Διότι η ευρώπη έθεσε κέντρο τον Μαμωνά. Το οικονομικό της κέντρο προκλητικά πλέον εγκληματεί καθώς διαχειρίζεται τον πλούτο έτσι που να δημιουργεί δύο συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών. Όχι πλούσιους και φτωχούς αλλά πλούσιους και δούλους. Είναι η αποκαλούμενη ευρώπη των δύο ταχυτήτων. Η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα δείχνει ότι δεν έχει ανάγκη από πολίτες αλλά από δούλους.
Όταν υποβιβάζει το καθημερινό επίπεδο των πολιτών στην αγχωτική κάλυψη των βιοτικών αναγκών (στην βάση της πυραμίδας του Maslow) τότε τον αποκλείει από την δυνατότητα να λειτουργήσει ως πολίτης, δηλαδή να παράγει πολιτισμό και κοινωνία. Ενώ ο καθημερινός βιοπαλαιστής πλήρωνε και πληρώνει φόρο ακόμα και στο τσιμπιδάκι οι οικονομικοί διαχειριστές της ευρώπης του φορτώνουν ένα χρέος που μεθοδεύτηκε από τα οικονομικά τους επιτελεία τα οποία με συγκεκριμένες οικονομικές στρατηγικές καθοδηγούσαν την πολιτική ηγεσία των κρατών μελών.
Η φτώχεια και η υποδούλωση δεν είναι φυσικό αλλά πολιτικό γεγονός. Οι Έλληνες πολίτες το διαπίστωσαν με τα μνημόνια, τα οικονομικά σχέδια των ευρωπαίων, που βρήκαν τρόπο πολιτικής διαχείρισης και επιβολής στην κοινωνία. Από τα αστρονομικά ποσά που ακούμε «λεφτά υπάρχουν». Αλλά δεν υπάρχουν για τους πολίτες. Υπάρχουν για να εξασφαλίζουν συγκεκριμένα συμφέροντα. Για την ολοένα μεγαλύτερη συγκέντρωση πλούτου και εξουσίας. Τα γεωγραφικά σύνορα των πατρίδων δεν αποτελούν πλέον εμπόδιο. Η άλωση γίνεται μέσα από την οικονομία. Τα οικονομικά κέντρα μπορούν να κάνουν κατοχή σε οποιοδήποτε εθνικό πλούτο. Μπορούν να βρίσκονται οπουδήποτε και μάλιστα μπορούν να καθορίζουν τα ίδια τους εργασιακούς όρους (αμοιβές, συμβάσεις, απολύσεις, συνταξιοδοτικά, ασφάλιση κλπ) με τρόπους που εξσφαλίζουν εις το διηνεκές την υποτέλεια.