Posted by Μέλια στο 30 Μαρτίου, 2015
Εικόνα από:www.antibaro.gr
Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος
(Η σχέση του Νέου Ελληνισμού με το Βυζάντιο)
.
Ότε προ ημιολίας εκατονταετηρίδος ήρχισε προαγομένη η του νέου Ελληνισμού παίδευσις, οι σημαιοφόροι της μεγάλης ταύτης πνευματικής αναβιώσεως επεδόθησαν φυσικώ τω λόγω προ πάντων εις την μελέτην των διανοητικών και πολιτικών μεγαλουργημάτων του αρχαίου Ελληνισμού. Παιδευόμενοι δε και εν τη νεωτέρα της Δύσεως επιστήμη, ενισχύοντο μεν περί την προς τους προπάτορας εκείνους λατρείαν αυτών, εδιδάσκοντο όμως δυστυχώς ενταυτώ να περιφρονώσι και να μυκτηρίζωσι τους μεσαιωνικούς ημών χρόνους.Η Εσπερία είχε προ καιρού διατεθή δυσμενώς προς την ημετέραν εν Κωνσταντινουπόλει μοναρχίαν. Συμφέροντα θρησκευτικά και πολιτικά πολλάς παρήγαγον αμοιβαίας αιτιάσεις μεταξύ Ανατολής και Δύσεως, επι τέλους δε επήγαγον και τας ολεθρίας σταυροφορικάς καθ’ ημών επιδρομάς. Όθεν πάσαι σχεδόν αι χρονογραφίαι ημών όσαι εγράφησαν έκτοτε και μέχρις εσχάτων υπό των Δυτικών, εγελοιογράφησαν μάλλον ή απετύπωσαν πιστώς τους χαρακτήρας του μεσαιωνικού ημών κράτους.
Τοιαύται υπήρξαν αι δύο πηγαί εξ ων εποτίσθησαν τα νάματα της ιστορικής αυτών παιδεύσεως αι λόγιαι ημών γενεαί από του Κοραή και εφεξής. Το δ’αποτέλεσμα υπήρξεν ότι ενεφορήθησαν θαυμασμού μεν ανεξελέγκτου προς τους προπάτορας, αδιαφορίας δε προς τους πατέρας, προαγομένης πολλάκις μέχρις αποστροφής. Αι γενεαί εκείναι δεν ενθυμούντο ειμή τας αρετάς των αρχαίων χρόνων, και δεν εγίνωσκον ειμή τας κακίας των μεσαιωνικών, λησμονούσαι ότι πολλά έσχεν αμαρτήματα και ο πρώτος Ελληνισμός, μη ηξεύρουσαι δε οπόσα εμεγαλούργησε και ο μεσαιωνικός.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Posted in Αναδημοσιεύσεις, Βυζαντινή Αυτοκρατορία, ΙΣΤΟΡΙΚΟ, ΜΕΛΙΑ | Με ετικέτα: παππά Θύμιος Βλαχάβας, Αικατερίνη Β, Αλέξιος Κομνηνός, Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος, Δάνδολος, Θεόπομπος, Ιωάννης Τσιμισκής, Κωνσταντίνος Πωγωνάτος, Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, Λέοντα Γ', Λουϊτπράνδος, Μανουήλ Κομνηνός, Νικηφόρος Φωκάς., Φίλιππος της Μακεδονίας, Χριστιανισμός, MYRIOBIBLOS, Renaud de Chatillon | 1 Comment »
Posted by Μέλια στο 17 Οκτωβρίου, 2013
Δωρίδα στην αρχαιότητα ονομαζόταν η περιοχή στο βόρειο μέρος του σημερινού νομού Φωκίδας, δηλαδή στην περιοχή όπου βρίσκονται η Γραβιά και τα Καστέλλια, βόρεια της Οζολίας Λοκρίδας, δυτικά της αρχαίας Φωκίδας, νότια της χώρας των Μαλλιέων και ανατολικά των Οιταίων.
Η αρχαία Δωρίδα αρχικά ονομαζόταν Δρυόπις από τους Δρύοπες που την κατοικούσαν, ενώ Δωρίδα ονομάστηκε όταν την κατέλαβαν οι Δωριείς, οι οποίοι με την λεγόμενη «Κάθοδο των Δωριέων» τον 12ο π.Χ. αιώνα, εξαπλώθηκαν στην περιοχή της σημερινής Φωκίδας, καταστρέφοντας τον μέχρι τότε πολιτισμό αλλά και δίνοντας δύναμη στον ελληνισμό με την χρήση του σιδήρου.
Αυτοί δημιούργησαν τη Δωρική Τετράπολη που ήταν η μητρόπολη των Δωριέων και περιλάμβανε τις πόλεις Βόιο, Κυτίνιο, Ερινέο και Πίνδο. Οι Δωριείς της Πελοποννήσου έστελναν πολύ συχνά δυνάμεις όταν η Δωρίδα κινδύνευε από τις επιθέσεις των Φωκέων.
Το Ερινέο ήταν η σημαντικότερη πόλη της Δωρικής Τετράπολης και μάλλον ονομαζόταν και Δώριο. Εκτός από την Τετράπολή τους οι Δωριείς ήταν διασκορπισμένοι και στην γύρω περιοχή ενώ αναφέρονται και άλλες πόλεις τους όπως το Λίλαιο, η Κάρφεια και η Δρυόπη.
Το Λίλαιο ή Λιλαία φαίνεται ότι άνηκε στους Δωριείς κατά την περσική εισβολή αφού δεν αναφέρεται μεταξύ των φωκικών πόλεων που καταστράφηκαν από τον Ξέρξη Α’. Η Κάρφεια πρέπει να είναι η πόλη Σκάρφεια κοντά στις Θερμοπύλες ενώ η Δρυόπη ήταν μάλλον η περιοχή όπου κατοικούσαν οι Δρύοπες.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Posted in ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ, Αναδημοσιεύσεις, ΜΕΛΙΑ | Με ετικέτα: Αμφάναια, Βόιο, Δρυόπη, Δρυόπις, Ερινέο, Εκαταίος, Θεόπομπος, Ιουστινιανός Α', Κυτίνιο, Κάρφεια, Κλεπά Ναυπακτίας, Λίλαιο, Ξέρξη Α', Σκάρφεια, Τίτος Λίβιος | Leave a Comment »
ΑΒΕΡΩΦ 