Ζωή νάχουμε να πετάμε λάσπη!..

.

  Ώστε όταν ο Σταθάκης,
..έκανε σύσκεψη με την κοιλιά του και τον εαυτό του κι έβγαλε »πόρισμα» πως το απεχθές του χρέους είναι 5%(!) η Ζωή έκανε την πάπια;

     Μας »χάριζε» δηλαδή ο κιμπάρης 18 δις από τα 360 που φέρεται ότι χρωστάμε κι η Ζωή τίποτα;
     Αυτό είναι σοβαρό επιχείρημα εναντίον της.

Κι αν μάλιστα αυτός ο Σταθάκης είναι ο ίδιος μ’ αυτόν που όλο και ξεχνάει
να δηλώσει κάτια κινητούλια και κάτι ψιλοεκατομμυριάκια που εισπράττει,
..τότε το επιχείρημα εναντίον της γίνεται ακλόνητο!

Κι αν μάλιστα συνυπολογίσουμε πως δεν κάνει απολύτως τίποτα (η Ζωή) για την διεθνή αποδοχή του πορίσματος της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος,
     ..το οποίο είναι καταπέλτης εναντίον των διεθνών πολιτικών απατεώνων, αλλά και των συνεργατών τους τραπεζιτών-τοκογλύφων,
     ..και το οποίο ουδέποτε καταδέχτηκε η »δεύτερη φορά προς την ψευτιά» κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει ως επιχείρημα στις »διαπραγματεύσεις» που όλο και τάχα πραγματοποιεί με τους δανειστές-κατακτητές,
     ..τότε γίνεται ολοφάνερο πως η Ζωή είναι μιά στυγερή προδότρια του έθνους και του λαού.

Μία γρήγορη ανασκόπηση στα γεγονότα του 2015

.

Ιωάννης Φωκάς Στρατιωτικός

Το έτος που πέρασε συνέβησαν στη χώρα μας τόσα πολλά, όσα δεν συνέβησαν τα τελευταία 15 χρόνια. Οι περιστάσεις έφεραν τη χώρα σε πρωτοφανείς στιγμές αστάθειας και αβεβαιότητας ενώ πολιτικά η χώρα έφτασε πολλές φορές στο σημείο μηδέν, στο σημείο που με το πάτημα ενός κουμπιού μπορούσαν να πέσουν οι μάσκες, να τιναχθούν όλα στον αέρα.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή για να μην αδικήσουμε καμία σημαντική στιγμή. Σίγουρα έτσι όπως συνέβησαν τα πράγματα, θα μπορούσε να πει ο καθένας πως έγιναν πάρα πολλά για το τίποτα. Μία απίστευτη περιπέτεια που κόντεψε να τινάξει τη χώρα στον αέρα συθέμελα, μία επανάσταση χωρίς αντίκτυπο με πολλά θύματα και κυρίως Έλληνες πολίτες.

Αρχή του έτους 2015, ο Αντώνης Σαμαράς και η ΝΔ έχει «φάει πόρτα» από την ΕΕ για περίπου 6 μήνες και τα ταμεία έχουν κλείσει για τη χώρα μας. Ο Γιουνγκέρ και η σκληρή παρέα της τρόικα έχει ενημερώσει πως η Ελλάδα έχει εκπληρώσει πολύ λίγα από τα προαπαιτούμενα του 2ου μνημονίου και ζητά νέα μέτρα για να εκταμιεύσει τη νέα δόση.

Η μεγάλη απάτη τραπεζών και πολιτικών εις βάρος των Ελλήνων

.

Η απάτη της παρουσίασης της κρίσης των ιδιωτικών τραπεζών σαν κρίσης δημόσιου χρέους της Ελλάδας και το φόρτωμα των χρεών τους στις πλάτες των πολιτών

.

Γράφει ο Γιώργος Παπανικολάου

Πολίτη! (Εσύ συγκεκριμένα): ΓΙΑ ΣΕΝΑ μιλάει ο μύθος.

Εδώ δεν μπορείς να κρυφτείς πίσω απ το πλήθος. Το χρέος σε βαραίνει. Κι εσένα και τα παιδιά σου και τα παιδιά των παιδιών σου. Με 40.000 ευρώ τον καθένα. Τι θα κάνεις; Κάτι δεν πρέπει να κάνεις;…

Το 2009 η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου διογκώνοντας παράνομα το δημόσιο έλλειμμα και το δημόσιο χρέος και υπερτονίζοντας τη σημασία τους, σε συνεργασία με τα ιδιωτικά ΜΜΕ, παρουσίασαν την τότε εξελισσόμενη τραπεζική κρίση, σαν κρίση δημόσιου χρέους. Είχε προηγηθεί η χορήγηση απ την κυβέρνηση Καραμανλή ενός «πακέτου διάσωσης» των τραπεζών ύψους 25 δις.

Η όλη επιχείρηση «βοήθειας» της Ελλάδας απ την «τρόϊκα» (ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΕΕ) είχε σαν μοναδικό σκοπό να περάσουν τα ιδιωτικά χρέη των τραπεζών στο δημόσιο.

ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΝΔ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΣΤΟΝ ΟΗΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ !

του Μιχαήλ Στυλιανού

 

ΜΕ ΕΝΤΟΛΗ ΧΟΥΛΙΑΡΑΚΗ, ΕΚΛΕΚΤΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΟΔΙΔΕΙ ΤΑ ΝΟΜΙΜΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΗΣ ΣΤΟΥΣ ΠΙΣΤΩΤΕΣ

Λίγες ώρες πριν την κρίσιμη ψηφοφορία στη γενική συνέλευση του ΟΗΕ πάνω στο ψήφισμα για τις «9 βασικές αρχές στη διαδικασία αναδιάρθρωσης των κρατικών χρεών», το Ecofin απαίτησε από τα κράτη μέλη της Ε.Ε. να μην το υποστηρίξουν και να τηρήσουν κοινή στάση «αποχής» από την ψηφοφορία!

Και, όπως προκύπτει από τις δηλώσεις της Ζωής Κωνσταντοπούλου μετά τη συνάντηση με τον υπηρεσιακό υπουργό Εξωτερικών Π. Μολυβιάτη, η μόνιμη αντιπροσωπεία της χώρας στον ΟΗΕ, έπειτα από οδηγία και του υπουργού Οικονομικών Γ. Χουλιαράκη, συμμορφώνεται προς τας υποδείξεις και θα απόσχει από την ψηφοφορία. Πρόκειται για προφανή επιλογή υποτέλειας, αλλά και αυτοτραυματισμού, αφού με τον τρόπο αυτό η χώρα ψηφίζει ενάντια στον εαυτό της και σε ένα ευνοϊκό ως προς τις διεκδικήσεις της για το χρέος ψήφισμα.

Κι αυτό, τη στιγμή που υποτίθεται ότι διεκδικεί την αναδιάρθρωση του μη βιώσιμου χρέους από τους εταίρους- δανειστές και καλεί σε «εθνική συνεννόηση» γι’ αυτό.

Τα γραπτά (και οι απομαγνητοφωνήσεις) μένουν – Το χρονικό της Εσχάτης Προδοσίας

Η Εσχάτη Προδοσία που επιτελέστηκε και από τους 300 στις 17 -18 Μαρτίου του 2015 στην Ολομέλεια της Βουλής που αφορούσε το νομοσχέδιο της Ανθρωπιστικής Κρίσης και την σκλαβιά της Ελλάδας στο θηρίο.

Θα αναφερθώ μόνο στο κόμμα της Χρυσής Αυγής, γιατί τα άλλα κόμματα μας έχουν δείξει τι πρεσβεύουν από πριν. Το κόμμα της Χρυσής Αυγής μόλις έβγαλε τη μάσκα και έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο.

Το νομοσχέδιο της Ανθρωπιστικής Κρίσης ψηφίστηκε στις 17-18 Μαρτίου του 2015. Ξεκίνησε το πρωί και ολοκληρώθηκε την άλλη μέρα τα ξημερώματα περίπου στις 2.

Σε αυτό στο σημείο θα σας παρακαλούσα να αφήσετε τον εγωισμό σας κατά μέρος και να παρακολουθήσετε πως παίζεται το παιχνίδι εκεί μέσα όχι μόνο τώρα, πριν, και χθες αλλά εδώ κα 40 χρόνια.

Τον ρόλο του αναπτήρα τον αναλαμβάνει πάντα η αντιπολίτευση. Γι’ αυτό το λόγο παίρνει ο Βενιζέλος τον λόγο και τελειώνει την ομιλία του με τέτοιο τρόπο ώστε να φανεί ότι είναι αντίθετος με την πολιτική της σημερινής κυβέρνησης.

Κατηγορώντας τους συνέχεια για την στάση τους τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν για να ανάψει το «φυτίλι» για την αρχή του αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης!!

Αλέξης Τσίπρας ως ενσάρκωση του Ντόριαν Γκρέϋ

του Μιχαήλ Στυλιανού

.

Προσέξατε πως αλλάζει /άλλαξε το πρόσωπο του κ. Αλέξη Τσίπρα;

Δεν χρειάζεται να είσαι φυσιογνωμιστής του F.B.I. για να το καταγράψεις.΄Οποιος παρακολούθησε το διάγγελμα αναγγελίας εκλογών ασφαλώς το εσημείωσε. Η αλλαγή προκαλεί όντως εντύπωση. Καθόλου ευχάριστη…

Το φευγαλέο βλέμμα, που στριφογυρίζει σαν για να αποφύγει την εξεταστική ματιά τού όμως αθέατου τηλεθεατή, κάποιες νέες γραμμές και σκιές στο πρόσωπο, το σφίξιμο στις σιαγόνες, μια γενική σκλήρυνση της φυσιογνωμίας. Κάποτε σε σημείο ανησυχητικό…

Πάει χάθηκε η παλιά γαλήνια έκφραση, η ήρεμη εκφορά λόγου, που μαζί με την νεότητα –βιολογική και πολιτική- έπειθαν, πριν λίγες εβδομάδες ακόμη, σαν υποσχέσεις του Νέου, που έλλειπε: της ειλικρίνειας, της συνέπειας, της καθαρότητας και της πίστης. Της πίστης στον δοσμένο Λόγο, στο Σύνταγμα, στους θεσμούς της Δημοκρατίας, στο πατριωτικό χρέος.

Στην οπτική της στήλης, το σημερινό πρόσωπο του κ. Τσίπρα ζωντάνεψε το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέϋ. Θα συμφωνήσουν όσοι διάβασαν τον ΄Οσκαρ Γουάϊλντ, ή είδαν την παλιά ταινία. Με την διαφορά πως οι αποκρουστικές αλλαγές που εκεί αποτυπώνονταν στο πορτραίτο του ανήθικου νέου, εδώ στο πρόσωπο καταγράφεται η μεταστροφή των αισθημάτων του κόσμου απέναντι στον φορέα αυτού του προσώπου. Που τόσο γρήγορα αποδείχτηκε προσωπείο…

Ο ΣΥΡΙΖΑ αποσυντίθεται, αλλά το Σύστημα τον στηρίζει

Σκίτσο του Ηλία Μακρή

Του Γιάννη Ξένου

Στον Σύριζα, αν συνεχίσουν με τον ίδιο ρυθμό να φτιάχνουν ή να ανακοινώνουν πρόθεση για δημιουργία κομμάτων, σε λίγο καιρό θα έχουν περισσότερα και από τις συνιστώσες που τον συνέθεσαν. Την αρχή έκανε η Αριστερή Πλατφόρμα του Λαφαζάνη. ακολουθεί η Ζωή Κωνσταντοπούλου που οσονούπω θα ανακοινώσει το δικό της κόμμα. κόμμα θέλει να φτιάξει και ο Βαρουφάκης (το δικό του όμως θα είναι πανευρωπαϊκό). με δημιουργία πολιτικού φορέα απειλεί και η Νεολαία Σύριζα που αύριο συνεδριάζει και αναμένεται η πλειοψηφία να αποχωρήσει και να φτιάξει δική της κίνηση. Ακόμα και στους πιστούς «53» υπάρχουν φωνές που προτείνουν ανάμεσα στις συμπληγάδες Τσίπρα/Λαφαζάνη να προχωρήσουν στη δημιουργία νέου φορέας. Κάποιο κόμμα/κίνηση/φορέα λογικά θα δημιουργήσει και η ΚΟΕ, αλλά αυτή μάλλον μετά τις εκλογές. Η «πρώτη φορά αριστερά» διαλύεται και αλληλοσπαράσσεται.

Το κόμμα Λαφαζάνη

Πιθανώς ένας από τους λόγους που ο Τσίπρας μας πάει καλοκαιριάτικα σε εκλογές είναι ότι έβλεπε τα φαινόμενα διάλυσης στο κόμμα του και ήθελε όσο μπορούσε να τα περιορίσει διά του αιφνιδιασμού. Και αυτό το κόλπο δεν του βγήκε. Ο Λαφαζάνης φάνηκε σαν έτοιμος από καιρό και μέσα σε λίγα 24ωρα δημιούργησε κοινοβουλευτική ομάδα, κόμμα και πήρε και τη διερευνητική εντολή για τρεις ημέρες. Με τόσα χρόνια εμπειρίας στο ΚΚΕ και στα εκλογομαγειρεία του Συνασπισμού αυτός και η ομάδα του είναι πολύ πιο ικανή στα εκλογικά από τους πρώην συντρόφους του στο Σύριζα. Ο αιφνιδιασμός του Τσίπρα δεν έπιασε και ο Λαφαζάνης πέρασε στην αντεπίθεση και τις τελευταίες μέρες ανακοινώνει συνεχώς προσχωρήσεις και συνεργασίες στο κόμμα του.

Εκλογές; Μόνο αν το αποφασίσουν οι επικυρίαρχοι

Παρά την προφορική απόσυρση της στήριξης της Προέδρου της Βουλής Ζωής Κωνσταντοπούλου προς τον πρωθυπουργό Τσίπρα, η σημερινή κοινοβουλευτική παρωδία δεν είναι η πρώτη επίδειξη ταυτίσεως του ΣΥΡΙΖΑ με τις ακραία αντεθνικές κυβερνήσεις από το 2010 εώς σήμερα. Η αρχή έγινε με την επιλογή του θλιβερού Προκόπη Παυλόπουλου για το αξίωμα του Πρόεδρου της Δημοκρατίας, την επιλογή του ακραίου οπαδού της εμβαθύνσεως της ολοκληρωτικής Ευρώπης Γιάνη Βαρουφάκη (απολογητή του Γ.Παπανδρέου, και θαυμαστή του Βόλφραγκ Σόϊμπλε μεταξύ άλλων), την περίφημη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου, την παντελή απραξία ως προς τις άσχετες με το μνημόνιο προγραμματικές δεσμεύσεις των κομμάτων της συγκυβερνησεως (πάταξη διαφθοράς, διαπλοκής, φοροδιαφυγής, υπόθεση «Σκουριές» κλπ.) και άλλες πράξεις και μη πράξεις ων ουκ έστι αριθμός. Σε ολόκληρο αυτό το διάστημα, και εώς πολύ πρόσφατα, η Ζωή Κωνσταντοπούλου σιωπούσε, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης αδρανούσε, ο Γιάνης Βαρουφάκης περιέφερε στη «διαπραγμάτευση» και στα διεθνή ΜΜΕ την αμορφωσιά και το υπερφίαλο του χαρακτήρα του και οι τωρινοί «αντάρτες» του ΣΥΡΙΖΑ (όπως ο Κώστας Λαπαβίτσας) έβγαζαν το σκασμό.

Η «πρώτη φορά αριστερά», δλδ. το κυβερνητικό μόρφωμα που συνετέθη απο τους πολιτικούς κληρονόμους του Λεωνίδα Κύρκου και του «βαθέως πασόκ» μοιρασμένου και στα δύο κυβερνητικά κόμματα, κατέληξε να εφαρμόσει χωρίς ενδοιασμούς τις τυπικές αντιδημοκρατικές μεθόδους της μεταπολιτεύσεως ως προς τη υποκρισία και τα ψεύδη, και των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων ως προς την παραβίαση του Ελληνικού Συντάγματος και την εθνοκτόνα εκχώρηση της Εθνικής Κυριαρχίας: Η κυβέρνηση δικαίως χαρακτηρίζεται ως «κατοχική» και το ίδιο δικαίως θα χαρακτηριζόταν η Ζωή Κωνσταντοπούλου ως Πρόεδρος μίας «κατοχικής» Βουλής. Κι αυτό ήταν ηλίου φαεινότερον από τους πρώτους μήνες της συγκυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝ.ΕΛ, όταν η κα Κωνσταντοπούλου επιχειρηματολογούσε, αλλά δεν τόλμησε ούτε καν να αλλάξει τον Κανονισμό της Βουλής προκειμένου να καταργήσει τα παράλογα προνόμια των πρώην πρωθυπουργών, προέδρων της Βουλής και αρχηγών των κοινοβουλετικών κομμάτων που τους παρέχονται σκανδαλωδώς.

Η κυβέρνηση βγαίνει από τη χτεσινή νέα Εθνική μειοδοσία, υποστηριζόμενη από μόλις 118 κυβερνητικούς βουλευτές. Σε κάθε ομαλή κοινοβουλευτική περίοδο, οι εκλογές θα ήταν αυτονόητες και θα είχαν προκηρυχθεί από τότε που η κα Κωνσταντοπούλου και οι άλλοι κυβερνητικοί «αντάρτες» δήλωναν πως καταψήφιζαν μεν, αλλά στήριζαν την κυβέρνηση της «πρώτης φοράς αριστερά». Αυτή τη φορά όμως τα πνεύματα οξύνθηκαν πολύ περισσότερο και το ζήτημα των «διαφωνιών» έχει μετατραπεί σε προσωπικό,γεγονός που ενισχύει τις «επικοινωνιακές» πιθανότητες για προκήρυξη εκλογών.

Είναι πραγματικά πιθανές οι εκλογές;

Τακτικός θρίαμβος, στρατηγικό Βατερλώ

του Γιώργου Καραμπελιά

.

Θρίαμβος της τακτικής, καθολική ήττα της στρατηγικής. Αυτό μπορεί να είναι το συμπέρασμα του ενός σχεδόν μήνα που πέρασε. Ήττα μιας στρατηγικής που διαθέτει μόνον τακτική, όταν θα έπρεπε πριν απ’ όλα να είναι στρατηγική και η τακτική να απορρέει αποκλειστικά από αυτήν.

Ο Τσίπρας και η παρέα των νεο-γιάπηδων που τον περιστοιχίζουν αποδείχτηκαν μάστορες στην πολιτική τακτική. Ενστερνίστηκαν τη γραμμή του Αλαβάνου, μιας ψευδούς «επαναστατικότητας», που μετέβαλε τον υπνώττοντα καθωσπρεπισμό του Συνασπισμού του Κωνσταντόπουλου στη συμμαχία Εξαρχείων και Κολωνακίου του ΣΥΡΙΖΑ, και εν τέλει άφησαν στα αζήτητα και τον ίδιο τον εμπνευστή της γραμμής, τον Αλέκο Αλαβάνο.

Έπιασαν στο φτερό το τραίνο του ΣΥΡΙΖΑ και, όταν άρχισε η κρίση, εξαπατώντας τον Θεοδωράκη, ακύρωσαν το εγχείρημα της ΣΠΙΘΑΣ και κατόρθωσαν να καρπωθούν την δυναμική των πλατειών και του αντιμνημονιακού κινήματος. Μετά το δεύτερο μνημόνιο, μπροστά στις εκλογές του 2012, αντιλαμβανόμενοι πως το ΠΑΣΟΚ κατευθυνόταν στα τάρταρα της καταισχύνης και της ιστορικής εξαφάνισης εμφανίστηκαν ως «κυβερνώσα αριστερά», επιχειρώντας να ενσωματώσουν τις Πασοκικές δυνάμεις, έστω και αν ήταν μια παρέα ανίδεων. Το colpo grosso φάνηκε να αποδίδει και η παρέα μεταβλήθηκε σε αξιωματική αντιπολίτευση!