Ο επίκαιρος Δημ.Ταγκόπουλος (περ. Νουμάς)

Δημήτριος Ταγκόπουλος Εικόνα από:www.livepedia.gr

γράφει ο Γιώργος Δαμιανός

αποκλειστικά στο 24grammata.com

.

Ο Δημήτριος Ταγκόπουλος (1867 -1926), Ιατρός στο επάγγελμα, υπήρξε πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, δημοσιογράφος και ιδρυτής του Λογοτεχνικού περιοδικού “Νουμάς”1. Πρωτοκυκλοφόρησε το περιοδικό του, το 1903, σε μια εποχή δύσκολη (με πολλές ομοιότητες με τη σημερινή). Είχε προηγηθεί η χρεοκοπία, ο ατυχής πόλεμος του 1897, τα Ευαγγελικά (1901), ενώ την ίδια χρονιά(1903) θα εκδηλωθούν τα Ορεστειακά.

Ο “Νουμάς” (1903 – 1931, με διακοπές: 1917-1918, 1924-1929) θα γίνει το μαχητικό όργανο των Δημοτικιστών (Ψυχάρης, Πάλλης, Παλαμάς, Εφταλιώτης, Χατζόπουλος – το 1901 είχε εκδώσει τη λογοτεχνικό περιοδικό “Τέχνη” με αξιόλογες λογοτεχνικές αναφορές, δίχως μαχητικότητα-, Δελμούζος, Γληνός, Σκληρός κ.ά.) και θα πρωτοστατήσει στις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις

Για να καταλάβετε πόσο πολύ ομοιάζει το λυκαυγές του 20ου αιώνα με το λυκαυγές του 21ου αιώνα διαβάστε το παρακάτω κείμενο του Ταγκόπουλου,  το οποίο έγραψε το 1909 μετά από μία αντικυβερνητική διαδήλωση, που έγινε τον Φεβρουάριο του 1909:

Αμυαλοσύνη

“Διαδήλωση, λοιπόν και κουμπουριές και αίμα. Γιατί; Για να πέσει ο Θεοτόκης και ναρθει ο Ράλλης. Για να πέσει ο Ράλλης και νάρθει ο Θεοτόκης. Σα να μην τους ξέρουμε και τους δύο τους, σα να μην τους είδαμε, σα να μη τους κάναμε τόσες και τόσες φορές πρωθυπουργούς δίχως κουμπουριές και σα να μη τους ρίξαμε τόσες και τόσες φορές δίχως αποκρηατικά ξεφωνητά και μασκαραλήκια. Κρίμας τα λαρύγγια που ξεσκιστήκανε, κρίμας το αίμα που χύθηκε…

Το μυστικο δάνειο της κυβερνήσεως Σκουλούδη από την Γερμανία κατά τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο και οι πολιτικές του επιπτώσεις (1915-1917)

Στέφανος Σκουλούδης

Η Ελλάδα μετά το τέλος των Βαλκανικών πολέμων βρισκόταν σε δύσκολη οικονομική κατάσταση λόγω του ανταγωνισμού με την Τουρκία για την ναυτική υπεροπλία στο Αιγαίο. Ο Πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος και η κυβέρνηση του βρισκόταν σε αναζήτηση σύναψης δανείου.

Στις 23 Νοεμβρίου 1914 ο πρεσβευτής της Ελλάδας στην Γερμανία Θεοτόκης τηλεγράφησε στον Βενιζέλο ότι τον είχαν πλησιάσει ανώτατοι Γερμανοί ιθύνοντες (Zimmermann) και τον είχαν διαβεβαιώσει πως η Γερμανία μπορούσε να συνάψει ένα δάνειο 20 με 25 εκατομμύρια μάρκα με την Ελλάδα, υπό την προϋπόθεση ότι η Ελληνική κυβέρνηση θα δεσμευόταν ότι η Ελλάδα θα παρέμενε ουδέτερη κατά τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο.

Ο Θεοτόκης ο ίδιος δήλωσε προς τον Zimmermann πως πολύ δύσκολα θα δεχόταν έναν τόσο γενικόλογο και δεσμευτικό όρο η κυβέρνηση του. Ο Βενιζέλος απάντησε αμέσως αρνητικά στο τηλεγράφημα, δηλώνοντας πως δεν μπορούσε να απεμπολήσει ένα τόσο σοβαρό Εθνικό δικαίωμα. Άλλωστε η πολιτική του στα επόμενα χρόνια θα ήταν ακριβώς η εμπλοκή της Ελλάδας και η συστράτευση της στο στρατόπεδο της Αντάντ.

Κατά τον χρόνο που ακολούθησε οι οικονομικές δυσκολίες μεγάλωσαν για τις Ελληνικές κυβερνήσεις και κορυφώθηκαν στα τέλη του 1915 λόγω των μεγάλων εξόδων και δαπανών που απαιτούσε η Ελληνική επιστράτευση. Η κυβέρνηση Σκουλούδη απευθύνθηκε εναγωνίως προς τις κυβερνήσεις της Αντάντ ζητώντας επειγόντως 10 εκατομμύρια δρχ.  αλλά τόσο η Αγγλία όσο και η Γαλλία αρνήθηκαν να δώσουν άμεσα προβάλλοντας μια σειρά από όρους και αξιώσεις, με απώτερο σκοπό να εκβιάσουν τον Βασιλιά ώστε να υποκύψει και να εγκαταλείψει την ουδετερότητα υπέρ αυτών.