Καθαρά Δευτέρα και η κυρά Σαρακοστή

.

Με την Καθαρά Δευτέρα ξεκινά η Σαρακοστή για την Ορθόδοξη εκκλησία, ενώ ταυτόχρονα σημάνει το τέλος των Απόκρεω. Η Καθαρά Δευτέρα ονομάστηκε έτσι γιατί οι Χριστιανοί «καθαρίζονταν» πνευματικά και σωματικά. Είναι μέρα νηστείας αλλά και μέρα αργίας για τους Χριστιανούς. Η νηστεία διαρκεί για 40 μέρες, όσες ήταν και οι μέρες νηστείας του Χριστού στην έρημο.

Την Καθαρά Δευτέρα συνηθίζεται να τρώγεται λαγάνα (άζυμο ψωμί που παρασκευάζεται μόνο εκείνη τη μέρα), και άλλα νηστίσιμα φαγώσιμα, κυρίως λαχανικά, όπως και φασολάδα χωρίς λάδι. Επίσης συνηθίζεται το πέταγμα χαρταετού.

Η Καθαρά Δευτέρα εορτάζεται 48 ημέρες πριν την Κυριακή του Πάσχα.

Η κυρά Σαρακοστή

Ένα έθιμο που έχει σχεδόν χαθεί είναι αυτό της Κυρά Σαρακοστής. Πρόκειται για ένα ιδιόμορφο ημερολόγιο με το οποίο μετρούσαν τις εβδομάδες της νηστείας (Σαρακοστής).

Η κυρά Σαρακοστή στις περισσότερες περιοχές ήταν μια χάρτινη ζωγραφιά. Απεικόνιζε μια γυναίκα με σταυρωμένα χέρια, λόγω προσευχής, σαν καλόγρια, χωρίς στόμα, λόγω νηστείας, και με εφτά πόδια που αναπαριστούσαν τις επτά εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής. Κάθε Σάββατο έκοβαν ένα πόδι και έτσι ήξεραν πόσες βδομάδες νηστείας απέμεναν μέχρι το Πάσχα. Το Μεγάλο Σάββατο, έκοβαν και το τελευταίο πόδι.

Χαρταετοί και Καθαρά Δευτέρα…

«Είναι περίεργο ότι την Καθαρή Δευτέρα μας, που είναι τόσο αυστηρά (και πολύ εθελοντικά) νηστίσιμη, γίνεται, στο ελληνικό ύπαιθρο (*βγαίνουμε στο ύπαιθρο ακριβώς για να τονίσουμε την έννοια του καθαρμού…), η πιο εκδηλωτική γιορτή κοινωνικής επικοινωνίας και χαράς, με συσσωρευμένα (κούλουμα) κοινά αγαθά, ορεκτικότατους θαλασσινούς ή άλλους μεζέδες (που τους ζηλεύει η απαγορευμένη κρεωφαγία) και με κρασί σε άφθονη παροχή.

Οι χοροί και τα τραγούδια επιδεικνύονται εορταστικά (βγαίνουν στο φως και οι παλιές ενδυμασίες) και μαζί τους (με τη βοήθεια του κρασιού και της ανοιξιάτικης ερεθιστικής ώρας) επιδεικνύεται και το σατιρικό παραδοσιακό πνεύμα του Έλληνα, που όταν εξασφαλίσει την ελευθερία του λόγου (η Αποκριά το επιτρέπει) γίνεται αριστοφάνεια δηκτικός. Πληθύνονται και τα ερωτοπόνηρα πειράγματα (κι ας είναι «καθαρή» Δευτέρα) και η αθυροστομία εκδηλώνεται αποκαλυπτική.

Τα έθιμα και οι παραδόσεις της φυλής!..

.

Σήμερα, Καθαρά Δευτέρα, όλοι σχεδόν οι Έλληνες βρίσκονται σε υπαίθριους χώρους και πετούν τον χαρταετό τους, έχοντας ο καθένας τον συμβολισμό του!..

Το βέβαιο είναι ότι όσες παγκοσμιοποιήσεις κι αν έρθουν, όσες Νέες Εποχές κι αν ανατείλουν, όσες Τρόϊκες και Διεθνή Νομισματικά Ταμεία κι αν εμφανισθούν, τα ήθη και τα έθιμα του ελληνικού λαού, οι παραδόσεις της φυλής μας, θα είναι πάντα ζωντανές και θα καίνε σαν ζωντανή λαμπάδα μέσα στην καρδιά των Ελλήνων!..

ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ σήμερα!… Οι ουρανοί γέμισαν κυριολεκτικά από χαρταετούς, το παιδικό παιχνίδι των ονείρων μας! Οι παιδικές φωνές και η χαρά των εκδομέων είναι κάτι παρά πάνω από ευχάριστη και συγκινητική.

Ο χαρταετός, ως γνωστό, είναι ένα παιδικό παιχνίδι από λεπτό χαρτί, κολλημένο σε ξύλινο σκελετό, που ανυψώνεται με νήμα στον αέρα, αλλά και το βασικό έθιμο τής Καθαρής Δευτέρας!

Η λέξη χαρτετός (χαρτί + αετός) μαρτυρείται από το 1861 στον Β. Λάκωνα και οι Έλληνες, που ξεχύθηκαν στη γύρω ύπαιθρο, παρά τις κακές διαθέσεις του καιρού, θέλησαν για μια ακόμη φορά να τιμήσουν το έθιμο!.. Αλλά τι είναι έθιμο;

Καθαρά Δευτέρα – Σαρακοστή στα Αλάτσατα

Σχολείο Ευκαρπίας – 2ο Δημοτικό

Από το βιβλίο του Φάνη Κλεάνθη: «Αλάτσατα – Η Xαμένη Πατρίδα μου»

Την Καθαρά Δευτέρα άρχιζε η νηστεία. Το έλεγε και το τραγούδι:

«Πέρασαν οι Αποκριές με λύρες και ντουμπάκια,

ήρκενε και η Σαρακοστή μ’ ελιές και κρομμυδάκια»

Στα παλιά χρόνια, πολλοί δεν έβαζαν τίποτα στο στόμα τους την Καθαρή Δευτέρα, έως τον εσπερινό οπότε έπαιρναν αντίδωρο.-

Με το πέρασμα των χρόνων όμως άρχισε να επικρατεί το έθιμο της συνέχισης του γλεντιού στις ακρογιαλιές και στην ύπαιθρο, μια και η Καθαρή Δευτέρα συμπίπτει με την έναρξη της ελληνικής άνοιξης. Η κατανάλωση των θαλασσινών ήταν μεγάλη εκείνη τη μέρα, μαζί με φρέσκα κρεμμύδια και μαρουλάκια. ΄Αλλο καθαροδευτεριάτικο φαγητό ήταν τα βρεχτοκούκια: ξερά κουκιά, που τα έβαζαν από βραδύς στο νερό για να μαλακώσουν.

Η νηστεία της Σαρακοστής ετηρείτο με αυστηρότητα από το σύνολο, σχεδόν, των Αλατσατιανών. Ακόμα και στην περίοδο 1920-1922 που η κατανάλωση κρέατος τη Σαρακοστή είχε κατεβεί σημαντικά. Την Τετάρτη και Παρασκευή η μεγάλη πλειοψηφία των γυναικών καθώς και πολλοί, περασμένης ηλικίας άνδρες, έτρωγαν ανήλαδο. Όμως οι καλοφαγάδες έβρισκαν τρόπο να ικανοποιήσουν τις γαστριμαργικές τους επιθυμίες, με χταπόδια, σουπιές, καλαμαράκια, στρείδια και μύδια και κάθε είδους θαλασσινά που οι Αλατσατιανές νοικοκυρές ήξεραν να τα παρασκευάζουν κατά χίλιους δυό πικάντικους τρόπους. Ακόμα και γλώσσες χαβιαριού (κόκκινου, φυσικά) μαγείρευαν κι έτσι ξέφευγαν μιά – δυό φορές την εβδομάδα από τη βάση του σαρακοστιανού διαιτολόγιου που ήταν τα όσπρια και τα χορταρικά.

Του Ευαγγελισμού διακοπτόταν η νηστεία και όλα τα σπίτια μαγείρευαν ψάρι σ’ εφαρμογή της παροιμίας «Σαν ακούς Μαριά και Γιάννη, βάζε ψάρια στο τηγάνι».