Η «Δήλωση του Τορόντο» στη Ψευδοσύνοδο της Κρήτης – Mihai-Silviu Chirila

σ.σ. Το κείμενο της «Διακήρυξης του Τορόντο» ήταν «η απάντηση του Παγκόσμιου Συμβούλιου Εκκλησιών στην κριτική που ασκήθηκε στη Σύσκεψη της Μόσχας του 1948 κατά των «επιδιώξεων» του Π.Σ.Ε.» Μαζί με τους αιρετικούς και σχισματικούς που το συνέταξαν ήταν και εκπρόσωποι της Ορθοδοξίας! Πράγμα ανήκουστο και πρωτόγνωρο στην Παράδοση της Εκκλησίας. Φανταστείτε τον Άγιο Ιωάννη Χρυσόστομο να συντάσσει κείμενο μαζί με τον Άρειο!! Το κείμενο αυτό υποτίθεται ότι έδινε διάφορες εγγυήσεις στους Ορθοδόξους για να συμμετέχουν στο ΠΣΕ, όπως ότι θα μπορούν να μαρτυρούν ελεύθερα την εκκλησιολογία τους, ότι το ΠΣΕ δέν ήταν μία «υπέρ εκκλησία» κ.α. Βέβαια στα ψιλά γράμματα και σε άλλα σημεία όλα αυτά αναιρούνταν πανηγυρικώς. Στην ψευδοσύνοδο της Κρήτης η Δήλωση του Τορόντο νομιμοποιήθηκε επειδή την επικαλέσθηκαν οι Εκκλησίες που συμμετείχαν. Το βίντεο που ακολουθεί από την Ημερίδα στην Θεσσαλονίκη μας βοηθά να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό. Είναι από την ομιλία του Ρουμάνου Mihai-Silviu Chirila με τίτλο: «Εκκλησιολογικές συνέπειες της επικύρωσης του αιρετικού κειμένου Η Δήλωση του Τορόντο από την ψευδοσύνοδο της Κρήτης»

Για περισσότερα στη Δήλωση του Τορόντο διαβάστε εδώ. Πηγή βίντεο Katihisis-YouTube

π.Νικόλαος Μανώλης, Τό θαύμα της διακοπής Μνημοσύνου.

 Γράφει ὁ π. Νικόλαος Μανώλης

Τό κείμενο πού ἀκολουθεῖ εἶναι ἡ εἰσήγηση μου στήν Ἡμερίδα “ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ καί Κολυμπάρι, δυό χρόνια μετά. Αἵρεση – Καθαίρεση – Ὀρθόδοξη Ἀντίσταση”, πού πραγματοποιήθηκε τό Σάββατο 16 Ἰουνίου 2018 στό Grand Hotel Palace Θεσσαλονίκης. Τό κείμενο τό παραθέτω καί σέ ἀρχεῖο scribd γιά τήν εὐκολότερη ἀποθήκευση στόν ὑπολογιστή σας.
Ταυτόχρονα δημοσιεύω καί τό σχετικό βίντεο μέ τήν ὁμιλία μου. Ὁλόκληρο τό βίντεο τῆς ἐκδήλωσης μπορεῖτε νά τό παρακολουθήσετε πατώντας ἐδῶ.

Τό θαῦμα τῆς διακοπῆς Μνημοσύνου
Ὁμιλητής: Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης

Σεβαστοί πατέρες, ἀγαπητοί σύνεδροι.

Ὁ τίτλος “Τό θαῦμα τῆς διακοπῆς μνημοσύνου” ἴσως νά ξενίζει κάποιους πού ἀναρωτιοῦνται: Εἶναι θαῦμα ἡ διακοπή μνημοσύνου; Εἶναι θαῦμα ἡ ἀποτείχιση; Θά προσπαθήσω στό χρόνο πού μοῦ ἀναλογεῖ νά δώσω μία ἀπάντηση, περιγράφοντας καταστάσεις, βιώματα καί ἐμπειρίες. Ἐν πρώτοις πιστεύω καί ὁμολογῶ πώς πρόκειται γιά ἐνέργεια ἁγιοπνευματική, καθώς ἑδράζεται πάνω στήν ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας καί στήν πρακτική τῶν ἁγίων σέ περιόδους αἱρέσεων. Δέν εἶναι ἄγνωστη ὑπόθεση γιά τήν παράδοσή μας, ἄν καί πρέπει νά ὁμολογήσουμε πώς εἶναι ἄγνωστη γιά τήν ἐποχή μας. Δέ μεγαλώσαμε μέ τή γνώση καί τή διδασκαλία αὐτῆς τῆς μεθόδου, τοῦ ἔσχατου “ἐργαλείου” πού ἔχει στή διάθεσή του ὁ πιστός ἀπέναντι στήν καλπάζουσα αἵρεση. Δέν τή διδαχθήκαμε στά σχολεῖα, στά κατηχητικά, στίς θεολογικές σχολές. Οἱ πνευματικοί μας δέ μᾶς μίλησαν ποτέ γι αὐτό (αὐτό ἀποδεικνύεται ἀπό τήν ἐπαμφοτερίζουσα στάση τους ἀπέναντι σέ περιπτώσεις ἀποτείχισης). Δέ γεννηθήκαμε σέ περίοδο φανερῆς αἵρεσης καί διωγμῶν, ὅπως ἡ περίοδος τῆς Εἰκονομαχίας, ἀλλά ἀνδρωθήκαμε σέ μία ἐποχή πού ὑπῆρχε ἡ αἴσθηση πώς κινούμαστε ἐντός “ζώσης καί ἐλευθέρας Ἐκκλησίας”. Ἄν καί δέν εἶναι παλαιές οἱ περιπτώσεις ἀποτείχισης τοῦ ἁγίου Ὅρους κατά τό 1969 ἤ τῶν τριῶν ἐπισκόπων πού διέκοψαν τό μνημόσυνο τοῦ πατριάρχη Ἀθηναγόρα, ἐν τούτοις λίγοι θυμοῦνται καί προσμετροῦν ἐκείνη τήν περίοδο.

π. Θεόδωρος Ζήσης, Δύο χρόνια μετά το Κολυμπάρι. Ποιά είναι η κατάσταση της Εκκλησίας;

 Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙ.
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ;

1. Διαφημίζεται καὶ προβάλλεται μία καταστροφικὴ ψευδοσύνοδος

Συμπληρώνονται αὐτὲς τὶς ἡμέρες ἀκριβῶς δύο χρόνια (Ἰούνιος 2016-Ἰούνιος 2018) ἀπὸ τὴν σύγκληση καὶ λειτουργία στὸ Κολυμπάρι τῆς Κρήτης τῆς καταστροφικῆς αἱρετικῆς ψευδοσυνόδου, ἡ ὁποία διέψευσε καθ᾽ ὁλοκληρίαν τὸ ὄνομά της ὡς «Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου», διότι ἀλλοίωσε βασικὰ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας, περιφρόνησε τὴν συνοδικὴ καὶ Πατερικὴ Παράδοση, ἀθώωσε παλαιὲς καὶ νέες αἱρέσεις, κατήργησε ἀκόμη καὶ τὴν λέξη αἵρεση, καὶ ὑπὸ τὸ πρόσχημα, ὑπὸ τὸ ἔνδυμα, μιᾶς δῆθεν ὀρθοδόξου συνόδου, πέτυχε αὐτὸ ποὺ ὁ Διάβολος πάντοτε ἐπιδιώκει· νὰ παραπλανήσει τὸ ποίμνιο καὶ πολλοὺς ποιμένες ὁδηγώντας τους στὴν χειρότερη καὶ πιὸ ἐπικίνδυνη αἵρεση ὅλων τῶν ἐποχῶν, στὴν παναίρεση τοῦ σατανοκίνητου Οἰκουμενισμοῦ.

Ἀσταμάτητα καὶ ἀδιάκοπα ἐπὶ δύο χρόνια τώρα οἱ πρωτεργάτες καὶ οἱ συμφρονοῦντες διαφημίζουν τὴν «σύνοδο» ὡς σπουδαῖο καὶ μεγάλο ἱστορικὸ καὶ ἐκκλησιαστικὸ κατόρθωμα μὲ συνέδρια, ἡμερίδες, δημοσιεύσεις, τιμὲς καὶ βραβεύσεις ἐκκλησιαστικῶν ἀξιωματούχων, προσφορὲς ἐπισκοπικῶν θρόνων καὶ ἄλλες δωρεές. Συγχρόνως συκοφαντοῦν, κατηγοροῦν, ἀπειλοῦν, διώκουν ὅσους ἀντιδροῦν καὶ ἀντιστέκονται, ὅσους προβάλλουν ἀντίσταση καὶ δὲν θέλουν νὰ προσκυνήσουν τὸν Βάαλ τῆς πανθρησκείας, τοῦ συγκρητισμοῦ, τῆς παγκοσμιοποίησης, τῆς «Νέας Ἐποχῆς καὶ τῆς «Νέας Τάξεως» πραγμάτων. Ἡ ἀλήθεια ὅμως δὲν χρειάζεται διαφήμιση· ἐπιβάλλεται μόνη της καὶ οὔτε ἐμποδίζεται ἀπὸ τοὺς διωγμοὺς καὶ τὶς συκοφαντίες· ἀντίθετα δυναμώνει περισσότερο καὶ ἐνισχύεται. Ὁ ἐσταυρωμένος, συκοφαντημένος, ὑβρισμένος καὶ κατ᾽ ἄνθρωπον ἀδύναμος Χριστὸς μπροστὰ στὰ πανίσχυρα καὶ παράνομα συνέδρια τῶν ἀρχιερέων καὶ τῶν Φαρισαίων καὶ οἱ χιλιάδες τῶν μαρτύρων καὶ ὁμολογητῶν τῆς Ἐκκλησίας στὴν δισχιλιόχρονη ἱστορία της, μαρτυροῦν καὶ ἀποδεικνύουν ὅτι ἡ ἀλήθεια καὶ τὸ δίκαιο εὑρίσκονται μὲ τὸ μέρος τῶν διωκομένων καὶ ἀνίσχυρων καὶ ὄχι μὲ τὸ μέρος τῶν διωκόντων, τῶν ἰσχυρῶν ἐξουσιαστῶν μὲ θρόνους, χρήματα, τιμὲς καὶ δόξες.

Είναι η αγιότητα… προϋπόθεση της αποτείχισης;

 Η εισήγηση του π. Φώτιου Βεζύνια στην Ημερίδα της 16ης Ιουνίου: «Ὀρθοδοξία καί Κολυμπάρι, δυό χρόνια μετά».

Σαν σήμερα πριν δύο χρόνια ακριβώς η σύνοδος στο Κολυμπάρι της Κρήτης θεσμοθέτησε «ΣΥΝΟΔΙΚΩ ΤΩ ΤΡΟΠΩ»! την παναίρεση του οικουμενισμού στην Εκκλησία. Θλίψη διακατέχει τις καρδιές μας για το γεγονός αυτό.

Στις μετέπειτα εξελίξεις στο χώρο της Ελλαδικής Εκκλησίας, εντοπίζουμε δύο «κομβικά» σημεία. Αφ’ ενός μεν το κείμενο «προς τον Λαό», του Φεβρουαρίου του 2017, το οποίο εκφράζει ανάγλυφα τις θέσεις της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος απέναντι στην σύνοδο της Κρήτης, και αφ’ ετέρου το «χρησμικό» κείμενο – απόφαση, της μεγάλης συνάξεως του Αγίου Όρους στις 17 Ιουνίου του 2017 το οποίο αγωνιωδώς προσπαθεί να «καλύψει» το ανακόλουθο της συνόδου της Κρήτης σε σχέση με την Αγιοπατερική παράδοση της Εκκλησίας.

Το οικουμενιστικό συνέδριο που διοργανώθηκε από την Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ πριν λίγες μέρες για τη Σύνοδο της Κρήτης, και η παρουσία μεταξύ των χορηγών του συνεδρίου μεγάλων Ιερών Μονών, αφήνει να διαφανεί κατά τρόπο απροκάλυπτο γιατί το Άγιο Όρος δεν ομιλεί… Γιατί τα μοναστήρια μας δεν αντιδρούν… Στο σημείο αυτό σας μεταφέρω ένα απόσπασμα από άρθρο του καθηγητού Σαράντου Ι. Καργάκου στην «Εστία»: Λέγει «Ἀμυκλαῖοι σιγῆ ἀπώλοντο». Κατά μία παράδοση, οἱ κάτοικοι τῶν Ἀμυκλῶν εἶχαν λάβει ὅλα τά ἀναγκαῖα μέτρα γιά τήν προάσπιση τῆς πόλης τους, ὅταν οἱ Δωριεῖς κατέλαβαν τήν Σπάρτη καί τήν Λακωνία. Νύκτα καί ἡμέρα ἦσαν ὑπό τά ὅπλα. Οἱ Δωριεῖς τῆς Σπάρτης τούς ἄφησαν ἐπί πολύ ἀνενόχλητους. Ἔτσι, οἱ Ἀμυκλαῖοι χαλάρωσαν σταδιακά καί, ἀκολούθως, ὁλικά τήν ἀμυντική τους ἐπαγρύπνηση. Καί κάποιο βράδυ, οἱ Δωριεῖς τῆς γειτονικῆς Σπάρτης μπῆκαν στήν πόλη τους ἀμαχητί καί τούς κατέσφαξαν. Τό πάθημα τῶν Ἀμυκλαίων ἔγινε παροιμιακό».

Το φρόνημα των Οικουμενικών Συνόδων σε αντιδιαστολή προς το φρόνημα της «Συνόδου της Κρήτης».

 π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος

Ἐπὶ τῇ συμπληρώσει διετίας…

Τὸ φρόνημα τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων σὲ ἀντιδιαστολὴ πρὸς τὸ φρόνημα τῆς «Συνόδου τῆς Κρήτης»

Πάτρα 15.6.2018

Ὁ Συνοδικὸς θεσμὸς ἀποτελεῖ τὸν θεοπαράδοτο καὶ ἁγιοπνευματικὸ τρόπο διοικήσεως ὅλων τῶν ὑποθέσεων τῆς Ἐκκλησίας μας. Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι ἀκόμα καὶ στὴν ἀποστολικὴ περίοδο, κατὰ τὴν ὁποία ὑπῆρχε ἡ ὕψιστη αὐθεντία μέσα στὴν Ἐκκλησία, ἡ Ἀποστολικὴ αὐθεντία, ὁ συνοδικὸς θεσμὸς λειτουργοῦσε παράλληλα μὲ αὐτή.

Κορύφωση τῆς συνοδικῆς λειτουργίας τῆς πρώτης Ἐκκλησίας ἀποτελεῖ ἡ Ἀποστολικὴ Σύνοδος (Πράξ. 15, 2-29). Ὅμως ἡ Ἀποστολικὴ Σύνοδος δὲν εἶναι ἡ μοναδικὴ συνοδικὴ λειτουργία στὴν πρώτη Ἐκκλησία: Ἡ ἴδια ἡ Πεντηκοστὴ ἐξεικονίζεται ὡς Σύνοδος, ἐνῶ ἡ ἐκλογὴ τοῦ Ματθία καί λίγο ἀργότερα τῶν ἑπτὰ Διακόνων καὶ ὅλες οἱ ἱεραποστολικὲς ἐξορμήσεις γίνονταν πάντοτε μὲ συνοδικὴ ἀπόφαση τῆς πρώτης Ἐκκλησίας καὶ ὄχι μὲ ἀπόφαση ἑνὸς Ἀποστόλου ἢ μόνο τῶν Ἀποστόλων.

Μελετώντας τὸν θεοπαράδοτο καὶ ἁγιοπνευματικὸ συνοδικὸ θεσμὸ στὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοση καθίσταται σαφὲς ὅτι αὐτὸς δὲν ἀφορᾶ ἁπλῶς στὴ διοίκηση – μὲ τὴ στενὴ ἔννοια τοῦ ὃρου – τῆς Ἐκκλησίας ἀλλὰ ἀγγίζει τὸν πυρήνα τῆς ἴδιας της τῆς ὑπάρξεως. Καὶ αὐτὸ ἐπειδὴ πρώτιστο ἔργο καὶ ἀποστολὴ του εἶναι ἡ ἐν Ἀληθείᾳ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ καὶ ἡ τυχὸν περιφρόνηση ἢ κακοποίηση τοῦ συνοδικοῦ θεσμοῦ σὲ μία τοπικὴ Ἐκκλησία, πολὺ σύντομα ὁδηγεῖ καὶ σὲ ἀλλοίωση τῆς πίστεως καὶ ὁριστικὴ ἀποκοπὴ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἡ περίπτωση τοῦ Πατριαρχείου τῆς περιωνύμου παλαιᾶς Ρώμης ἐπιβεβαιώνει τὴν ἀλήθεια τοῦ ἰσχυρισμοῦ μας. Αὐτὴ ἡ τραγικὴ ἱστορικὴ πραγματικότητα μᾶς ἀναγκάζει νὰ ἀσχολούμαστε σοβαρὰ στὸ μέτρο τῶν μικρῶν δυνατοτήτων μας μὲ τὴ Σύνοδο τῆς Κρήτης, δύο χρόνια τώρα μετὰ τὴ σύγκλισή της.

Εισήγηση Νεκτ. Δαπέργολα, Το Κολυμπάρι ως βασικό βήμα στους σχεδιασμούς της Νεας Τάξεως.

 Ημερίδα 16ης Ιουνίου 2018
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ & Κολυμπάρι, 2 χρόνια μετά
Αίρεση – Καθαίρεση, Ορθόδοξη Αντίσταση

Εισήγηση
Νεκτάριος Δαπέργολας
Διδάκτωρ Βυζαντινής Ιστορίας

Σεβαστοί Πατέρες. Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί.

Όταν πριν από 2 μήνες μου τηλεφώνησε ο πατήρ Θεόδωρος και με κάλεσε στη σημερινή ημερίδα, βρήκα φυσικά πολύ τιμητικό και μαζί συγκινητικό το να συναριθμηθώ με τόσους εκλεκτούς εισηγητές επί ενός μάλιστα τόσο σημαντικού θέματος. Του είπα όμως πως μια που εγώ δεν είμαι θεολόγος και επειδή το θέμα από θεολογικής κι εκκλησιολογικής πλευράς θα καλυφθεί πλήρως από πολύ ειδικοτέρους εμού, εγώ θα επιχειρήσω να το προσεγγίσω από μία ευρύτερη οπτική γωνία. Γιατί βέβαια ούτως ή άλλως το Κολυμπάρι ως γεγονός είναι εντεταγμένο μέσα σ’ ένα ευρύτερο, παγκόσμιο σχεδιασμό που επιχειρούν εδώ και δεκαετίες οι ινστρούχτορες της Νέας Τάξης, με στόχο τον έλεγχο του πλανήτη. Και κατά τραγική ειρωνεία, η εθνική τραγωδία εσχάτης προδοσίας που δείχνει να κορυφώνεται σήμερα με το ξεπούλημα της Μακεδονίας μας είναι επίσης μέρος του ίδιου ευρύτερου σχεδιασμού.

Φυσικά δεν θεωρώ ότι χρειάζεται να διευκρινίσω ειδικά εδώ μέσα τον όρο Νέα Τάξη. Θυμίζω ότι ο όρος εμφανίστηκε τη δεκαετία του ’90 και τυπικά σήμαινε το μονοπολικό σύστημα παγκόσμιας κυριαρχίας, που εμπεδώθηκε όταν κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση και απέμεινε τότε μόνο μία παγκόσμια υπερδύναμη. Εμείς όμως βέβαια χρησιμοποιούμε τον όρο με ευρύτερη σημασία, που ειδικά εδώ είμαι σίγουρος πως όλοι γνωρίζετε καλά, ως δηλαδή ένα πολυμέτωπο κοσμοκρατορικό σχέδιο που προϋπήρχε και είχε ήδη τεθεί σε εφαρμογή, αλλά απλώς η κατάρρευση του διπολικού μοντέλου το διευκόλυνε και επιτάχυνε την παγκόσμια πλέον προώθησή του. Γι’ αυτό και βλέπουμε τα πράγματα ειδικά τις τελευταίες δύο δεκαετίες να τρέχουν με μεγάλη ταχύτητα πια.

Ο Καθηγητής κ. Ιωάννης Κουντουράς στην Ημερίδα «Ορθοδοξία & Κολυμπάρι, 2 χρόνια μετά».

Θα μου πείτε, ένας γιατρός τι θέλει σε αυτή την σύναξη; Κατ’ αρχήν ενθουσιάστηκα από τους εισηγητάς με αποκορύφωμα τον πατέρα Θεόδωρο, ο οποίος είπε μία λέξη κλειδί και μ’ αυτήν θα κάνω κι εγώ το σχόλιό μου. Είπε «αρρώστια». Αρρώστια δεν ισχύει μόνο στον πνευματικό τομέα -η πνευματική αρρώστια είναι ό,τι χειρότερο- αρρώστια ισχύει και στον ακαδημαϊκό, στον ιατρικό τομέα. Και δεύτερον, ένας εισηγητής είπε mutatis mutandis, τηρηθεισών των αναλογιών. Αν αυτά πάτερ Θεόδωρε ισχύουν στον πνευματικό τομέα, τηρηθεισών των αναλογιών ισχύουν και σε κάθε επιστημονικό τομέα αρχής γενομένης απ’ το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης.

Η εισήγηση του κ. Απόστολου Κ. Σαραντίδη στην ημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ & Κολυμπάρι, 2 χρόνια μετά.

 Ημερίδα 16ης Ιουνίου 2018

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ & Κολυμπάρι, 2 χρόνια μετά.
Αίρεση – Καθαίρεση, Ορθόδοξη Αντίσταση

Grand Hotel Palace, Θεσσαλονίκη

Εισήγηση
Απόστολου Κ. Σαραντίδη

ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ, ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Σεβαστοί πατέρες, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

Διακατέχομαι σήμερα από μεγάλη χαρά που βρίσκομαι ανάμεσά σας και μάλιστα εις την θέσιν εισηγητού ενός θέματος το οποίο κανονικά και υπό φυσιολογικές ορθόδοξες συνθήκες δεν θα έπρεπε να τυγχάνει διεξοδικής αναλύσεως, μιας και όσα αναφέρθηκαν και αναφέρονται, αποτελούν για τους υγιώς σκεπτομένους ορθοδόξους το αυτονόητο, το αναμφισβήτητο, την κανονική τάξη. Και η υγεία αυτή δεν είναι προϊόν φαντασιακών ενασχολήσεων του νου ούτε καν συμβολισμός νοησιαρχικός, αλλά πίστη, πεποίθηση, εμπιστοσύνη στις πράξεις, διδαχές και Παράδοση των αγίων ημών θεοφόρων θεοπτών Πατέρων, των εν ασκήσει λαμψάντων και αξιοθέντων της αρρήτου και ακτίστου Χάριτος και Ενεργείας του Παναγίου Πνεύματος. Με άλλα λόγια, αν δεν βρισκόμαστε εδώ ως «επόμενοι τοις αγίοις πατράσι», θα ήτο προτιμότερο να διασκορπιστούμε στις καφετέριες και στα καλά στέκια της Θεσσαλονίκης καθ’ ομάδες και να αμπελοφιλοσοφούμε μέχρι πρωίας. Το αποτέλεσμα θα είναι μηδενικό αλλά θα γίνονταν ένας πολύ ωραίος νυκτερινός περίπατος.