Θα πούμε το νερό…νεράκι; Η ΕΥΔΑΠ ξεκαθαρίζει για το θέμα που προέκυψε με την ιδιωτικοποίηση της

.

Οριστικά έκλεισε την όποια συζήτηση περί ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, Χαράλαμπος Σαχίνης.

Ο κ. Σαχίνης, μιλώντας στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, απάντησε για το ζήτημα που προέκυψε μετά από πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Αυγή», λέγοντας ότι δεν υπάρχει τέτοιο ζήτημα ενώ υπογράμμισε και τη σχετική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που το απαγορεύει.

«Ειπώθηκαν πάρα πολλά περί ιδιωτικοποίησης. Με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, η ΕΥΔΑΠ θα παραμείνει δημόσια και το Δημόσιο πάντα θα κατέχει το 50+1% των μετοχών. Τώρα έχει το 61%. Μπορεί να το κρατήσει όλο αν η ΕΥΔΑΠ δίνει καλά μερίσματα όπως δώσαμε φέτος. Το 11% αν θέλει μπορεί να το πουλήσει αλλά το 50+1% θα είναι πάντα στο Δημόσιο. Αναφέρθηκε και θέμα ιδιωτικοποίησης του υδροδοτικού συστήματος. Η ΕΥΔΑΠ ανήκει 100% στο Δημόσιο και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Οπότε θέλω να καθησυχάσω όλους ότι δεν υπάρχει θέμα ιδιωτικοποίησης του νερού», τόνισε ο κ. Σαχίνης.

«Ταφόπλακα» στις ιδιωτικοποιήσεις νερού στην Πορτογαλία

.

Κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης στην Πορτογαλία πολλοί δήμοι είχαν προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση των εταιριών ύδρευσης. Μετά τις κατακόρυφες αυξήσεις στις τιμές του νερού όμως επιχειρούν να τις ξαναγοράσουν.

«Οι τιμές του νερού που είχαμε συγκαταλέγονταν στις υψηλότερες της χώρας», εξηγεί ο δημοτικός σύμβουλος Σούσα Σίλβα. «Δεν μπορούσε να συνεχίσει άλλο. Έπρεπε να αντιδράσουμε». Η δε αντίδραση, αρκετά δραστική: ο δήμος Μάφρα (80.000 κάτοικοι, 40 χλμ. βορειοδυτικά της Λισαβόνας) προχώρησε στην επανακρατικοποίηση της εταιρίας ύδρευσης. Από τον Σεπτέμβριο του 2019 το δίκτυο είναι και πάλι στα χέρια της τοπικής αυτοδιοίκησης ενώ το νερό έχει γίνει ήδη κατά 30% φθηνότερο. «Είχαμε την εμπειρία ότι ορισμένες υπηρεσίες είναι καλύτερα να προσφέρονται από το δημόσιο, παρά από τους ιδιώτες», επισημαίνει ο Σούσα Σίλβα.

Αξιοσημείωτο είναι ότι ο ίδιος προέρχεται από το συντηρητικό PSD, το οποίο κατά τη διάρκεια της κρίσης στην Πορτογαλία και βάσει των επιταγών της Τρόικας υποστήριζε με σθένος την ιδιωτικοποίηση του νερού. Μέχρι το 2014 και παρά τις μεγάλες αντιδράσεις της κοινής γνώμης 27 περιφέρειες είχαν προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση του δικτύου υδροδότησης. Μάλιστα θα ακολουθούσαν και άλλες, εάν δεν είχε αναλάβει το 2015 το Σοσιαλιστικό Κόμμα που έβαλε φρένο σε περαιτέρω αποκρατικοποιήσεις. Κύριοι ενδιαφερόμενοι ήταν εξαρχής μεγάλες πολυεθνικές.

ΗΧΗΤΙΚΟ – Γ. Αυγερόπουλος: Ο άγνωστος πόλεμος για το νερό στην Ευρώπη

.

Ο δημιουργός του ντοκιμαντέρ « Μέχρι την τελευταία σταγόνα: Ο μυστικός πόλεμος του νερού στην Ευρώπη» , Γιώργος Αυγερόπουλος, μιλώντας στον 98.4 εξήγησε γιατί η επιχειρηματολογία του βουλευτή Μπάμπη Παπαδημητρίου περί φθηνού νερού στην Ελλάδα που οδηγεί στην κατασπατάληση του, είναι η ίδια που χρόνια τώρα χρησιμοποιούν όλοι οι οπαδοί της ιδιωτικοποίησης του νερού, χωρίς να λένε την αλήθεια ότι οι ιδιωτικές εταιρείες , βάζουν πλαφόν κατανάλωσης, κάτω από το οποίο προσφεύγουν για υπέρογκες αποζημιώσεις από κράτη ή δημόσιους φορείς.

Εξήγησε ακόμη γιατί, μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις όπως το Παρίσι και το Βερολίνο επανάκτησαν τον δημόσιο έλεγχο του νερού τους, απορρίπτοντας ως αποτυχημένο το ιδιωτικό μοντέλο διαχείρισης που δοκίμασαν για δεκαετίες.

Την ίδια στιγμή η Ευρωπαϊκή Ένωση πιέζει μέσω της Τρόικας τις χρεωμένες χώρες να ιδιωτικοποιήσουν τα δικά τους δημόσια συστήματα ύδρευσης.

Μεταξύ των εταιρικών και δημοσίων συμφερόντων, των λόμπι και της πολιτικής της ΕΕ, της λιτότητας και της δημοκρατίας, το «Μέχρι την τελευταία σταγόνα» , που καλύπτει έρευνα σε 7 πόλεις της Ε.Ε. αποκαλύπτει τον άγνωστο πόλεμο του νερού στην Ευρώπη.

Οι Τούρκοι θέλουν και τα νερά μας…

.

Μια περίεργη υπόθεση ποινικής δίωξης εις βάρος στελεχών του Δήμου Φοινικιού και μελών της ΕΕΜ στην περιοχή του Μεσοποτάμου, εκτυλίσσεται αυτές τις μέρες κι ενώ η προσοχή είναι αλλού στραμμένη. Στην ουσία φέρνει στο φως μια επικίνδυνη διάσταση που ελλοχεύει στην ιστορία ιδιωτικοποίησης από τουρκικών συμφερόντων εταιρικό σχήμα των υδροηλεκτρικών σταθμών παραγωγής επί του ποταμού Μπίστριτσα, στην περιοχή.

Τα αφεντικά της Τούρκικης «Κουρούμ» που με αθέμιτα μέσα έριξαν στα χέρια τους προ ετών, με διάτρητες διαδικασίες και έναντι μικρού αντίτιμου τα δύο έργα, «Μπίστριτσα 1» και «Μπίστριτσα 2», θέλουν τώρα να επεκτείνουν τα δικαιώματα τους και επί των υδάτινων πόρων. Και αν όχι άμεσα, ξεκινώντας τη διαδικασία ποινικής δίωξης και με σταδιακά βήματα, θα επιχειρήσουν να επεκτείνουν τη δικαιοδοσία τους και στην πέρα της παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, των νερών του ποταμού. Στην ουσία αποβλέπουν σίγουρα στη διαχείριση, εκμετάλλευση και εν τέλει πώληση του νερού για τις γεωργικές εκμεταλλεύσεις που στην περιοχή αναπτύσσονται κι ευδοκιμούν.

Απ’ την άποψη αυτή η υπόθεση έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και θέλει από κοντά παρακολούθηση τόσο απ’ τους φορείς του Δήμου όσο απ’ το σύνολο της πολιτικής εκπροσώπησης της ΕΕΜ ούτως ώστε οριστικοποιηθούν οι αρμοδιότητες και αποσαφηνιστεί το δικαίωμα χρήσης απ’ τους καλλιεργητές του νερού, πράγμα το οποίο ιστορικά ισχύει στην περιοχή. Εξ άλλου για την οικονομία της περιοχής και ευρύτερα της χώρας σημαντικότερο είναι η ενίσχυση της γεωργίας ως βασικός και αειφόρος πόρος ανάπτυξης παρά η πρόσκαιρη κερδοσκοπία ενός αμφιλεγόμενου προβληματικού επιχειρηματικού ομίλου όπως η «Κούρουμ».

Πως η ΕΕ επιβάλει την ατζέντα της ιδιωτικοποίησης του νερού

.

Πως η ΕΕ επιβάλει σιγά σιγά την ιδιωτικοποίηση του νερού σε χώρες της Ευρώπης, με πρωταρχικούς εύκολους στόχους τις πιο αδύναμες σε καθεστώς μνημονίου χώρες όπως η Ελλάδα. Μια ιδιωτικοποίηση που σχεδόν πάντα αποτυχαίνει εις βάρος των καταναλωτών και καταλήγει σε πολύ υψηλές τιμές και κακή ποιότητα υπηρεσιών με όφελος μόνο στα κέρδη πολυεθνικών Ευρωπαικών

Οι σημαντικότερες πολιτικές αλλαγές κρύβονται καμιά φορά στη λεπτομέρεια.

Μυστικά κρυμμένα σε μια οδηγία, προσπαθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αυτή τη στιγμή να περάσει το σχέδιο του αιώνα. Δεν πρόκειται για τίποτε λιγότερο από την ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης σε όλη την Ευρώπη. Εάν περάσει το σχέδιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το νερό από ένα συλλογικό αγαθό θα μετατραπεί σε αντικείμενο κερδοσκοπίας, με το οποίο μπορούν να κερδηθούν και στη Γερμανία δισεκατομμύρια.

Είναι μια νίκη μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων που πολέμησαν αρκετά χρόνια για αυτή την ιδιωτικοποίηση. Οι συνέπειες για εμάς τους καταναλωτές μπορεί να είναι τεράστιες. Τι πρόκειται να αντιμετωπίσουμε, θα μας το δείξουν τώρα οι Στέφαν Στούχλιγκ Στέφαν Στούχλιγκ και Νίκολας Στάινερ.