Τι Θα Κάνεις Όταν Οι Τυραννικές Κυβερνήσεις Δουλεύουν Χέρι-Χέρι Με Την Τρομοκρατία;

Toυ Brandon Smith

ALT-MARKET.COM

Όταν συνέβη το χτύπημα στο περιοδικό Charlie Hebdo, βρισκόμουν στη μέση ενός άρθρου για τα αληθινά οικονομικά στοιχεία των ΗΠΑ έναντι των ψευδών στατιστικών. Αν και γνώριζα ότι οι συνέπειες αυτού του γεγονότος θα ήταν εκτεταμένες, ήμουν αρχικά απτόητος στο να παραμείνω στο οικονομικό μου θέμα. Είχα ήδη καλύψει σε προηγούμενα άρθρα το αναπόφευκτο των επιθέσεων του Ισλαμικού Κράτους σε Ευρώπη και Αμερική, συμπεριλαμβανομένων των «προειδοποιήσεων» της Σαουδικής Αραβίας τον Αύγουστο του περασμένου έτους ότι οι τζιχαντιστές θα στοχεύσουν την ΕΕ μέσα σε λίγους μήνες και τις ΗΠΑ ένα μήνα αργότερα.

Τον Σεπτέμβριο του περασμένου έτους, το Iσλαμικό Κράτος έκανε έκκληση δημοσίως για επιθέσεις εναντίον των Γάλλων και των Αμερικανών πολιτών.

Έχω επίσης δημοσιεύσει μία εκτενή ανάλυση για τη συγκεκαλυμμένη χρηματοδότηση και εκπαίδευση των μαχητών του Ισλαμικού Κράτους από τη Σαουδική Αραβία και τις Δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών, συμπεριλαμβανομένου του άρθρου μου «Ο Χρόνος Ωρίμασε Για Μία Προβοκάτσια Στο Αμερικανικό έδαφος».

Η ουσία είναι ότι η επίθεση στο Παρίσι δεν ήταν καθόλου έκπληξη. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι τέτοιες επιθέσεις θα αυξηθούν σε συχνότητα, ότι οι ΗΠΑ θα χτυπηθούν σύντομα, και ότι η κυβέρνησή μας θα κάνει το ελάχιστο έως και τίποτα για να σταματήσει αυτές τις τραγωδίες. Ωστόσο, ένα άρθρο του Reuters με τίτλο «Αξιωματούχος των ΗΠΑ: Ο Λευκός Οίκος θα πραγματοποιήσει παγκόσμια σύνοδο κορυφής για την ασφαλεία στις 18 Φεβρουαρίου» έπεσε στην αντίληψή μου. Και μετά την ανάγνωσή του, φοβάμαι ότι πρέπει να βάλω στην άκρη την εργασία μου περί των οικονομικών μέχρι την επόμενη εβδομάδα και να αναλύσω την παράνοια που επικρατεί στον κόσμο της γεωπολιτικής.

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΞΤΡΕΜΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

‘technocracy’ –
εικόνα από: rignafolk.bandcamp.com

Ο υποτιθέμενος μπαμπούλας του «εξτρεμισμού» έχει γίνει ένα σημαντικό κομμάτι του δημοσίου λόγου κυρίως από τα μέσα της δεκαετίας του 1990. Οι  δήθεν τρομοκρατικές τάσεις των απλών Αμερικανών είναι μια απασχόληση πολλών φιλελεύθερων και δημοφιλών και διανοουμένων οι οποίοι προφανώς ανησυχούν περισσότερο για μια ηθική καθοδήγηση παρά για την αύξηση του αστυνομικού κράτους και την συνεχιζόμενη οικονομική λιτότητα. Οι συνθήκες αυτές υπογραμμίζουν μια εκστρατεία για την προώθηση της παράνοιας που εντάθηκε μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001. Καθώς το φάντασμα της αποκλίνουσας συμπεριφοράς των κοινών θνητών επικυρώνει την εξάπλωση κατασταλτικών μέτρων, η πραγματική τρομοκρατία του κράτους, αυτή των παράνομων πολέμων και της ακύρωσης των περισσότερων πολιτικών ελευθεριών, χάνεται από τη δημόσια θέα.[*]

Το παραπάνω απόσπασμα περιγράφει την κατάσταση στην αμερικανική κοινωνία αλλά οι ομοιότητες με την δική μας πραγματικότητα είναι προφανείς.

Στις 23 Απριλίου του 2010, ο τότε πρωθυπουργός 👿 ανακοινώνει από το Καστελόριζο την προσφυγή της Ελλάδος στον μηχανισμό στήριξης. Δύο χρόνια αργότερα, τον Μάϊο του 2012 η Χρυσή Αυγή μπαίνει στη βουλή με ένα ποσοστό κοντά στο 7%. Το σκηνικό που μεσολάβησε είναι γνωστό σε όλους μας. Ο Έλληνας μέσα σε ένα κλίμα απόλυτης αβεβαιότητας και κατρακύλας κλήθηκε να αποφασίσει για το μέλλον του.

Ή θα εμφανιζόταν ο ‘τρελλός του χωριού’ για να ‘σώσει’ την κατάσταση ή θα γινόταν μια κοινωνική έκρηξη πριν οι δωσίλογοι ολοκληρώσουν το έργο τους. Από την πλευρά κάποιων ψηφοφόρων, ένας ‘τρελλός’ χρειαζόταν για να τιμωρήσει τους τρελλούς που το έπαιζαν λογικοί. Από την πλευρά του καθεστώτος, ένας ‘τρελλός’ χρειαζόταν για να κάνει το καθεστώς να φαίνεται φυσιολογικό. Αυτός ο διαθέσιμος ‘τρελλός’ όμως δεν ήταν απλά ‘τρελλός’, είχε και ένα ‘κουσούρι’, ένα πολύ αποκρουστικό και υβριστικό για τους Έλληνες ‘κουσούρι’: