Η ιστορία του μνημείου «του Άγνωστου στρατιώτη» και το παράπονο του μαρμαρένιου πολεμιστή

.

του Παύλου Παπανότη, συνταξιούχου εκπαιδευτικού

Μετά τη λήξη του Α΄ παγκόσμιου πολέμου σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ανεγέρθηκαν κενοτάφια, για να τιμηθούν οι πολεμιστές που έχασαν τη ζωή τους στα πεδία των μαχών, αλλά δεν βρέθηκαν για να ενταφιαστούν.

Η Ελλάδα για κάμποσα χρόνια δεν επιτέλεσε το χρέος της προς τους «αφανείς» στρατιώτες της, οι οποίοι χάθηκαν στους Βαλκανικούς πολέμους (1912 – 1913), στο Μακεδονικό μέτωπο (1917 – 1918), στην Ουκρανική εκστρατεία (Φεβρουάριος – Μάρτιος 1919) και στη Μικρασιατική εκστρατεία (Μάιος 1919 – Αύγουστος 1922).  Μόλις το 1926 δρομολογήθηκαν οι διαδικασίες για την ανέγερση του μνημείου «του Άγνωστου στρατιώτη».

Την 3η Μαρτίου 1926 ο τότε υπουργός των Στρατιωτικών (και συνάμα πρωθυπουργός) Θεόδωρος Πάγκαλος δημοσίευσε στην εφημερίδα «ΕΣΠΕΡΑΣ» προκήρυξη διαγωνισμού «μεταξύ Ελλήνων αρχιτεκτόνων, γλυπτών και ζωγράφων διά την υποβολήν μελέτης ανεγέρσεως τάφου Αγνώστου Στρατιώτου εις την έμπροσθεν των Παλαιών Ανακτόρων Πλατείαν, καταλλήλως προς τούτο διαρρυθμιζομένην». Η προκήρυξη του διαγωνισμού είχε δημοσιευτεί λίγες μέρες νωρίτερα στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως υπογεγραμμένη από τον υφυπουργό των Στρατιωτικών Κ. Νίδερ (Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, φύλλο 51, 28 Φεβρουαρίου 1926).

Την 9η  Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου – μετά την ανατροπή του παγκαλικού καθεστώτος – το υπουργείο των Στρατιωτικών με την υπ’ αριθ. 319168 διαταγή ενέκρινε και βράβευσε με το πρώτο βραβείο τη μελέτη του αρχιτέκτονα Εμμανουήλ Λαζαρίδη, ο οποίος την υπέβαλε με το ψευδώνυμο «ΣΚΡΑ» («Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη», Γενικό Επιτελείο Στρατού 7ο Ε.Γ./5).

Θεόδωρος Πάγκαλος: ο εμπνευστής των κατοχικών «Ταγμάτων Ασφαλείας» και υμνητής του Μουσολίνι

Θεόδωρος Δ. Πάγκαλος

.

Παύλου Παπανότη, συνταξιούχου εκπαιδευτικού.

1941: ο ελληνικός λαός λιμοκτονούσε εξαιτίας της δέσμευσης των τροφίμων από τις κατοχικές δυνάμεις. Αντίθετα ο στρατηγός Θεόδωρος Πάγκαλος από το Νοέμβριο του 1941 με ειδική ρύθμιση άρχισε να λαμβάνει σύνταξη ως πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας (Ιστορικό Λεύκωμα: Ημερολόγιο Κατοχής 1941 – 1942, εκδόσεις Μέτρον, σ.95).

Παράλληλα κυκλοφορούσε στους αθηναϊκούς δρόμους με μια πολυτελή λιμουζίνα που του είχε χορηγήσει η κατοχική κυβέρνηση. Ως αντάλλαγμα για τις παροχές αυτές αρθρογραφούσε στον Τύπο, για να τονίσει την ανάγκη στήριξης των δυνάμεων κατοχής. Σε μια από τις προκηρύξεις του με τίτλο «Σ.Ο.Σ.» απηύθυνε εγκάρδια έκκληση προς την ελληνική κοινωνία να κάνει ό,τι μπορεί, για να σωθεί όχι από τους Γερμανούς αλλά από το Ε.Α.Μ. (εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, φύλλο της 22ας Μαρτίου 1945).

Ιδιαίτερα μετά τη δημιουργία του Ε.Λ.Α.Σ. ο Θ. Πάγκαλος μαζί με το φίλο του Ιωάννη Βουλπιώτη, ο οποίος είχε διασυνδέσεις με Γερμανούς στρατιωτικούς, πρωτοστάτησαν για τη συγκρότηση των «Ταγμάτων Ασφαλείας», ώστε να αποδυναμωθούν οι αριστερές αντιστασιακές δυνάμεις. («Το μήλον της έριδος» υπό του συνταγματάρχου Κρις Γουντχάουζ, εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, φύλλο της 11^ης Σεπτεμβρίου 1948). Παράλληλα συντέλεσε και στη διάσπαση του Ε.Δ.Ε.Σ. πείθοντας ορισμένα στελέχη του (όπως το συνταγματάρχη Παπαγεωργίου) να εγκαταλείψουν την αντιστασιακή δράση τους και να ενταχθούν στα «Τάγματα Ασφαλείας» (εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, φύλλο της 26^ης Ιουνίου 1963).

Μετά την απελευθέρωση όλοι προσδοκούσαν ότι ο πρώην δικτάτορας θα τιμωρούνταν ως συνεργάτης των κατακτητών. Τη 16^η Οκτωβρίου 1944 μέλη του Ε.Α.Μ. αποπειράθηκαν να τον συλλάβουν, αλλά η προσωπική φρουρά του τα εμπόδισε.

Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί Πάτρης;

 

αναδημοσίευση από τα Ιστορικά Χρονικά

άρθρο του Ιωάννη Β. Αθανασόπουλου
ιστορικού

Ο Όμηρος στην Ιλιάδα μας έμαθε πως η παραπάνω φράση (χωρίς βεβαίως το ερωτηματικό) -που αποδίδεται στον Έκτορα- αποτελεί αρετή και χρέος για κάθε άνθρωπο.

Σήμερα ωστόσο στην εποχή μας η υπεράσπιση της πατρίδας και κάθε μορφής φιλοπατρίας, ταυτίζεται κατά ένα περίεργο τρόπο με ακραία στοιχεία. Εδώ στέκει και το ερώτημα. Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί Πάτρης;

Σε μια εποχή αναθεωρητισμού, εθνομηδενισμού και άκρατων παραχωρήσεων της πολιτικής τάξης σε εθνικά θέματα σε γείτονες αλλά και στους «εταίρους» μας, αξίζει να υπερασπίζεται κανείς την πατρίδα του;

Στις μέρες που πέρασαν και που περνούν η γειτονική Τουρκία προκαλεί συνεχώς και με έντονο τρόπο τη χώρα μας. Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί αποτέλεσε τη μέγιστη προκλητική ενέργεια του καθεστώτος του Ερντογάν.

Η ενδοτική πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων όλα αυτά τα χρόνια θέριεψε την τουρκική προκλητικότητα. Αξιοσημείωτο όμως είναι το γεγονός πως ελληνικές κυβερνήσεις στα πλαίσια διερευνητικών συνομιλιών με τη γειτονική χώρα είχαν αποδεχθεί απίστευτες εθνικές παραχωρήσεις με αντάλλαγμα την «καλή γειτονία»!

30/31 Ιανουαρίου 1996-2019 «23 χρόνια από τα γεγονότα στα Ίμια»

.

Άντγος ε.α. Νικόλαος Φωτιάδης Επίτιμος Υδκτής Δ΄Σ.Σ.

Η βραχονησίδα Ίμια (Καρντάκ τη λένε οι Τούρκοι) βρίσκεται κοντά στην Κάλυμνο και τον Ιανουάριο του 1996, δυστυχώς για μας, εξελίχθηκαν γεγονότα που λίγο έλλειψε να μας οδηγήσουν σε πόλεμο με την Τουρκία.

Συνοπτικά αναφέρω τα παρακάτω γι’ αυτούς που ίσως δεν γνωρίζουν τα διαδραματισθέντα:

α. Στις 26 Δεκεμβρίου 1995 το τουρκικό φορτηγό πλοίο ¨Φίτεν Ακάτ¨ προσάραξε στις βραχονησίδες στα Ίμια και ο πλοίαρχος αρνήθηκε Ελληνική βοήθεια, ισχυριζόμενος ότι οι βραχονησίδες ανήκουν στην Τουρκία.

β. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας δέχθηκε να τον ρυμουλκήσει Ελληνικό ρυμουλκό, γεγονός που δείχνει έμπρακτα ότι η Τουρκική πλοιοκτήτρια εταιρεία αναγνώριζε τα Ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο σύμπλεγμα βραχονησίδων Ίμια.

γ. Στις 25 Ιανουαρίου 1996, ο Δήμαρχος Καλύμνου και άλλοι δύο Καλύμνιοι ύψωσαν την Ελληνική σημαία στη βραχονησίδα Ίμια.

δ. Στις 27 Ιανουαρίου 1996, Τούρκοι ¨δημοσιογράφοι¨ της «Χουριέτ» αποβιβάστηκαν στη βραχονησίδα με πολιτικό ελικόπτερο και αφού υπέστειλαν την σημαία μας, τοποθέτησαν στο ίδιο σημείο την Τούρκικη.

ΣΦΕΒΑ για Πάγκαλο: «Ξανακτύπησε» ο εγγονός του δικτάτορα.

Εκπρόσωπος της Συντονιστικής Φοιτητικής Ένωσης Βορειοηπειρώτικου Αγώνα (ΣΦΕΒΑ) απάντησε με έντονο τρόπο στις σημερινές δηλώσεις του πρώην υπουργού Θεόδωρου Πάγκαλου για το ζήτημα της δολοφονίας του Βορειοηπειρώτη Κωνσταντίνου Κατσίφα

Το σχόλιο του εκπροσώπου της ΣΦΕΒΑ έχει ως εξής:

Ξανακτύπησε ο εγγονός του δικτάτορα Θεόδωρου Πάγκαλου που το 1925 διέλυσε όλους τους Βορειοηπειρωτικούς συλλόγους και κράτησε στη χώρα τους Τσάμηδες (που θα μεταφέρονταν στην Τουρκία ως Μωαμεθανοί στα πλαίσια της Ανταλλαγής ) φέρνοντας έτσι ευθύνη για την εγκληματική τους δράση κατά την Κατοχή στη Θεσπρωτία στο πλευρό των ναζιστικών δυνάμεων.

Πάγκαλος για υπόθεση Κατσίφα: «Όποιος κραδαίνει όπλο να πυροβολείται από την αστυνομία»

Υπέρ της άποψης «όποιος κραδαίνει όπλο να πυροβολείται, όπως συμβαίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες» τάχθηκε ο Θεόδωρος Πάγκαλος με αφορμή την υπόθεση του Κωνσταντίνου Κατσίφα.

«Είχε όπλο ή δεν είχε; Εγώ είμαι της άποψης όποιος κραδαίνει όπλο να πυροβολείται από την αστυνομία όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ και τις σκανδιναβικές χώρες» είπε χαρακτηριστικά στον ΣΚΑΪ και πρόσθεσε: «αυτός ο ο νέος πήγε να βάλει την Ελληνική σημαία. Μα έχω βρει στο διαδίκτυο φωτογραφίες από τους Βουλιαράτες από 25η Μαρτίου και οι δρόμοι είναι γεμάτοι από ελληνικές σημαίες μέχρι αηδίας».

Γουδή 1922: Το διάτρητο κατηγορητήριο της δίκης

αναδημοσίευση από τα Θέματα Ελληνικής Ιστορίας

.

Στις 15 Νοεμβρίου 1922, οι πραξικοπηματίες Πάγκαλος, Πλαστήρας και Γονατάς εκτέλεσαν στο τότε Γουδή (και σημερινό Παπάγου) τους λεγόμενους Έξι. Πριν από την εκτέλεση, οι πραξικοπηματίες είχαν οργανώσει ένα είδος «στρατοδικείου». Επρόκειτο για μία παρωδία δίκης, που σκοπό είχε να προσδώσει μία επίφαση νομιμότητας στις εκτελέσεις που οι πραξικοπηματίες είχαν ήδη αποφασίσει πολύ νωρίτερα. Τις «ανακρίσεις» είχε κάνει ο πραξικοπηματίας Θεόδωρος Πάγκαλος (παππούς του σημερινού). Δεν έχει επιβεβαιωθεί ποιος έγραψε το κείμενο του «κατηγορητηρίου», αλλά υπάρχουν υπόνοιες ότι βασική ευθύνη για αυτό είχε ο Γεώργιος Παπανδρέου (παππούς του σημερινού), που εκείνη την εποχή ήταν ο «πολιτικός σύμβουλος της επαναστάσεως».

Όλες οι «κατηγορίες» που περιείχε το «κατηγορητήριο» έχουν αποδειχθεί ψεύτικες. Και όμως, το περιεχόμενο του «κατηγορητηρίου» έχει μετατραπεί σε επίσημη ερμηνεία της ελληνικής ιστορίας και διδάσκεται σήμερα στα σχολεία σαν δήθεν «αιτίες» της Μικρασιατικής Καταστροφής. Ένα από αυτά τα ψέματα είναι ότι μία από τις αιτίες της ήττας της Ελλάδος στη Μικρά Ασία ήταν το ότι οι βασιλόφρονες αξιωματικοί δήθεν δεν ήταν «εμπειροπόλεμοι».

Ο Θεόδωρος Πάγκαλος, η «πολιτική του σταδιοδρομία» και μια μεταγενέστερη ομολογία του για την αθωότητα των «έξι»

αναδημοσίευση από τα Θέματα Ελληνικής Ιστορίας

.

Ο αρχιτέκτων της δολοφονίας των «εξ» ήταν, όπως είναι πανθομολογούμενο, ο Βενιζελικός αξιωματικός Θεόδωρος Πάγκαλος, μετέπειτα Δικτάτωρ της Ελλάδος και παππούς τωρινού μεγαλόσχημου, σε λόγια αλλά και φυσικό μέγεθος, υπουργού της κυβέρνησης που παρακαλούσε να φυσήξει ο άνεμος για να πάρει την Ελληνική σημαία από Ελληνική βραχονησίδα που εποφθαλμιούν οι Τούρκοι. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος συνέταξε ο ίδιος το αστήρικτο παραπεμπτικό πόρισμα για την παρωδία δίκης που ακολούθησε, ενώ κινήθηκε παρασκηνιακά για να εξασφαλίσει την εκτέλεση των κατηγορούμενων. Ο έγκυρος ιστορικός του μεσοπολέμου Δαφνής περιγράφει και μια δραματική συνάντηση της ηγεσίας της «επανάστασης» (Πλαστήρας – Γονατάς) με τους Πάγκαλο και Οθωναίο στην οποία οι δύο τελευταίοι ουσιαστικά εκβίαζαν για την άμεση εκτέλεση των «έξι» ακόμη και χωρίς δίκη.

Υπάρχουν βάσιμες πληροφορίες (και το αναφέρει τουλάχιστον ένας βενιζελικός ιστορικός, ο Φοίβος Γρηγοριάδης) ότι ο Πάγκαλος εισήλθε στην αίθουσα που συνεδρίαζαν οι στρατοδίκες για να αποφασίσουν την τύχη των «έξι», επηρεάζοντας σημαντικά την τελική απόφαση που αλλιώς θα ήταν μετριοπαθέστερη (κατά πάσα πιθανότητα θα τουφεκίζονταν τέσσερις και θα γλίτωνε σίγουρα ο Στράτος).

Θα υπενθυμίσουμε πως ο Θεόδωρος Πάγκαλος διετέλεσε επιτελάρχης της στρατιάς Μικράς Ασίας και είναι αυτός που διέταξε, παρά τις διαταγές Βενιζέλου, την κατάληψη της Προύσας, μιας ιερής μουσουλμανικής πόλης, ενέργεια που διεύρυνε περαιτέρω το Ελληνικό μέτωπο και γέμισε με θρησκευτικό φανατισμό τους μουσουλμάνους της Μικράς Ασίας.

Αργότερα αυτός ο αλάνθαστος στρατιωτικός νους που εκτέλεσε τους «προδότες πολιτικούς» θα παραλάβει δικτατορικά την πολιτική εξουσία της Χώρας, την οποία θα εξευτελίσει με πρωτότυπους τρόπους και ενέργειες, δικής του καθαρά επινόησης. Ανάμεσα σε αυτούς θα είναι και η πρωτάκουστη απεμπόληση εθνικών Ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στην Σερβία στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας και στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Μετά από μεθοριακό επεισόδιο με την Βουλγαρία θα εισβάλει στην γειτονική Χώρα χωρίς να κηρύξει πόλεμο και να διακόψει διπλωματικές σχέσεις, πρακτική πρωτοφανής για την Ευρώπη από τον 17ο αιώνα και μετά. Λόγω αυτής της πειρατικής ενέργειας, η Κοινωνία των Εθνών τότε θα επιδικάσει στην Ελλάδα να πληρώσει ένα βαρύτατο πρόστιμο που επιβάρυνε τα ήδη σημαντικά τα ήδη άθλια οικονομικά της.

Τα γραπτά (και οι απομαγνητοφωνήσεις) μένουν – Που υπηρέτησαν την στρατιωτική τους θητεία κάποιοι «ακρίτες» της Βουλής

Εικόνα από:www.inewsgr.com

Απόψε σας αποκαλύπτουμε μερικούς από τους έλληνες πολιτικούς οι οποίοι με διάφορους τρόπους ο καθένας έχουν απαλλαγεί από την στρατιωτική τους θητεία.

Ο (σημ. Μέλιας: φτου στα όρη στα άγρια βουνά) σημερινός Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου παρουσιάστηκε το 1978 στη Καλαμάτα ως γραφέας αρμάτων. Εξαγόρασε σε 16 μήνες τη θητεία του προς 19.000 δραχμές και απολύθηκε τον Αύγουστο του 1979.

Ο Αντώνης Σαμαράς τον Ιούλιο του 1976 παρουσιάστηκε στο Πολεμικό Ναυτικό, τον Οκτώβριο απολύθηκε, πληρώνοντας 21.000 δραχμές με τις οποίες εξαγόρασε τους 21 μήνες. Το υπόλοιπο τρίμηνο της θητείας του το έκανε το 1977.

Ο Κώστας Καραμανλής το 1977 παρουσιάστηκε στο Πολεμικό Ναυτικό, με ειδικότητα διαχειριστή και πήρε απολυτήριο το 1979. Στο Πολεμικό Ναυτικό έμαθε ότι είχε πλατυποδία.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος παρουσιάστηκε στην Κόρινθο και οι γιατροί τον έβγαλαν Ι3 λόγω παχυσαρκίας. Εξαγόρασε 9 μήνες θητείας προς 27.000 δραχμές.

Ο Άκης Τσοχατζόπουλος ,το 1968 κηρύχτηκε ανυπότακτος, το 1972 έχασε την ελληνική ιθαγένεια. Το 1975 με 29.000 δραχμές εξαγόρασε 29 μήνες θητείας.

Ο Θεόδωρος Πάγκαλος, το 1959 παρουσιάστηκε στο Πολεμικό Ναυτικό και απολύθηκε το 1961. Σ’ αυτό το διάστημα με την ειδικότητα του διαχειριστή, φύλαγε ένα φάρο στον ακριτικό Πειραιά.

Ο Αλβανικός Μεγαλοϊδεατισμός και τo «Ζήτημά των Τσάμηδων»

αναδημοσίευση από το Defencenews

.

Η γενεσιουργός αιτία του Ζητήματος των Τσάμηδων θα πρέπει να αναζητηθεί ταυτόχρονα με την δημιουργία του Αλβανικού Μεγαλοϊδεατισμού. Λίγο πριν από την περίοδο που η Οθωμανική Αυτοκρατορία άρχισε να καταρρέει (περίοδος Ανατολικής Κρίσης 1885-1887) η Οθωμανική εξωτερική πολιτική διαβλέπουσα την αδυναμία της να διατηρήσει στο μέλλον τις Βαλκανικές κατακτήσεις της και προκειμένου να εμποδίσει την διανομή τους μεταξύ των ορθοδόξων βαλκανικών κρατών σύμφωνα με τις σχετικές προβλέψεις της Συνθήκης του Αγ. Στεφάνου (Μάρτιος 1878), επιδίωξε την δημιουργία του Αλβανικού έθνους δίνοντας για πρώτη φορά εθνική υπόσταση στον αλβανικό παράγοντα της περιοχής.

Όπως είχαν διαμορφωθεί οι συνθήκες ένα είδος «προτεκτοράτου» ελεγχόμενο από εκτουρκισθέντες «μουσουλμάνους Αλβανούς αδελφούς» είναι ότι το καλύτερο μπορούσε να επιδιώξει .

Τις παραμονές του Συνεδρίου του Βερολίνου με την ενθάρρυνση και ανοχή των Τούρκων αλλά και την βοήθεια της Ιταλίας συστάθηκε στο Κοσσυφοπέδιο η οργάνωση «Αλβανική Ένωση για τα Δικαιώματα του Αλβανικού Έθνους» γνωστή ως «Λίγκα του Πρίζρεν» με έδρα την Κωνσταντινούπολη η οποία βαθμιαία επέκτεινε τις δραστηριότητές της μέχρι τα Ιωάννινα και την Πρέβεζα. Έτσι κατά το Συνέδριο του Βερολίνου (Ιούλιος 1878) που επακολούθησε παρουσιάσθηκαν για πρώτη φορά οι αντιπρόσωποι της Λίγκας ως παρατηρητές . Μέσα στα πλαίσια της παραπάνω πολιτικής και της περιστασιακής σύμπτωσης των συμφερόντων μεταξύ Τούρκων και Αλβανών, η Λίγκα του Πρίζρεν ζητά από την Πύλη την ένωση όλων των «αλβανικών εδαφών» που μέχρι τότε ήταν διηρημένα στα Βιλαέτια (οθωμανικές διοικητικές περιφέρειες) Σκόρδας, Κοσσυφοπεδίου, Μοναστηρίου και Ιωαννίνων σ΄ένα «αυτόνομο» Βιλαέτι υπό την επικυριαρχία της Πύλης.

Ιωσήφ Κούνδουρος (1885-24 Δεκεμβρίου 1942)

.

Ο Ιωσήφ Κούνδουρος ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός από τη Κρήτη. Γεννήθηκε στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης το 1885. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και άρχισε να δικηγορεί από το 1911 στη γενέτειρά του.

Το 1916 προσχώρησε στο κίνημα της Θεσσαλονίκης οπότε ο Ελευθέριος Βενιζέλος του ανέθεσε την οργάνωση της στρατιωτικής δικαιοσύνης στη Θεσσαλονίκη. Στη συνέχεια διορίστηκε βασιλικός επίτροπος του Στρατοδικείου στην Αθήνα (1917-1920)[1].

Τον Οκτώβριο του 1920 αποχώρησε από τη στρατιωτική υπηρεσία προκειμένου ν΄ αναμιχθεί με τη πολιτική όπου και εκλέχτηκε βουλευτής Λασιθίου στη Γ΄ Εθνοσυνέλευση (1920), Δ΄ Εθνοσυνέλευση (1924), Β΄ Περίοδο (1928), Γ΄ Περίοδο (1933) και Γ΄ Αναθεωρητική Βουλή (1936).

Ο Ιωσήφ Κούνδουρος που από το 1923 είχε μεταφέρει στην Αθήνα το δικηγορικό του γραφείο διακρινόταν για την ορμητική και δεικτική ρητορεία του.

Είχε διατελέσει το 1924 στην Κυβέρνηση Αλεξάνδρου Παπαναστασίου υπουργός της Έννομης Τάξης και επί δικτατορίας του Θ. Παγκάλου (Κυβέρνηση Θεόδωρου Πάγκαλου 1925) υπουργός της Δικαιοσύνης (Ιούνιο μέχρι Νοέμβριο 1925)[2].

Ολέθριες φιλίες και ξενίες

Εικόνα από:apologitikaa.blogspot.

Γράφει ο Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος

.

Απρίλιος του 1993, στον «Αστέρα» Βουλιαγμένης, συνεδριάζει η γνωστή «Λέσχη Μπίλντεμπεργκ», μασωνικό παρακλάδι, εκκολαπτήριο πρωθυπουργών και αρχηγών κρατών. Μεταξύ άλλων συμμετέχουν και οι ανατέλλοντες τότε αστέρες της πολιτικής μας ζωής, Θεόδωρος Πάγκαλος και Αντώνης Σαμαράς.

Τις ΗΠΑ εκπροσωπεί ο υπουργός εξωτερικών Κρίστοφερ, ο οποίος ανήγγειλε στους εμβρόντητους Έλληνες δημοσιογράφους ότι εντός των προσεχών έξι μηνών θα διεξαχθούν βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα. Κατόπιν, λόγω του σάλου που προκλήθηκε, προσπάθησε να τα συμμαζέψει, αναμασώντας κάτι σαλιαρίσματα περί λάθους, παρανόησης των δηλώσεών του και λοιπές χαυνολογίες.

Τον Ιούνιο του 1993 ο κ. Σαμαράς ανακοίνωσε την ίδρυση νέου κόμματος, της Πολιτικής Άνοιξης (ΠΟΛΑΝ). Το νέο κόμμα παρουσιάστηκε ως ανανεωτική και εκσυγχρονιστική δύναμη στο χώρο της κεντροδεξιάς και έθεσε στόχο την «υπέρβαση» της κατεστημένης πολιτικής.

Τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους ορισμένοι βουλευτές της ΝΔ, προσχώρησαν στην ΠΟΛΑΝ, είτε παραιτούμενοι της βουλευτικής τους ιδιότητας είτε αποσύροντας την εμπιστοσύνη τους από την κυβέρνηση, η οποία έτσι απώλεσε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Ἡ Μάχη τοῦ Κιλκίς

Φωτογραφία από:laxanas.blogspot.com –

Δημητρίου Νατσιοῦ Δασκάλου – Θεολόγου

«Ὅλα τά εἶχα προβλέψει, τά εἶχα σκεφθεῖ, ὅλα ἐκτός ἀπό τήν τρέλλα τῶν Ἑλλήνων».

Εἶναι λόγια τοῦ Νικολάου Ἰβανώφ, ἀντιστρατήγου, διοικητῆ τῆς 2ης Βουλγαρικῆς Στρατιᾶς, μετά τήν ἥττα του στό Κιλκίς. Χωρίς νά τό γνωρίζει ὁ Βούλγαρος στρατηγός ἐπαναλαμβάνει τά λόγια τοῦ θρυλικοῦ Γέρου τοῦ Μοριά, τοῦ Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, πού ἔλεγε λίγα χρόνια μετά τήν ἁγιασμένη Ἐπανάσταση τοῦ ’21:

«Ὁ κόσμος μᾶς ἔλεγε τρελλούς. Ἠμεῖς, ἄν δέν ἤμεθα τρελλοί, δέν ἐκάναμεν τήν ἐπανάστασιν, διατί ἠθέλαμεν συλλογισθῆ πρῶτον διά πολεμοφόδιαν, καβαλλαρία μας, πυροβολικό μας, πυροτοθῆκες μας, τά μαγαζιά μας, ἠθέλαμεν λογαριάσει τήν δύναμιν τῆν ἐδικήν μας, τήν τούρκικη δύναμη.

Τώρα ὅπου ἐνικήσαμεν, ὅπου ἐτελιώσαμεν μέ καλό τόν πόλεμό μας, μακαριζόμεθα, ἐπαινόμεθα. Ἄν δέν εὐτυχούσαμεν, ἠθέλαμεν τρώγει κατάρες ἀναθέματα…» («Ἅπαντα περί Κολοκοτρωναίων», ἐκ. «ΙΔΕΒ», σελ. 215) Ναί, ἡ ἴδια «τρέλλα», ὁ ἡρωισμός, ἡ «νηφάλιος μέθη» τῶν Ἑλλήνων, φανερώθηκε καί στή Σαλαμίνα καί στήν Πόλη καί στό Μεσολλόγι καί στό ἔνδοξο ’40.

Ἡ ελληνική ἱστορία ἔχει μία ἰδιοτυπία, μοναδική ἴσως στήν οἰκουμένη. Εἶναι ἱστορία ἀδιάλειπτων ἀγώνων γιά ἐπιβίωση. Μῆλον τῆς ἔριδος οἱ γεωγραφικές ἑστίες του στή συμβολή δύο ἠπείρων, ἀντιμετωπίζουν εἰσβολές, ἐπιθέσεις, κατοχές καί φρικτές σκλαβιές, ἐρημώσεις κατά τήν διάρκεια ἀδιάκοπων ἐπεκτατικῶν ἐξορμήσεων ἀπό ὅλα τά σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα. Ὅλοι τίς διεκδικοῦν, ὅλοι τίς ποδοπατοῦν μέ τά στίφη τους.

Η Δίκη των «6»

Φωτογραφία από:sikofantis.blogspot.com

 Με την ονομασία αυτή έμεινε στην ιστορία η δίκη των πρωταίτιων της Μικρασιατικής Καταστροφής από έκτακτο στρατοδικείο, που συγκρότησαν οι βενιζελικοί αξιωματικοί της Επανάστασης του 1922.

Στο εδώλιο κάθισαν επτά πολιτικοί και ένας στρατιωτικός, από τους οποίους οι έξι καταδικάσθηκαν σε θάνατο και εκτελέσθηκαν. Η δίκη διεξήχθη από τις 31 Οκτωβρίου έως τις 15 Νοεμβρίου 1922 στην ειδικά διαρρυθμισμένη αίθουσα συνεδριάσεων της Βουλής (Παλαιά Βουλή). Ήταν ένα από τα πιο δραματικά επεισόδια του Εθνικού Διχασμού.

Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή κι ενώ η Ελλάδα παρουσίαζε εικόνα διάλυσης, εκδηλώθηκε στρατιωτικό κίνημα υπό τους συνταγματάρχες Πλαστήρα και Γονατά και τον αντιπλοίαρχο Φωκά, που προκάλεσε την παραίτηση της κυβέρνησης Τριανταφυλλάκου και του βασιλιά Κωνσταντίνου (14 Σεπτεμβρίου 1922) υπέρ του υιού του Γεωργίου Β’. Ο χαρακτήρας του βασιζόταν στην ανάγκη της πίστης ότι «ο ελληνικός στρατός δεν νικήθηκε, αλλά προδόθηκε».

Στην Αθήνα συγκροτήθηκε Επαναστατική Επιτροπή, η οποία ανέλαβε άμεση δράση, διατάσσοντας εκτεταμένες συλλήψεις αντιβενιζελικών πολιτικών, υπό την πίεση της κοινής γνώμης.