«ας αφήσουμε την χαμοζωή, ας σηκώσουμε λίγο το κεφάλι και ας αγωνιστούμε…»
απομαγνητοφώνηση αποσπασμάτων του Β’ μέρους της συνέντευξης του κ. Δημητρίου Νατσιού στην εκπομπή «ΕΥΖΗΝ» της «DION ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ», μετά από τον «εκ άνωθεν» διωγμό του από το 4Ε.
…Κάποτε υπήρχαν στον Τόπο αυτό Ευγένιε, Εθνικοί Ευεργέτες. Πολύ σημαντικός τίτλος, σπουδαίος τίτλος. Παραδείγματος χάριν, Γεώργιος Αβέρωφ, μου ήρθε τώρα τυχαίο, ο οποίος χρηματοδότησε την αγορά τότε του θωρηκτού ΑΒΕΡΩΦ, το οποίο απελευθέρωσε τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και καταναυμάχησε τον τουρκικό στόλο, 1912. Αν είχαμε σήμερα Εθνικούς Ευεργέτες, με αυτά που συμβαίνουν έπρεπε να βοηθήσουν, να χρηματοδοτήσουν να γίνουν ιδιωτικά σχολεία -το λέω έτσι απροκάλυπτα- Δημοτικά, Γυμνάσια -κυρίως Δημοτικά- στα οποία δεν θα επεμβαίνει το πρώην «Εθνικής Παιδείας» Υπουργείο και νυν Νεοταξικής παιδείας. Θα προσλαμβάνονται δάσκαλοι οι οποίοι θα κοσκινίζονται αλλά θα έχουν ματιά καθάρια και προσηλωμένη σε εθνικό στόχο. Μια ανάσταση πλέον της Ελληνικής Παιδείας και θα διασώζαμε μία μαγιά Ελλήνων οι οποίοι, παράδειγμα, θα μορφώνονταν με πολύ σεβασμό και αγάπη στη γλώσσα μας.
…Το λέω πάντοτε, εμείς δεν πρέπει να βαδίζουμε μπρος, πρέπει να στρεφόμαστε πίσω … για να βρούμε την περπατησιά μας πάλι, όχι ως στείρος συντηρητισμός και άγονη προγονολατρεία. Είπα πριν πώς διασώθηκε το Γένος μας, η Μακεδονία, την περίοδο εκείνη. Τρεις παράγοντες συνέτειναν στην διάσωσή της. Η Εκκλησία που στάθηκε Ελληνοσώτειρα, όπως την ονομάζει ο Ζαμπέλιος, οι δάσκαλοι που έκαναν εθνικό έργο μέσα στις σχολικές αίθουσες γι’ αυτό τους έσφαζαν οι κομιτατζήδες, και οι διανοούμενοι, οι πνευματικοί τότε άνθρωποι, οι οποίοι έδιναν τα αρώματα της λογοτεχνίας μας και έδιναν στόχο και πνοή στους υπόδουλους τότε και όχι μόνο Έλληνες.