Το γνωστό λόμπι «προετοιμάζεται»…

.

Του Θανάση Κ.

Τελικά ο Ερντογάν ΔΕΝ “μαλάκωσε” μετά το σεισμό!
Ούτε καν έναντι της Ουάσιγκτον, απέναντι στην οποία επιμένει να αρνείται την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ…
Στις πυρετώδεις παρασκηνιακές συνομιλίες έχει εμπλακεί το πακέτο για την ανανέωση του τουρκικού στόλου των F-16.

Όμως η Τουρκία ζητάει πολύ περισσότερα για να πει το “Ναι” στη ένταξη της Σουηδίας. Μεταξύ αυτών ζητά να επανέλθει και στο πρόγραμμα των F-35, επιμένει στην πλήρη “συμμόρφωση” της Σουηδίας (δηλαδή στην έκδοση των Τούρκων αντικαθεστωτικών που έχουν βρει καταφύγιο εκεί – κι όχι μόνο των Κούρδων) και κολοσσιαία οικονομική βοήθεια για την ανοικοδόμηση της χώρας…
Κι όλα αυτά μόνο για να δεχθεί την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ!
Η Ουάσιγκτον, από την πλευρά της, ζητάει επίσης πολύ περισσότερα για να δώσει τα F-16. Μεταξύ άλλων να αποκοπεί πλήρως η Τουρκία από τη Ρωσία, να παραιτηθεί από την φιλοδοξία της να φέρει το ρωσικό αέριο στην Ευρώπη κλπ.

Έτσι κι αλλιώς η Τουρκία δεν πρόκειται να τα δώσει αυτά.
Και η Ουάσιγκτον δύσκολο να δεχθεί τίποτα λιγότερο.
Και οποιαδήποτε προοπτική συμφωνίας πηγαίνει για μετά τις τουρκικές εκλογές, που ήταν προγραμματισμένες για τον Μάϊο (αλλά τώρα είναι πιθανό να αναβληθούν για κάποιους μήνες)…

Τρείς ήρωες που μας στοιχειώνουν…

.

Του Θανάση Κ.

Πριν 27 ακριβώς χρόνια σαν και σήμερα κορυφωνόταν η κρίση των Ιμίων.
Τρείς Έλληνες αξιωματικοί, έβρισκαν το θάνατο, σε συνθήκες που παραμένουν ακόμα όχι πλήρως διευκρινισμένες:

Ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος  Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός.

Η κρίση εκτονώθηκε τότε με την αποχώρηση των Τούρκων καταδρομέων από τη νησίδα και με τη συμφωνία και των δύο χωρών να μην αποστέλλουν πλοία, ούτε στρατό, ούτε σημαίες. Και με τη δέσμευση και των δύο χωρών να μην επιστρέψουν εκεί σημαίες.
Η Ελλάδα ως τότε είχε κυριαρχία στο νησί!
Το καταδεικνύουν και οι επίσημοι ΝΑΤΟϊκοί χάρτες της εποχής.
Η Τουρκία δεν είχε κυριαρχία, ούτε είχε διανοηθεί να ζητήσει ως τότε…
Η Ελλάδα και η Τουρκία δεσμεύτηκαν πριν 27 χρόνια, να μην βάλουν στρατό ή σημαίες σε ένα νησάκι που ως τότε ήταν μέρος της ελληνικής κυριαρχίας…
Προφανώς δεν επρόκειτο για έντιμο “συμβιβασμό”!
Επρόκειτο για μονομερή ελληνική υποχώρηση.

Michael Rubin: τι πρέπει να κάνουν οι ΗΠΑ για να προστατέψουν Δημοκρατίες (Ελλάδα) από δικτατορίες (Τουρκία)

.

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για την κατάσταση σε ολόκληρο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του Αιγαίου, δημοσιεύτηκε σε Αμερικανική ιστοσελίδα, όπου προτείνεται το τι πρέπει να κάνουν οι ΗΠΑ για να προστατεύσουν τις χώρες που απειλούνται από δικτατορίες όπως η Κίνα, η Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν.

Συγκεκριμένα, συγγραφέας του άρθρου στην ιστοσελίδα 1945 είναι ο γνωστός Michael Rubin, ο οποίος παρουσιάζει και συγκρίνει το τι κάνει η Κίνα στη νότια θάλασσα και τι κάνει η Τουρκία στο Αιγαίο, αλλά και τι γίνεται στον νότιο Καύκασο.

Αρχικά γίνεται αναφορά στην τακτική της σαλαμοποίησης που ακολουθεί η Κίνα, η οποία καταλαμβάνει ακατοίκητα νησιά, βραχονησίδες και υφάλους που ανήκουν στις Φιλιππίνες, το Βιετνάμ και τη Μαλαισία. Κάτι παρόμοιο ίσως προσπαθήσει να κάνει η Κίνα και με την Ταϊβάν, καταλαμβάνοντας ένα απομακρυσμένο νησί που βρίσκεται μόλις 5-10 μίλια από τις ακτές του Χονγκ Κονγκ. Όμως αυτό θα έχει ως συνέπεια την άμεση εμπλοκή των ΗΠΑ.

Ακριβώς αυτό ίσως κάνει και η Τουρκία στο Αιγαίο, υποστηρίζει ο συγγραφέας του άρθρου, υποστηρίζοντας πως οι ΗΠΑ δεν θα πρέπει να μείνουν χωρίς αντίδραση κατά της Τουρκίας.

Ο Michael Rubin αναφέρει ότι ο Ερντογάν και ο στενός κύκλος των συνεργατών του, υποστηρίζουν ότι τους ανήκει το μισό Αιγαίο. Πολλοί δημοσιογράφοι και Δυτικοί διπλωμάτες θεωρούν πως πρόκειται για υπερβολές. Κανείς δεν πιστεύει ότι η Τουρκία θα κάνει ό,τι έκανε η Ρωσία στην Ουκρανία, δηλαδή να βομβαρδίσει κατοικημένα μεγάλα νησιά ή πόλεις της ενδοχώρας. Αυτό που θα κάνουν οι Τούρκοι είναι να χτυπήσουν μικρά και είτε αραιοκατοικημένα είτε ακατοίκητα νησιά, όπως το Αγαθονήσι, το Φαρμακονήσι, η Κανδελιούσα και η Κίναρος.

Ποιo είναι το «παιγνίδι της Τουρκίας» – και πώς ΔΕΝ θα το παίξουμε!

.

Του Θανάση Κ.

Όλοι πλέον συμφωνούν! (Ακόμα κι όσοι μέχρι πρόσφατα το απέκλειαν):

Η Τουρκία ετοιμάζει επιχείρηση στρατιωτικής πρόκλησης εναντίον της Ελλάδας. Σημασία δεν έχει να κάνουμε τώρα “προβλέψεις” πού και πώς…

Αφού όλοι συμφωνούμε ότι η Τουρκία κάτι ετοιμάζει, οφείλουμε κι εμείς να ετοιμαστούμε να την αντιμετωπίσουμε. Εμπράκτως και επιτυχώς…

Η Αποτροπή ΔΕΝ λειτούργησε, αφού όλα δείχνουν ότι η Τουρκία το ετοιμάζει…

Τώρα δεν βρισκόμαστε πια στη φάση που προσπαθούμε να την αποτρέψουμε. Τώρα πια συζητάμε πώς θα εξουδετερώσουμε τα σχέδια της. Δηλαδή πώς θα την νικήσουμε! Τόσο απλά…

(Όσοι δεν καταλαβαίνουν πώς «μπορούμε να την νικήσουμε»,ή όσοι δεν πιστεύουν ότι μπορούμε να την νικήσουμε, ας μη διαβάσουν παρακάτω. Δεν έχει νόημα – γι’ αυτούς.

Όταν διατηρείς πλήρεις στρατιωτικές δυνάμεις, δηλαδή – παρ’ όλες τις ελλείψεις που πάντα υπάρχουν – διαθέτεις, όχι απλώς “συμβολικό” στρατό, όχι αγήματα παρελάσεων, αλλά κανονικό στρατό, ικανό να διεξάγει πλήρη γκάμα επιχειρήσεων, κι όταν τον εξοπλίζεις και τον αναβαθμίζεις συνεχώς, δηλαδή όταν ξοδεύεις δισεκατομμύρια κάθε χρόνο, δεν το κάνεις για να πολεμήσεις, αν χρειαστεί «για την τιμή των όπλων».

Το κάνεις, για να εξουδετερώσεις κάθε απειλή. Δηλαδή για να νικήσεις! Αλλιώς δεν έχει νόημα – για κανένα).

Ο Ερντογάν νομίζει ότι ζούμε στην εποχή των Ιμίων και του «συνωστισμού»

.

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Πού το πάει ο Ερντογάν, διερωτώμαστε όλοι. Θα κάνει πόλεμο ή απλώς μας επιτίθεται φραστικά για να μάς αναγκάσει σε διπλωματικές υποχωρήσεις; Η δική μου άποψη είναι ότι ο Τούρκος Πρόεδρος νομίζει ότι έχει απέναντί του την Ελλάδα μιας σχετικά πρόσφατης περιόδου, όταν μία ομάδα πολιτικών, αναλυτών και πανεπιστημιακών μάς προετοίμαζαν για εθνικές υποχωρήσεις.

Ευτυχώς αυτή η περίοδος έχει περάσει και το κλίμα στην κοινωνία έχει αλλάξει. Για ιστορικούς λόγους ας θυμηθούμε ποια ήσαν αυτά τα γεγονότα και  οι ιδεολογικές αγκυλώσεις που αποθράσυναν την Τουρκία και έδωσαν στον Ερντογάν την λανθασμένη εντύπωση ότι και τώρα θα γκριζάρουμε κάποια νέα Ίμια.

Ήταν, λοιπόν, μία Ελλάδα στην οποία όποιος έγραφε για τον τουρκικό επεκτατισμό κατηγορείτο ότι είναι εθνικιστής.

Ήταν μία Ελλάδα, η οποία είχε αναγάγει σε δόγμα τον κατευνασμό του «θηρίου»,  δηλαδή να προωθούμε την τουρκική ένταξη στην Ευρ. Ένωση για να καλοπιάσουμε την Άγκυρα. Μόνο που ο … κατευνασμός αποθράσυνε τους γείτονες, αλλά ενόχλησε και πολλούς Ευρωπαίους εταίρους μας που δεν έβλεπαν με καλό μάτι την Τουρκία ως υποψήφιο μέλος της Ε.Ε.

Ήταν μία Ελλάδα, στην οποία κυβερνούσαν διάφοροι δήθεν εκσυγχρονιστές, οι οποίοι πρόβαλλαν ως μοναδική αξία την άνοδο του Χρηματιστηρίου και υποτιμούσαν την εθνική ευαισθησία του λαού μας.

Ο Ερντογάν ξεσαλώνει κι εμείς πάθαμε λίγο… “Γκρέτα”!

.

Του Θανάση Κ.

Τα ελληνοτουρκικά έρχονται ξανά – και δραματικά – στο προσκήνιο.

Και μάλιστα σε συνθήκες, εντεινόμενης διεθνούς γεωπολιτικής αστάθειας. Και κάτι παραπάνω από «αστάθειας»: Συνεχούς Αποσταθεροποίησης…

* Μια πρώτη παρατήρηση: Όσοι τώρα καταλαβαίνουν ότι μια «επιθετική κίνηση» της Τουρκίας κατά της Ελλάδας βρίσκεται πλέον στην «ημερήσια διάταξη», απλώς άργησαν λιγάκι…

Η Τουρκία το ετοιμάζει εδώ και καιρό…

Όταν η ηγεσία μιας χώρας δημιουργεί συνεχώς στην κοινή γνώμη της χώρας της την αίσθηση ότι οι γείτονές (δηλαδή οι Έλληνες) την “προκαλούν” και την έχουν “κατάφωρα αδικήσει”, αυτό θεωρείται όχι “προοίμιο” κλιμάκωσης, αλλά ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ καθεαυτή!

Γιατί από ένα σημείο και πέρα αυτο-τροφοδοτείται και δεν μπορεί να σταματήσει πια.

Αυτό το σημείο το έχει ξεπεράσει προ πολλού η τουρκική ηγεσία.

Ταγιπιστάν: Όποιος πονάει γαϊδουρινά φωνάζει

.

Του Λεωνίδα Κουμάκη*

Οι «συνέταιροι» του τουρκικού κράτους-μαφία Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και Ντεβλέτ Μπαχτσελή, φωνάζουν καθημερινά γιατί πονάνε. Πονάνε πάρα πολύ. Η κλεψύδρα για τις επερχόμενες «εκλογές» στην Τουρκία έχει γυρίσει ανάποδα και ο χρόνος μετράει πλέον αντίστροφα. Οι συνέταιροι όμως της τουρκικής εξουσίας δέχονται απανωτά πλήγματα από πολλές και διαφορετικές πλευρές, πνίγονται μέσα στα εκρηκτικά αδιέξοδα που οι ίδιοι δημιούργησαν και ψάχνουν «διεξόδους» που οδηγούν σε επικίνδυνες περιπέτειες. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά:

Το ευρύτερο τοπίο τόσο στο εσωτερικό όσο και στα εξωτερικά μέτωπα της Τουρκίας, συσσωρεύει σε σταθερή βάση μαύρα σύννεφα προμηνύοντας άγρια καταιγίδα. Τα σύννεφα πολλαπλασιάζονται στον ορίζοντα, οι ποικιλόμορφες πιέσεις αυξάνονται κατακόρυφα, ο εκνευρισμός του παλατιού και σύσσωμης της «αυλής» ξεπερνάει πλέον τα όρια τους.

Οι συνέταιροι της τουρκικής εξουσίας είχαν επικεντρωθεί, σύμφωνα με σημαντικούς Τούρκους αναλυτές που ζουν αυτοεξόριστοι, σε δύο βασικά σενάρια προκειμένου να συσπειρώσουν την εκλογική τους πελατεία και να ανατρέψουν το διαγραφόμενο αποτέλεσμα των τουρκικών εκλογών, ακόμα και με συνθήκες ακραίας νοθείας.

Έχει η Ευρώπη ανάγκη τη σημερινή πολεμοχαρή Τουρκία;

.

Έχει η Ευρώπη ανάγκη τη σημερινή πολεμοχαρή Τουρκία;
ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΟΧΙ!

Tου Πέτρου Γρουμπού
Ομότιμου Καθηγητή του Πανεπιστημίου Πατρών, μέλους του ΙΗΑ.

Ο κ. Τσαβούσογλου Υπουργός ΥΠΕΞ της Τουρκίας αναφέρθηκε πρόσφατα στις σχέσεις της Τουρκίας με την Ευρώπη και είπε τα εξής : «Η Τουρκία για την Ευρωπαϊκή Ένωση και γενικά για την Ευρώπη, είναι ένας φυσικός και ισχυρός εταίρος για την προστασία και την ανάπτυξη της ειρήνης, της σταθερότητας και της ευημερίας». Για να καταλήξει «Η Τουρκία είναι Ευρώπη και η Ευρώπη έχει ανάγκη από την Τουρκία»!

Τίποτα πιο αναληθές από αυτά.

Κατ’ αρχάς η Τουρκία δεν ήταν και δεν είναι Ευρώπη. Πολύ δε λιγότερο η Ευρώπη δεν έχει καμμιά ανάγκη την Τουρκία. Να τονισθεί ότι οι Οθωμανοί-Τούρκοι ποτέ δεν σεβάστηκαν την Ευρώπη (το ίδιο κάνουν και σήμερα). Ήταν και παραμένουν πολεμοχαρείς. Το αποδεικνύει η Ιστορία.

Μετά την πτώση του Βυζαντίου το 1453 ο δρόμος προς την Ευρώπη έμεινε ανοιχτός για την εξάπλωση των Οθωμανών που προχώρησαν καταλαμβάνοντας σταδιακά την Πελοπόννησο, την Στερεά Ελλάδα, την Αλβανία, μέρος της Πολωνικής Ουκρανίας και την Ουγγαρία, προχωρώντας μέσα από τα Βαλκάνια, μέχρι που έφτασαν στην Βιέννη.

Ο Ερντογάν υπηρετεί το κράτος ή το κράτος τον Ερντογάν;

.

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Επάνω στις στάχτες των Ορθοδόξων – και των Αρμενικών- ναών και επάνω σε αμέτρητες κατεστραμμένες ζωές και οικίες Χριστιανών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ιδρύθηκε η σύγχρονη Τουρκική Δημοκρατία. Με ηγετική φυσιογνωμία τον Μουσταφά Κεμάλ και συμβολική ημερομηνία ιδρύσεως την 29η Οκτωβρίου 1923. Από τότε το κράτος αυτό παρουσιάζει μία ενδιαφέρουσα σταθερότητα στόχων και μεθόδων. Η φιλοσοφία του κράτους δεν αλλάζει εύκολα. Οι θεσμοί και τα πρόσωπα υπάρχουν για να υπηρετούν το κράτος.

Διερωτώνται ορισμένοι γιατί ο Ερντογάν ήταν  μετριοπαθής απέναντι στην Ελλάδα όταν ήταν απλώς Πρωθυπουργός και έγινε επιθετικός από τη στιγμή που εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Η απάντηση είναι ότι ως Πρωθυπουργός εξέφραζε το κόμμα του. Ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκφράζει το κράτος και τις σταθερές γραμμές που έχουν χαραχθεί επί δεκαετίες. Μία από αυτές τις σταθερές γραμμές είναι η προβολή διεκδικήσεων εις βάρος του Ελληνισμού: Στο Αιγαίο, στη Θράκη, στην Κύπρο.

Έχουν αλλάξει πολλές κυβερνήσεις στη γειτονική χώρα με διαφορετικές ιδεολογίες. Διαφωνούσαν μεταξύ τους σε πολλά. Συμφωνούσαν όμως στις διεκδικήσεις έναντι του Ελληνισμού. Η εκσυγχρονίστρια Τσιλέρ προκάλεσε το επεισόδιο των Ιμίων. Ο «αριστερός» Ετσεβίτ εισέβαλε το 1974 στην Κύπρο και το 1999 συγκυβέρνησε με τον ακραίο εθνικιστή Μπαχτσελί, τον ηγέτη των Γκρίζων Λύκων. Το casus belli επιβιώνει πολλών κυβερνήσεων. Δεν ήταν πρόσκαιρη απειλή. Αποτελεί κρατική πολιτική. Εμείς ορθώς επιμένουμε να αρθεί. Αλλά ας γνωρίζουμε τους εσωτερικούς μηχανισμούς των γειτόνων.

«Γενοκτονία των Ποντίων» και »«Σφαγή της Τριπολιτσάς: Αλήθειες και ψέματα

“Η Σφαγή της Χίου: πίνακας ζωγραφικής του Γάλλου ζωγράφου Ευγένιου Ντελακρουά”

.

Πέτρος Γρουμπός, Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών

Μόλις πριν λίγες μέρες, και αφού η πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της χώρας με μηνύματα και με ειδική συνεδρίαση της Εθνικής Αντιπροσωπείας τίμησε την Ημέρα Μνήμης (19 Μάιου)  της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου ακούσαμε  ένα Τουρκικό παραλήρημα: “Μιλάει για τους Πόντιους η Ελλάδα που έσφαξε Τούρκους στην Τριπολιτσά το 1821”.

Είχε το θράσος το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών να κάνει αυτήν την  ανιστόρητη και παραληρηματική ανακοίνωση. Επιμένει να μην αναγνωρίζει τη Γενοκτονία των Ποντίων (και όχι Μόνο) και υποστηρίζει ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να μιλά γιατί διέπραξε “φρικαλεότητες” κατά των Τούρκων στην “σφαγή της Τρίπολης το 1821”. Το Τουρκικό ΥΠΕΞ μιλά για «σφαγές δεκάδων χιλιάδων Τούρκων στην Τριπολιτσά στις 23 Σεπτεμβρίου 1821», με σκοπό να μην επιζήσει ούτε ένας Τούρκος στην Πελοπόννησο και το ρεπορτάζ του κρατικού τηλεοπτικού δικτύου TRT  χαρακτήρισε «γενοκτονία» τα γεγονότα της Τριπολιτσάς.

Να δούμε όμως τι ακριβώς έγινε στη Τριπολιτσά το 1821;  Τι γράφουν Έλληνες αγωνιστές στα απομνημονεύματά τους, τι γράφουν οι ιστορικοί, οι Ευρωπαίοι φιλέλληνες, καθώς και για πρώτη φορά γνώμες Τούρκων ιστορικών που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας.

Έτσι για τις σφαγές της Τριπολιτσάς έχουμε:

Σπυρίδων Τρικούπης(1788-1873), «Ένας λαός που αποτινάζει πολύχρονο και βαρύ ζυγό ενεργεί με μεγάλη σκληρότητα κατά των πρώην δυναστών του. Οι οπλοφόροι Έλληνες υπήρξαν ασυγκράτητοι εκείνες τις μέρες και έδειχναν σαν να ήθελαν να εκδικηθούν σε μια μέρα για τα βάσανα τεσσάρων αιώνων.  Οι κάθε ηλικίας Οθωμανοί, Οθωμανίδες και Εβραίοι ξεπερνούσαν μόλις τις 10.000».

Το γεωτρύπανο «Αμπντούλ Χαμίτ» και οι συμβολισμοί του Ερντογάν.

.

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Στις 13 Ιουνίου ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εγκαινίασε το νέο γεωτρύπανο της χώρας του, το οποίο ονόμασε «Αμπντούλ Χαμίτ». Ο ίδιος δήλωσε ότι η Τουρκία θα συνεχίσει τις έρευνες  στη Μαύρη Θάλασσα, αλλά και στην Ανατολική Μεσόγειο για να υποστηρίξει τα δικαιώματά της, όπως και αυτά των Τουρκοκυπρίων. Το νέο γεωτρύπανο βρίσκεται στο λιμάνι της Μερσίνας απέναντι από την Κύπρο. Θυμίζω ότι από τη Μερσίνα ξεκίνησε η εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974.

Το όνομα του γεωτρύπανου προκαλεί ερωτηματικά. Ο Ερντογάν μάς έχει συνηθίσει σε συμβολισμούς. Ένα άλλο γεωτρύπανο ονομάζεται Φατίχ, δηλαδή ο Πορθητής, για να θυμίζει τον Μωάμεθ Β΄ και την Άλωση του 1453. Η ώρα υπογραφής του διατάγματος για τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί ήταν:14.53 για να θυμίζει και πάλι την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Η ημέρα της πρώτης Μεγάλης Προσευχής του Ερντογάν και άλλων   Μουσουλμάνων στην Αγία Σοφία ήταν 24 Ιουλίου 2020, ημερομηνία που συμβολίζει τη Συνθήκη της Λωζάννης. Τα μηνύματα, λοιπόν, του Ερντογάν είναι: Θαυμάζω τον Μωάμεθ τον Πορθητή, θέλω να καταργήσω τη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923.

Γιατί τώρα δείχνει  θαυμασμό για τον Αμπντούλ Χαμίτ τον Β’; Πρόκειται για τον Σουλτάνο, ο οποίος συνδέθηκε με την πρώτη φάση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, στα τέλη του 19^ου αιώνος. Τι μήνυμα άραγε θέλει να μας δώσει ο Τούρκος Πρόεδρος με αυτόν τον συμβολισμό;

Ο Jean Francois Colosimo είναι Γάλλος θεολόγος, ιστορικός και δημοσιογράφος. Στο πρόσφατο βιβλίο του «Το ξίφος και το σαρίκι» (στα ελληνικά από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις) περιγράφει την αιματοβαμμένη διακυβέρνηση του Οθωμανού Σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β΄.

Τι θα γίνει εάν η Τουρκία…;

* Ο εκλεγμένος Αρχηγός Κόμματος την περίοδο 2004-2005 φυσικά και ΔΕΝ ήταν αρχηγός των νεοναζιστών που σήμερα βρίσκονται στην φυλακή.

Η αυξανόμενη επιθετική ρητορική της Τουρκίας κατά της Ελλάδας με τον αναθεωρητισμό και την προσπάθεια αρπαγής της Ελληνικής κυριαρχίας επί ξηράς (νήσων), θάλασσας (ΑΟΖ, υφαλοκρηπίδα κλπ) και αέρα, έχει αναγκάσει τους Έλληνες αξιωματούχους να εκπονήσουν σχέδια αντίδρασης σε διάφορα σενάρια. Τι θα γίνει όμως εάν η Τουρκία προχωρήσει στις τρεις ενέργειες που περιέγραψε ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί;

Ο Σάββας Καλεντερίδης ήταν αυτό που πρώτος διέκρινε και δημοσιοποίησε στην Ελλάδα το Τουρκικό σχέδιο που «μαρτύρησε» ο αρχηγός των Γκρίζων Λύκων. Σύμφωνα με όσα είπε ο Μπαχτσελί:

Δεν μας πτοούν οι Αγαρηνοί, αλλά…

.

«Να ξέρουν καλά ότι εμείς θα πράξουμε τα απαραίτητα απέναντι σε αυτούς που μας βλέπουν ως εχθρό». (Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν)

«Η Ελλάδα πρέπει να αφοπλίσει αυτά τα νησιά, διαφορετικά αρχίζει η συζήτηση για την κυριαρχία». (Μεβλούτ Τσαβούσογλου)

«Είτε οικειοθελώς είτε διά της βίας, θα απονεμηθεί δικαιοσύνη». (Ντ. Μπαχτσελί)

Όσο κι αν σήμερα ηχεί αδιανόητο, πριν μισό μόλις αιώνα δεν υπήρχαν ελληνοτουρκικές “διαφορές”. Υπήρχε το πρόβλημα της τουρκανταρσίας στην Κύπρο, αλλά ώς εκεί. Δεν αμφισβητείτο ο ελλαδικός εναέριος χώρος, ούτε η υφαλοκρηπίδα των νησιών μας, ούτε η κυριαρχία μας επί νήσων και βραχονησίδων, τίποτε. Κάπου εκεί, το 1973, έγινε η πρώτη τουρκική διεκδίκηση επί του Αιγαίου (με υπόδειξη του… Χένρι Κίσσιγκερ) και ξεκίνησε ένας σχεδόν γραμμικός κατήφορος που οδήγησε τη χώρα μας, μέσω των αλλεπάλληλων υποχωρήσεων, στο ναδίρ που βιώνουμε σήμερα: Να απειλούν οι καλοί μας σύμμαχοι ανοιχτά και επίσημα με κατάληψη των νησιών μας!

Στη συγκυρία αυτή είναι δύσκολο να αντιληφθείς το πώς ακόμα συνεχίζει η Αθήνα την αναξιοπρεπή και αναποτελεσματική τακτική της που μας έφερε στο χείλος του γκρεμού. Υπάρχει βεβαίως η ερμηνεία για μια θλιβερή ελίτ που ενδιαφέρεται αποκλειστικά για τα στενά της συμφέροντα, αδιαφορώντας και για την ίδια την ύπαρξη του ελληνικού έθνους/κράτους, αλλά δυσκολεύεται κανείς να την αποδεχθεί. Παρά τις αμέτρητες διαψεύσεις από διαδοχικές κυβερνήσεις, παρά τις καθημερινές προδοσίες ελπίδων, παρά την πάνδημη αίσθηση μιας καθολικής ξεθεμελίωσης, επιβιώνει μια ακαθόριστη προσδοκία πως “δεν μπορεί, κάτι κάποιος θα έχει στο μυαλό του” για όσα απίστευτα – λόγια και πράξεις – εκτοξεύει εναντίον μας η εξ’ ανατολών γείτων.

“Συνεκμετάλλευση”, “Συνδιαχείριση” κι άλλα… παραμύθια!

.

Γράφει ο Θανάσης Κ.

Κάποιοι στην Ελλάδα διακινούν, τον τελευταίο καιρό, την “ιδέα”, ότι ήλθε η ώρα να λύσουμε τα ελληνοτουρκικά προβλήματα συνολικά.
“Μοιράζοντας” τα κυριαρχικά μας δικαιώματα με την Τουρκία! Ώστε να βγούμε όλοι “ωφελημένοι” – κατά την λογική του περιβόητου τουρκικού “καζάν-καζάν” – ή win-win επί το…νεο-ελληνικότερο.

Καλύτερα να συνεργαστούμε στην εκμετάλλευση του πλούτου που βρίσκεται μέσα στα κυριαρχικά μας δικαιώματα (στη θάλασσα), παρά να τσακωνόμαστε εσαεί με την Τουρκία, για το σε ποιόν ανήκουν – με αποτέλεσμα να μην τα εκμεταλλεύεται κανείς και να φτάνουμε συχνά στο κατώφλι της σύγκρουσης με τους γείτονες…

Στο κάτω-κάτω η Τουρκία έχει αναβαθμιστεί πολύ γεωπολιτικά μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, λέει…
Καλύτερα, λοιπόν, να πάρουμε λιγότερα από όσα “δικαιούμαστε”, παρά να τσακωνόμαστε συνεχώς και τελικά, να ρισκάρουμε πολλά και να μην κερδίζουμε τίποτε…
Αυτή η απλοϊκή λογική μοιάζει “ακαταμάχητη”!
Αλλά είναι λάθος. Χοντρό λάθος. Και αντιφατική. Και αδιέξοδη…

* Πρώτον είναι λάθος από πλευράς Διεθνούς Δικαίου. Το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) προβλέπει με σαφήνεια ποια είναι τα κυριαρχικά δικαιώματα κάθε χώρας. Μπορεί στη διαπραγμάτευση για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών να υπάρξουν μικρο-τροποιήσεις, λόγω γεωγραφικών “ιδιαιτεροτήτων”, διαφορών σε “γραμμές βάσης” κλπ. Μπορεί ακόμα να υπάρξει και “συνεκμετάλλευση” κοιτασμάτων που βρίσκονται κάτω από το βυθό και εκτείνονται εκατέρωθεν της οριοθέτησης μεταξύ δύο παράκτιων χωρών.