Υπάρχουν και σήμερα Ορθόδοξοι Επίσκοποι, που δεν λαμβάνουν υπόψην
τις καθαιρέσεις από οικουμενιστές Επισκόπους.
Το 358 ο Μέγας Αθανάσιος ήταν ένας «καθηρημένος» και «εκτός Εκκλησίας» Επίσκοπος, τον οποίο δεν αναγνώριζε η Πολιτεία και η «επίσημη Εκκλησία» και δεν είχε εκκλησιαστική κοινωνία τουλάχιστον με τρεις πατριαρχικούς θρόνους και δεκάδες επισκοπικούς, στις οποίες υπήρχαν Αρειανόφρονες Επίσκοποι.
Είχε όμως εκκλησιαστική κοινωνία με καθηρημένους Επισκόπους, και με ολίγους Επισκόπους που δεν ήταν Αρειόφρονες.
Το θέμα είναι πολύ μεγάλο, υπάρχουν όλες η πηγές και αναφορές περί αυτού, απο την Ελληνική Πατρολογία του MIGNE, και άλλες ιστορικές πηγές που θα παρουσιάσω εν καιρό πλήρως ως ξεχωριστό θέμα.
Χημικά στην Ανατολική Γκούτα – Αύγουστος 2013. Τουλάχιστον 9 από αυτά τα παιδιά εμφανίζονται σε διαφορετικά πλάνα από διαφορετικές τοποθεσίες. Τότε που το «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» κατάπιε τη γλώσσα του για να μην έρθει σε αντίθεση με τις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ.
***
σ.σ.Στο μικρό απόσπασμα που παραθέτω από την Σύναξη που διοργάνωσε ο Σεβασμιώτατος Λογγίνος στην Μητρόπολη Μπαντσένσκη με θέμα συζήτησης την αποτείχιση και τα περί αυτής, αποκαλύπτεται η σχέση του λεγομένου «Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών» με την Δυτική Συμμαχία του ΝΑΤΟ. Το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως (η «Κιβωτός της Ορθοδοξίας» για ορισμένους!!) εργάσθηκε επίπονα για τον εγκλωβισμό των Τοπικών Εκκλησιών σε αυτό το σιωνιστικό τερατούργημα. Ας αναλογιστούμε τι σημαίνει αυτό. Τί σημαίνει δηλαδή το λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» να είναι μέρος της Δυτικής Συμμαχίας. Σημαίνει πολύ απλά ότι οι σχεδιασμοί γενικώς αλλά και οι επεμβάσεις του ΝΑΤΟ υποβοηθούνται από τις ιδέες (δεν μιλάμε πια για Λόγο Θεού) που προωθεί αυτό το Συμβούλιο αλλά και ενίοτε στηρίζονται ανοιχτά, όπως έγινε πρόσφατα με το Παγκόσμιο Συμβούλιο των ‘Εκκλησιών’ όπου με ανακοίνωσή του την 26η Φεβρουαρίου καταδίκασε τις επιθέσεις του συριακού στρατού στην Ανατολική Γκούτα της Συρίας, όπως είπε.
σ.σ. Μικρός και φιλάσθενος έχασε την αγαπημένη του μανούλα. Μέσα στην φτώχεια και την μοναξιά, δίχως τροφή, δίχως ξύλα να ανάψει τη σόμπα, κοιμόταν αγκαλιά με τα ρούχα της και την φωτογραφία της γιατί του έλειπε τόσο πολύ. Τα βράδια διάβαζε προσευχούλες γιατί φοβόταν στο σκοτάδι και έβρεχε το μαξιλάρι του με δάκρυα. Θυμόταν αυτό που του είχε πει η μανούλα του πριν φύγει: «Δεν έχω σε ποιόν να σε αφήσω, εάν σε αφήσω σε εκείνο το μέρος ή κάπου αλλού δεν θα σου φερθούν καλά, γι αυτό σε αφήνω στα χέρια του Θεού. Αυτός θα σε φροντίζει!»
Δούλευε σκληρά στη φάρμα με τις αγελάδες και πήγαινε και στο σχολείο, όμως τα παιδιά φεύγαν από κοντά του γιατί μύριζε κοπριά. Δεν τον πείραζε όμως γιατί είχε ειρήνη μέσα του, αισθανόταν ότι κάποιος τον φρόντιζε. Είχε όμως ένα παράπονο κι έλεγε καμμιά φορά στον Θεό: «Θεέ μου, γιατί δεν έχω και εγώ ξύλα για να ανάψω φωτιά;» Άλλες φορές Του έλεγε: «Κύριε, γιατί δεν έχω τουλάχιστον ένα κομμάτι ψωμί;» Αφού δεν έχω ξύλα, τουλάχιστον να έχω ψωμί! Αφού μου πήρες την μανούλα, Κύριε, τουλάχιστον δώσε μου κάτι απ’ όλα αυτά!»
Κατάλαβε όμως αργότερα ότι ο λόγος που δεν τα είχε αυτά τότε ήταν για να τα έχουν τώρα τα 400 παιδιά που πήρε στην αγκαλιά του εκεί στην πολύπαθη Ουκρανία. Τα μεγαλώνει, τα παντρεύει, τους φτιάχνει σπίτια και τους βρίσκει δουλειά. Τώρα έχει και εγγόνια.
Πως γίναν όλα αυτά; Έργο Θεού. Και ο Επίσκοπος Λογγίνος, ο Επίσκοπος της καρδιάς μας, επειδή γνωρίζει ότι ο Χριστός ήταν Εκείνος που τον συντρόφευε σε όλα τα βήματά του δεν μπορεί τώρα να Του γυρίσει την πλάτη.
Ο Επίσκοπος της αγάπης και των ορφανών εκφωνεί τα αναθέματα.
Ουκρανία: Κυριακή της ορθοδοξίας, ο επίσκοπος Λογγίνος της κανονικής εκκλησίας που υπάγεται στο πατριαρχείο Μόσχας, αναθεματίζει τον οικουμενισμό και την ψευτοσύνοδο της Κρήτης !
Ευχαριστώ τους χριστιανούς ορθόδοξους που στάθηκαν φρουροί της Ορθόδοξης Πίστης. Ήταν ένα αρκετά δύσκολο έτος, με δοκιμασίες.
‘Έγινε στη Κρήτη μια διαβολική, αντίχριστη Σύνοδος που δεν είχε καμία βάση – δεν βασίστηκε στις επτά Συνόδους της Ορθόδοξης Εκκλησίας -, που υπέγραψε αδιάντροπα αιρετικά ντοκουμέντα, που πουλήθηκε στον σατανά και τώρα είναι, φυσικά, δύσκολο να αναγνωρίσουμε πια, εκείνους τους αρχιερείς, πατριάρχες και επισκόπους που δεν είχαν τον κοινό νου να ομολογήσουν την λυτρωτική Ορθόδοξη πίστη, αλλά προσχώρησαν στις πλάνες, στις αιρέσεις, υπέγραψαν αιρετικά ντοκουμέντα και γίνανε με τη σειρά τους αιρετικοί, όπου δεν τους αναγνωρίζουμε πια ως Εκκλησία και ευχόμαστε ένα πράγμα μόνο, να τους γυρίσει ο Θεός στην μετάνοια, να αποστρέφονται την ληστρική ψευδό-σύνοδο της Κρήτης.
Δεν είναι ακαδημαϊκός, ούτε εφευρέτης, ούτε εξωγήινος. Είναι εθνικός ήρωας στην Ουκρανία παρότι είναι Ρουμάνος. Γιατί; Επειδή είναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Είναι 50 ετών και έχει 400 παιδιά. Τα 33 από αυτά τα έχει υιοθετήσει, ενώ έχει την κηδεμονία των υπόλοιπων. Τα μεγαλώνει σε δύο μοναστήρια. Στο Μπαντσένι και στο Μποιάν.
Πρόκειται για τον επίσκοπο Λογγίνο. Τον γνωρίσατε πρώτη φορά μέσα από την ταινία «ΤΟ ΦΡΟΥΡΙΟ». Όταν γυρίστηκε η ταινία ήταν ο ιερομόναχος Μιχαήλ (Ζαρ).
Ξέρω ότι αυτή η ταινία άγγιξε πολλές ψυχές. Ξέρω πως άγγιξε τις ευαίσθητες χορδές πολλών. Είναι μία ταινία για αγγέλους και αγίους ή αλλιώς για αγάπη και χριστιανική ομολογία. Είναι για την ψυχή μία δοκιμασία. Η παρουσία του Θεού σε αυτό το μοναστήρι είναι έντονη, τα θαύματα καθημερινά.
Σας παρουσιάζω λοιπόν μία συνέντευξη του επισκόπου Λογγίνου, εξίσου συγκινητική που ίσως βοηθήσει να αναθεωρήσουμε πολλά.
– Δοκίμασα πολλά στη ζωή μου αλλά όλοι οι δρόμοι με οδήγησαν στην Εκκλησία, στην πίστη, στον Θεό. Εαν θα μου έλεγε κάποιος όταν έμεινα ορφανός και μόνος σε αυτόν τον κόσμο, πήγαινε στο μοναστήρι να γίνεις μοναχός, να υπηρετήσεις τον Κύριο, θα πήγαινα. Ο Θεός όμως μου έδωσε άλλον σταυρό, άλλον δρόμο, για να περάσω από πολλά βάσανα και θλίψεις και να φτάσω εκεί που βρίσκομαι σήμερα. Επειδή όταν έμεινα μόνος μου σε αυτόν τον κόσμο…