Αλήθειες για τον Γοργοπόταμο (25-26 Νοεμβρίου 1942)

.

αναδημοσίευση από τα Ιστορικά Χρονικά
άρθρο του Ιωάννη Β. Αθανασόπουλου ιστορικού

Γοργοπόταμος, 25-26 Νοεμβρίου 1942…. Η μεγαλύτερη στιγμή της ενωμένης αντίστασης των Ελλήνων! Κάποιοι ωστόσο 72 χρόνια μετά επιχειρούν να αλλοιώσουν το νόημα και την αλήθεια για την επιχείρηση αυτή. Με αφορμή λοιπόν την 72η επέτειο από την ηρωική βραδιά της 25ης προς 26ης Νοεμβρίου, θεωρούμε ότι πρέπει να τονίσουμε ιστορικές αλήθειες και μόνο.

Όταν οι Βρετανοί σαμποτέρ έπεσαν στα βουνά της Γκιώνας προσπάθησαν να έρθουν σε επαφή με τους αντάρτες. Σύμφωνα με τον Θέμη Μαρίνο οι πρώτες πληροφορίες που δόθηκαν στην ομάδα του, από την SOE (MO4) δεν έκαναν λόγο για αναφορά σε ονόματα αντιστασιακών οργανώσεων παρά μόνο σε αντάρτες του Αλέκου Σεφεριάδη, του Καραλίβανου και του Ζέρβα. Το όνομα του αρχηγού του ΕΔΕΣ βέβαια δεν προστέθηκε με πρωτοβουλία των Ελλήνων πρακτόρων (Σεφεριάδης κλπ) αλλά από τον Μίμη Μπαρδόπουλο. Και αυτό γιατί όπως είναι γνωστό σήμερα πολλοί πράκτορες ήταν πολιτικοποιημένοι και άνθρωποι του ΕΑΜ.[1]

Μετά την επεισοδιακή απόβαση των μελών της επιχείρησης Χάρλινγκ σε ξεχωριστά γκρουπ ξεκίνησε και η αναζήτηση των ανταρτικών ομάδων. Ο Θέμης Μαρίνος περιέγραψε την πρώτη συνάντησή του με τον Άρη Βελουχιώτη: «Ο Νικηφόρος πράγματι ήταν πατριώτης, ασχέτως αν ήτανε τότε μέλος του ΚΚΕ, ο πατέρας του ήτανε βασιλικός. Λοιπόν, το θέμα ήτανε ότι ενθουσιάστηκε, μας αγκάλιασε και μας λέει:

Θέμης Μαρίνος: Ύστατο χαίρε στον σαμποτέρ της Αντίστασης

Ο Θέμης Μαρίνος, ανθυπολογαχός Πυροβολικού ως αλεξιπτωτιστής στη Μέση Ανατολή (Αρχείο Θέμη Μαρίνου)

.

Πριν λίγες μέρες έφυγε από κοντά μας ο Θέμης Μαρίνος, η τελευταία μεγάλη προσωπικότητα της Εθνικής Αντίστασης, που δημιούργησε τον θρύλο του στα πεδία των μαχών χωρίς κομματικές «ευλογίες» και περγαμηνές. Ίσως έτσι εξηγείται γιατί η παρηκμασμένη πολιτεία ξέχασε να αναφερθεί με αφορμή το θάνατό του, έστω και τυπικά, στον μεγάλο αυτό Έλληνα!

Ο, γεννηθείς το 1917 στη Ζάκυνθο, Θέμης Μαρίνος άφησε το στίγμα του στην ιστορία της δεκαετίας του 1940. Πολέμησε το 1940 στον ελληνοιταλικό πόλεμο στα βουνά της Βορείου Ηπείρου και ακολούθως στη μάχη της Κρήτης τον Μάιο του 1941. Ακολούθως συνελήφθη από τους Γερμανούς αλλά κατόρθωσε να δραπετεύσει στη Μέση Ανατολή και εντάχθηκε αρχικά στην 1^η Ελληνική Ταξιαρχία. Κατόπιν εκπαιδεύτηκε από τους συμμάχους στο Βρετανικό Κέντρο Ειδικής Εκπαίδευσης στην Παλαιστίνη.

Η συμμετοχή στον Γοργοπόταμο

Το φθινόπωρο του 1942 εστάλη στα ελληνικά βουνά μαζί με άλλους 11 σαμποτέρ και αξιωματικούς για να πραγματοποιήσουν την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου. Αυτή η ομάδα αποτέλεσε την πρώτη παρουσία μελών της Βρετανικής Συμμαχικής Αποστολής στη χώρα μας. Ο Μαρίνος υπήρξε ο μοναδικός Έλληνας. Η Αποστολή μάταια έψαχνε να έρθει σε επαφή με τους Έλληνες αντάρτες.

Όπως γράφει και ο ίδιος στο βιβλίο του «Αποστολή Harling 1942 – η επιχείρηση Γοργοποτάμου», (εκδόσεις Παπαζήσης, Αθήνα 1994) οι πληροφορίες που είχαν οι Βρετανοί για την κατάσταση και το αντάρτικο στην Ελλάδα ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Οι Βρετανοί γνώριζαν μόνο για «αντάρτες του Ζέρβα» δηλαδή του ΕΔΕΣ και «του Σεφεριάδη» (ΕΑΜ). Κανέναν δεν βρήκαν όμως, στην περίπτωση του Ζέρβα η SOE είχε ενημερώσει τα μέλη της Αποστολής πως βρισκόταν στο χωριό Πέρα Κράψη αν και ο ίδιος ήταν στο Σακαρέτσι της Ηπείρου! Η χιλιομετρική απόσταση στο χάρτη υπολογιζόταν σε 100 χιλιόμετρα, πρακτικά όμως ήταν ακόμη μεγαλύτερη. Ο Σεφεριάδης, που θεωρούνταν λανθασμένα ο ηγέτης του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ –στην πραγματικότητα αυτός είχε φροντίσει να ενισχύσει με βρετανικές χρυσές λίρες και οπλισμό τους πρώτους αντάρτες του Άρη Βελουχιώτη-, είχε συλληφθεί από τους Ιταλούς.