Γράφει ο Θεόδωρος Λάσκαρης
Αν κάποιος μιλήσει για την ανάγκη εύρεση θεραπείας του καρκίνου ή της αρτηριοσκλήρυνσης, ή της παράνοιας, ή της κατάθλιψης, υπάρχει περίπτωση να βρεθούν άνθρωποι που θα τον υβρίσουν, θα τον απομονώσουν, θα του πουν ότι λέει αδιανόητα πράγματα; Όχι, φυσικά!
Και όμως, ειδικά για μία ψυχοσωματική διαταραχή αυτό το ‘όχι, φυσικά’ δεν ισχύει. Αν κάποιος τολμήσει μόνο να ψελλίσει ότι η ομοφυλοφιλία ή ο τρανσεξουαλισμός μπορεί να θεραπευτούν ή ότι υπάρχει η δυνατότητα έρευνας για την εύρεση μιας θεραπείας, θα ανοίξει η γη να τον καταπιεί ή αν τα καταφέρει και δεν τον καταπιεί η άβυσσος, τότε θα δεχθεί τον επιστημονικό αφορισμό! Αφορισμένε, βλαστήμησες διότι χρησιμοποίησες τη λέξη: ΘΕΡΑΠΕΙΑ.
Βλέπετε, η σεξουαλική παραβατικότητα έχει πλέον ιδεολογικοποιηθεί: από το ‘κομμουνιστικό μανιφέστο’ πήγαμε στο ‘γκέι μανιφέστο’, από την ‘ταξική πάλη’ στην ‘γκέι πάλη’ και από την ‘κομμουνιστική διεθνή’ στην ‘γκέι διεθνή’.
Επειδή λοιπόν η λέξη ‘θεραπεία’ είναι απαγορευμένη λέξη, εμείς βρήκαμε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που αφορά αυτή τη δυνατότητα και το μεταφράσαμε.
Οι θεραπευτές που θέλουν να εμφανίσουν την ομοφυλοφιλία ως ένα άλλο είδος ‘κανονικότητας’, υποστηρίζουν ότι είναι αδύνατον να αλλάξει ο σεξουαλικός προσανατολισμός και ότι η προσπάθεια αλλαγής (δηλαδή θεραπείας) είναι εγγενώς βλαπτική. Ωστόσο, τα τελικά αποτελέσματα μιας μακράς μελέτης που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Journal of Sex and Marital Therapy έδειξαν, όπως πολλές άλλες έρευνες, ότι η θεραπεία αλλαγής είναι δυνατή, λειτουργική και χωρίς κινδύνους. Οι ψυχολόγοι Stanton L. Jones του Wheaton College και Mark A. Yarhouse του Regent University είναι οι ερευνητές που πραγματοποίησαν μία μελέτη η οποία παρακολούθησε τα άτομα που αναζήτησαν την αλλαγή σεξουαλικού προσανατολισμού σε εξειδικευμένα κέντρα. Οι συγγραφείς σημειώνουν ότι η μελέτη ξεπερνά την τυπική κριτική σχετικά με τα δεδομένα των θεραπειών για τη same-sex attraction (SSA), σύμφωνα με την οποία τα αποτελέσματα δεν θα ήταν επαρκώς τεκμηριωμένα για μία σωστή χρονική περίοδο. Αντίθετα, αυτή η μελέτη παρακολούθησε 98 υποψήφιους για μία περίοδο 6-7 ετών μετά το τέλος της λεγόμενης ‘θεραπείας αποκατάστασης’. Τα αποτελέσματα δείχνουν με σαφήνεια πως το μεγαλύτερο μέρος των υποψηφίων είχε επιτυχία στο στόχο να αλλάξει σεξουαλικό προσανατολισμό και ότι αυτή η απόπειρα δεν ήταν καθόλου βλαπτική.