Ιωάννης Ζαμπέλιος Ο πρώτος δραματουργός της Επανάστασης (1787-1856)

.

γράφει ο Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος

Ο Ιωάννης Ζαμπέλιος ήταν χρονικά ο πρώτος δραματουργός του νέου εθνικού μας βίου και μεγάλος πατριώτης. Γεννήθηκε στη Λευκάδα, το νησί που από τα Ιόνια είναι εγγύτερα στην Ηπειρωτική Ελλάδα. Όπως γράφει ο Τάκης Μπαρλάς, ο Ιωάννης Ζαμπέλιος από τα νεανικά του χρόνια έως τον θάνατό του έζησε με τη λαχτάρα της ελευθερίας της Ελλάδος. Την έκαμε πράξη σε όλη του τη ζωή και εμπνευσμένο τραγούδι στις τραγωδίες του. Προσθέτει επίσης ότι για τον Ζαμπέλιο μπορεί να επαναληφθεί αυτό που γράφτηκε για τον συμπατριώτη του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη: «Ήταν ο τραγουδιστής που πάντα πολεμά και ο πολέμαρχος που πάντα τραγουδά» ( Άρθρο Τ. Μπαρλά εις αφιέρωμα του περιοδικού «Νέα Εστία» για τα εκατό χρόνια από τον θάνατο του Ιωαν. Ζαμπέλιου, Τόμος 60ός, τεύχος 701, 15 Σεπτεμβρίου 1956, σελ. 1272).

Γόνος αρχοντικής οικογένειας ο Ζαμπέλιος έμαθε γράμματα στο νησί του, μεταξύ των οποίων και τα αρχαία ελληνικά. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια και πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο τις Πίζα. Δεν σταμάτησε εκεί τις σπουδές του. Συνέχισε στην Παβία και στο Μιλάνο, όπου επιδόθηκε στη γνωριμία και στην καλλιέργεια της λογοτεχνίας. Στο Μιλάνο γνώρισε τον ποιητή Μόντι και τον θεατρικό συγγραφέα Αλφιέρι. Ένα χρόνο έμεινε στο Παρίσι, όπου γνώρισε τον Κοραή και εκείνος τον προέτρεψε να ασχοληθεί με το γράψιμο θεατρικών έργων.

Όταν πληροφορήθηκε για την επανάσταση του παπά Βλαχάβα κίνησε για την Ελλάδα προκειμένου να ενωθεί με τους επαναστάτες, αλλά στην Ανκόνα πληροφορήθηκε το τραγικό του τέλος και γύρισε στην Μπολόνια. Το 1810 πεθαίνει ο πατέρας του και επιστρέφει στη Λευκάδα, που ήταν πλέον υπό Αγγλική κυριαρχία. . Λόγω των προσόντων του και του κύρους που διέθετε μεταξύ των συμπατριωτών του ανέλαβε τη θέση του εισαγγελέα, από την οποία και παρά την παρακολούθηση των Άγγλων εξουσιαστών προσέφερε μεγάλες υπηρεσίες στο Έθνος.

Διονύσιος Σολωμός – Η ζωή και το έργο του εθνικού μας ποιητή

(1798 – 9 Φεβρουαρίου 1857)

Του Διονύση Ε. Κονταρίνη  

Νέα Υόρκη  Σεπτέμβρης 2009

Ο Διονύσης Σολωμός, ο μεγάλος μας εθνικός ποιητής γεννήθηκε στην Ζάκυνθο το 1798 μεταξύ 15^ης Μαρτίου και 15^ης Απριλίου. Η ακριβής ημερομηνία δεν είναι γνωστή. Γονείς του ήσαν ο κόντες Νικόλαος Σολωμός και η υπηρέτριά του Αγγελική Νίκλη. Ο πατέρας του καταγόταν από οικογένεια Κρητικών προσφύγων οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην Ζάκυνθο γύρω στα 1670, μετά την κατάληψη της Κρήτης από τους Οθωμανούς το 1669. Η καταγωγή της μητέρας του λέγεται ότι ήταν από την Μάνη.

Ο Νικόλαος Σολωμός το 1802 χήρεψε από την νόμιμη σύζυγό του, την Μαρνέττα Κάκνη, με την οποίας είχε αποκτήσει δύο παιδιά, τον Ρομπέρτο και την Έλενα. Όμως από το 1796 είχε δεσμό με την υπηρέτριά του, την Αγγελική, με την οποία εκτός από τον Διονύσιο, απέκτησε άλλον ένα γιό, τον Δημήτριο. Το ζευγάρι παντρεύτηκε μόλις την παραμονή του θανάτου του Νικόλαου στις 27 Φεβρουαρίου του 1807 και τα παιδιά τους απέκτησαν τα δικαιώματα των νομίμων τέκνων.

Τα παιδικά του χρόνια ο Σολωμός τα πέρασε στο πατρικό του σπίτι, στη Ζάκυνθο  κάτω από την επίβλεψη του δασκάλου του, αβά Σάντο Ρόσι, ενός Ιταλού πρόσφυγα. Μετά τον θάνατο του πατέρα του την κηδεμονία του ανέλαβε ο κόντες Διονύσιος Μεσσαλάς ενώ τον ίδιο χρόνο που πέθανε ο πατέρας του η μητέρα του παντρεύτηκε τον Μανώλη Λεονταράκη. Ο γάμος αυτός θα συγκλονίσει ψυχικά τον μικρό Διονύσιο ο οποίος είχε μιά παθολογική αγάπη γιά την μητέρα του.

Διονύσιος Σολωμός «Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα»

.

( Ζάκυνθος 8 Απριλίου 1798 – Κέρκυρα 9 Φεβρουαρίου 1857)

Ο Σολωμός και η Κέρκυρα του Περικλή  Παγκράτη

Ο Διονύσιος Σολωμός εγκαταστάθηκε στην Κέρκυρα στα τέλη του έτους 1828, επιζητώντας την ψυχική ηρεμία η οποία θα του επέτρεπε να αφοσιωθεί απερίσπαστος στο έργο του.

Ως ποιητή τον ακολουθεί τέτοια λαμπρή φήμη, ώστε με την άφιξη του τον επισκέπτονται να τον καλωσορίσουν οι καθηγητές του Ιονίου Πανεπιστημίου. Κατά το διάστημα ανάμεσα στα έτη 1828 και 1833 θα κατοικήσει σε διάφορα σπίτια, που όμως μας είναι άγνωστα σήμερα, πλην αυτού το οποίο τώρα στεγάζει το «Μουσείο Σολωμού».