Τα φαντάσματα της Ιστορίας που μας στοιχειώνουν…

.

Του Θανάση Κ.

Από το «χαμό» που έγινε τις τελευταίες μέρες στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, μετά την αναγγελία θανάτου του τέως Βασιλέως Κωνσταντίνου, σταχυολογώ μόνο τρία: Και τα τρία από «αντιμοναρχικούς»!

Ο πρώτος έγραψε:
— Όποιος δεν δείχνει σεβασμό στους νεκρούς, φαίνεται πολύ “μικρός” απέναντι στους ζωντανούς…

Ο δεύτερος έγραψε:
— Πού με κατάντησαν; Να γράφω υπέρ του τέως βασιλιά, εμένα που ψήφισα εναντίον της Βασιλείας το 1974…

Και ο τρίτος συμπλήρωσε:
— Δεν μετανιώνω που ψήφισα κατά της Βασιλείας το Δεκέμβριο του 1974. Αλλά δεν περίμενα ότι θα αντικαθιστούσαμε μια δυναστεία με καμιά δεκαριά …μικρότερες “εγχώριες” δυναστείες. Που εξακολουθούν και μας ταλαιπωρούν αφόρητα…

Τα αναγράφω, όχι κατ’ ανάγκην γιατί συμφωνώ με αυτά, αλλά γιατί δείχνουν το κλίμα που επικράτησε (και ακόμα συνεχίζει να κυριαρχεί…)

Κι αυτό βέβαια κάτι δείχνει. Πολύ σοβαρό και πολύ άρρωστο…
Ακόμα παλεύουμε με “φαντάσματα” που μας στοιχειώνουν…

Τα “μυστικά” της Ελληνικής ΑΟΖ…

.

Του Θανάση Κ.

Πριν λίγες μέρες ανακοινώθηκε επισήμως  ότι αρχίζουν – επιτέλους – και επισήμως οι έρευνες για κοιτάσματα υδρογονανθράκων σε θαλάσσιες περιοχές ελληνικής δικαιοδοσίας. Δηλαδή σε περιοχές της ελληνικής  Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ)…

Η εξέλιξη αυτή χαιρετίστηκε ως “μέγα επίτευγμα” της κυβέρνησης!

Κι είναι, όντως, σημαντική εξέλιξη. Αλλά η κυβέρνηση δεν έκανε το “σωστό”…  Απλώς… έπαψε να το εμποδίζει!

Για την ακρίβεια χαλάρωσε κάπως την “απαγόρευση” που η ίδια είχε επιβάλει μέχρι τώρα…

Παρακάτω θα διαβάσετε κάποια στοιχεία, για τις έρευνες στην Ελληνική ΑΟΖ που έχει περάσει τη δική της “Οδύσσεια” – χωρίς να έχει φτάσει ακόμα στην “Ιθάκη”:

Πράγματα για τα οποία κανείς δεν θέλει να μιλάει…

* Πρώτον η πολιτική τάξη στην Ελλάδα ΔΕΝ ήθελε ούτε να ακούσει για ΑΟΖ! Προτιμούσε την έννοια της “υφαλοκρυπίδας”.

Ποιo είναι το «παιγνίδι της Τουρκίας» – και πώς ΔΕΝ θα το παίξουμε!

.

Του Θανάση Κ.

Όλοι πλέον συμφωνούν! (Ακόμα κι όσοι μέχρι πρόσφατα το απέκλειαν):

Η Τουρκία ετοιμάζει επιχείρηση στρατιωτικής πρόκλησης εναντίον της Ελλάδας. Σημασία δεν έχει να κάνουμε τώρα “προβλέψεις” πού και πώς…

Αφού όλοι συμφωνούμε ότι η Τουρκία κάτι ετοιμάζει, οφείλουμε κι εμείς να ετοιμαστούμε να την αντιμετωπίσουμε. Εμπράκτως και επιτυχώς…

Η Αποτροπή ΔΕΝ λειτούργησε, αφού όλα δείχνουν ότι η Τουρκία το ετοιμάζει…

Τώρα δεν βρισκόμαστε πια στη φάση που προσπαθούμε να την αποτρέψουμε. Τώρα πια συζητάμε πώς θα εξουδετερώσουμε τα σχέδια της. Δηλαδή πώς θα την νικήσουμε! Τόσο απλά…

(Όσοι δεν καταλαβαίνουν πώς «μπορούμε να την νικήσουμε»,ή όσοι δεν πιστεύουν ότι μπορούμε να την νικήσουμε, ας μη διαβάσουν παρακάτω. Δεν έχει νόημα – γι’ αυτούς.

Όταν διατηρείς πλήρεις στρατιωτικές δυνάμεις, δηλαδή – παρ’ όλες τις ελλείψεις που πάντα υπάρχουν – διαθέτεις, όχι απλώς “συμβολικό” στρατό, όχι αγήματα παρελάσεων, αλλά κανονικό στρατό, ικανό να διεξάγει πλήρη γκάμα επιχειρήσεων, κι όταν τον εξοπλίζεις και τον αναβαθμίζεις συνεχώς, δηλαδή όταν ξοδεύεις δισεκατομμύρια κάθε χρόνο, δεν το κάνεις για να πολεμήσεις, αν χρειαστεί «για την τιμή των όπλων».

Το κάνεις, για να εξουδετερώσεις κάθε απειλή. Δηλαδή για να νικήσεις! Αλλιώς δεν έχει νόημα – για κανένα).

Το χρονικό μιας… Αυτοκτονίας!

.

Του Θανάση Κ.

Η Ενωμένη Ευρώπη προσπαθεί εδώ και καιρό να βρει λύση στο ενεργειακό της πρόβλημα. Και το τελευταίο τρίμηνο συζητά την πρόταση να τεθεί πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου! Για να συγκρατηθεί η τιμή ενεργείας που έχει εκτοξευθεί…

Υπάρχουν διαφωνίες, υπάρχουν αποκλίσεις, και τώρα μόλις άρχισε να αχνοφαίνεται η πιθανότητα ενός «συμβιβασμού» στην επιβολή πλαφόν, αλλά μόνο προσωρινά (για φέτος το χειμώνα)…

Πρόκειται για μια εντελώς ανεπαρκή «λύση», σε ένα πρόβλημα που μάλλον οι ίδιοι που προσπαθούν να το λύσουν, δεν το… καταλαβαίνουν καν!

Θα μου πείτε: Μα είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνουν, τόσες κυβερνήσεις;

Θα σας απαντήσω: Γιατί μήπως καταλάβαιναν μέχρι τώρα, πού μας οδηγούσαν;

Θα συνοψίσω, λοιπόν, μια σειρά από παρατηρήσεις για να καταλάβετε καλύτερα που βρισκόμαστε και τι ακριβώς συζητάμε…

* Πρώτη παρατήρηση: Σε αγορά όπου επικρατούν οι «πωλητές» – το λεγόμενο sellers market – δεν μπορείς να επιβάλεις ανώτατη τιμή (δηλαδή πλαφόν).