Ὁ ἥρωας Κατσαντώνης, τό ἦθος, ὁ χαρακτήρας καί ἡ χριστιανική του πίστη (28 Σεπτεμβρίου 1808)

.

Ἰωάννη Θ. Κουτσοκώστα Γεωπόνου-τ. Ὑδ/ντῆ ΑΤΕ & τ. Γ. Γραμμ. Π.Ο.Σ.Σ.

Ὁ Σαρακατσάνος Πρωτοκλέφτης τῶν Ἀγράφων καὶ τῶν Τζουμέρκων Κατσαντώνης στὶς ἀρχὲς τοῦ 18ου αἰῶνα στάθηκε ὑπόδειγμα κλέφτη, μὲ ἠθικὸ ἀνάστημα λαμπρό, ποὺ ἐπέδρασε εὐεργετικὰ στὴν ὑστεροφημία του καὶ τὴ σύνδεσή του μὲ τὸν γενικότερο λαϊκὸ θαυμασμό. Σεβόταν τὴν γυναῖκα καὶ τὴν οἰκογενειακὴ τιμὴ καὶ πολλὲς φορὲς ἦταν μεγαλόψυχος ἀκόμα καὶ στοὺς ἐχθρούς του.

Ὑπάρχουν πλῆθος παραδόσεις καὶ γραπτὲς ἀναφορὲς στὸν ἐξαίρετο καὶ γεμάτο ἀνωτερότητα χαρακτῆρα του. Ὁ βιογράφος τοῦ Ἐπαμ. Φραγκίστας, ἀναφέρει πὼς στὴν μάχη τῶν Κατσαντωναίων μὲ τοὺς Τουρκαλβανοὺς τοῦ Ἀλῆ-Πασᾶ στὸ Μαλατέϊκο λημέρι τὸν Αὔγουστο τοῦ 1806 πιάστηκε αἰχμάλωτος ἕνας μπουλούκμπασης (σωματάρχης) ὀνόματι «Ντούμηκας», ὁ ὁποῖος ἐλαφρὰ τραυματισμένος στὸ μηρό, παρουσιάστηκε καὶ γονατιστὸς παρακάλεσε τὸν Κατσαντώνη κλαίγοντας νὰ μὴν τὸν σκοτώσει, γιατί ἔχει καὶ δύο (2) ἀνύπαντρες ἀδερφές, ποὺ θὰ πρέπει νὰ τὶς ἀποκαταστήσει. Τότε ὁ ἥρωας συγκινήθηκε στὸ ἄκουσμα αὐτό, καὶ διέταξε νὰ τοῦ χαρίσουν τὴν ζωὴ δίνοντάς του καὶ ἕνα χρυσὸ νόμισμα!

Ἐπίσης , ὁ ἴδιος ἀναφέρει μεταξὺ ἄλλων δύο σημαντικὰ καὶ χαρακτηριστικὰ γιὰ τὸν ἥρωα γεγονότα, ἀπὸ τὴν μεγάλη κλεφταρματολικὴ σύναξη, ποὺ ἔγινε στὶς 2 Ἰουλίου 1807 παρουσία τοῦ Ι. Καποδίστρια, τοῦ Θ. Κολοκοτρώνη, τοῦ Γ. Καραϊσκάκη καὶ ἄλλων 400 κορυφαίων κλεφταρματολῶν στὴν ἀκτὴ Μαγεμένου τῆς Λευκάδας κατὰ τὴν ὁποία ἀνακηρύχθηκε: «Γενικὸς Ἀρχηγὸς κλεφτῶν καὶ ἁρματολῶν ἁπάσης της Ἑλλάδος» μὲ ὑπαρχηγὸ τὸν Κολοκοτρώνη καὶ ὁρκίστηκε νὰ μὴν καταθέσει τὰ ὅπλα πρὶν ἰδεῖ τὴν ἀνεξαρτησία τῆς Ἑλλάδας! καὶ παρατίθενται μὲ λεπτομέρεια:

Το τέλος του ηρωικού κλέφτη Κατσαντώνη ( 28 Σεπτεμβρίου 1808)

.

του Κων. Α. Οικονόμου, δασκάλου – συγγραφέα

Η ΚΑΤΑΓΩΓΉ ΤΟΥ: Ένας από τους σπουδαιότερους κλέφτες στην περιοχή των Αγράφων και της Δ. Στερεάς ήταν και ο Σαρακατσάνος Κατσαντώνης. Οι γονείς του ήταν και οι δυο Σαρακατσαναίοι. Ο πατέρας του λεγόταν Μακρυγιάννης και καταγόταν από το Βασταβέτσι της Ηπείρου, ενώ η μητέρα του Αρετή από το χωριό Μάραθοςτων Αγράφων.

Ο Κατσαντώνης γεννήθηκε μεταξύ των ετών 1773 και 1775, στο χωριό της μητέρας του. Ο νονός του, που ήταν ο γνωστός κλέφτης Β. Δίπλας, του έδωσε το όνομα Αντώνης. Το όνομα Κατσαντώνης αποδίδεται στη φράση της μητέρας του “κάτσε Αντώνη”1, με την οποία προσπαθούσε να αποτρέψει το γιο της να βγει στα βουνά κλέφτης.

Πρώτη φορά που εκδήλωσε την επιθυμία να πάρει τα βουνά, ήταν όταν κατηγορήθηκε άδικα από έναν Αλβανό μπουλούκμπαση ότι είχε κλέψει μια γίδα. Τότε συνελήφθη και βασανίστηκε με φάλαγγα, μέχρι πουν μπόρεσε ο πατέρας του να συγκεντρώσει αρκετά γρόσια για να τον απελευθερώσει. Ο Κατσαντώνης, σύμφωνα με αναφορές συναγωνιστών του ήταν μικροκαμωμένος με αδύνατη φωνή και ασθενική φύση.

Η ΔΡΆΣΗ ΤΟΥ: Γύρω στα 1800, 25ετής περίπου, ο Κατσαντώνης σκότωσε τον Αλβανό που τον κατηγόρησε και κατέφυγε μαζί μ’ άλλους δέκα συντρόφους του, μεταξύ των οποίων και τους τρεις αδελφούς του, Γεώργιο (Χασιώτη), Χρήστο και Κώστα (Λεπενιώτη), στα λημέρια του θείου και νονού του Β. Δίπλα, στα Άγραφα.

Στρατηγός Γεώργιος Καραϊσκάκης (1782 – 23 Απριλίου 1827)

Σπύρος Βασιλείου: Ο θάνατος του Καραϊσκάκη Από:prwtotypos.files.wordpress.com

Ἀπό: Ἑκατονταετηρὶς τοῦ στρατάρχου Γεωργίου Καραΐσκάκη 1827-1927, Κωνσταντῖνου. Ράδου (ἐπιμ.), Ἐκδ. Γρυπαετός, Ἀθῆναι 1927.

.

Γαζῆς Δελβινακιώτης, χιλίαρχος, ἀκολουθήσας τὸν στρατάρχην τῆς Ρούμελης εἰς πάσας αὐτοῦ τὰς ἐκστρατείας, ὁ ἰδιαίτερος γραμματεὺς τοῦ Αἰνιὰν καὶ ὁ Περραιβὸς εἶναι οἱ πρῶτοι γράψαντες περὶ Καραϊσκάκη. Οἱ μετ’ αὐτοὺς δέν προσέθηκαν ἢ ὕμνους, οὐδὲν ὅμως τὸ οὐσιαστικὸν διὰ τὴν βιογραφίαν του. Ἐκ τῶν ἐγγράφων δέ, τὰ ὁποῖα ἔλαβεν ἢ ἔστειλεν, ὀλίγα ἐδημοσιεύθησαν, ἀφορῶντα κυρίως εἰς τὴν ἐκστρατείαν Ἀττικῆς. Καὶ οἱ πρῶτοι αὐτοῦ βιογράφοι σχετικῶς ὀλίγα ἔγραψαν, τὸ ὁποῖον συμβαίνει καὶ δι’ ὅλους τοὺς ἄνδρας τοῦ Ἱεροῦ Ἀγῶνος. Ὀλίγοι ἄνδρες ἐν τούτοις τῆς Ἐπαναστάσεως ὑπῆρξαν, διὰ τοὺς ὁποίους νὰ μὴ γραφοῦν καὶ δύο καὶ τρία τὸ ὀλιγώτερον φυλλάδια, λόγοι ἢ βιογραφίαι, τὰ ὁποῖα δυστυχῶς δὲν ἐκπροσωποῦν καμμίαν ἔρευναν. Συνήθως δὲν εἶναι ἢ πάταγος λέξεων.

Λησμονοῦν νὰ ἀναφέρουν αὐτὸ τὸ ἔτος τῆς γεννήσεως τῶν ἡρώων των, πολὺ ὀλιγώτερον τὰς πράξεις των. Διθύραμβοι ἄνευ οὐσίας. Πολλάκις δὲ καὶ μυθεύματα. Ὁ Καραϊσκάκης ἀφοῦ ζῶν ὑπέφερε τὰ πάνδεινα ἀπὸ τὴν φιλαρχίαν καὶ κακίαν τοῦ Μαυροκορδάτου, ἐπέπρωτο καὶ τεθνεὼς νὰ παρασταθῇ ὡς δημιούργημα τῶν πολιτικῶν, οἵτινες τὸν ἀνεκάλυψαν δῆθεν, ὡς νὰ μὴ εἶχε προτέραν ἱστορίαν, τὸν προήγαγον, καὶ τοῦ ἔδωκαν μάλιστα σύμβουλὰς νὰ παύσῃ νὰ εἶναι πλέον…. διάβολος!

Ὁ Καραϊσκάκης, διακεκριμμένος ἁρματωλός, ὑπῆρξεν εἷς τῶν καλλιτέρων καὶ πατριωτικωτέρων ὁπλαρχηγῶν ἀπ’ αὐτῶν τῶν πρώτων ἡμερῶν τοῦ ἀγῶνος. Εὑρεθεὶς ἐγγύτατα τοῦ κέντρου τῶν ὀθωμανικῶν δυνάμεων, δηλαδὴ τοῦ στρατοπέδου τοῦ Χουρσίτ, εἰς τὸν ὁποῖον εἶχε ἀνατεθῇ ἡ κατάπνιξις τοῦ κινήματος τοῦ Ἀλῆ-πασσᾶ καὶ τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως, ἐπρομάχησεν αὐτῆς μετὰ ζήλου καὶ καρτερίας, καὶ εἶνε συκοφαντία τὸ λεχθὲν περὶ αὐτοῦ, ὅτι τὰ πρῶτα του κινήματα δὲν ἀπέβλεπον ἢ εἰς τὴν κατάκτησιν ἑνὸς ἁρματωλικίου μόνον.

«Λαγός τη φτέρη έσειε κακό του κεφαλιού του»

Φωτογραφία από:www.sakketosaggelos.gr –

του Δημήτρη Στεργιούλη
Επίτιμου Διευθυντή 2ου Δημοτικού Σχολείου Κιάτου
“¨ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ”

.

O Axμέτ Νταβούτογλου , υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας, απροκάλυπτα, απροσχημάτιστα, ασύστολα και ανερυθρίαστα και από καιρού εις καιρόν εκσφενδονίζει λεκτικές ρουκέτες σε βάρος της πατρίδας μας και ονειρεύεται τουρκοποίηση τόσο της Δυτικής Θράκης, όσο και των Αιγαιοπελαγίτικων νησιών μας.

Σύμφωνα δε με δηλώσεις του , που λίαν προσφάτως είδαν το φως της δημοσιότητας, η υλοποίηση των σχεδιασμών του δεν μπορεί να επεκταθεί σε βάθος χρόνου πέραν της δεκαετίας.

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω πώς αντιμετωπίζει το Υπουργείο Εξωτερικών της Πατρίδας μας τις ιταμές αξιώσεις των Τούρκων.

Πάντως ο Νταβούτογλου εκτός του ότι είναι αμετροεπής, υπερόπτης , αλάστωρ και υπερφίαλος είναι και ανιστόρητος.
Ας τολμήσει λοιπόν να επιχειρήσει υλοποίηση των σχεδιασμών του και τότε θα δει πόσα απίδια πιάνει ο σάκος του.

Δεν θα ασχοληθώ περισσότερο με το θλιβερό αυτό οντάριο της Τουρκίας. Του θυμίζω όμως μερικά ονόματα Ελλήνων και ας φροντίσει να μάθει την ιστορία του καθενός .

Η ανακομιδή των οστών του Καραϊσκάκη και η προίκα στην κόρη του

Φωτογραφία από:ermisaggelioforos.blogspot.com

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, υπήρξε ένας ανεπανάληπτος ήρωας της Επανάστασης του 1821 και μια σημαντική προσωπικότητα, που μέσα από τον αδρό, ακατέργαστο και βωμολόχο χαρακτήρα του, ήξερε να εμπνέει τους πολεμιστές του και να επιτυγχάνει σημαντικές στρατιωτικές νίκες.

Υπήρξε ονομαστός κλέφτης του Κατσαντώνη, δυναμικός αρματολός των Αγράφων, και νικηφόρος αρχιστράτηγος της Ρούμελης. Ταυτόχρονα έμεινε στη συλλογική λαϊκή μνήμη ως γνήσιος και λαοφιλής λαϊκός ηγέτης.

 Γεννήθηκε το 1782 στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στη Σκουληκαριά της Άρτας. Μάνα του ήταν μια καλογριά.

Ο θάνατός του παραμένει ως σήμερα ένα άλυτο μυστήριο, καθώς οι ιστορικοί είναι διχασμένοι, θεωρώντας άλλοι πως ήταν ένα τυχαίο γεγονός και άλλοι πως ο Καραϊσκάκης χτυπήθηκε από όργανο είτε των Άγγλων φιλελλήνων, είτε Ελλήνων πολιτικών αντιπάλων του.

 Τον Απρίλιο 1827 ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας των Ελλήνων είχε επικεντρωθεί στην Αττική. Οι Τούρκοι με επικεφαλής τον Κιουταχή πολιορκούσαν στενά τους Έλληνες στην Ακρόπολη. Ο Καραϊσκάκης ως αρχιστράτηγος της Ρούμελης, διηύθυνε τον αγώνα κατά των Τούρκων.

Στο Νέο Φάληρο, ο Καραϊσκάκης κατάφερε να δημιουργήσει ένα ισχυρό στρατόπεδο από περίπου 11.000 μαχητές που μπόρεσαν να απομακρύνουν από τον Πειραιά, την Καστέλα και τα πέριξ τους Τούρκους. Για το ζήτημα της απελευθέρωσης της Αθήνας όμως ο Καραϊσκάκης συγκρούστηκε με τους δύο Άγγλους φιλέλληνες στρατιωτικούς, τον Τσωρτς που είχε διορισθεί αρχιστράτηγος του ελληνικού στρατού και τον Κόχραν, που ήταν ο αρχιναύαρχος του Ελληνικού Στόλου.