Απόσπασμα από Ομιλία της κας Αθηνάς Σιδέρη
Καθεδρικός Ιερός Ναός Αγίας Τριάδος Βύρωνος
με θέμα:
‘Ο Άγιος Πορφύριος: Το πρότυπο της Σταυρικής Αγάπης’
4/3/2017
… Βρισκόμαστε λοιπόν στην περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Μία περίοδος που πραγματικά χρειάζεται να μαζέψουμε το νου μας, χρειάζεται να κάνουμε μία περισυλλογή του τί είμαστε και πού πάμε. Πάντα χρειάζεται να γίνεται αυτό αδελφοί μου. Δεν είναι λόγια δικά μου, είναι συμβουλή του Αγίου Γέροντος, ο οποίος ερχόταν, δίδοντάς του η Εκκλησία αυτές τις ευκαιρίες, εις σ΄ εαυτόν να διαγνώσει την «πτωχεία», εντός εισαγωγικών του Γέροντος. Φανταστείτε, ποια πτωχεία έχουμε εμείς και προσωπικώς η αφεντιά μου.
Γι’ αυτό θα σας παρακαλούσα πάρα πολύ να δείξετε την κατανόησή σας, γιατί όντως όταν έχεις τον Τίμιο Σταυρό μπροστά σου δεν μπορείς παρά να νοιώθεις πνευματικά πτωχός και ένα τίποτα. Σ’ αυτό το τίποτα λίγο θα σταθώ απόψε όσον αφορά τον εαυτό μου για να αφήσω να μιλήσει ο Άγιος Πορφύριος με την σταυρωμένη βιωτή του.
Είναι γεγονός ότι η Σταυρική θυσία του Δημιουργού και Λυτρωτή μας, κρύβει πολλούς και βαθείς θησαυρούς. Πρώτον η άνευ όρων αγάπη είναι η προϋπόθεση της Σταυρικής θυσίας. Η αδιαφορία για τον σωματικό πόνο και η προσήλωσή Του, του Κυρίου μας δηλαδή στον Σταυρό, που χωρίς να το γνωρίζουν σηκώνουν οι σταυρωτές Του. Η εκούσια υπακοή στο Θεϊκό Σχέδιο. Ο Κύριος δεν φέρνει αντίρρηση σ’ αυτό αλλά υποτάσσει το ανθρώπινο εγώ, προς παραδειγματισμό μας, στο Θεϊκό Σχέδιο. Η υπομονή Του και η ανεξικακία Του στη βλασφημία που δέχτηκε από τον ίδιο τον ληστή τον εξ’ αριστερών, να του λέει, εάν όντως έχεις Θεό Πατέρα σώσε τον εαυτό σου, σώσε κι εμάς.