Μωροί και τυφλοί της πολιτείας!

.

Α. Παπαγιάννης Ιατρός

Ευαισθησίες

«Πολλά τα δεινά» μας προειδοποιούσε παλαιόθεν ο Σοφοκλής, έστω και με διαφορετική έννοια. Και δεν δείχνουν να τελειώνουν σύντομα.

Έτσι, μετά τους συμπλεγματικούς αριστερούς της περασμένης τετραετίας, τώρα έχουμε να αντιμετωπίσουμε καινοφανείς «ανεξάρτητες αρχές» (επιτρέψτε μου τα εισαγωγικά της αμφιβολίας) αλλά και επίσης συμπλεγματικούς (ή αφελείς;) δεξιούς και δεξιές υπουργούς που υπακούουν στα κελεύσματα των αρχών αυτών και χωρίς πολλή συζήτηση υιοθετούν τη γνώμη τους. Κατά τον γνωστό κανόνα που λέει ότι «το αφεντικό έχει πάντα δίκαιο».

Σβήστε λοιπόν από σήμερα θρήσκευμα και ιθαγένεια από τα απολυτήρια. Αύριο απαλείψτε τυχόν εθνόσημα, διακριτικά, ονόματα υπηρεσιών ή εξουσιών από πιστοποιητικά και άλλα έγγραφα («Τι σημαίνει Ελληνική Δημοκρατία ή Υπουργείο Παιδείας;»). Και μη δω πουθενά κανένα σχήμα που να μοιάζει με σταυρό (π.χ. γραμμές που να τέμνονται καθέτως) και παρεξηγηθούν τυχόν άθεοι ή αλλόδοξοι παρεπίδημοι! Τους φτάνουν τόσα προβλήματα που έχουν οι άνθρωποι, να μην τους στενοχωρούμε και… οπτικά.

Τροποποίηση ρυθμίσεων αναφορικά με την αναγραφή του θρησκεύματος και της ιθαγένειας στους τίτλους και στα πιστοποιητικά σπουδών

.

17-09-19 

Σε συμμόρφωση με την υπ’ αριθ. 28/2019 Απόφαση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (ΑΠΔΠΧ), το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων έχει δρομολογήσει την τροποποίηση των κείμενων ρυθμίσεων προκειμένου να μην αναγράφεται πλέον το θρήσκευμα και η ιθαγένεια στα στοιχεία που τηρούνται στο σχολείο και στους τίτλους και πιστοποιητικά σπουδών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, καθώς και στο πληροφοριακό σύστημα «myschool».

Η Υπουργός  Παιδείας και Θρησκευμάτων, κα Νίκη Κεραμέως, δήλωσε σχετικά:

«Στόχος μας στο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων είναι να καλλιεργούμε διαρκώς ένα σχολικό περιβάλλον γνώσης, ελεύθερο, δημιουργικό, χωρίς αποκλεισμούς. Καταπολεμώντας κάθε είδους διάκριση, σεβόμενοι τις θρησκευτικές πεποιθήσεις. 

Παράλληλα μεριμνούμε για την προστασία των προσωπικών δεδομένων των μαθητών, σύμφωνα με το εθνικό και ενωσιακό δίκαιο. Εν προκειμένω, κρίθηκε ότι η αναγραφή του θρησκεύματος και της ιθαγένειας στους τίτλους και στα πιστοποιητικά σπουδών δεν είναι αναγκαία και πρόσφορη για την εξυπηρέτηση του σκοπού τους, ο οποίος συνίσταται αποκλειστικά στην παρακολούθηση της φοίτησης και στη βεβαίωση των επιδόσεων και της επιτυχούς περάτωσης των σπουδών του μαθητή. 

ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΠΕΡΙ ΤΗΝ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ

Συλλογή υπογραφών για την απόσυρση του εθνομηδενιστικού νομοσχεδίου για την Ιθαγένεια.

Όχι στο εθνομηδενιστικό νομοσχέδιο για την Ιθαγένεια.

To νομοσχέδιο για την Ιθαγένεια, που συζητείται και ψηφίζεται αυτές τις μέρες στο ελληνικό Κοινοβούλιο, μέσα στη σύγχυση της διαπραγμάτευσης για το χρέος και τα μνημόνια −γεγονός που είναι προσχεδιασμένο−, δεν αφορά μόνον στα δικαιώματα των νεοεγκατεστημένων πληθυσμών στη χώρα μας, όπως ισχυρίζονται οι εισηγητές του. Επί της ουσίας, ο Κώδικας Ιθαγένειας προσδιορίζει τη σύνθεση αυτής της χώρας, το πώς συγκροτείται το εθνικό σώμα: Είναι ένα ζήτημα που αφορά τα θεμέλια της ελληνικής πολιτείας, καθώς, δι’ αυτού, οι τριακόσιοι της Βουλής, και κατ’ εξοχήν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, του Ποταμιού και του ΠΑΣΟΚ, επιχειρούν να αποφασίσουν τη μελλοντική σύνθεση της εθνικής μας κοινότητας για τις επόμενες δεκαετίες, χωρίς ο ελληνικός λαός να έχει πάρει χαμπάρι τί γίνεται, βυθισμένος μέσα στα προβλήματά του.

Το προτεινόμενο νομοσχέδιο πάσχει σε δύο θεμελιώδη, κεντρικά προβλήματα. Πρώτον, εμφορείται από έναν «θεσμικό εθνομηδενισμό», υπό την έννοια ότι καθιερώνει μια διαδικασία απόδοσης της Ιθαγένειας βάσει τυπικών, γραφειοκρατικών προσόντων, αφαιρώντας έτσι το εθνικό και πολιτιστικό της βάθος. Έτσι, η ένταξη στην εθνική κοινότητα δεν θα προσδιορίζεται με κριτήρια την ουσιαστική ενσωμάτωση στην κουλτούρα αυτού του λαού ή την πραγματική συμφωνίαμε τα «κοινά συμφωνηθέντα» που μας συγκροτούν σε ανεξάρτητη και αυτόνομη Πολιτεία.

Μετατοπίσεις Εννοιών και Πολυπολιτισμός

Η παραπάνω αφίσα τσουβαλιάζει με πονηριά την παραδοσιακή και την μονογονεϊκή οικογένεια με τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια και μας λέει ότι η οικογένεια είναι απλά θέμα … αριθμητικής

Ελληνική Φιλοσοφική Εταιρεία

Μάρτιος 2015

Ομιλητής Κωνσταντίνος Ρωμανός
Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου οι δυτικές κοινωνίες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδος, υφίστανται αλλαγές στην ιδεολογία και τους θεσμούς, οι οποίες, παρά το γεγονός ότι μπορούν να θεωρηθούν επαναστατικές ως προς την έκταση και το βάθος, δεν προέρχονται από φυσικά αιτήματα μιας λαϊκής πλειοψηφίας, αλλά από παρεμβάσεις εκ των άνω της ελίτ. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η απώλεια της συλλογικής ιστορικής μνήμης και της εντοπιότητας, αμφότερα χαρακτηριστικά της έννοιας της πατρίδας. Η εγκατάλειψη δηλαδή της κοινωνίας των ομοίων-ομογενών προς χάριν της ουτοπίας- ή δυστοπίας – μίας νέας κοινωνίας ετεροκλήτων «διαφορετικοτήτων», που αποτελούν ό,τι αποκαλείται «πολυπολιτισμός». Η αποσύνδεση του θήλεος και άρρενος φύλου από τον φυσικό προσδιορισμό με την συνεπακόλουθη δημιουργία – δια της τεχνοεπιστήμης – ενδιαμέσων μορφών ανθρωπίνου υλικού. Το ίδιο συμβαίνει και με τη θεσμοθέτηση καινοφανών μορφών «οικογένειας». Αυτές και άλλες ριζικές μεταρρυθμίσεις προϋποθέτουν, στο δυτικο πλαίσιο αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, την κατασκευή μίας κατ’ επίφασιν δημοκρατικής κοινής γνώμης, η οποία απαιτεί ή τουλάχιστον ανέχεται, τις εν λόγω μεταρρυθμίσεις. Για την επίτευξη του σκοπού αυτού η «κοινωνική μηχανική» (social engineering) χρησιμοποιεί έναν εξελιγμένο προπαγανδιστικό σχεδιασμό, οργουελικού τύπου, στο επίκεντρο του οποίου βρίσκεται η σοφιστική μέθοδος της μετατόπισης του νοήματος των εννοιών που συνήθως συνοδεύεται, όπως είναι αναμενόμενο, από την ποινικοποίηση των αντιθέτων απόψεων μέσα σε μια τέτοια κοινωνία.

Περί παράνομης μετανάστευσης και αντιεξουσιαστών

Σταύρος Λυγερός

«Δεν μας φθάνει η θηλιά που μας έχουν περάσει στο λαιμό, έχουμε και τις ιδεοληψίες των δικαιωματιστών της Κουμουνδούρου. Είναι αδιανόητο όταν οι δανειστές επιχειρούν να μας στραγγαλίσουν, εμείς να πυροβολούμε τα πόδια μας». Μ’ αυτή τη φράση συνόψισε υπουργός το γεγονός ότι χειρισμοί στο εσωτερικό έχουν αρχίσει να ροκανίζουν την πολιτικοεκλογική επιρροή της κυβέρνησης.

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για την εκδήλωση της αντίφασης ανάμεσα σε απολύτως μειοψηφικές ιδεολογικές αντιλήψεις της μικρογραφειοκρατίας του ΣΥΡΙΖΑ και στα «θέλω» των ψηφοφόρων που εκτόξευσαν το κόμμα του Τσίπρα στην πρώτη θέση. Αντίφαση που λόγω των ειδικών συνθηκών της κρίσης είχε όλο το προηγούμενο διάστημα επικαλυφθεί, λόγω του γεγονότος ότι κεντροαριστεροί και κεντροδεξιοί πολίτες ψήφισαν μαζικά τον ΣΥΡΙΖΑ με μοναδικό κριτήριο να τερματίσουν τις μνημονιακές πολιτικές.

Η εν λόγω αντίφαση αποτυπώθηκε και στη σύνθεση του κυβερνητικού σχήματος, το οποίο με σημαντικές εξαιρέσεις αντανακλά τον «μικρό ΣΥΡΙΖΑ» του 4% παρά τον «μεγάλο ΣΥΡΙΖΑ» του 36,4%. Η επισήμανση δεν έχει να κάνει μόνο με τα πρόσωπα. Έχει κυρίως να κάνει με τις πολιτικές. Οι παραδοσιακές ιδεοληψίες του «μικρού ΣΥΡΙΖΑ», που σε μεγάλο βαθμό είχαν εγκριθεί και από το συνέδριό του, βρίσκονται κατά κανόνα σε αντίφαση με τα πιστεύω και τις επιθυμίες της εκλογικής βάσης του «μεγάλου ΣΥΡΙΖΑ». Κυρίως, όμως, βρίσκονται σε αντίφαση με τον εθνικό ρόλο που καλείται να παίξει η κυβέρνηση Τσίπρα.