαλιστικό και είχε ανακοινωθεί αυτό από δευτεροβάθμιο φορέα. Επομένως εδώ δεν χρειάζεται το 50+1, που χρειάζεται συνήθως για τους συγκεκριμένους κλάδους, για να συμμετάσχουν στην απεργία. Παρόλα αυτά, είχαν ειδοποιήσει εδώ και καιρό π.χ. οι εργαζόμενοι στη ΣΤΑΣΥ, που λειτουργεί το Μετρό της Αθήνας, οι εργαζόμενοι στον ΟΣΥ, που έχουν την ευθύνη και τη λειτουργία των λεωφορείων, ότι θα συμμετάσχουν στην 24ωρη απεργία για το ασφαλιστικό.

Σταχυολόγηση «περίεργων» δηλώσεων για το Αιγαίο, την ΑΟΖ και την Τουρκία

.

Με χρονολογική σειρά. Το άρθρο θα ανανεώνεται συχνά

Γ. Βαρουφάκης, Μέρα25, 19.5.2019:

«είναι ανόητο και επικίνδυνο να αφήνουμε την Τουρκία έξω από τη συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων»

Εφημερίδα των Συντακτών, Πηγή

---

Ν. Κοτζιάς, ΣΥΡΙΖΑ, πρώην υπ. εξωτερικών, 4.3.2019:

Εάν αρχίσεις και γίνεσαι στις διεθνείς σχέσεις μοναχοφάης λέγοντας όλα δικά μου, όλα στον έλεγχό μου, όλα μόνος μου, τότε είσαι και εσύ μέρος του προβλήματος», «εάν νομίζεις, όπως κάνουν μερικοί στην Ελλάδα, ότι η Τουρκία με χιλιάδες μίλια δεν έχει ΑΟΖ, δεν έχει τίποτα και όλη η ΑΟΖ είναι -το Καστελόριζο έχει 100% όλη την ΑΟΖ της περιοχής- δεν είναι έτσι»

Delphi Economic Forum, Πηγή

Συμπληρώθηκαν 72 έτη από το δραματικό 1947. Η μάχη της Κόνιτσας: Ένα άγνωστο έπος

.

αναδημοσίευση από τα Ιστορικά Χρονικά
άρθρο  του Γεωργίου Ν. Κουρκούτα*

Από τις πιο μεγάλες αναμετρήσεις στα χρόνια της κομμουνιστικής ανταρσίας των ετών 1946-1949 αποτέλεσε αναμφισβήτητα η μάχη στην ακριτική Κόνιτσα που έλαβε χώρα στα τέλη Δεκεμβρίου 1947 ως την πρώτη εβδομάδα του νέου έτους 1948.

Το κρίσιμο έτος 1947

Βρισκόμαστε στα τέλη του 1947. Οι κομμουνιστές αντάρτες ήδη από τον Μάρτιο του 1946 (επίθεση στο Λιτόχωρο) φανερώνουν τις προθέσεις τους: δεν θα δεχθούν να μείνουν σε συνθήκες αστικής δημοκρατίας και Κοινοβουλευτισμού. Και παρότι η Ελλάς είχε περιέλθει, με την σύμφωνη γνώμη της Μόσχας και του Στάλιν, στο Δυτικό στρατόπεδο, θα συνεχίσουν την ένοπλη αντιπαράθεση εναντίον του Ελληνικού κράτους. Το τελευταίο, παρά τις εγγενείς του αδυναμίες, καθώς η χώρα εξερχόταν από μία φρικτή Κατοχή και τους δύο πρώτους Γύρους αντιπαράθεσης με τον Κομμουνισμό (1943-1944), δεν είχε αντιληφθεί το μέγεθος του κινδύνου. Μία μεγάλη καμπάνα αφύπνισης για όλους θα είναι η μάχη της Κόνιτσας.

Η «κυβέρνηση» του Μάρκου Βαφειάδη

Στις 23 Δεκεμβρίου 1947 από την Γιουγκοσλαβία ανακοινώνεται ο σχηματισμός της «Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης» εντός της Ελλάδος με «πρωθυπουργό» τον Μάρκο Βαφειάδη και «υπουργούς» γνωστούς κομμουνιστές και τον καθηγητή Πέτρο Κόκκαλη. Ο επικεφαλής του ΚΚΕ, ο Γενικός Γραμματέας Νίκος Ζαχαριάδης, ετοίμαζε την κατάληψη μιας πόλεως στα σύνορα, για να εγκατασταθεί η «κυβέρνηση» του Μάρκου, με απώτερο στόχο να αναγνωριστεί ως μία άλλη κυβέρνηση της Ελλάδος από χώρες του Ανατολικού συνασπισμού.

Γραφείο Τελετών “κλεμμένων” νεκρών…

.

Γράφει ο Θανάσης Κ.

Η παράλυση της Αθήνας κάθε 6η Δεκεμβρίου, “επέτειο” του άδικου χαμού ενός 15χρονου μαθητή, πρέπει να σταματήσει!

Όπως πρέπει να σταματήσουν και τα έκτροπα, που γίνονται “εις ανάμνησιν”…

Όλο αυτό το σκηνικό τρόμου είναι παρανοϊκό!

Δείχνει έλλειψη Παιδείας και έλλειμμα πολιτικής ωριμότητας…

1. –Το πρώτο – η έλλειψη Παιδείας – αφορά την πνευματική ηγεσία της χώρας, που δεν σηκώνει το ανάστημά της να καταγγείλει αυτό το αίσχος (ακόμα και η μητέρα του αδικοχαμένου παιδιού, ζήτησε να σταματήσει, επί τέλους αυτή η αξιοθρήνητη εκμετάλλευση του θανάτου του!)

2. –Το δεύτερο – έλλειψη πολιτική ωριμότητας – αφορά την πολιτική ηγεσία της χώρας που δεν τολμά να βάλει τέλος σε όλες αυτές τις ασχήμιες…

Αλήθειες για τον Γοργοπόταμο (25-26 Νοεμβρίου 1942)

.

αναδημοσίευση από τα Ιστορικά Χρονικά
άρθρο του Ιωάννη Β. Αθανασόπουλου ιστορικού

Γοργοπόταμος, 25-26 Νοεμβρίου 1942…. Η μεγαλύτερη στιγμή της ενωμένης αντίστασης των Ελλήνων! Κάποιοι ωστόσο 72 χρόνια μετά επιχειρούν να αλλοιώσουν το νόημα και την αλήθεια για την επιχείρηση αυτή. Με αφορμή λοιπόν την 72η επέτειο από την ηρωική βραδιά της 25ης προς 26ης Νοεμβρίου, θεωρούμε ότι πρέπει να τονίσουμε ιστορικές αλήθειες και μόνο.

Όταν οι Βρετανοί σαμποτέρ έπεσαν στα βουνά της Γκιώνας προσπάθησαν να έρθουν σε επαφή με τους αντάρτες. Σύμφωνα με τον Θέμη Μαρίνο οι πρώτες πληροφορίες που δόθηκαν στην ομάδα του, από την SOE (MO4) δεν έκαναν λόγο για αναφορά σε ονόματα αντιστασιακών οργανώσεων παρά μόνο σε αντάρτες του Αλέκου Σεφεριάδη, του Καραλίβανου και του Ζέρβα. Το όνομα του αρχηγού του ΕΔΕΣ βέβαια δεν προστέθηκε με πρωτοβουλία των Ελλήνων πρακτόρων (Σεφεριάδης κλπ) αλλά από τον Μίμη Μπαρδόπουλο. Και αυτό γιατί όπως είναι γνωστό σήμερα πολλοί πράκτορες ήταν πολιτικοποιημένοι και άνθρωποι του ΕΑΜ.[1]

Μετά την επεισοδιακή απόβαση των μελών της επιχείρησης Χάρλινγκ σε ξεχωριστά γκρουπ ξεκίνησε και η αναζήτηση των ανταρτικών ομάδων. Ο Θέμης Μαρίνος περιέγραψε την πρώτη συνάντησή του με τον Άρη Βελουχιώτη: «Ο Νικηφόρος πράγματι ήταν πατριώτης, ασχέτως αν ήτανε τότε μέλος του ΚΚΕ, ο πατέρας του ήτανε βασιλικός. Λοιπόν, το θέμα ήτανε ότι ενθουσιάστηκε, μας αγκάλιασε και μας λέει:

Ο Στάλιν εγκρίνει τα σχέδια διεξαγωγής του συμμοριτοπολέμου και αναθέτει την διεύθυνση αυτού εις τον Τίτο

Σε κάθε γιουγκοσλαβικό τραίνο ένας αριθμός βαγονιών έχει διατεθεί για τις μεταφορικές ανάγκες της οργανώσεως ΝΟΦ. Τα βαγόνια αυτά, εκτός από τα αρχικά γράμματα της οργανώσεως και τον αριθμό μητρώου, φέρουν και το Σοβιετικό αστέρι, σήμα της Λαϊκής Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας.

.

Πάντα ταύτα ανέλαβε να εξασφάλιση ο Αρχηγός του Κ.Κ.Έ., Νίκος Ζαχαριάδης. Όπως προκύπτει και εκ των απορρήτων αρχείων του Κ.Κ.Ε., τα όποια εδημοσιεύθησαν, τον Δεκέμβριον 1979, υπό της εφημερίδος «Αυγή», ούτος, επωφελούμενος της προσκλήσεως του διά να παραστή εις τας εργασίας του 8ου Συνεδρίου του Κ.Κ. Τσεχοσλοβακίας, το όποιον συνήρχετο εις Πράγαν, από 28 Φεβρουαρίου έως 3 Μαρτίου 1946. ανεχώρησε κρυφίως εκ Θεσσαλονίκης, συνοδευόμενος υπό του Μάρκου Βαφειάδη και αρχικώς μετέβη εις Βελιγράδι, όπου συνάντησε τον Τίτο, προς τον όποιον «παρουσίασε τις εκτιμήσεις τον και ανέπτυξε τις σκέψεις τον».

Ο Τίτο (ο «Στάλιν» των Βαλκανίων), όχι μόνον ήτο θερμός υποστηρικτής της ενάρξεως του ενόπλου αγώνος, αλλά έδωσε και το υπόδειγμα στρατηγικής οργανώσεως και διεξαγωγής αυτού. Μετά ταύτα, ο Νίκος Ζαχαριάδης, μετέβη, μετά τού Μιλτιάδη Πορφυρογένη, εις Πράγαν. ελθών εις επαφήν μετά εκπροσώπων του Κ.Κ. της Σοβιετικής Ενώσεως, Μαλένκωφ και Ζντάνωφ, ως και μετ’ άλλων εκπροσώπων Ευρωπαϊκών κομμουνιστικών κομμάτων, μεταξύ των οποίων ήτο και ο Γκεόργκι Δημητρώφ της Βουλγαρίας. Κατά την διάρκειαν του Συνεδρίου εκείνου συνεζητήθη και το «Μακεδονικόν ζήτημα» και εξεδόθη σχετικόν ψήφισμα, το όποιον αναφέρει, επί λέξει, τα εξής:

«Εδόθη μεγάλη προσοχή παρά του Συνεδρίου εις την τελικήν απελενθέρωσιν των Σλαύων τής Μακεδονίας. Οι Σλάβοι εις τάς ακτάς του Αιγαίου υφίστανται, ακόμη, τον ξενικόν ζυγόν. Και απεφασίσθη, ομοφώνως, όπως εγερθή το ζήτημα της απελευθερώσεως των Σλάβων της Μακεδονίας τον Αιγαίου».

Η Σοβιετική Ένωσις δίδει το σύνθημα ενάρξεως του Συμμοριτοπολέμου και ο Τίτο πιέζει δια ταχείαν έναρξιν αυτού

Κιβώτια βλημάτων πυροβόλου των 75 χιλ., κυριευθέντα την 2αν Ιουνίου 1948 υπό τής25ης Ελληνικής Ταξιαρχίας, εις περιοχήν Λεκάνης Νέστου, φέροντα ευκρινώς το σήμα του εργοστασίου πολεμικού υλικού της πόλεως Σόποτ Πολωνίας, καθώς και οδηγίας διά την μεταφοράν των εις την Σλαβικήν γλώσσαν.

.

Το σύνθημα διά την έναρξιν του «Τρίτου Γύρου» έδωσεν ο υφυπουργός εξωτερικών της Σοβιετικής Ενώσεως Ανδρέας Βισίνσκυ, από του βήματος του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, την 21ην Ιανουαρίου 1946. ισχυριζόμενος ότι «εις την Ελλάδα επικρατεί κατάστασις τρομοκρατίας» και ότι «κινδυνεύει ή ζωή και η ελευθερία των δημοκρατικών πολιτών». Την εποχήν εκείνην η Σοβιετική Ένωσις προσέφυγεν εις το Συμβούλιον Ασφαλείας, κατηγορούσα την Ελλάδα ως απειλούσαν την ειρήνην εις τα Βαλκάνια!

Τήν ιδίαν ημέραν, το Κ.Κ.Ε. εξέδωσεν απόφασιν ταυτόσημον προς τους συκοφαντικούς ισχυρισμούς των Σοβιετικών και δι’ αυτής εζητείτο «ο σχηματισμός εθελοντικού σώματος από πιστούς δημοκράτες δοκιμασμένους στην Εθνική Αντίσταση, πού να ξεκαθαρίσει τον Τόπο από το μοναρχοφασιστικό μίασμα» και εκαλείτο ο Λαός «να οργανώση την πλατειά και την στενή αυτοάμυνα στις πόλεις και τα χωριά».

Η συκοφαντική εναντίον της Ελλάδος προσφυγή, ως ήτο φυσικόν απερρίφθη, μετά μακράς συζητήσεις, δικαιωθείσης ούτω, της Ελλάδος. Εν τούτοις, διά της προσφυγής της εκείνης ή Σοβιετική Ένωσις απέβλεπεν εις την τόνωσιν του ηθικού των αναπτυσσομένων, τότε, πρώτων κομμουνιστικών συμμοριών και εις την παρότρυνσιν των Βορείων γειτόνων της Ελλάδος διά την ενίσχυσιν των κομμουνιστοσυμμοριτών.

Παραλλήλως, όμως, έρχεται η εντολή διά την έναρξιν του ένοπλου αγώνος και εκ Μόσχας όπου ο Δημήτριος Παρτσαλίδης έχει μεταβεί προς τον σκοπόν αυτόν. Τούτο παραδέχεται και ο γνωστός κομμουνιστής Λευτέρης Μαυροειδής, ο όποιος, εις την σελίδα 174, του βιβλίου του «Από τον Σταλινισμό στην Περεστρόϊκα», γράφει:

 «Όπως βλέπουμε, λοιπόν, ο Στάλιν έμεινε βασικά στη γραμμή πού είχε διαμηνύσει ο Μολότωφ στον Παρτσαλίδη από τον Φεβρουάριο του 1946: «Να πάρετε μέρος στις εκλογές και μετά τις εκλογές βλέποντας και κάνοντας. Ανάλογα με την εξέλιξη της κατάστασης. Θα ρίχνετε το κέντρο βάρους άλλοτε στον ένοπλο αγώνα και άλλοτε στις νόμιμες μορφές πάλης…».

Τίτο: «Να ελευθερωθούν οι Σλάβοι του Αιγαίου»

Πυρομαχικά πολυβόλου Βουλγαρικής κατασκευής, χρησιμοποιούμενα ύπό των κομμουνιστοσυμμοριτών, φέροντα επί του κιβωτίου των την ένδειξιν παραγωγής των (Καζανλίκ Βουλγαρίας), περιελθόντα εις χείρας του Ελληνικού στρατού την 10ην Δεκεμβρίου 1947, πλησίον του Διπλοχωρίου Δράμας.

.

Εκτός, όμως, των διαδοχικών αποφάσεων του Ο.Η.Ε., δια των όποιων προσδιορίζετο ο χαρακτήρ του διεξαγόμενου πολέμου εις την Ελλάδα ως συμμοριακός πόλεμος (BANDITS WARFARE), έχομεν την σειράν των πραγματικών και ιστορικώς βεβαιωθέντων γεγονότων, τα όποια αποδεικνύουν, πέραν πάσης δυνατής αμφισβητήσεως, ότι ο πόλεμος εκείνος ήτο ξενοκίνητος εισβολή ενεργούμενων του Σλαβισμού.

Επίσης, έχομεν σήμερον και τας έγγραφους ομολογίας των κομμουνιστών πρωταγωνιστών της εποχής εκείνης, δια των όποιων τεκμηριούται πλήρως η θέσις, καθ’ ην ό Στάλιν χρησιμοποίησε τους κομμουνιστοσυμμορίτας ως άθυρμα, προς τον σκοπόν της, κατά τον Μάρκον Βαφειάδην, «εις βάρος μας και υπέρ των Βορείων γειτόνων μας νέας διευθετήσεως των συνόρων».

Ο Νίκος Ζαχαριάδης, κατά την διάρκειαν των εργασιών της 12ης Ολομελείας της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Ε., της συνελθούσης υπό την προεδρίαν του, εις τας Αθήνας, την 25-27 Ιουνίου 1945, παρουσιάσθη επιφυλακτικός ως προς την άμεσον επανάληψιν του ένοπλου αγώνος.

Βιαστικός, όμως, ήτο ο Τίτο – «για τους δικούς του λόγους», όπως γράφει ο Αλέξης ‘Ελικιώτης, εις την σελίδα 1193 τού βιβλίου του «Ιστορική αναμέτρηση». Διατί, όμως, ο Τίτο ήτο βιαστικός; Μας το λέγει ο ίδιος, ό Τίτο, την 11ην Οκτωβρίου 1945, εις την ομιλία του, την οποίαν εξεφώνησεν εις τα Σκόπια, ειπών μεταξύ άλλων και τα εξής:

«Υπάρχουν, όμως, ακόμη σήμερον Μακεδόνες έξω της Νοτιοσλαβικής Μακεδονίας. Είναι οι αδελφοί μας της Μακεδονίας του Αιγαίου, δια τας τύχας των όποιων δεν είναι δυνατόν να αδιαφορήσωμεν. Πιστεύομεν, όμως, ότι μίαν ημέραν θα συνενωθούν και αυτοί μαζί μας».

Εξ άλλου, δύο εβδομάδας βραδύτερον, ήτοι την 25ην Οκτωβρίου 1945, συνήλθεν εις την Πράγαν το Πανσλαυϊκόν Συνέδριον και ενέκρινε μεταξύ άλλων και το έξης ψήφισμα:

«Το ΚΚΕ στην Ελβετία» Από τον Erich Honecker στον Αλέξη Τσίπρα

.

Γράφει ο Matthias Mielke

Στουτγκάρδη 1978. Εκπρόσωποι κορυφαίων ελληνικών βιομηχανιών της εποχής θα συναντούσαν εδώ τους Γερμανούς συνεργάτες τους για λογαριασμό των οποίων θα έπρεπε να πάρουν μια μεγάλη δουλειά στην Ελλάδα, για την ακρίβεια την κατασκευή δύο Θερμοηλεκτρικών εργοστασίων. Όπως ήταν φυσικό δεν άργησε να πέσει στο τραπέζι η ανάγκη του λαδώματος των Ελλήνων πολιτικών της εποχής.

Ο Άνθρωπος που διαχρονικά Λάδωνε για λογαριασμό των Γερμανών τους Ελληνες πολιτικούς άρχισε να ζητάει τα ποσά που αντιστοιχούσαν σε εκατομμύρια δραχμές  σε μάρκα. Σύμφωνα με τη πάγια τακτική του δεν θα λαδωνόταν μόνο στελέχη του κυβερνώντος κόμματος-τότε ήταν η ΝΔ-αλλά και στελέχη των υπολοίπων κομμμάτων ανάλογα με το ποσοστό που είχαν στη Βουλή. Στις σημειώσεις που κρατούσαν οι Γερμανοί υπήρχαν μόνο τα αρχικά των Ελλήνων πολιτικών. Εκείνος φρόντιζε να τους αποκαλύπτει ποιο όνομα κρύβονταν πίσω από τα αρχικά.

 Οταν έφτασαν στο ΚΚΕ εκείνος τους είπε πως τα λεφτά θα έμπαιναν στο λογαριασμό που διατηρούσε το ΚΚΕ στην Ελβετία. Συνέχισαν με τα υπόλοιπα κόμματα. Τα στελέχη των γερμανικών εταιριών που θα εμπλέκονταν στην κατασκευή των θερμοηλεκτρικών εργοστασίων στην Ελλάδα κυκλοφορούσαν με κάτι σαράβαλα αυτοκίνητα ανατολικογερμανικών εταιριών.  Το ίδιο και οι ανατολικογερμανοί επιστήμονες. Δεν συνέβαινε το ίδιο όμως με την νομενκλατούρα του κομμουνιστικού κόμματος της Ανατολικής Γερμανίας. Αυτοί κυκλοφορούσαν με πολυτελείς δυτικογερμανικές mercedes. Ο ίδιος ο Erich Honecker είχε τουλάχιστο 7 βίλες. Από μία βίλα σε κάθε από τις πιο γνωστές λίμνες της Ανατολικής Γερμανίας.