Φωτογραφία από:mydaimoncom.blogspot.com
Μια απίστευτη ιστορία πόνου και αντίστασης από τα χρόνια της Κατοχής
.
Του ΝΙΚΟΥ ΨΙΛΑΚΗ
.
.
Του έβγαλαν ένα – ένα τα δόντια. Δεν μίλησε!
.
Του έκοψαν ένα – ένα τα δάκτυλα. Δεν μίλησε!
.
Άρχισαν να του πετσοκόβουν πόδια και χέρια. Δεν μίλησε!
.
Κι όταν βρέθηκε κάτω από τα γερμανικά τανκς είχε ακόμη τη δύναμη να περιφρονήσει τους δημίους του!
.
Ήταν παιδί, στα δεκαοχτώ του, γεμάτος όνειρα.
.
Προτίμησε να πεθάνει ελεύθερος παρά να ζει με το στίγμα του κιοτή.
.
Τον έλεγαν Σταύρο Ανδρεαδάκη.
.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Σοκαρά της Κρήτης.
.
Την ιστορία του Σταύρου Ανδρεαδάκη δεν την ήξερα. Τη διάβασα φέτος τον Σεπτέμβρη σε ένα φωτοτυπημένο, αλλά επαρκώς τεκμηριωμένο, φυλλάδιο γραμμένο από τον φιλίστορα δικηγόρο κ. Γιώργο Καρτσωνάκη. Το επόμενο πρωί βρισκόμουν στο Σοκαρά, ένα μικρό χωριό κοντά στο Ασήμι. Δεν είχα ξεκαθαρίσει τι ακριβώς αναζητούσα. Θεώρησα την επίσκεψη σαν ένα ταπεινό προσκύνημα στη μνήμη του ήρωα που δεν γνώρισα. Κατέληξα να γράφω ένα, επίσης ταπεινό, κείμενο – σπονδή.
.
Ο Σταύρος, ετών δεκαοχτώ. Να λοιπόν που μερικές φορές ένα άγουρο παλικαράκι μπορεί να σηκώσει την ιστορία στους ώμους του και να γίνει ώριμος ήρωας!
ΑΒΕΡΩΦ 