Με αφορμή πρόσφατες αναρτήσεις στο διαδίκτυο από ορθόδοξο αρχιμανδρίτη αποτειχισμένο που όμως ακολουθεί μαζί και με άλλους δύσκολη στάση όχι μόνο προς τον εαυτό του αλλά και προς άλλους, δίνοντας μεγάλο αγώνα για την πίστη, στις οποίες αναφέρεται μεταξύ άλλων και στο φλέγον θέμα της ακρίβειας και οικονομίας που διχάζει τους ορθοδόξους αγωνιστές, αλλά και άλλα σχετικά κείμενα ή οπτικά που κυκλοφορούν, ας μου επιτραπεί με την επίγνωση ότι μπορεί και να λανθάνω, με όσο το δυνατόν λόγια απλά για ένα σύνθετο θέμα, να καταθέσω άποψη, με την πεποίθηση ότι όσοι Ορθόδοξοι (το αντιοικουμενιστές δεν είναι ο καλύτερος όρος), δεν δικαιούνται να έχουν την πολυτέλεια να διαιρούνται με ψευδεπίγραφα διλήμματα διότι από την άλλη έχουμε να κάνουμε με τη μεγαλύτερη παναίρεση, ήτοι με θάνατο.
Το πρόβλημα που θίγει ΕΔΩ ο κ. Αδαμάντιος Τσακίρογλου είναι πολύ σοβαρό και άκρως επίκαιρο. Ο ‘μηχανισμός του γεροντισμού’ έχει ενεργοποιηθεί πλήρως αυτή τη στιγμή και κρατά εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες στόματα πιστών ερμητικά κλειστά. Βλέπουν να διώκεται άδικα ο αδελφός τους και γυρίζουν το πρόσωπο αλλού. Βλέπουν την επίσημη Εκκλησία της Ελλάδος να έχει αποδεχθεί τον οικουμενισμό και δεν διαμαρτύρονται.
Αν οι μικτοί γάμοι φέρνουν τον οικουμενισμό μέσα στην οικογένεια -αυτό που αποκαλούμε λαϊκός οικουμενισμός- ο ‘γεροντισμός’ κάνει το ίδιο με τον παπικής προέλευσης επισκοποκεντρισμό, τον λαϊκίζει –λαϊκός επισκοποκεντρισμός.
Απ’ ό,τι φαίνεται η μεταπατερική θεολογία γέννησε και τον δικό της «ὀρθό ἀντι-οικουμενιστικὸ ἀγώνα!». Ναι, καλά ακούσατε. Δεν μπορεί να αγνοούμε τους Πατέρες στα θεολογικά και να μην τους αγνοήσουμε και στα … αγωνιστικά. Επιχειρείται μία, εκ των πολύ δεξιών αυτή τη φορά, διαβολοποίηση της αποτειχίσεως, δηλαδή της διακοπής μνημόνευσης του κηρύττοντα την αίρεση «γυμνή τη κεφαλή» επισκόπου, όπως αυτή ορίσθηκε στον 15ο Κανόνα από την Πρωτοδευτέρα Σύνοδο επί Φωτίου του Μέγα. Πιο συγκεκριμένα, σήμερα ο μετά-αντιοικουμενιστικός αγώνας δεν θα πρέπει να ασχολείται με την ενότητα και τη διαφύλαξη της Πίστεως, αλλά με την «ἑνότητα τῆς γρηγορούσας Ἐκκλησιαστικῆς Ὀρθοδόξουκοινότητος».
Εμείς γνωρίζαμε την «γρηγορούσα συνείδηση», τώρα όμως θα πρέπει να μάθουμε για την «γρηγορούσα … κοινότητα» ! Σαν την «γρηγορούσα κοινότητα» του 7ου αιώνα για παράδειγμα που μέσω της διπλωματικής της αντιπροσωπείας επισκέφθηκε τον φυλακισμένο Μοναχό Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή για να τον εκφοβίσει λέγοντάς του ότι βγάζει τον εαυτό του εκτός Εκκλησίας όταν διακόπτει κοινωνία μαζί της. Εκείνη η «γρηγορούσα κοινότητα» -όλα τα Πατριαρχεία και οι Αυτοκράτορες- είχε πέσει στην αίρεση του Μονοθελητισμού και είχε υπογράψει και τότε ένα συμβιβαστικό κείμενο για την «ειρήνη και την ενότητα της Εκκλησίας», το οποίο έπρεπε να δεχτεί και ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής. Και τί απάντησε στην «γρηγορούσα κοινότητα» τότε ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής; «Ἡ Ἐκκλησία δὲν βρίσκεται ἐκεῖ ποὺ βρίσκονται αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι τὴν διοικοῦν, οἱ πατριάρχες, οἱ ἐπίσκοποι, οἱ σύνοδοι, ἀλλὰ ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει ἡ σωτήρια ὁμολογία τῆς πίστεως.»[1]
Μπροστά στον κίνδυνο της αίρεσης η Πρωτοδευτέρα Σύνοδος επί Μ. Φωτίου (861) εισήγαγε την έννοια της αποτειχίσεως.
Σχόλιο Φαίης.Με μεγάλη λύπη διαπιστώνω ότι αρκετοί Ορθόδοξοι αδελφοί έχουν παρανοήσει την έννοια της αποτειχίσεως, κάποιοι εξ’ αυτών μάλιστα καταλήγουν στο εντελώς παράλογο και αδιανόητο συμπέρασμα ότι η αποτείχιση είναι «αίρεση» !! Με αυτόν τον τρόπο, άθελά τους, όχι απλά παραβαίνουν τους Κανόνες που θέσπισαν οι θεοφώτιστοι Πατέρες αλλά τους διαστρέφουν εντελώς και προκαλούν τεράστιο πλήγμα στην Εκκλησία. Επιπλέον, συκοφαντούν εμμέσως (ως αιρετικούς) και τους αδελφούς τους που προσπαθούν να κάνουν κάτι. Αυτός που αιώνες απεργάζεται να διαστρέψει τους Πατέρες είναι γνωστός σε όλους μας και οι αδελφοί με αυτήν τους την στάση, άθελά τους, τον βοηθούν στο σκοτεινό του έργο. Πολλοί αδελφοί πιστεύουν ότι αν υπακούνε τυφλά στους πνευματικούς τους είναι καλοί Ορθόδοξοι. Στους πονηρούς καιρούς που διανύουμε αυτό είναι πολυτέλεια και ας μου επιτραπεί να πω ένα είδος αποποίησης ευθυνών. Πέραν αυτού η τυφλή υπακοή σε θέματα συνειδήσεως που θίγουν την Πίστη δεν είναι Ορθόδοξης αλλά παπικής προελεύσεως. Τώρα όσο ποτέ άλλοτε οφείλουμε να ανοίξουμε τις ‘αποσκευές’ που μας κληροδότησαν οι Πατέρες, να ενημερωθούμε και να ενημερώσουμε για να αντιμετωπίσουμε τον μεγαλύτερο εχθρό που μάχεται την Εκκλησία. Δεν είναι τούτη εδώ μία απλή αίρεση, είναι η ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ του οικουμενισμού που έχει εγκατασταθεί για τα καλά -τώρα και επισήμως- μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας. Το να προσποιούμαστε και να συμπεριφερόμαστε σα να ξημέρωσε μια μέρα σαν όλες τις άλλες μας καθιστά συνένοχους. Θα ήθελα με πολύ αγάπη να πω στους αδελφούς ότι και οι πνευματικοί μας μπορεί να λανθάνουν σε τέτοια ζητήματα όπου απαιτείται μια ακαδημαϊκή, ας την πούμε, γνώση στην οποία λόγω των πολλών καθηκόντων τους δεν έχουν πρόσβαση. Καθήκον όλων μας είναι να ενημερωνόμαστε και να ενημερώνουμε τους πάντες, ακόμα και τους πνευματικούς μας εάν χρειάζεται, και να συζητάμε αυτά τα θέματα μαζί τους.
– Ο ΙΕ’ Κανόνας
– Ο 31ος Αποστολικός Κανόνας (ΛΑ’)
– Ο Α’ Κανόνας του Μεγάλου Βασιλείου
– Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης
– Συνέβησαν στην ψευδο-Σύνοδο της Κρήτης και θα πρέπει να μας ΕΞΟΡΓΙΣΟΥΝ
Ο λόγος για τον οποίο σας διένειμα αυτές τις φωτοτυπίες -από Κανόνες από το Πηδάλιο είναι- είναι διότι οι Κανόνες αυτοί έχουνε σχέση με το θέμα το οποίο μας απασχολεί όλους τελευταία, με το θέμα της διακοπής του μνημοσύνου των οικουμενιστών Επισκόπων. Είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα και πολύ σοβαρό θέμα, το οποίο μας απασχολεί εδώ και πολλά χρόνια. Και ο λόγος για τον οποίον γίνεται λόγος για τη ‘διακοπή του μνημοσύνου των Επισκόπων’ .. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι μέσα στη Θεία Λειτουργία, πολλές φορές και στα Ειρηνικά, αλλά και μες στη Θεία Λειτουργία, μνημονεύουμε το όνομα του Επισκόπου: Υπέρ του Αρχιεπισκόπου ημών Ανθίμου, Υπέρ του Αρχιεπισκόπου ημών Παντελεήμονος, αλλά και μες στη Θεία Λειτουργία, Εν πρώτοις μνήσθητι, Κύριε, του Αρχιεπισκόπου ημών Ανθίμου. Αυτό λέγεται το μνημόσυνο του επισκόπου. Μνημονεύουμε τον επίσκοπο κατά τη διάρκεια των Ιερών Ακουλουθιών. …
ΑΒΕΡΩΦ 