Ο Οργανισμός του Στρατού το 1904

Επιστολικό δελτάριο: Τάγμα Ευζώνων. Προπορεύεται η Σημαία. Διαστ. 138Χ89 χιλ.

Σύμφωνα με αυτόν η Ελλάδα χωρίστηκε σε τρεις στρατιωτικές περιφέρειες. Υπήρχε σε κάθε διαμέρισμα ένα στρατολογικό γραφείο και σε κάθε Περιφέρεια μια Μεραρχία. Η συγκρότηση των Μεραρχιών καθορίστηκε με βασιλικό Διάταγμα τον Σεπτεμβρίου του 1904. Συστάθηκε ιδιαίτερο σώμα Γενικών Επιτελών (το προσωπικό αυτού θα ήταν Επιτελείς σε ειρηνικές όσο και σε πολεμικές περιόδους).

Ο Ενεργός Στρατός αποτελείτο από:

Γενική Διοίκηση,
Όπλα (Πεζικό, Πυροβολικό, Ιππικό, Μηχανικό, Μεταγωγικό)
Υπηρεσίες (Οικονομική, Υγιειονομική, Κτηνιατρική, Μουσική και Θρησκευτική)
Στρατιωτικά Σχολεία και το
Μόνιμο Φρουραρχείο Αθηνών.

Θ/Κ «Γεώργιος Αβέρωφ» (Λιβόρνο, 16 Μαΐου 1911) Παραλαβή του «τυχερού Καραβιού» (κατ’ άλλους Σεϊτάν Παπόρ)

Επιχειρήσεις στις οποίες συμμετείχε το θωρηκτό «Γ. Αβέρωφ» κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων και άλλες επιχειρήσεις του ελληνικού στόλου

Στις 17 Σεπτεμβρίου του 1912 και ώρα 18:30 κηρύχθηκε η επιστράτευση.

Στις 19 του ίδιου μήνα επιβιβάζεται ο Παύλος Κουντουριώτης στο «Γ. Αβέρωφ» ως αρχηγός του στόλου του Αιγαίου Αμέσως μαζί με το θωρηκτό «Σπέτσαι» αρχίζουν περιπολίες στην περιοχή του Αρτεμισίου.

Στις 3 Οκτωβρίου ολόκληρος ο Ελληνικός στόλος συγκεντρώνεται στο Φάληρο.

Απελευθέρωση της Κοζάνης (11 Οκτωβρίου 1912)

Ο Διάδοχος Κωσταντίνος έδωσε διαταγή στις 11/10/1912 σε τμήμα του ιππικού να κινηθεί στην οδό Σερβίων Κοζάνης, προκειμένου να πραγματοποιήσει αναγνώριση στις κινήσεις των εχθρών. Κατά την πορεία του τμήματος αυτού δεν καταγράφηκε καμία εχθρική κίνηση. Ο Τουρκικός στρατός είχε αποσυρθεί.

Το Ιππικό εισήλθε στη πόλη μέσα σε κλίμα ασυγκράτητου ενθουσιασμού των Ελλήνων κατοίκων της, οι οποίοι παρέδωσαν στον αρχηγό της Ταξιαρχίας, Σούτσο, ένα ασημένιο στεφάνι που έγραφε «Ζήτω η Ελλάς».

Η καθέλκυση του θωρηκτού «ΑΒΕΡΩΦ» στα ναυπηγεία FRATELLI ORLANDO του Λιβόρνο στις 12 Μαρτίου του 1910

Φωτογραφία από την καθέλκυση του θωρηκτού «ΑΒΕΡΩΦ» στα ναυπηγεία FRATELLI ORLANDO του Λιβόρνο στις 12 Μαρτίου του 1910. Το θωρηκτό παρελήφθη από την Ελληνική κυβέρνηση το Μάιο του 1911 και στοίχισε με τα πυρομαχικά του περίπου ένα εκατομμύριο λίρες Αγγλίας. Το ένα τέταρτο του ποσού αυτού καλύφθηκε από το Κληροδότημα του Μεγάλου Ευεργέτη, Γεώργιου Αβέρωφ

Το θωρηκτό «Γεώργιος Αβέρωφ» υπήρξε το ιστορικότερο πλοίο της νεότερης Ελλάδας. Πήρε το όνομα θωρηκτό, ενώ στην πραγματικότητα ήταν θωρακισμένο καταδρομικό κλάσης «ΠΙΖΑ».

Ναυπηγήθηκε στα ναυπηγεία Ορλάντο στο Λιβόρνο της Ιταλίας κατά τη χρονική περίοδο 1908 έως 1911. Τότε η Ελληνική κυβέρνηση δαπάνησε 22.300.000 δρχ. για την αγορά του. Τα 8 εκατομμύρια δρχ. προέρχονταν από το 20% της κληρονομιάς του Γεωργίου Αβέρωφ. Ο Γεώργιος Αβέρωφ παραχώρησε με διαθήκη στο Ταμείο Εθνικού Στόλου το 1899 (χρονολογία δημοσίευσης της διαθήκης) το παραπάνω ποσό για τη ναυπήγηση πολεμικού πλοίου που θα έφερε το όνομά του και θα χρησιμοποιείτο ως εκπαιδευτικό πλοίο από τη «Σχολή Ναυτικών Δοκίμων». Το υπόλοιπο ποσό καλύφθηκε από το Δημόσιο Ταμείο. Για τον εφοδιασμό του πλοίου με πυρομαχικά διατέθηκαν από το Δημόσιο Ταμείο επιπλέον 3.5 εκατομμύρια δρχ.

Η Απελευθέρωση της Καβάλας (26 Ιουνίου 1913)

Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι η εμφάνιση του Ελληνικού στόλου υπό τη διοίκηση του ναυάρχου Κουντουριώτη έξω από την Καβάλα, τον οποίο συνόδευαν και πέντε κενά μεταγωγικά, σε συνδυασμό με τον βορβαδισμό της Βουλγαρικής φρουράς στις Ελευθερές, ήταν επαρκείς λόγοι, για να πεισθούν οι Βούλγαροι να επισπεύσουν την εκκένωση των περιοχών αυτών.

Η Καβάλα καταλήφθηκε από τους Έλληνες τη νύχτα της 26ης προς την 27η Ιουνίου (9/10 Ιουλίου) 1913. Κατά την υποχώρησή της, η Βουλγαρική φρουρά προέβη σε πράξεις εκδίκησης εναντίον του πληθυσμού του Δοξάτου. Με τη βοήθεια και Τούρκων κατοίκων κατέσφαξαν άνδρες και γυναικόπαιδα αδιακρίτως φύλου ή ηλικίας και κατόπιν κατέστρεψαν την πόλη.

Ο πρώτος Έλληνας αεροπόρος «Εμμανουήλ Αργυρόπουλος» (8 Φεβρουαρίου 1912)

Η Ελλάδα στις αρχές του 20ου αι. Εξακολουθεί να επιδιώκει τη συμπόρευση με τα προηγμένα Ευρωπαϊκά κράτη και προσπαθεί να αναπτύξει τομείς στους οποίους τα κράτη της Ευρώπης παρουσίαζαν τεράστια πρόοδο. Ένας τέτοιος τομέας ήταν κι αυτός της αεροπλοΐας.

Οι Ελληνικές κυβερνήσεις ενδιαφέρθηκαν ιδιαίτερα για την ανάπτυξή της ως «εναέριου όπλου» που, όπως θα δούμε, θα παίξει σημαντικό ρόλο στην περίοδο των Βαλκανικών πολέμων.Πολύ ικανοί αποδείχθηκαν οι πρώτοι Έλληνες πιλότοι και κέρδισαν αμέσως τη συμπάθεια και το θαυμασμό του λαού.

Υποβρύχιο «Δελφίν Ι» – Η πρώτη πολεμική δράση υποβρυχίου στον κόσμο (9 Δεκεμβρίου 1912)

.

Το υποβρύχιο «Δελφίν Ι» παραγγέλθηκε από την Ελλάδα το Σεπτέμβριο του 1910 στα ναυπηγεία SNAINTER της Γαλλίας κι εντάχθηκε στον Ελληνικό στόλο στις 5 Οκτωβρίου του 1912. Ήταν ίδιου τύπου με το υποβρύχιο «Ξιφίας Ι».

Το εκτόπισμά του ήταν 310/460 τόνοι και η ταχύτητά του 13/8,5 κόμβοι. Το μέγιστο βάθος κατάδυσης ήταν τα 36 μέτρα, είχε ακτίνα ενέργειας με 8 κόμβους 2 ώρες, με 6 κόμβους 7,5 ώρες και με 4,5 κόμβους 17,5 ώρες.

Ο οπλισμός του ήταν 4 εκτοξευτήρες τορπιλών των 45 εκατοστών εξωτερικά του σκάφους κάτω από ξύλινο κατάστρωμα του σκάφους, 2 ΠΡ και 2 ΠΜ με γωνία 5 μοιρών κατά το διάμηκες. Έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους.

Θωρηκτό «Γεώργιος Αβέρωφ» – Οι επιχειρήσεις στις οποίες συμμετείχε κατά την διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων

Ο Αρχηγός του Ελληνικού στόλου κατά τους Βαλκανικούς πολέμους Υποναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης και δεξιά το θωρηκτό «Αβέρωφ».

Στις 17 Σεπτεμβρίου του 1912 και ώρα 18:30 κηρύχθηκε η επιστράτευση.

Στις 19 του ίδιου μήνα επιβιβάζεται ο Παύλος Κουντουριώτης στο «Γ. Αβέρωφ» ως αρχηγός του στόλου του Αιγαίου Αμέσως μαζί με το θωρηκτό «Σπέτσαι» αρχίζουν περιπολίες στην περιοχή του Αρτεμισίου.

Στις 3 Οκτωβρίου ολόκληρος ο Ελληνικός στόλος συγκεντρώνεται στο Φάληρο.

Το πρωτόκολλο της παράδοσης των Ιωαννίνων (21 Φεβρουαρίου 1913)

(Επιστολικό δελτάριο. Διαστ. 136Χ89 χιλ.Αναπαράσταση της παράδοσης της πόλης των Ιωαννίνων από τον Εσάτ πασά στο Διάδοχο. Εδώ δίνεται έμφαση στη νίκη του Κωνσταντίνου που παριστάνεται έφιππος, ενώ ο Εσσάτ πασάς στέκεται μπροστά του πεζός και ταπεινωμένος, κλίνων την κεφαλή του, με το πρωτόκολλο παράδοσης ανά χείρας).

Στις 21/2 τα μεσάνυχτα υπογράφτηκε το πρωτόκολλο της παράδοσης των Ιωαννίνων. Εν ονόματι της Α.Β.Υ. Του διαδόχου υπέγραψαν οι λοχαγοί του Γενικού Επιτελείου κ.κ. Στρατηγός και Μεταξάς και ο τέως διοικητής Ιωαννίνων Βαχήπ Μπέης.

Η απελευθέρωση της Χίου (20 Δεκεμβρίου 1912)

Επιστολικό δελτάριο. Διαστ. 133Χ90 χιλ. Απεικονίζεται η επιτυχημένη απόβαση του ναυτικού αγήματος στο Κοντάρι της Χίου με την υποστήριξη του Ελληνικού ναυτικού. Επάνω δεξιά ο Παύλος Κουντουριώτης, έχοντας πλάι του χάρτη της περιοχής.

.
(Οι επιχειρήσεις απελευθερώσης της Χίου άρχισαν 11/12/1912 και ολοκληρώθηκαν 20/12/1912)

Στις 11 Νοεμβρίου του 1912 ο Ελληνικός στόλος, αποτελούμενος από 3 καταδρομικά το «Μακεδονία», το «Εσπερία» και το «Αρκαδία», 2 αντιτορπιλικά το «Νέα Γενεά» και το «Κεραυνός» και 3 μεταγωγικά το «Πατρίς», το «Σαπφώ»και το «Εριέττα» με 2.500 στρατιώτες, φτάνει στο λιμάνι της Χίου.

Η κατάληψη της Κορυτσάς (7 Δεκεμβρίου 1912)

Επιστολικό δελτάριο. Διαστ. 138Χ91 χιλ.

Στις 7 Δεκεμβρίου 1912 ώρα 6:00 ο Ελληνικός στρατός μπήκε απελευθερωτής στην Κορυτσά και μέσα σε συγκινητικές εκδηλώσεις των κατοίκων υψώθηκε στο Διοικητήριο της πόλεως η Ελληνική σημαία.

Ο Διάδοχος Κωνσταντίνος, προκειμένου να αποκλείσει την Κορυτσά, απέστειλε στην περιοχή την 3η, 4η και 6η μεραρχία. Οι Τούρκοι, φοβισμένοι από τον αποκλεισμό τους, αρχικά επιχείρησαν έξοδο, αργότερα όμως υποχώρησαν προς την κατεύθυνση των Ιωαννίνων.

Η πρώτη πολεμική αποστολή στο Μέτωπο της Ηπείρου (5 Δεκεμβρίου 1912)

Επιστολικό δελτάριο. Ο Αεροπόρος Μιχαήλ Μουτoύσης διαβάζει στον Στρατηγό Σαπουντζάκη το πόρισμα που προέκυψε από την κατόπτευσή του μετά από πτήση πάνω από τις τουρκικές γραμμές στην περιοχή των Ιωαννίνων. Διαστ. 137Χ89 χιλ.

 Η πρώτη πολεμική αποστολή στο Μέτωπο της Ηπείρου από πλευράς Αεροπορίας έγινε στις 5 Δεκεμβρίου 1912 με αεροπλάνο Μωρίς Φαρμάν και κυβερνήτη τον Υπολοχαγό Μιχάλη Μουτούση. Ο Υπολοχαγός του Μηχανικού, Μουτούσης πραγματοποιεί πτήση πάνω από τις θέσεις του Μπιζανίου και πάνω από τα Γιάννενα.

Στο επίσημο σήμα διαβάζουμε:

Η μάχη του Δρίσκου (28 Νοεμβρίου 1912)

Επιστολικό δελτάριο: Επιχειρήσεις του Στρατού ξηράς στο Δρίσκο το 1912. Διαστ 137Χ87 χιλ.

Στις 24 Νοεμβρίου 1912 ο Κ. Σαπουντζάκης έδωσε διαταγή να καταληφθούν τα Γιάννενα. Ιδιαίτερα δε στους Γαριβαλδινούς και στον αρχηγό τους Αλεξ. Ρώμα έδωσε διαταγή να καταλάβουν την περιοχή του Δρίσκου και τα παράλια της λίμνης των Ιωαννίνων.

Έτσι, τρεις λόχοι Γαριβαλδινών με αρχηγό τους τον ταγματάρχη Μπαρδόπουλο κατέλαβαν τη στενωπό των Λυγκιάδων στις 26 Νοεμβρίου 1912, επικρατώντας στην περιοχή του Τουρκικού στρατοπέδου του Δρίσκου. Άλλοι τρεις λόχοι με αρχηγό τον Ρώμα ενώθηκαν με Μονάδες του Ελληνικού πεζικού κι απομάκρυναν τον Τουρκικό στρατό από την πεδιάδα. Οι Τούρκοι, περισσότεροι από 600, τράπηκαν σε φυγή, αφήνοντας πίσω τους πολεμικό υλικό . Αρκετοί συνελήφθηκαν αιχμάλωτοι.

Η απελευθέρωση της Λέσβου ( 8 Νοεμβρίου 1912)

Επιστολικό δελτάριο. Διαστ. 139Χ90 χιλ. Η υποδοχή του Ελληνικού στόλου και των Ελλήνων στρατιωτών από της Έλληνες κατοίκους της Μυτιλήνης κατά την αποβίβαση των πρώτων στην περιοχή. Στο δελτάριο, της, επάνω αριστερά υπάρχει φωτογραφία του Αρχηγού του Στόλου, Παύλου Κουντουριώτη και δεξιά του θωρηκτού «Αβέρωφ».

Η Λέσβος και η Χίος δεν εντάσσονταν στα άμεσα σχέδια του Υποναύαρχου, Παύλου Κουντουριώτη για απελευθέρωση. Όταν έφτασε στη Λέσβο η είδηση για απελευθέρωση των γειτονικών νησιών από τον Ελληνικό στόλο, οι Έλληνες αναθάρρησαν.

Η επιθυμία για απελευθέρωση από τους Τούρκους, τους οδήγησε να στείλουν Επιτροπή Πλωμαριτών (αποτελούμενη από της Ιωάννη Πετρέλλη, Γεώργιο Λύτρα, Δ. Τσακίρη και Γεώργιο Τόμπρα ή Πολυχνιάτη) στο Μούδρο, στη Λήμνο, και να παραδώσει επιστολή στον Υποναύαρχο Κουντουριώτη. Με την επιστολή αυτή δίνονταν πληροφορίες για τη δύναμη των Τούρκων στη Λέσβο, παράλληλα η επιτροπή ζήτησε την επίσπευση της απελευθέρωσης του νησιού.