.
Το Σοβιετικό πόστερ του 1932 που βλέπετε γράφει: “Η 8η Μαρτίου είναι η ημέρα της επανάστασης των εργαζόμενων γυναικών ενάντια στη σκλαβιά της κουζίνας. Πείτε ΟΧΙ στην καταπίεση της οικιακής εργασίας!”.
Από το Wikipedia: “Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση η Μπολσεβίκα Αλεξάνδρα Κολλοντάι και ο Βλαντιμίρ Λένιν την έκαναν (την 8η Μαρτίου) επίσημη γιορτή στη Σοβιετική Ένωση”.
Ποιά ήταν και τι πίστευε η Αλεξάνδρα Κολλοντάι;
“Η Κολλοντάι πίστευε ότι, όπως το κράτος, η οικογενειακή μονάδα θα έφθινε από τη στιγμή που το δεύτερο στάδιο του κομμουνισμού θα γινόταν πραγματικότητα. Έβλεπε το γάμο και τις παραδοσιακές οικογένειες ως κληρονομιά της καταπίεσης, βασισμένα σε ιδιοκτησιακά δικαιώματα, ένα εγωϊστικό παρελθόν”.
Μέσα από το φεμινιστικό υποκατάστατό της, οι κομμουνιστές είχαν αφαιρέσει από τις γυναίκες μια ασφαλή και τιμημένη κοινωνική ταυτότητα ως σύζυγους και μητέρες, και τις έκαναν εργαζόμενες και σεξουαλικά εμπορεύματα, όμηρους της οικονομίας.
Προφανώς η “Ημέρα της Γυναίκας” δεν είναι για την αναγνώριση των γυναικών για τη χάρη, την ομορφιά, τη γοητεία και την ευφυΐα τους. Πρόκειται για την καλλιέργεια μιας ψευδούς αίσθησης αδικίας και δικαιωμάτων, προκειμένου να τις χειραγωγήσουν.
Η ελίτ χρησιμοποίησε την ίδια τακτική με τους Εβραίους, τους Μαύρους και τους εργαζόμενους και αξιοποίησε αυτές τις ομάδες για την δική της ατζέντα.
ΑΒΕΡΩΦ 