Το δίκτυο πληροφοριών της ΕΟΚΑ

αναδημοσίευση από τις Ιστορικές Μνήμες ΕΟΚΑ

.

Ο Διγενής ακολούθησε συγκεντρωτικό σύστημα στην οργάνωση και διοίκηση της ΕΟΚΑ. Αυτό του εξασφάλιζε τον έλεγχο όλων των τμημάτων της και την πειθαρχία των μελών.

Η Κύπρος διαιρέθηκε σε τομείς. Ένας τομεάρχης ήταν επικεφαλής κάθε τομέα και είχε την ευθύνη και το συντονισμό των πράξεων και ενεργειών των μελών του δικού του τομέα. Ο τομεάρχης έπαιρνε οδηγίες από τον Αρχηγό της ΕΟΚΑ.

Στην έναρξη του Αγώνα οι τομείς ήταν λιγότεροι, αργότερα όμως δημιουργήθηκαν περισσότεροι, γιατί αυτό επέβαλλαν τα πράγματα. Οι κυριότεροι ήταν: Λευκωσίας, Μόρφου, Ορεινής, Αμμοχώστου, Βαρωσίων, Καρπασίας, Λάρνακας, Λεμεσού, περιοχής Κακοπετριάς – Γαλατάς, Πάφου, Κυρήνειας, Κυθρέας. Οι τομείς Καπρασίας και Κυθρέας ήταν μεταγενέστεροι.

Στους τομείς υπεύθυνοι νεολαίας καθοδηγούσαν τις ομάδες των νέων. Η νεολαία, μαθητική και εξωσχολική, διακρίθηκε για τις τολμηρές και αποτελεσματικές δραστηριότητες της. Από τον Φεβρουάριο του 1956 συμμετείχαν στον Αγώνα και οι μαθητές των δημοτικών σχολείων στις μαθητικές διαδηλώσεις, ύστερα από σχετική διαταγή του Διγενή.

Δημήτρης «Στρατή» Χατζηλάρκου, υπέμεινε καρτερικά τα βασανιστήρια στις τουρκικές φυλακές (1927 – 31 Οκτωβρίου 1974)

.

Ο άνθρωπος που υπέμεινε καρτερικά τα βασανιστήρια στις τουρκικές φυλακές των Αδάνων και ξεψύχησε μια μέρα αφότου πάτησε το πόδι του στο ελεύθερο κομμάτι της πατρίδας μας, το 1974.

Γρηγόρης Κατσελλή Δήμος Κερύνειας

Γεννήθηκε στο Κάρμι, τον Οκτώβρη του 1927.
Άνθρωπος πράος, ολιγομίλητος και ολιγογέλαστος. Η καλοσύνη του εκφραζόταν από τα μικρά, γλυκά και συμπαθητικά μάτια του.

Ακόμα και το περπάτημά του συνταίριαζε με τον όλο χαρακτήρα του. Αργό και σταθερό και ποτέ δεν μπορούσε κάποιος να αντιληφθεί πότε βιαζόταν και πότε όχι. Ήταν πολύ φιλήσυχος και άκακος άνθρωπος και η όλη όψη και συμπεριφορά του δε σου άφηνε καμία αμφιβολία γι’ αυτό.

Ήταν η προσωποποίηση του κλασικού βιοπαλαιστή που πάλευε υπομονετικά, αγόγγυστα και αδιαμαρτύρητα, για να συντηρήσει την οικογένειά του, τη σύζυγό του Καλομοίρα και τις δύο του κόρες, Σωτηρούλα και Κάλια.

Είχε το καφενείο του απέναντι από το Δημαρχείο της πόλης μας, εκεί δίπλα από το παλιό ταχυδρομείο. Ήταν ο «καφετζής» της μικρής εκείνης περιοχής και εκτός από τους θαμώνες που σύχναζαν εκεί, εξυπηρετούσε και τους μαγαζάτορες, που είχαν τριγύρω τα καταστήματά τους.

20 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974 : ΕΝΑΣ ΒΕΤΕΡΑΝΟΣ ΘΥΜΑΤΑΙ… ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

αναδημοσίευση από τον Ελεύθερο Αετό
του Σωτήριου Παναγάκη, Εκπροσώπου ΕΛΔΥΚ ‘74
Πηγή: «Πελοποννήσου Απομνημονεύματα
από την εισβολή στην Κύπρο  την 20 Ιουλίου 1974»

.

Μας ετοίμαζαν καιρό…Ξεκινήσαμε σαν μονάδα ειδικής εκπαίδευσης σε ανορθόδοξο πόλεμο με πραγματικά πυρά στην Μακεδονία. Ήμουνα πολυβολητής.Αρχές Ιουλίου μ’ ένα μεταγωγικό ήρθαμε στην Κύπρο.

Στις 27/01/1974 ο στρατηγός Γρίβας Διγενής της ΕΟΚΑ Β’ βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του στη Λεμεσό. Η ΕΟΚΑ Β’ ήταν η πιο αξιόμαχη δύναμη στην Κύπρο, αφού ασκούσε μεγάλη επιρροή στην Εθνοφρουρά και γι ’αυτό το λόγο άλλωστε ο Μακάριος είχε εξοπλίσει με τσεχοσλοβάκικα όπλα δική του παραστρατιωτική ομάδα .

Από τις 25 Νοεμβρίου του 1973 ο Ιωαννίδης έχει ανατρέψει τον Παπαδόπουλο καιπροσπαθεί μετά το θάνατο του Γρίβα να προσεταιριστεί την ΕΟΚΑ Β με παραπλανητικούς όρους που έγιναν δεκτοί, αλλά όταν η ΕΟΚΑ Β κατάλαβε ήταν ήδη αργά…Στις 7 Ιουλίου 1974 ο Μακάριος αποφασίζει με εγκύκλιο την απόλυση δύο κλάσεων στις 20 Ιουλίου με σκοπό να μειώσει την Εθνοφρουρά από 11.000 άνδρες σε 4.500 άνδρες, δίνοντας την αφορμή για την ανατροπή του στις 15 Ιουλίου.

Γεώργιος Θεοδώρου Γρίβας «Διγενής» (5 Ιουλίου 1897- 27 Ιανουαρίου 1974)

αναδημοσίευση από τον Αντιομοσπονδιακό Λόγο

.

Ο Γεώργιος Γρίβας «Διγενής» αποτελεί μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες που ανέδειξε η νεότερη κυπριακή ιστορία, με σημαντική προσφορά και στην ευρύτερη ελληνική ιστορία. Έλαβε μέρος και διακρίθηκε σε όλους τους εθνικούς αγώνες του Έθνους, από τη Μικρασιατική Εκστρατεία (1919-1922), στο Έπος της Πίνδου (1940-1941) στην Εθνική Αντίσταση κατά της γερμανικής κατοχής (1941-1944) και στην απόκρουση της κομουνιστικής προσπάθειας για μετατροπή της Ελλάδας σε Λαϊκή Δημοκρατία (1944). Η κορυφαία, όμως, εθνική συνεισφορά του ήταν η οργάνωση και η διεξαγωγή του ενωτικό-απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ (1955-1959), που οδήγησε, τελικά, στην ανεξαρτησία της Κύπρου.

Ο Γεώργιος Γρίβας γεννήθηκε στις 5 Ιουλίου του 1897,τέταρτο παιδί του Θεοδώρου Γρίβα, στην Λευκωσία, ωστόσο μεγάλωσε στο οικογενειακό του σπίτι στο Τρίκωμο. Αφού αποφοίτησε από το δημοτικό σχολείο του χωριού του εγγράφηκε στον Πανκύπριο Γυμνάσιο(1909-1915). Το 1916 εγκατέλειψε την Κύπρο για να εγγραφεί στον Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων(1916-1919). Το όνειρο μιας ζωής γίνονταν πραγματικότητα καθώς ο Γρίβας από μικρός είχε διδαχθεί την αγάπη για την Ελλάδα. Και τις 3 χρονιές ανακηρύχθηκε αρχηγός της τάξης του και διακρίθηκε για την γενναιότητα, την εξυπνάδα, την πειθαρχία και την φυσική του κατάσταση.

Με το που ξεκίνησε η Μικρασιατική Εκστρατεία αμέσως στάλθηκε στο Μέτωπο. Η 10η Μεραρχία, στην οποία ο Γρίβας υπηρετούσε προέλασε από την Σμύρνη στον Πάνορμο και έφτασε 70 χλμ από την Άγκυρα. Κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής εκστρατείας ο Γρίβας τραυματίστηκε πολλές φορές και παρασημοφορήθηκε για το θάρρος που επέδειξε. Το 1923 προάχθηκε σε υπολοχαγό, το 1925 σε λοχαγό, το 1935 σε ταγματάρχη και το 1941 σε αντισυνταγματάρχη. Στο μεταξύ τελειοποίησε τις στρατιωτικές του σπουδές με φοίτηση στη Σχολή Εφαρμογής Πεζικού των Βερσαλλιών, στη Σχολή Βολής Chalai-SurMarne και στις Ανώτερες Σχολές Πολέμου της Ελλάδας και της Γαλλίας. Κατά το δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο υπηρέτησε στις τάξεις του ελληνικού στρατού στην Αλβανία, αρχικά στο γραφείο επιχειρήσεων του Γενικού Στρατηγείου και κατόπιν (1940-41) ως επιτελάρχης της 2ας μεραρχίας πεζικού. Απετέλεσε την ψυχή της Μεραρχίας στις ηρωικές μάχες της εναντίον των Ιταλών. Μετά τη γερμανική προέλαση και την ήττα της Ελλάδας, ο Γρίβας ίδρυσε τη μυστική αντιστασιακή οργάνωση «Χ», η οποία στην διάρκεια της κατοχής επιδόθηκε σε συλλογή πληροφοριών, κατασκοπία, αναγραφή συνθημάτων και φυγάδευση Ελλήνων προς την Μέση Ανατολή. Μετά την κατοχή ο Γρίβας κατεύθυνε την οργάνωσή του σε αντικομουνιστικό αγώνα, για να αποκρουστεί η κομουνιστική προσπάθεια για μετατροπή της Ελλάδας σε Λαϊκή Δημοκρατία (1944).

Κύπρος 1974: Πως οι Τούρκοι βύθισαν πλοία τους κι εμείς ρίξαμε τα δικά μας Noratlas!(μέρος ΣΤ’)

Η συνέχεια της συγκλονιστικής αφήγησης του Παπαγιάννη ναυτικού διοικητή στην Κύπρο κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής.

Διαβάστε τα προηγούμενα μέρη του κειμένου:

(πρώτο μέρος‘) ..(δεύτερο μέρος ) (τρίτο μέρος ) 

(τέταρτο μέρος) (πέμπτο μέρος)..(

Στις 12.00 έφθασε έπειτα από 4 ώρες περίπου αναμονής και η ρυμούλκα της Ε.Φ. Έδεσε την κλούβα και άρχισε να την ρυμουλκεί στην Μαλούντα, συνοδεία του αντιαεροπορικού μας. Εγώ έφυγα αμέσως με το αυτοκίνητό μου για το υπόγειο στρατηγείο. Στον δρόμο ο οδηγός μου μου είπε ότι πηγαίνοντας στο στρατόπεδο για την ρυμούλκα πέρασε από την περιοχή που τελευταία είχαμε κάνει την άσκηση μεταφοράς επιτελείου της ΝΔΚ στον δρόμο προς την Λάρνακα, και είδε ότι την είχαν κάψει με βόμβες ‘ναπάλμ’ τα Τουρκικά αεροσκάφη.

Φαίνεται όταν κάναμε την άσκηση η περιοχή που πήγαμε σημειώθηκε από διερχομένους Τουρκοκυπρίους και είχε δοθεί στην Τουρκική διοίκηση ως το σημείο που θα εγκατασταθεί το επιτελείο μου εν πολέμω. Σημειωτέον ότι η κίνησις των τουρκοκυπρίων σε ολόκληρη την Κύπρο ήταν ελεύθερη με απόφαση του Μακαρίου, χωρίς κανένα έλεγχο, ενώ απαγορευόταν η δική μας στους τουρκοκυπριακούς θύλακες, που γινόταν μόνο κάτω από αυστηρούς ελέγχους κατά την είσοδο σε αυτούς.