….να ξαναθυμηθούμε πάλι, να μην πάψουμε να θυμόμαστε, να μάθουμε στα παιδιά μας να θυμούνται (Ηλίας Βενέζης (1904-1973)—
Posts Tagged ‘Ηλίας Βενέζης’
Σεπτεμβριανά 1955: Το φονικό πογκρόμ στον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης.
Posted by Φαίη στο 6 Σεπτεμβρίου, 2018
Posted in Αντιπροπαγάνδα, Αναδημοσιεύσεις, ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ, ΕΟΚΑ, ΙΣΤΟΡΙΚΟ, ΚΥΠΡΟΣ, ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ, Φαίη | Με ετικέτα: Greek Surnames, Βρετανία, Ηλίας Βενέζης, Κωνσταντινούπολη, Λεωνίδας Κουμάκης, Οκτάι Εγκίν, Συνθήκη της Λωζάνης, Σεπτεμβριανά, Τουρκία, Χασάν Μεχμέτογλου, Χικμέτ Μπίλ, εφημερίδα Istanbul Express | Leave a Comment »
ΕΜΠΟΡΙΟ ΟΣΤΩΝ – Για όσους δεν έχουν ακούσει τίποτε περί Γενοκτονίας
Posted by Πετροβούβαλος στο 5 Νοεμβρίου, 2015
Επιμέλεια κειμένου: Φώτης Μιχαήλ
.
Η αφήγηση ενός Έλληνα αιχμαλώτου των Τούρκων -στα περιβόητα ’’τάγματα εργασίας’’ – για την τύχη 40 χιλιάδων Ελλήνων από την Σμύρνη και την Μαγνησία, θυμάτων του αιμοσταγούς Μουσταφά Κεμάλ, είναι αποκαλυπτική και συνάμα αποστομωτική για κάθε νεοφανή αμφισβητία και αρνητή της Γενοκτονίας. Την διασώζει ο Ηλίας Βενέζης στο βιβλίο του «Το νούμερο 31328. Το βιβλίο της σκλαβιάς», ο οποίος και γράφει:
«Ενα πρωί μάς παίρνουν καμιά εξηνταριά σκλάβους για μικρή αγγαρειά. Είναι λίγο όξω απ’ τη Μαγνησά. Δίπλα στις ράγες του σιδηρόδρομου τελειώνει μια μεγάλη χαράδρα, ανάμεσα στο Σίπυλο. Τη λέν «Κηρτίκ-ντερέ». Μες σ’ αυτήν τη χαράδρα λογαριάζαν πως θα σκοτωθήκαν ίσαμε σαράντα χιλιάδες χριστιανοί απ’ τη Σμύρνη και τη Μαγνησά, αρσενικοί και θηλυκοί. Τις πρώτες μέρες της καταστροφής.
Posted in Αντιπροπαγάνδα, Λογοτεχνία | Με ετικέτα: Γενοκτονία τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ, Ηλίας Βενέζης, Μιχαήλ Φώτιος | Leave a Comment »
ΑΙΟΛΙΚΗ ΓΗ – Κιμιντένια
Posted by Φαίη στο 16 Φεβρουαρίου, 2015
Άγιος Ερμογένης Λέσβου
ΌΤΑΝ παραμέρισαν τα κύματα του Αιγαίου κι άρχισαν ν’ αναδύονται απ’ το βυθό τα βουνά της Λέσβου υγρά, στιλπνά και γαλήνια, τα κύματα είδαν ξαφνιασμένα το νησί, το νέο τους φίλο. Ήταν συνηθισμένα να ταξιδεύουν απ’ τα μέρη του Κρητικού πελάγου και να σβήνουν στις αγρογιαλιές της Ανατολής, και ό,τι ξέρανε από στεριά ήταν σκληρά βουνά, κοφτοί θεόρατοι βράχοι, γη από κίτρινη πέτρα. Τούτο δω, με το νέο νησί, ήταν κάτι άλλο – ωμ πόσο διαφορετικό! Γι’ αυτό είπαν τα κύματα:
«Ας πάμε το μήνυμα στην πιο κοντινή γη, στη γη της Αιολίδας. Ας της πούμε για το νησί, τη νέα γη που έδεσε το φως με τη γαλήνη, για τη γραμμή και την κίνησή του που είναι τόσο ήμερη σα να έχει μέσα της τη σιωπή, ας της πούμε για το θαύμα του Αιγαίου!»
Ήρθαν τα κύματα και φέραν το μήνυμα του πελάγου στην αιολική ακτή. Ήρθαν και άλλα κύματα, κι άλλα – όλα τα κύματα. Όλα λέγαν για το παιχνίδι της γραμμής του νησιού, για το παιχνίδι της αρμονίας και της σιωπής.
Τ’ άκουσαν την πρώτη μέρα τα σκληρά βουνά της Ανατολής και μείνανε αδιάφορα. Τ’ άκουσαν και την άλλη και πάλι δεν ταράχτηκαν. Όμως όταν το κακό παράγινε και κάθε στιγμή άλλο δεν ακούγανε παρά τη βουή του πελάγου να τους λέει για το θαύμα, τα βουνά παράτησαν την αταραξία τους, και, περίεργα, σκύψανε πάνω απ’ τα κύματα να δουν το νησί του Αιγαίου. Ζηλέψανε την αρμονία του και είπαν:
Posted in Λογοτεχνία, ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ, Φαίη | Με ετικέτα: Αιολική γη, Ηλίας Βενέζης, Μυθιστόρημα | 4 Σχόλια »
ΑΒΕΡΩΦ 