ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΥ: ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ – ΜΕΜΨΙΜΟΙΡΙΑΣ ΙΖ‘

Ἡ μεμψιμοιρία εἶναι κατηγορία παρὰ τὸ πρέπον τῶν δῶρων ποὺ λαμβάνει κανείς. Ἰδοὺ δέ τὶ λογῆς
ἄνθρωπος εἶναι ὁ μεμψίμοιρος

Ἂν φὶλος του θυσιάσας στείλῃ εἰς αὐτὸν μερίδα κρέατος, λέγει εἰς τὸν φέροντα ‘ἐλυπήθη ὁ κύριός σου νὰ μὴ φάγω καὶ ἐγὼ ἀπὸ τὸν ζωμὸν τοῦ κρέατος καὶ νὰ πιῶ ὀλίγο κρασάκι, διὰ τοῦτο δὲν μὲ κάλεσε εἰς τὸ δεῖπνον’.

Ἂν ἀπὸ τὴν ἐρωμένην του λαμβάνῃ φιλήματα, τῆς λέγει ‘ἀπορῶ ἂν αὐτὰ προέρχωνται ἀπὸ τὴν καρδιά σου’·

θυμώνει κατὰ τοῦ Διὸς ὄχι διότι δὲν βρέχει ἀλλὰ διότι βρέχει ἀργά.

Ἂν εὕρῃ εἰς τὸν δρόμον βαλλάντιον, λέγει· ‘καλά, ἀλλὰ δὲν ἔχω εὕρει ποτὲ θησαυρό’.

Ἀφοῦ μὲ πολλὰς παρακλήσεις ἀγοράσῃ εὐθηνὰ ἕνα δοῦλον, λέγει εἰς τὸν πωλητὴν ‘ἀπορῶ ὅτι ἔχω ἀγοράσει κάτι χωρὶς ἐλάττωμα τόσο φθηνά’·

Εἰς ἐκεῖνον ποὺ τοῦ φέρει τὴν καλὴν ἀγγελίαν ὅτι ἀπέκτησε υἱὸν λέγει ‘ἀλλὰ πρόσθεσε ὅτι ἐχάθη καὶ τὸ ἥμισυ τῆς περιουσίας μου’.

Δικαίαρχος: Ένας αρχαίος Μεσσήνιος φιλόσοφος και γεωγράφος

γράφει ο αρχιμανδρίτης π. Κύριλλος Κεφαλόπουλος, ιστορικός, Δρ.Θεολογίας, Υποψ. Δρ. Αρχαίας Ιστορίας

 

Ο Δικαίαρχος υπήρξε γνωστός φιλόσοφος της αρχαιότητος, της Περιπατητικής Σχολής, γεωγράφος και ιστορικός, που έζησε τον 4ο αι. π. Χ. Κατήγετο από την Μεσσήνη της Σικελίας, αλλά πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του βίου του στην κυρίως Ελλάδα, και ιδιατέρως στην Πελοπόννησο. Ο πατέρας του ονομάζετο Φειδίας.

.

Ο Δικαίαρχος υπήρξε μαθητής του Αριστοτέλους, συμφώνως προς την μαρτυρία του Κικέρωνος, αλλά και φίλος του Θεοφράστου, εξέχοντος μαθητού επίσης και συνεχιστού του Αριστοτέλους. Ο Δικαίαρχος αφιέρωσε ωρισμένα από τα έργα του στον Θεόφραστο. Από κάποιες αποσπασματικές αναφορές στα έργα του Δικαιάρχου, συμπεραίνουμε ότι πρέπει να απέθανε γύρω στο 285 π.Χ.

.

Ο Δικαίαρχος έχαιρε της εκτιμήσεως των αρχαίων για την φιλοσοφία του και το ευρύ πεδίο των γνώσεών του,συμφώνως προς  τον Κικέρωνα και τον Ουάρρωνα. Τα έργα του, αν και πολυάριθμα, ελάχιστα διεσώθησαν, και αυτά αποσπασματικά. Συνέγραψε έργα γεωγραφικά, πολιτικά, ιστορικά και φιλοσοφικά. Δυστυχώς, τα έργα του εχάθησαν πλην ωρισμένων αποσπασμάτων και άλλων αποσπασματικών αναφορών σε άλλους συγγραφείς.

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΘΗΝΑ (μέρος Α’)

άρθρο που αλίευσε ο Πελασγός

Στην Αθήνα η μέρα αρχίζει όπως στη φύση, με την ανατολή του ήλιου. Στον Αθηναίο δεν άρεσε η τεμπελιά. Πλούσιος ή φτωχός, σηκωνόταν μόλις φώτιζε η μέρα. Αλλιώς ούτε ήταν δυνατό. Η ζωή της Αθήνας ήταν έτσι ρυθμισμένη, που εκείνος που θα επέτρεπε στον εαυτό του να τεμπελιάσει τις πρώτες ώρες της μέρας δεν θά βρισκε κανέναν στο σπίτι.

Όταν ο Ιπποκράτης ήθελε να περάσει από τον Σωκράτη να τον πάρει για να κάνουν μαζί μια επίσκεψη στον Πρωταγόρα, που είχε έρθει στην Αθήνα, πήγε στον Σωκράτη πριν από την ανατολή του ήλιου, κι όπως λεει ο Πλάτωνας «έκανε μεγάλη φασαρία χτυπώντας τη θύρα με ένα ραβδί».

Ο Σωκράτης κοιμόταν. Ο Ιπποκράτης τον σήκωσε απ’ το κρεβάτι και επέμεινε να πάνε χωρίς καθυστέρηση.

Αλλά ο φιλόσοφος του απάντησε: «Όχι, είναι πολύ νωρίς. Να πάμε όταν φέξει». Μόλις φάνηκαν οι πρώτες ακτίνες του ήλιου κατευθύνθηκαν προς το σπίτι του Καλλία, όπου είχε καταλύσει ο Πρωταγόρας. Όταν όμως έφτασαν εκεί, βρήκαν το σπίτι γεμάτο καλεσμένους.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΣΤΙΧΑΣ

Φωτογραφία από:www.bacharia.gr

Το δέντρο Σκίνος ή Σχοίνος (PISTACHIA LENTICUS VAR. CHIA) καλλιεργείται μόνο στο νησί της Χίου, στο Νότιο μέρος του (Μαστιχοχώρια ή Μαστιχόχωρα). Η ιστορία της Μαστίχας είναι πολύ παλαιά και μπορεί να αναχθεί στην κλασσική εποχή.Πολλοί αρχαίοι συγγραφείς αναφέρουν την Μαστίχα για τις θεραπευτικές της ιδιότητες όπως ο Πλίνιος, ο Θεόφραστος, ο Διοσκουρίδης, ο Γαληνός.

Οι φαρμακευτικές της ιδιότητες της ήταν γνωστές και στον Ιπποκράτη και οι δε κυρίες της Ρώμης χρησιμοποιούσαν οδοντογλυφίδες από Μαστιχόδενδρα λογω της ιδιότητας που είχαν να λευκαίνουν τα δόντια.

Η αρχαιότερη πληροφορία για την Μαστίχα, έρχεται από τον Ηρόδοτο, κατά τον 5ο αιώνα π.Χ.

Η Μαστίχα από τον δέκατο αιώνα και μετά γίνεται διάσημη από τους περιηγητές που επισκέφθηκαν την Χίο. Στα μετέπειτα χρόνια η Μαστίχα άρχισε να συσχετίζεται άμεσα με την ιστορία της Χίου. Η Χίος κυριεύτηκε από τους Βενετσιάνουν και τους Γενουάτες και το Μονοπώλιο της Μαστίχας ήταν το μήλο της έριδας ανάμεσά τους.

Κατά την διάρκεια της κυριαρχίας των Γενουατών 1346-1566 η περίφημη Μαόνα (είδος Μετοχικής -Ναυλωτικής -Μονοπωλιακής Επιχείρησης) είχε την ευθύνη της Μαστίχας με μόνη υποχρέωση να δαπανά για την άμυνα του τόπου.

Η Μαόνα οργάνωσε το εμπόριο της Μαστίχας με σύστημα και επέβαλαν νόμους με ποινές για τους κλέφτες και τους κλεφταποδόχους της Μαστίχας. Κανένας δεν επιτρεπόταν να πουλάει Μαστίχα εκτός από την Μαόνα. Υπήρχαν μάλιστα και ειδικοί υπάλληλοι που δουλεία τους ήταν να ερευνούν τα πλοία για τυχόν λαθραία Μαστίχα. Υπάλληλο με τα καθήκοντα αυτά βρίσκουμε ως το 1700.