Ναύρχος Μεζεβίρης «Το χρονικό της βύθισης της ΥΔΡΑΣ» (22 Απριλίου 1941)

(πηγή: Γ. Μεζεβίρη  Αντιναυάρχου ε.α., «Τέσσαρες δεκαετίες εις την Υπηρεσίαν του Β. Ναυτικού», Αθήναι 1971)

Από την νύχτα της 6ης Απριλίου 1941, ο πόλεμος είχε περάσει σε νέα φάση. Το Ναυτικό μας αντιμετώπισε έναν εχθρό με συντριπτική υπεροχή ισχύος και υποχρεώθηκε να δέχεται πλήγματα, χωρίς να διαθέτει κατάλληλα μέσα άμυνας. Καταδικάστηκε σε παθητική στάση, είχε βαριές απώλειες αλλά είχε την ευκαιρία να επιδείξει και πράξεις ηρωισμού.

Ο πρώτος σφοδρός βομβαρδισμός του Πειραιά από την Γερμανική αεροπορία την νύχτα της 6ης προς την 7η Απριλίου, έδειξε την ανεπάρκεια της αντιαεροπορικής  μας άμυνας. Τα αντιαεροπορικά μας πυροβολεία στη περιοχή του Ναυστάθμου και της Ελευσίνας, που είχαν αποδειχθεί ικανά να αποκρούσουν τις άτονες επιθέσεις των Ιταλικών αεροπλάνων, αν και ενισχύθηκαν με μια Αγγλική α/α πυροβολαρχία στο ορμητήριο της Ελευσίνας, με το α/α πυροβολείο του  θ/κ «ΑΒΕΡΩΦ» και με λιγοστά Αγγλικά καταδιωκτικά, ήταν τελείως ανεπαρκή για ν’ αποκρούσουν την ασύγκριτα μεγαλύτερη Γερμανική αεροπορία.

Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΣ (3 Δεκ.1912),μιά περιγραφή ἀπό τό Θ/Κ ΨΑΡΑ

(Ἀφηγεῖται ὁ Ναύαρχος Μεζεβίρης)

Η αυγή της πρώτης μεγάλης ημέρας του σύγχρονου Ελληνικού Ναυτικού, της 3ης Δεκεμβρίου 1912, βρήκε την κύρια δύναμη του Στόλου να πλέει μεταξύ Ίμβρου και χερσονήσου της Καλλίπολης. Μέχρι την ημέρα εκείνη είχαν διαψευστεί οι ελπίδες να συναντήσουμε τον εχθρό, κυκλοφορούσαν μάλιστα στον Στόλο σχετικά σατυρικά δίστιχα ενός Σημαιοφόρου που διασκέδαζαν αξιωματικούς και πληρώματα. Με την ανατολή του ήλιου φάνηκαν προς την έξοδο των Στενών πολλοί καπνοί πλοίων και λίγο μετά την έπαρση της Σημαίας οι σάλπιγγες ήχησαν το χαρμόσυνο άγγελμα της πολεμικής έγερσης.

Σε εκτέλεση διαταγής του Κυβερνήτη πήγα στα πυροβολεία και εν μέσω ζητωκραυγών διάβασα στα πληρώματα το ιστορικό σήμα του Ναυάρχου:
«Με την δύναμιν του Θεού, τας ευχάς του Βασιλέως μας και εν ονόματι του δικαίου, πλέω μεθ’ορμής ακαθέκτου και με την πεποίθησιν της νίκης, εναντίον των εχθρών του Γένους»

Κατά την μάχη το έργο μου ως αξιωματικού ασφαλείας ήταν να οδηγήσω τα αγήματα μάχης στην κατάσβεση πυρκαγιών, στην επισκευή βλαβών, κλπ. Όμως, και στις δυο ναυμαχίες τέτοια περίπτωση δεν υπήρξε. Μπόρεσα έτσι να παρακολουθήσω την εξέλιξη της ναυμαχίας από το κατάστρωμα, αν και συχνά απομακρυνόμουνα για να επιθεωρήσω τις ομάδες κάτω από το κατάστρωμα που δεν είχαν επικεφαλής αξιωματικό.