Του Ηλία Παπαναστασίου
Έπρεπε να βρουν τραγικό θάνατο 91 συνάνθρωποί μας για να καταλάβουμε όχι ΜΟΝΟ το μέγεθος της καταστροφής αλλά και τον βαθμό ανηθικότητας της κυβερνητικής «Επικοινωνίας».
Έπρεπε να συμβεί το τραγικό γεγονός για να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος παχυδερμισμού, ηθικής εξαχρείωσης και ανείπωτης παρακμής του ηγετικού κυβερνητικού και κομματικού σώματος που αποτελεί την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ.
Έπρεπε να καούν ζωντανοί σχεδόν 100 συμπολίτες μας για να συνειδητοποιήσουμε ιδίοις όμμασι το μέγεθος του βοθροειδούς παχυδερμισμού και παρακμιακού εκφυλισμού μιας πολιτικο–κομματικής κλίκας νεόπλουτων που διαφεντεύουν ήδη 3,5 χρόνια – 42 μήνες…– τις τύχες της χώρας μας.
Έπρεπε φαίνεται και όπως αποδείχτηκε μόνο μετά από τέτοιο φρικτό γεγονός, να συνειδητοποιήσουν οι μεγάλες μάζες του ελληνικού λαού το μέγεθος του Homo Amoralis– ανήθικου ανθρώπου– που κυβερνά εδώ και 3,5 χρόνια την χώρα μας – την απύθμενη κατρακύλα του, την ηθική του κενότητα και την αρρωστημένη του ματαιοδοξία.
Έπρεπε να χαθούν τόσες ζωές για να συνειδητοποιήσουμε πως η κατρακύλα δεν έχει τελειωμό, όρια ή οποιονδήποτε φραγμό. Δεν υπάρχουν φραγμοί για ανθρώπους που η κρατική τους θέση – πολύ προσοδοφόρα, δόξα τω θεώ…– δεν στηρίζεται σε προσόντα– αυτά πλέον είναι πολυτέλεια…– αλλά στην αρχή Populus delendus est (O Λαός πρέπει να εξαφανιστεί).
Εξαφάνιση μέσω ηθικής απομείωσης, επίρριψης ευθυνών στον ίδιο και αναγωγή της Ναζιστικής Αρχής περί Συλλογικής Ευθύνης σε Εισαγγελία Εφετών κατά του Ελληνικού Λαού. Από το «Μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου, στο «Μαζί τα κάψαμε» – ενδιάμεσος σταθμός …– και από εκεί στο «Εσείς τα κάψατε, καλά να πάθετε!» (Τελικό Συμπέρασμα…)
ΑΒΕΡΩΦ 