.
Γράφει ο Κότσης Παναγιώτης
Α. Εισαγωγή:
Γύρω στο 1880, παρατηρείται μία «στροφή» ως προς το «είδος» της γλώσσας, η οποία έπρεπε να χρησιμοποιηθεί. Σαφέστερα, η αλλαγή αυτή είχε ως εκπροσώπους τους νέους ποιητές, οι οποίοι συναποτέλεσαν την «Γενιά του 1880».[1] Η «προσφορά» της γενιάς αυτής υπήρξε ιδιαίτερα πλούσια και, «αντανακλούσε» την ιδεολογική συγκρότηση του μικρού βασιλείου καθώς και τα περισσότερο «αδρά» χαρακτηριστικά του. Σαφέστερα, οι ποιητικές συλλογές των πρωτοεμφανιζομένων εκφράζουν μία «ροπή» προς τον πραγματισμό της εποχής και, συγχρόνως, μία «απομάκρυνση» από την αγοραία ρητορικότητα των προηγουμένων.
Β. Η «ανακαίνιση» του ελληνικού Τύπου:
Εκείνη την εποχή συντελείται και μία «ανανέωση» στον αθηναϊκό τύπο της εποχής, η οποία όμως δεν διαπιστώθηκε άμεσα. Τα μεγάλα αθηναϊκά φύλλα, τα οποία είχαν πρωτοεμφανιστεί κατά την περίοδο του Όθωνα, όπως η «Αθηνά» του Αντωνιάδη, ο «Αιών», ο οποίος εκδιδόταν από τους Ιωάννη και Τιμολέοντα Φιλήμονα και, η περίφημη «Ελπίς», υπό τον Λεβίδη, είχαν «πάψει» να ασκούν επιρροή στις λαϊκές μάζες του κέντρου. Πάντως, θα ήταν σοβαρό παρόραμά μας το να μην αναφερθεί η έντονη παρουσία μίας «ομάδας» εντύπων, με σατιρικό χαρακτήρα.