.
Αντισυνταγµατάρχης (ΜΧ) Ιωάννης Σίψας
Ιστορικός
Το Σύµφωνο Franklin-Bouillon, ή όπως είναι γνωστότερο στο πλαίσιο της γαλλοτουρκικής προσέγγισης κατά τη δεύτερη και τρίτη δεκαετία του 1900, έγινε σε µια περίοδο µακροχρόνιων ανακατατάξεων των συνόρων των κρατών στο σύνολο τού τότε γνωστού κόσµου. Μην ξεχνάµε ότι είχε αρχίσει η διάλυση της Οθωµανικής Αυτοκρατορίας, είχαν προηγηθεί οι βαλκανικοί πόλεµοι, ο Α΄ Παγκόσµιος Πόλεµος και οι προσπάθειες των ισχυρότερων χωρών της Ευρώπης να εξασφαλίσουν τις δικές τους ζώνες επιρροής και ελέγχου στα υπό διαµόρφωση κράτη τόσο στο χώρο των Βαλκανίων όσο και στην Εγγύς και Μέση Ανατολή, περιοχές στις οποίες η εφαρµογή των διάφορων πολιτικών επηρέαζε τα ελληνικά συµφέροντα1.
Από τις αρχές του 19ου αιώνα ο επερχόµενος διαµελισµός της Οθωµανικής Αυτοκρατορίας διαφαινόταν ξεκάθαρα2. Οι Μεγάλες ∆υνάµεις (Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία και Ρωσία) είχαν άµεσο ενδιαφέρον για τις περιοχές αυτές, κυρίως, λόγω των πλουτοπαραγωγικών πηγών και της γεωγραφικής θέσης τους που αποτελούσε «γέφυρα» σύνδεσης µε τη Μέση και Άπω Ανατολή. Θα µπορούσαµε να υποστηρίξουµε ότι δεν υπήρχε από τη µεριά των Ευρωπαίων ένα κοινό σχέδιο για την εκµετάλλευση και την προσάρτηση αυτών των εδαφών. Οι µεταξύ τους σχέσεις χαρακτηρίζονταν από αµοιβαία καχυποψία, µε αποτέλεσµα η εφαρµογή της πολιτικής τους απέναντι στην Τουρκία καθώς και οι µεταξύ τους σχέσεις να διέπονται από µια ανακολουθία. Ο καιροσκοπισµός αυτός είχε αρνητικό αντίκτυπο και στην Ελλάδα3.
ΑΒΕΡΩΦ 