Ο East Med και το ελληνικό φυσικό αέριο σε ουκρανικό φόντο

αναδημοσίευση από την Ελληνική Αντίσταση
άρθρο του Αντώνη Φώσκολου

.

Πριν αναφερθώ στο θέμα που προέκυψε από το non paper του State Department για την τύχη του αγωγού East-Med, θα κάνω ένα παραλληλισμό που αφορά τη διένεξη μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας για την Ουκρανία. Προ ημερών, η εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας Μ. Ζαχάροβα, δεξί χέρι του Σ. Λαβρώφ, είπε ότι η διαμάχη μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας για την Ουκρανία σχετίζεται με το ποιά χώρα, η ΗΠΑ ή η Ρωσία, θα ελέγχει την ενεργειακή αγορά της Ευρώπης και ιδιαίτερα την τροφοδοσία της σε φυσικό αέριο. Θα είναι το πανάκριβο υγροποιημένο σχιστολιθικό αέριο των ΗΠΑ ή το Ρωσικό φυσικό αέριο που προέρχεται από την χερσόνησο Γιαμάλ της δυτικής Σιβηρίας; Αυτή είναι η αλήθεια.

Μια παρεμφερής περίπτωση είναι αυτή μεταξύ ΗΠΑ και Καναδά που αφορά πάλι την τροφοδοσία της Ευρώπης με καναδικό φυσικό αέριο, που θα προερχότανε από την Αλμπέρτα του Καναδά. Ο αγωγός φυσικού αερίου με προέλευση από την Αλμπέρτα θα όδευε προς το Χάλιφαξ της Νέας Σκωτίας (Καναδάς). Αυτός ακυρώθηκε διότι οι Ινδιάνοι από όπου θα περνούσε ο αγωγός ξεσηκώθηκαν εναντίον της κατασκευής του. Το ίδιο συνέβη και με τον αγωγό Keystone XL που θα μετέφερε αργό πετρέλαιο από την Αλμπέρτα στις ΗΠΑ. Η κατασκευή εγκρίθηκε προ τετραετίας από τον πρόεδρο Τραμπ, αλλά, τώρα η κατασκευή του ακυρώθηκε από τον πρόεδρο Biden με αποτέλεσμα ο πρωθυπουργός της Αλμπέρτας να ζητάει την επέμβαση της δικαιοσύνης.

Συζητήσεις Ελλάδας – Βουλγαρίας για κοινό πυρηνικό εργοστάσιο

αναδημοσίευση από το Cosmostatus

.

Φαίνεται πως κάποιοι άρχισαν να βλέπουν την πυρηνική ενέργεια ως αυτό που είναι και όχι ως δαίμονα. Όμως, επειδή η δαιμονοποίηση δεν είναι εύκολο να ξεπεραστεί, η είσοδος της Ελλάδας σε πυρηνικό πρόγραμμα θα γίνει επί Βουλγαρικού εδάφους και όχι επί Ελληνικού.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του Euractiv ξεκίνησαν συνομιλίες μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας για ένα νέο πυρηνικό εργοστάσιο το οποίο θα βρίσκεται στην Βουλγαρία, αλλά θα χρησιμοποιείται και από την Ελλάδα με συμβόλαιο 20 ετών.

Το θέμα έγινε γνωστό από τον Βούλγαρο Αναπληρωτή Πρωθυπουργό και Υπουργό Οικονομικών Asen Vassilev. Μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει επίσημη ανακοίνωση από Ελληνικής πλευράς.

Η Βουλγαρία διαθέτει ήδη 2 καινούριους Ρωσικούς πυρηνικούς αντιδραστήρες, οι οποίοι όμως παραμένουν αχρησιμοποίητοι εδώ και 3 χρόνια. Η νέα Βουλγαρική κυβέρνηση γνωστοποίησε ότι θέλει να φτιάξει έναν νέο πυρηνικό αντιδραστήρα δίπλα στους παλιούς αντιδραστήρες του Κοζλοντούι.

Η Ελλάδα αναμένεται να συμβάλει στο έργο δημιουργίας ενός ακόμη πυρηνικού εργοστασίου κοντά στο Μπέλενε (δίπλα στον ποταμού Δούναβη στα σύνορα Βουλγαρίας – Ρουμανίας).

Η Τουρκία βλέπει απειλές από την Αρμενία στους ενεργειακούς αγωγούς της

αναδημοσίευση από το Βαλκανικό Περισκόπιο

.

Οκτώβριος 7, 2020. 21:38

Η Τουρκία δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να απειληθούν οι αγωγοί μεταφοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου, που βρίσκονται στο έδαφός της, από την Αρμενία, όπως σημειώνει τούρκικο δημοσίευμα.

«Οι συγκρούσεις μεταξύ της αδελφικής χώρας του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας συνεχίζονται. Ενώ ο στρατός του Αζερμπαϊτζάν απελευθέρωνε τις κατεχόμενες περιοχές μία προς μία, η επίθεση που επεδίωξαν να πραγματοποιήσουν χθες οι αρμενικές δυνάμεις έδειξαν ότι θα μπορούσε να αποκτήσει μια νέα διάσταση», γράφει η Γενί Σαφάκ.

Ο πρόεδρος της Ένωσης Οικονομίας Ενέργειας ( Enerji Ekonomisi Derneği -EED) καθ. Δρ. Γκουρκάν Κουμπάρογλου, επικαλούμενος την προειδοποίηση της Γενικής Εισαγγελίας του Αζερμπαϊτζάν για πυραυλική επίθεση του αρμενικού στρατού στον αγωγό πετρελαίου Μπακού-Τιφλίδας-Σεϊχάν, που διέρχεται από την επαρχία Γεβλάχ του Αζερμπαϊτζάν, σημείωσε ότι υπήρξε, ήδη, ένα περιστατικό.

Ο Κουμπάρογλου πρόσφατα έκανε δηλώσεις ότι «Η Αρμενία έχει στόχο να χτυπήσει τις ενεργειακές γραμμές του Αζερμπαϊτζάν», προσθέτοντας ότι μια τέτοια επίθεση με πυραύλους θα είχε παγκόσμιες συνέπειες.

«Θα πληγούν πολυεθνικές εταιρείες»

Ο πρόεδρος της EED επεσήμανε ότι κατά τη διάρκεια του 2019 από τον αγωγό αυτόν, μεταφέρθηκαν από το Μπακού στο Σεϊχάν 233 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου.

Η συνέλευση του ΟΠΕΚ και οι συνέπειές της για τις χώρες – παραγωγούς πετρελαίου: Η εξώθηση της Ρωσσίας από τις αγορές ενέργειας

του Vladimir Simonov
από το New Eastern Outlook

.

Τα αποτελέσματα της πρόσφατης συνδιασκέψεως των χωρών – μελών του ΟΠΕΚ (σ.Π/Β: Στις 2 Ιουν. 2016) ήταν αρκετά προβλέψιμα – με όλα τα κράτη μέλη να ανακοινώνουν την απροθυμία τους να μειώσουν τα επίπεδα παραγωγής πετρελαίου, και κάποια να σχεδιάζουν ακόμη και να τα αυξήσουν. Εν τω μεταξύ, το Ιράν θέλει να πάρει πίσω το μερίδιο της αγοράς που κατείχε πριν υποστεί τις διεθνείς κυρώσεις. Με αυτά τα δεδομένα, η πρώτη χώρα που θα μειώσει την παραγωγή πετρελαίου θα απολέσει το μερίδιό της στην παγκόσμια αγορά και θα υποστεί ένα σοβαρό οικονομικό πλήγμα. Ως εκ τούτου, η Ρωσσία δεν είναι η μόνη που θα υποφέρει, δεδομένου ότι η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα αντιμετωπίζουν επίσης την οικονομική στασιμότητα που προκλήθηκε από τη σοβαρή μείωση των τιμών και, συνακόλουθα, των κερδών. Επιπλέον, όλοι οι εξαγωγείς πετρελαίου αντιμετωπίζουν την προοπτική απώλειας της υποστήριξης των πληθυσμών τους, καθόσον εξαναγκάζονται να μειώσουν τις κοινωνικές παροχές που έχουν ήδη παράσχει στους πολίτες τους μέσω του πετρελαϊκού τους πλούτου.

Έτσι, το μήνυμα της συναντήσεως στη Βιέννη υπήρξε αρκετά σαφές – κάθε χώρα παλεύει για τον εαυτό της. Όσον αφορά στα μερίδια αγοράς των αποκαλούμενων «Εύθραυστων Πέντε», θα καταληφθούν αμέσως από άλλους εξαγωγείς. Είναι ξεκάθαρο ότι η Βενεζουέλα, η οποία βρίσκεται στα πρόθυρα της πτωχεύσεως, η Νιγηρία, η οποία αντιμετωπίζει τρομοκρατία χωρίς τέλος, η Λιβύη, η οποία έχει βυθιστεί στο χάος από από την αιματηρή ανατροπή του Μουαμάρ Καντάφι, το Ιράκ, που αιματοκυλίζεται από το 2003, και η Αλγερία, της οποίας οι εξαγωγές πετρελαίου μειώθηκαν εξ αιτίας της εξαντλήσεως των φυσικών πόρων, δεν είναι πλέον σε θέση να λαμβάνουν μέρος σε αυτόν τον αγώνα για επιβίωση.

Ο Ήλιος… και όχι το CO2… επηρεάζει το Κλίμα

αναδημοσίευση από το Archaeopteryx

.

edberry.com

principia-scientific.org

Η «πιπίλα» που έχει βαφτιστεί «Κλιματική Αλλαγή» βασίζεται κυρίως σε μοντέλα, και προπαγάνδα. Τα μοντέλα δείχνουν ότι ΘΑ ανέβει η θερμοκρασία επειδή «εκπέμπουμε CO2», και η προπαγάνδα δείχνει καταρράκτες, λίμνες, θύελλες, βροχή, ξηρασία, ζέστες, κρύα κλπ, με την κατάλληλη μουσική υπόκρουση) που όλα βαφτίζονται «κλιματική αλλαγή» και φταίτε …εσείς (και οι πονηροί που το παπαγαλίζουν).

Άλλη μία μελέτη (το γράφημα μεγαλώνει με κλικ) δείχνει ότι ενώ η θερμοκρασία (μπλε γραμμή) κάνει αυτό που κάνει από το 1880 (όταν τέλειωσε ο μίνι παγετός, που ξεκίνησε μετά το τέλος της Μεσαιωνικής Θερμής Περιόδου), εάν προσπαθήσουμε, εκ των υστέρων, να εξηγήσουμε αυτή την θερμοκρασία είτε με τις (γνωστές σήμερα) αλλαγές στο ατμοσφαιρικό CO2, είτε με τις αλλαγές (επίσης γνωστές σήμερα) της ηλιακής ακτινοβολίας, τα μοντέλα που «συσχετίζουν» την θερμοκρασία με βάση τον Ήλιο (τρίτο γράφημα), είναι πολύ πιο ακριβή από αυτά που την «συσχετίζουν» με βάση το ατμοσφαιρικό CO2 (πρώτο γράφημα). Η δε προσθήκη της παραμέτρου «CO2» στο μοντέλο συσχέτισης με τον Ήλιο (4ο γράφημα) δεν φαίνεται καν να κάνει διαφορά.

Η «συσχέτιση» δεν είναι «αιτία». Δηλαδή το ότι κάτι «συσχετίζεται» δεν σημαίνει ότι «προκαλεί». Ωστόσο: α) η κλασσική μαϊμουδιά που κάνουν οι ψευδοπροφήτες είναι: «ανέβηκε το CO2, ανέβηκε και η θερμοκρασία, άρα φταίει το CO2 που ανέβηκε η θερμοκρασία». Λογικό λάθος, περίπου σαν το επιχείρημα του Σωκράτη που είναι …γάτα, επειδή αναπνέει όπως οι γάτες. Το ότι η Ηλιακή ακτινοβολία έχει καλή συσχέτιση με την θερμοκρασία, δεν είναι «απόδειξη αιτίας και αιτιατού». Το ότι έχει καλύτερη συσχέτιση από ότι το CO2 με την θερμοκρασία είναι απόδειξη ότι ο Ήλιος είναι μάλλον ισχυρότερος παράγων σε αυτό που μας λένε είναι «κλιματική αλλαγή», από ότι το CO2. Και πολλές είναι οι ενδείξεις ότι το ατμοσφαιρικό CO2 ανεβαίνει μετά από την άνοδο της ατμοσφαιρικής θερμοκρασία.

Το φθηνό πετρέλαιο «κρύβει» την οικονομική κρίση που έρχεται

αναδημοσίευση από το EnergyIn
άρθρο του K.N. Σταμπολή,
αντιπροέδρου και εκτελεστικού διευθυντή,
Iνστιτούτου Eνέργειας Nοτιοανατολικής Eυρώπης (IENE)

.

Στην αρχή πολύ δικαιολογημένα υπήρξε μια δυσπιστία που πολύ σύντομα μεταβλήθηκε σε έκπληξη για να δώσει τη θέση της σε έντονο προβληματισμό, που τον ακολούθησε μια σιωπηλή αποδοχή.

Aυτή ήτο η σειρά συναισθημάτων που ένιωσαν οι περισσότεροι αναλυτές και traders της αγοράς πετρελαίου καθώς με έκδηλη αμηχανία παρατηρούσαν τις τιμές στη σποτ αγορά και στις αγορές παραγωγών, τα γνωστά oil futures, να κατρακυλούν από τα μέσα Iουνίου και για τους μήνες που ακολούθησαν μέχρι τις ημέρες μας, ενώ ο πλανήτης εφλέγετο από διαδοχικές πολεμικές συρράξεις και πολύνεκρες τρομοκρατικές ενέργειες στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

«Eάν αυτά που συμβαίνουν σήμερα στο Iράκ και τη Συρία με τους αποτρόπαιους αποκεφαλισμούς, αιμοσταγείς επιθέσεις κατά αμάχων και τις σχεδόν καθημερινές φρικαλέες βομβιστικές επιθέσεις από τζιχαντιστές αυτόχειρες σε συνδυασμό με την αιματηρή διένεξη μεταξύ Oυκρανίας και Pωσίας, που παρά την εκεχειρία συνεχίζεται αμείωτη, συνέβαιναν πριν από ένα χρόνο θα βλέπαμε τις τιμές του αργού στα διεθνή χρηματιστήρια να εκτοξεύονται με τους αγοραστές να προεξοφλούν ακόμα ισχυρότερους κλυδωνισμούς», παρατηρεί ένας από τους πλέον πεπειραμένους traders της αγοράς του Λονδίνου.

Έχασε το 20% της αξίας

Aντ’ αυτού τους τελευταίους μήνες παρατηρούμε μια συνεχή καθοδική τάση με το Brent, το διεθνές benchmark, να έχει χάσει το 25% της αξίας του μόνο σε διάστημα τρεισήμισι μηνών. Mε την πτώση της τιμής να συνεχίζεται για το μεγαλύτερο μέρος του Oκτωβρίου και το Brent στο ICE του Λονδίνου τις τελευταίες δύο εβδομάδες να έχει χάσει 10 δολ. για να διαμορφωθεί τελικά η τιμή του στις 27 Oκτωβρίου στα 84,65 δολ. το βαρέλι για παραδόσεις Δεκεμβρίου, ενώ παράλληλη πορεία, αλλά με μικρότερες απώλειες, επέδειξε η αμερικανική ποικιλία WTI στο NYMEX της N. Yόρκης με την τιμή να διαμορφώνεται στα 79,56 δολ. το βαρέλι την ίδια ημέρα.

Πετρέλαιο, οικονομικός πόλεμος και αυτοδυναμία

αναδημοσίευση από το Inclusive Democracy
άρθρο του Τάκη Φωτόπουλου

.

Η δραματική πτώση της τιμής του αργού πετρελαίου μέσα σε λίγους μήνες (από περίπου $115 το βαρέλι. τον Ιούνιο, σε περίπου $85 σήμερα!), και, το πιο σημαντικό, η απόφαση της Σαουδικής Αραβίας, που είναι η κύρια πετρελαιοπαραγωγός χώρα, να μην μειώσει τα επίπεδα παραγωγής, ώστε να σταθεροποιηθεί η τιμή στον μέσο όρο των τελευταίων ετών (περίπου $100 το βαρέλι), δημιούργησε τις προϋποθέσεις για μια νέα μορφή οικονομικού πολέμου, πέρα από τις συνήθεις ​​κυρώσεις. Παρά το γεγονός όμως ότι η Σαουδική Αραβία διαθέτει αποθεματικά για να διατηρήσει τις τιμές του πετρελαίου γύρω στα $80 το βαρέλι για αρκετά χρόνια, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν και ισχυροί οικονομικοί λόγοι πίσω από αυτή την δραστική πτώση της τιμής, τόσο από τη πλευρά της παγκόσμιας προσφοράς όσο και της ζήτησης.

Από την πλευρά της προσφοράς, είναι γνωστό ότι τα τελευταία χρόνια έχει σημειωθεί μια σημαντική αύξηση της παραγωγής πετρελαίου και ενέργειας γενικότερα από τις ΗΠΑ, ως αποτέλεσμα και της «επανάστασης σχιστόλιθου».

Ακόμη πιο σημαντική, όπως έδειξα σε προηγούμενο άρθρο, είναι η συμπίεση της συνολικής ζήτησης που συνεπάγεται η αναδυόμενη νέα «οικονομία ανάπτυξης» στην Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Γεγονός που έχει οδηγήσει σε μια κατάσταση ψευδο-πλήρους απασχόλησης που θεμελιώνεται στις «ελαστικές» εργασιακές σχέσεις, δηλαδή στην καθήλωση των (πραγματικών) μισθών και εισοδημάτων που εξασφαλίζουν η τεράστια επέκταση της μερικής απασχόλησης και περιστασιακής απασχόλησης, τα συμβόλαια μηδενικών ωρών απασχόλησης κ.ο.κ. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την σταδιακή κατάργηση της μαζικής καταναλωτικής κοινωνίας των τελευταίων περίπου τριάντα χρόνων και την αντικατάστασή της από μια καταναλωτική κοινωνία μόνο για όσους ωφελούνται από την παγκοσμιοποίηση (μια μειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού), ενώ η πλειοψηφία αγωνίζεται να καλύψει ακόμη και τις βασικές ανάγκες. Γεγονός που γίνεται ιδιαίτερα φανερό στην περιφέρεια της ΕΕ (Μεσογειακές χώρες και χώρες του πρώην σοβιετικού μπλόκ), μολονότι συμβαίνει ακόμη και στις ίδιες τις G7 χώρες. Έτσι, όπως επεσήμανε πρόσφατο κύριο άρθρο των Times (11/10/2014), σε σχέση με την άνοδο του UKIP στη Βρετανία, μια «λαϊκή επανάσταση» σημειώνεται τελευταία, καθώς «η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας έχει δημιουργήσει ηττημένους αλλά και κερδισμένους. Κατά κανόνα, οι κερδισμένοι είναι μεταξύ των εύπορων και οι ηττημένοι μεταξύ των οικονομικά ασθενέστερων».

Προς μία Ευρώπη ενωμένη και ελεύθερη (για λεηλασία)

άρθρο του Tony Cartalucci,
γεωπολιτικού ερευνητή και συγγραφέα με βάση την Bangkok
για το διαδικτυακό περιοδικό “New Eastern Outlook”

.

Όταν τα επί – μέρους συμφέροντα που δημιούργησαν την Ευρωπαϊκή Ένωση και καθορίζουν την πορεία της διαφωνούν με τα κράτη – μέλη της, η πραγματική φύση αυτής της υπερ – εθνικής επιχειρήσεως αποκαλύπτεται με τρόπο οδυνηρό: δικτατορικά ειδικά συμφέροντα επιδιώκουν μία περιφερειακή πολιτική που δεν ωφελεί κανένα από τα επιμέρους κράτη – μέλη της. Το σαφέστερο παράδειγμα αυτής της πραγματικότητος είναι η διαφορά που έχει προκύψει σχετικά προς  την κατασκευή του Ρωσσικού αγωγού φυσικού αερίου «South Stream» που διασχίζει τη Βουλγαρία, τη Σερβία, την Ουγγαρία και την Ιταλία.

Ο αγωγός παράγει ένα μεγάλο αριθμό πλεονεκτημάτων για το καθένα από τα έθνη που διασχίζει, καθώς και για τις αγορές ενέργειας και στα δυό του άκρα. Για τους ανθρώπους και τις κυβερνήσεις αυτών των χωρών που επωφελούνται περισσότερο από τον αγωγό, η συμφωνία είναι μία ελκυστική, μακροπρόθεσμη επένδυση. Από την άλλη πλευρά, για τα ειδικά συμφέροντα που έχουν δημιουργήσει και διευθύνουν σήμερα την Ευρωπαϊκή Ένωση ο αγωγός αποτελεί μία άμεση απειλή εναντίον των σχεδιασμών τους για συνέχιση της επεκτάσεώς τους και της εταιρικά χρηματοδοτούμενης ηγεμονίας τους πέρα από τα σημερινά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Η αιολική ενέργεια, με συμβατική εφεδρεία, εξοικονομεί λίγες ή μηδενικές εκπομπές CO2, και το αρχικό κόστος επένδυσης για αιολικά συν την εφεδρεία, είναι περί τις δέκα φορές όσο από αντίστοιχη επένδυση σε ηλεκτροπαραγωγή μόνο από αέριο

  Αναδημοσίευση από το Archaeopteryx

Άρθρο του Αρχαιοπτέρυγος

.

Από επιστολή του Βρετανού βουλευτή Roger Helmer προς τον Βρετανό Υπουργό Ενέργειας:

You will recall that we have corresponded on the economics of wind power, and I drew your attention to the report from Professor Gordon Hughes of Edinburgh University, “Why is Wind Power so expensive?” You will recall that Prof Hughes concluded that wind power, with the necessary conventional back-up, saved little or no CO2 emissions, and that the capital cost of wind plus back-up was around ten times that of equivalent gas capacity.

From your reply, I formed the impression that the civil servants who are advising you had not really taken the trouble to understand Prof Hughes’ work — perhaps because it was so challenging in the face of current policy assumptions. Given the vast implications of Prof Hughes’ findings, I wonder if you could take a moment to see if we can find some common ground?

Δεκαπλάσιο το κόστος ΑΓ συγκριτικά με απλές θερμικές μονάδες! Σοκάρει, έτσι!   Σχόλιο του Kaymakchalan, εδώ.

Και σε (δική μου) μετάφραση: