Δύο φαντάσματα πλανώνται…

.

Γράφει ο Θανάσης Κ.

Ο Κάρολος Μαρξ, (μαζί με τον φίλο και στενό συνεργάτη του Φρειδερίκο Ένγκελς ξεκίνησαν το πιο “επιδραστικό” ίσως έργο τους – το “Κομμουνιστικό Μανιφέστο” – με μια φράση που έμεινε εμβληματική:

— “Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη…”

Σήμερα πάνω από την Ελλάδα, πλανώνται ΔΥΟ φαντάσματα:
* Της συγκυβέρνησης μετά τις εκλογές.
* Και της “ελληνοτουρκικής συμφωνίας” (για από κοινού εκμετάλλευση των φυσικών πόρων στη μεταξύ τους θαλάσσια περιοχή).
Που θα προχωρήσει, λέει (κατά τις εκτιμήσεις όσων διακινούν αυτό το “σενάριο”), αμέσως μετά….

Για τους “αθώους“, “τρίτους” παρατηρητές αυτό “καλό” ακούγεται!
Άντε, να πάψουν οι δύο χώρες να τσακώνονται και να “τολμήσουν” κάποιες “αμοιβαίες παραχωρήσεις” μεταξύ τους, ώστε να αξιοποιήσουν τους ενεργειακούς πόρους που υπάρχουν στην περιοχή.
Έλα όμως που δεν είμαστε και τόσο “αθώοι – η μάλλον αφελείς..

Φρίκη!

.

Γράφει ο Θανάσης Κ.

Όταν άκουσα για το τραγικό δυστύχημα με τα δύο τρένα που συγκρούστηκαν μετωπικά στα Τέμπη, τις πρώτες ώρες πάγωσα.
Από τη μία ήταν η συναισθηματική φόρτιση.
Για δεκάδες νεαρά παιδιά που έχασαν τη ζωή τους.
Από την άλλη, ήταν η φρικτή σκέψη, ότι θα μπορούσαν να είναι τα δικά μου παιδιά. Κι από μιαν άποψη ΗΤΑΝ “δικά μας” τα παιδιά που χάθηκαν.
Άλλο όμως, να το συνειδητοποιείς από “απόσταση“…
Κι άλλο να το βιώνεις, εσύ ο ίδιος.
Ξαφνικά ο ίσκιος του Θανάτου φώλιασε στις ψυχές μας…

Τέλος, με αυτά που μαθαίναμε, αποκαλύφθηκε ότι τα τρένα πήγαιναν στα τυφλά! Δηλαδή αυτό θα μπορούσε – δυνητικά τουλάχιστον – να έχει συμβεί οποτεδήποτε, σε οποιονδήποτε…
Φρίκη…

Κι από την άλλη πλευρά δεν ήθελα να παρασυρθώ, σε αυτό το μακάβριο τελετουργικό της “σπέκουλας“, όπου όλοι “πέφτουν από τα σύννεφα“, για όσα γνώριζαν ή όφειλαν να γνωρίζουν από καιρό.
Για να είμαστε δίκαιοι, αυτή τη φορά δεν συνέβη τέτοια μακάβρια σπέκουλα, Όχι τις πρώτες ώρες, τουλάχιστον.
Δεν υπήρξε απόκρυψη από την πλευρά των αρχών.
Ενώ και τα κόμματα αντέδρασαν με σύνεση, αυτοσυγκράτηση και σεβασμό.
Ίσως γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς. Αλλά αυτό τουλάχιστον, ας το αναγνωρίσουμε (γιατί έχουμε δει και χειρότερα…)

Θέλω μόνο αρχικά να επισημάνω μερικά στοιχεία:
Τα πέντε πιο αιματηρά δυστυχήματα με τρένα στην παγκόσμια ιστορία των σιδηροδρόμων έχουν γίνει όλα σε εποχές και περιοχές που ΔΕΝ υπήρχε “ιδιωτικοποίηση“.

Το γνωστό λόμπι «προετοιμάζεται»…

.

Του Θανάση Κ.

Τελικά ο Ερντογάν ΔΕΝ “μαλάκωσε” μετά το σεισμό!
Ούτε καν έναντι της Ουάσιγκτον, απέναντι στην οποία επιμένει να αρνείται την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ…
Στις πυρετώδεις παρασκηνιακές συνομιλίες έχει εμπλακεί το πακέτο για την ανανέωση του τουρκικού στόλου των F-16.

Όμως η Τουρκία ζητάει πολύ περισσότερα για να πει το “Ναι” στη ένταξη της Σουηδίας. Μεταξύ αυτών ζητά να επανέλθει και στο πρόγραμμα των F-35, επιμένει στην πλήρη “συμμόρφωση” της Σουηδίας (δηλαδή στην έκδοση των Τούρκων αντικαθεστωτικών που έχουν βρει καταφύγιο εκεί – κι όχι μόνο των Κούρδων) και κολοσσιαία οικονομική βοήθεια για την ανοικοδόμηση της χώρας…
Κι όλα αυτά μόνο για να δεχθεί την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ!
Η Ουάσιγκτον, από την πλευρά της, ζητάει επίσης πολύ περισσότερα για να δώσει τα F-16. Μεταξύ άλλων να αποκοπεί πλήρως η Τουρκία από τη Ρωσία, να παραιτηθεί από την φιλοδοξία της να φέρει το ρωσικό αέριο στην Ευρώπη κλπ.

Έτσι κι αλλιώς η Τουρκία δεν πρόκειται να τα δώσει αυτά.
Και η Ουάσιγκτον δύσκολο να δεχθεί τίποτα λιγότερο.
Και οποιαδήποτε προοπτική συμφωνίας πηγαίνει για μετά τις τουρκικές εκλογές, που ήταν προγραμματισμένες για τον Μάϊο (αλλά τώρα είναι πιθανό να αναβληθούν για κάποιους μήνες)…

Ανικανότητα ή Υποκρισία (της Δύσης συνολικά);

.

Του Θανάση Κ.

Ήλθε η ώρα να μιλήσουμε για τον Πόλεμο στην Ουκρανία…

Τα όσα θα αναφέρω παρακάτω στηρίζονται σε πληροφορίες αποκλειστικά από δυτικά δίκτυα, δηλαδή από πηγές που ΔΕΝ έχουν καμία σχέση με τις “ρωσική παραπληροφόρηση” …

Να δούμε λοιπόν τι λένε τα στοιχεία:

* Πρώτον, ο αρχιστράτηγος των Ουκρανών Valery Zaluzhny δήλωσε προ διμήνου στο Economist (3 Δεκεμβρίου 2022) ότι η χώρα του χρειάζεται τουλάχιστον 300 με 500 σύγχρονα άρματα μάχης – και τα χρειάζεται άμεσα.

Για να καταλάβετε τη σοβαρότητα του “αιτήματος”, 300 άρματα μάχης είναι όσα περίπου διαθέτει συνολικά η Ισπανία (327) και πολύ περισσότερα απ’ όσα διαθέτει αυτή τη στιγμή συνολικά η Γερμανία (266), η Βρετανία (227), η Γαλλία (222), και η Ιταλία (197) (σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα – 2023- στοιχεία που υπάρχουν σε “ανοιχτές πηγές”…)

-Για να έχετε μια εικόνα σύγκρισης η Ελλάδα, με επίσημη καταγραφή 1365 αρμάτων, έχει περισσότερα αυτή τη στιγμή από όσα όλες οι ανωτέρω δυτικο-ευρωπαϊκές χώρες ΜΑΖΙ!–

Τρείς ήρωες που μας στοιχειώνουν…

.

Του Θανάση Κ.

Πριν 27 ακριβώς χρόνια σαν και σήμερα κορυφωνόταν η κρίση των Ιμίων.
Τρείς Έλληνες αξιωματικοί, έβρισκαν το θάνατο, σε συνθήκες που παραμένουν ακόμα όχι πλήρως διευκρινισμένες:

Ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος  Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός.

Η κρίση εκτονώθηκε τότε με την αποχώρηση των Τούρκων καταδρομέων από τη νησίδα και με τη συμφωνία και των δύο χωρών να μην αποστέλλουν πλοία, ούτε στρατό, ούτε σημαίες. Και με τη δέσμευση και των δύο χωρών να μην επιστρέψουν εκεί σημαίες.
Η Ελλάδα ως τότε είχε κυριαρχία στο νησί!
Το καταδεικνύουν και οι επίσημοι ΝΑΤΟϊκοί χάρτες της εποχής.
Η Τουρκία δεν είχε κυριαρχία, ούτε είχε διανοηθεί να ζητήσει ως τότε…
Η Ελλάδα και η Τουρκία δεσμεύτηκαν πριν 27 χρόνια, να μην βάλουν στρατό ή σημαίες σε ένα νησάκι που ως τότε ήταν μέρος της ελληνικής κυριαρχίας…
Προφανώς δεν επρόκειτο για έντιμο “συμβιβασμό”!
Επρόκειτο για μονομερή ελληνική υποχώρηση.

Η “Μαρία του Έβρου”, που… δεν πέθανε ποτέ! (Χαίρε πόλη, εξωνημένη…)

.

Του Θανάση Κ.

Τελικά η “Μαρία του Έβρου”, το καημένο το προσφυγόπουλο που το αφήσαμε να πεθάνει σε νησίδα του Έβρου πέρσι το καλοκαίρι, ανήμερα της Παναγίας, κι αυτό προκάλεσε έξαλλες αντιδράσεις από ΜΚΟ και δικαιωματιστές στην Ευρώπη, για τα “εγκλήματα” που κάνει το ελληνικό κράτος – τελικά αυτό το άμοιρο κοριτσάκι ΔΕΝ πέθανε ποτέ! Ίσως ΔΕΝ υπήρξε ποτέ…

Κι όλοι αυτοί που πρωτοστάτησαν στην εκστρατεία σπίλωσης της Ελλάδας (εντός κι εκτός) τελικά παραδέχθηκαν το λάθος τους. Κάποιοι ελάχιστοι ζήτησαν και συγγνώμη.

Μερικοί ΔΕΝ ζήτησαν συγγνώμη – ακόμα ζητάνε και τα ρέστα! Και οι περισσότεροι σιώπησαν (και ετοιμάζονται για την νέα εκστρατεία faulse alarms και fake news). Tέλος καλό όλα καλά λοιπόν;

Όχι! Γιατί το πρόβλημα τώρα μόλις αρχίζει. Για την ακρίβεια, τώρα μόλις αποκαλύπτεται, μπροστά στα μάτια μας…

Κι αν δεν αντιδράσουμε τώρα, τότε θα είμαστε άξιοι της τύχης μας!

* “Έγκυρα” Ευρωπαϊκά περιοδικά όπως ο γερμανικός Spiegel που είχε δημοσιεύσει τρία άρθρα κι ένα podcast για το “προσφυγικό δράμα” με την επτάχρονη Μαρία που πέθανε, λέει, από δάγκωμα σκορπιού στον Έβρο:

Ο Ερντογάν ξεσαλώνει κι εμείς πάθαμε λίγο… “Γκρέτα”!

.

Του Θανάση Κ.

Τα ελληνοτουρκικά έρχονται ξανά – και δραματικά – στο προσκήνιο.

Και μάλιστα σε συνθήκες, εντεινόμενης διεθνούς γεωπολιτικής αστάθειας. Και κάτι παραπάνω από «αστάθειας»: Συνεχούς Αποσταθεροποίησης…

* Μια πρώτη παρατήρηση: Όσοι τώρα καταλαβαίνουν ότι μια «επιθετική κίνηση» της Τουρκίας κατά της Ελλάδας βρίσκεται πλέον στην «ημερήσια διάταξη», απλώς άργησαν λιγάκι…

Η Τουρκία το ετοιμάζει εδώ και καιρό…

Όταν η ηγεσία μιας χώρας δημιουργεί συνεχώς στην κοινή γνώμη της χώρας της την αίσθηση ότι οι γείτονές (δηλαδή οι Έλληνες) την “προκαλούν” και την έχουν “κατάφωρα αδικήσει”, αυτό θεωρείται όχι “προοίμιο” κλιμάκωσης, αλλά ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ καθεαυτή!

Γιατί από ένα σημείο και πέρα αυτο-τροφοδοτείται και δεν μπορεί να σταματήσει πια.

Αυτό το σημείο το έχει ξεπεράσει προ πολλού η τουρκική ηγεσία.

“Συνεκμετάλλευση”, “Συνδιαχείριση” κι άλλα… παραμύθια!

.

Γράφει ο Θανάσης Κ.

Κάποιοι στην Ελλάδα διακινούν, τον τελευταίο καιρό, την “ιδέα”, ότι ήλθε η ώρα να λύσουμε τα ελληνοτουρκικά προβλήματα συνολικά.
“Μοιράζοντας” τα κυριαρχικά μας δικαιώματα με την Τουρκία! Ώστε να βγούμε όλοι “ωφελημένοι” – κατά την λογική του περιβόητου τουρκικού “καζάν-καζάν” – ή win-win επί το…νεο-ελληνικότερο.

Καλύτερα να συνεργαστούμε στην εκμετάλλευση του πλούτου που βρίσκεται μέσα στα κυριαρχικά μας δικαιώματα (στη θάλασσα), παρά να τσακωνόμαστε εσαεί με την Τουρκία, για το σε ποιόν ανήκουν – με αποτέλεσμα να μην τα εκμεταλλεύεται κανείς και να φτάνουμε συχνά στο κατώφλι της σύγκρουσης με τους γείτονες…

Στο κάτω-κάτω η Τουρκία έχει αναβαθμιστεί πολύ γεωπολιτικά μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, λέει…
Καλύτερα, λοιπόν, να πάρουμε λιγότερα από όσα “δικαιούμαστε”, παρά να τσακωνόμαστε συνεχώς και τελικά, να ρισκάρουμε πολλά και να μην κερδίζουμε τίποτε…
Αυτή η απλοϊκή λογική μοιάζει “ακαταμάχητη”!
Αλλά είναι λάθος. Χοντρό λάθος. Και αντιφατική. Και αδιέξοδη…

* Πρώτον είναι λάθος από πλευράς Διεθνούς Δικαίου. Το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) προβλέπει με σαφήνεια ποια είναι τα κυριαρχικά δικαιώματα κάθε χώρας. Μπορεί στη διαπραγμάτευση για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών να υπάρξουν μικρο-τροποιήσεις, λόγω γεωγραφικών “ιδιαιτεροτήτων”, διαφορών σε “γραμμές βάσης” κλπ. Μπορεί ακόμα να υπάρξει και “συνεκμετάλλευση” κοιτασμάτων που βρίσκονται κάτω από το βυθό και εκτείνονται εκατέρωθεν της οριοθέτησης μεταξύ δύο παράκτιων χωρών.

Ζήσε Μάη μου…

.

Θανάσης Κ.

Το χούι στον άνθρωπο πεθαίνει τελευταίο.

Πρώτα βγαίνει η ψυχή του…

Το ίδιο ισχύει και για τις ιδεοληψίες. Τις ψευδαισθήσεις…

Υποτίθεται ότι συνθήκες κρίσεις ευνοούν τη  διάλυση των ψευδαισθήσεων. Σε μας, εδώ στην Ευρώπη, πολλοί δεν  κατάφεραν ακόμα να απαλλαγούν από τις ψευδαισθήσεις, τις ιδεοληψίες τους και τις εμμονές τους.

Το απέδειξαν στην τελευταίο Σύνοδο Κορυφής στην ΕΕ. Όπου αποφάσισαν ότι για το ενεργειακό (που μας ζεματάει όλους), θα αποφασίσουν τελικά στην…  επόμενη  Σύνοδο  Κορυφής, στα τέλη Μαΐου.

Όπως λέμε… “ζήσε Μάη μου…“!

Ο λόγος που οι Ευρωπαίοι εταίροι αποφάσισαν να… μην αποφασίσουν τώρα, σε ένα υπέρ-επείγον ζήτημα που, υποτίθεται ότι (θα έπρεπε να) είναι “όλοι ενωμένοι”, είναι γιατί παραμένουν βαθιά διχασμένοι!

Αντιφάσεις, αντιφάσεις!

.

Θανάσης Κ.

Αν μπορούσε κανείς να περιγράψει τη “διεθνή στρατηγική” της Δύσης, αρκεί μια μόνο λέξη: Αντιφάσεις! (Σε πληθυντικό αριθμό).

Ακριβέστερα τρείς λέξεις: Ένα “πλέγμα απίστευτων αντιφάσεων”…

Και αυτό είναι πολύ σοβαρό: Γιατί η στρατηγική δεν συγχωρεί αντιφάσεις…

Για παράδειγμα:

* Αντίφαση πρώτη (που αφορά τις ΗΠΑ, περισσότερο):

Μόλις τον περασμένο χρόνο, η Ουάσιγκτον επέλεξε ρητά – και σωστά – να αναδείξει ως κύριο γεωπολιτικό αντίπαλό της, πλέον, την Κίνα. Κι αναδιάρθρωσε τις δυνάμεις της από την Ευρώπη (και τη Μεσόγειο) προς τον Ειρηνικό, όπου εξήγγειλε νέες συμμαχίες – για τη “συγκράτηση” της Κίνας – με την Αυστραλία και την Βρετανία (AUKUS) σε πρώτη φάση, και με τις Ινδία και Ιαπωνία (QUAD) σε επόμενο στάδιο…

Όποιος το κάνει αυτό, προσπαθεί στη συνέχεια να απομονώσει την Κίνα απ’ όλους τους δυνητικούς συμμάχους της. Ή τουλάχιστον να τους καταστήσει “ουδέτερους” στη διαμάχη του με την Κίνα.

Το λάθος που πρέπει επειγόντως να διορθώσουμε…

.

Θανάσης Κ.

Μια σειρά από γεωπολιτικές πιθανές εκρήξεις κυοφορούνται στην ευρύτερη περιφέρεια της Ελλάδας αυτή τη στιγμή!

Κάποιες μας αφορούν άμεσα, κάποιες μας αφορούν πιο έμμεσα – αλλά όλες τις αγνοούμε πλήρως.

Κι όλα αυτά, ενώ υπάρχει μια πρωτοφανής πολιτική αστάθεια διεθνώς: Στις ΗΠΑ έχουμε χωρίς προηγούμενο κατάρρευση δημοφιλίας στον νεοεκλογέντα Πρόεδρο. Και το Κόμμα του (το Δημοκρατικό) που μόλις οριακά ελέγχει το Κογκρέσσο βρίσκεται επίσης σε ελεύθερη πτώση εν όψει των επαναληπτικών εκλογών στα τέλη της ερχόμενης χρονιάς.

Στην Γερμανία, μετά από 16 χρόνια Μέρκελ, έχουμε μια νέα κυβέρνηση, αρκετά ετερογενή, που μόλις τώρα προσπαθεί να “πατήσει στα πόδια της”. Στους επόμενους μήνες θα έχουμε εκλογές σε Γαλλία και Πορτογαλία, ίσως και Ιταλία και Ισπανία. Στη Βρετανία υπάρχει επίσης αστάθεια. Ενώ στα Σκόπια η κυβέρνηση βρίσκεται στον αέρα και στην κλυδωνιζόμενη Τουρκία συζητάνε πλέον την “μετά Ερντογάν” εποχή.

Σε τέτοιες συνθήκες εκτεταμένης “ακυβερνησίας” διάφορες γραφειοκρατίες γίνονται ανεξέλεγκτες, ενώ όλων των ειδών οι “τυχοδιωκτισμοί” ενθαρρύνονται, ένθεν-κακείθεν. Σαν να “συνωμοτεί το Σύμπαν” για να “ανοίξουν τα Καζάνια της Κόλασης” και να ξεσπάσουν μαζωμένες όσες εστίες κρίσης σιγόκαιαν ως τώρα.

Και «καθυστερήσεις» και εσωτερική υπονόμευση!

.

Θανάσης Κ.  

Μερικά σχόλια για όσα δραματικά συμβαίνουν τελευταία – σε Ελλάδα και υπόλοιπη Ευρώπη:

— Με μεγάλη καθυστέρηση (6 ετών περίπου) η  Ευρώπη καταλαβαίνει σήμερα, ότι έχει υποχρέωση να προστατέψει τα σύνορά της από “εργαλειοποιημένους” παράνομους μετανάστες. 

— Η καθυστέρηση αυτή υπήρξε πολιτική – όχι “θεσμική”. Το Σύνταγμα για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (που απορρέει από τη Συνθήκη της Λισαβόνας του 2009), προβλέπει ρητώς: 

”   Άρθρο 79

(πρώην άρθρο 63, σημεία 3 και 4, της ΣΕΚ)

1. Η Ένωση αναπτύσσει κοινή μεταναστευτική πολιτική, η οποία έχει ως στόχο να εξασφαλίζει, σε όλα τα στάδια, την αποτελεσματική διαχείριση των μεταναστευτικών ροών, τη δίκαιη μεταχείριση των υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα στα κράτη μέλη καθώς και την πρόληψη της παράνομης μετανάστευσης και της εμπορίας ανθρώπων και την ενισχυμένη καταπολέμησή της.

Η Συμφωνία των Πρεσπών καταρρέει…

.

Θανάσης Κ.  

Η εκλογική συντριβή του Ζάεφ στις περιφερειακές εκλογές των Σκοπίων και η παραίτησή του – και από την πρωθυπουργία και από την αρχηγία του Κόμματός του – ήλθε σαν “σεισμός”. Αλλά μόνο για τις  ανυποψίαστους…

Το πρώτο πράγμα που έκαναν οι νεοεκλεγέντες δημοτικοί σύμβουλοι ανά την επικράτεια των Σκοπών είναι να δηλώσουν την πίστη τους στη “Δημοκρατία της Μακεδονίας“ κι όχι στην “Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας” – όπως είναι, υποτίθεται το όνομα της χώρας μετά την Συμφωνία των Πρεσπών.

Κι όπως προκύπτει, τυπικά τουλάχιστον, είχαν δίκιο! Διότι βάσει του Συντάγματός τους οφείλουν πίστη στο Σύνταγμα της χώρας. Και σε ό,τι αφορά το όνομα της χώρας, το Σύνταγμα δεν έχει αλλάξει. Το όνομα που αναγράφεται σαφώς παραμένει: “Δημοκρατία της Μακεδονίας”! Και δεν έχει αλλάξει, διότι δεν μπόρεσε να βρεθεί η “πλειοψηφία των δύο τρίτων” στη Βουλή…

Άρα η Συμφωνία των Πρεσπών – που δεν προέβλεπε όνομα erga omnes (για όλες τις χρήσεις, εσωτερικά και εξωτερικά) – είναι στον αέρα. Κάτι παραπάνω: δεν εφαρμόστηκε ποτέ από την άλλη πλευρά…

Για την ακρίβεια, προβλεπόταν οκταετής περίοδος για την πλήρη εφαρμογή της εσωτερικά, αλλά μετά την πάροδο δυόμιση ετών, αυτό δεν φαίνεται πια πιθανό, αφού όσοι την υπέγραψαν στα Σκόπια καταποντίστηκαν εκλογικά και οι αντίπαλοί τους δεν την αποδέχονται…

Η σύγκρουση με το cancel culture άρχισε!

.

Θανάσης Κ.

Υπάρχει μια βασική έννοια για την Πολιτική Επιστήμη: το raison d’ etat.

Βασική όπως η “βαρύτητα” για τη Φυσική, όπως η “μίτωση” για τη Βιολογία, όπως τα “θεμελιώδη θεωρήματα” της Μαθηματικής Ανάλυσης, όπως οι κανόνες της Αρμονίας (του Πυθαγόρα, του Αριστόξενο και του Μπαχ) στη Μουσική…

Το raison d’ etat, ισοδυναμεί με τους λόγους “ύπαρξης” των κρατικών θεσμών. Χωρίς τους οποίους δεν υπάρχει ούτε Ελευθερία, ούτε Δικαιοσύνη, ούτε δικαιώματα, ούτε ευημερία μέσα σε μια κοινωνία. Ούτε ισορροπία στη διεθνή σκηνή, ούτε κανόνες μεταξύ των κρατών…

Το raison d’ etat δεν αφορά μόνον την Εξωτερική Πολιτική (αν και απ’ αυτήν ξεκίνησε). Αφορά και όλα όσα δίνουν υπόσταση στην “κρατική οντότητα” και νομιμοποιούν την υπόσταση του κράτους – όχι απλώς έναντι των άλλων κρατών, αλλά και έναντι των πολιτών του.

Το raison d’ etat εμφανιζόταν τα τελευταία χρόνια ως “ξεπερασμένη” ή “απαρχαιωμένη” έννοια, γιατί – υποτίθεται ότι – ο κόσμος όδευε πλέον στην εποχή της “παγκοσμιοποίησης”, όπου τα κράτη “μαραζώνουν” και επικρατούν σταδιακά οι παγκόσμιοι οργανισμοί και οι διεθνείς θεσμοί…

Αυτό πρώτον, ήταν ψέμα. Και δεύτερον, αποδείχθηκε αυταπάτη: