Η κραυγή της Ελλάδος

Ζωή χωρίς ελευθερία είναι χειρότερη κι από τον θάνατο

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Σήμερα που η χώρα μας βυθίζεται καθημερινά στον βάλτο της χρεωκοπίας –οικονομικής, πολιτικής, πνευματικής- και αντιμετωπίζει το φάσμα μιας νέας υποδούλωσης σε υπερεθνικά μορφώματα, επιχειρείται δόλια από τις νεοταξικές δυνάμεις η κατεδάφιση του 1821.

Αυτό γίνεται με το πρόσχημα της ιστορικής έρευνας αλλά ο βαθύτερος λόγος είναι να λοβοτομηθεί η ιστορική μνήμη του λαού και να ενσταλαχθεί στις νέες γενιές το δηλητήριο του ενδοτισμού και της υποταγής.

Ένας βασικός στόχος της νεοταξικής αναθεωρητικής παρέμβασης στην ιστορία μέσα από τα νέα εκπαιδευτικά συγγράμματα και την ηλεκτρονική «επιμόρφωση» του λαού –τύπου ντοκυμαντέρ ΣΚΑΪ- αλλά και την γενικότερη προπαγάνδα, είναι η απενεχοποίηση των Οθωμανών και της τουρκοκρατίας και η διαστρέβλωση του εθνικο-απελευθερωτικού μηνύματος του 1821.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, στον Λόγο στην Πνύκα, είχε ξεκαθαρίσει ότι: «Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση».

ΤΟ ΣΧΟΙΝΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικός –Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς

ΤΟ ΣΧΟΙΝΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

Το Χριστομίμητο Μαρτύριο του Οικουμενικού Πατριάρχου Αγίου Γρηγορίου του Ε΄ (+1821) και αναίρεση των ψευδολογούντων αρνητών της υπερτάτου θυσίας του ως Γενάρχου και Εθνάρχου του Ρωμαίϊκου Γένους κατά την επανάσταση της Εθνικής Παλιγγενεσίας.

Διαχρονικό ιερό Σύμβολο υψίστης αυτοθυσίας κατά τον αγώνα της εθνικής παλιγγενεσίας του 1821 παραμένει το πρόσωπο του εθνοϊερομάρτυρος Οικουμενικού Πατριάρχου Αγίου Γρηγορίου του Ε΄ (+ 1821). Ταυτόχρονα για πολλούς, ιστορικούς και μη, αποτελεί και σήμερα ακόμη «σημείον αντιλεγόμενον» λόγω του υπ’ αυτού υπογραφέντος αφορισμού του Υψηλάντου για την επανάσταση στη Βλαχία καθώς και όσων θα συμμετείχαν σε ανάλογες ενέργειες.

Είναι γεγονός ότι για το πρόσωπο του απαγχονισθέντος Πατριάρχου πολύ μελάνι εχύθη και από πολλούς, ειδήμονες και ασχέτους με την μελέτη των αδιαψεύστων πηγών και των πραγματικών ιστορικών δεδομένων της συγκεκριμένης περιόδου κατά την οποία έλαβαν χώρα τα γενόμενα. Η εύκολη και άκριτη καταδίκη στο πρόσωπο του μεγαλομάρτυρος Αγίου Πατριάρχου είτε προέρχεται από πρόσωπα τα οποία εκ πεποιθήσεως διάκεινται εχθρικώς προς την Εκκλησία και τους κληρικούς της, είτε εμφορούμενα από ποικίλα συμπλέγματα τα οποία εκπηγάζουν από διάφορα φιλοσοφικά και πολιτικά ιδεολογήματα ή ιδεοληψίες, με αποτέλεσμα να συνεχίζουν μέχρι και στις μέρες μας ορισμένοι αδαείς ή «κατευθυνόμενοι κονδυλοφόροι» να ρίπτουν τον «λίθον του αναθέματος» στο πρόσωπο του υπέρ του Γένους θυσιασθέντος στο φρικτό ικρίωμα της αγχόνης Πατριάρχου Γρηγορίου Ε΄.

Το γεγονός μάλιστα ότι η απροσωπόληπτη και αδέκαστη ιστορία μέσα από τις συμπληγάδες της σοβαρής και αντικειμενικής έρευνας και μελέτης των πηγών και των δεδομένων της εποχής εκείνης, όπως έχουν δημόσια εκτεθεί στην κρίση κάθε νουνεχούς ανθρώπου, αποτελούν ηχηρό ράπισμα και αποστομωτική αναίρεση των γραφομένων όλων εκείνων που από προκατάληψη και εξυπηρέτηση ακραίων σκοπιμοτήτων συνεχίζουν να ομιλούν για «προδότη Πατριάρχη».

«Τί σημαίνει γιά μᾶς σήμερα τό 21;»

Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου
Προσκύνημα στά Ψαρρά.

Τά Ψαρρά δέν εἶναι νησί τοῦ Αἰγαίου, εἶναι βωμός τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἕνας βωμός στήν ὁλόμαυρη ράχη τοῦ ὁποίου ἔχει τό καταφύγιό της ἡ Ἐλευθερία, μνημονεύοντας τά λαμπρά παλικάρια καί στολίζοντας τά μαλλιά τους μέ στέφανα δόξης.

Μέγας ἱεράρχης ἐδῶ εἶναι ὁ Κωνσταντῖνος Κανάρης, ὁ Ψαρριανός πού συμπύκνωσε σέ μία μόνο γραμμή ὅλη τήν πεμπτουσία τῆς ψυχῆς τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος μέσα στούς αἰῶνες, ὅταν ἀπάντησε στούς εὔλογους φόβους καί στά ὄνειρα γιά τό μέλλον τοῦ μονολογώντας ἥσυχα «βρέ Κωνσταντή, ἔτσι κι ἀλλιῶς θά πεθάνεις!», καί κάνοντας τό σταυρό του ὅρμησε νά κατακάψει τήν τουρκική παρουσία στό Αἰγαῖο.

Ἐπιτρέψτε μου κι ἐμένα νά εὐχαριστήσω τόν Θεό πού μου ἔκανε τή χάρη νά ἔλθω στά ἁγιασμένα τοῦτα χώματα, νά τιμήσω τόν Κανάρη, τούς ἄλλους πυρπολητές τῶν Ψαρρῶν, κι ὅλους τους προπάτορές σας, πού μέ τή θυσία τους, μέ τόν ἀφανισμό τους, ἔδωσαν στήν Ἑλλάδα τό στεφάνι τῆς Λευτεριᾶς. Καί παρακαλῶ πολύ νά μείνουμε ὅλοι ὄρθιοι ἐπί ἕνα λεπτό, καταθέτοντας στή μνήμη τους ὡς μαρτυρία ἀφάτου τιμῆς τή σιωπή μας.

Ἄπειρος εἶναι ὁ ἀριθμός τῶν Ἑλλήνων πού ἔχουν μιλήσει μέ τό ἴδιο θέμα. Καθηγητές ὅλων τῶν βαθμίδων, λόγιοι, πολιτικοί, ἄρχοντες τῆς τοπικῆς αὐτοδιοίκησης, ἔχουν μιλήσει γιά τό ΄21. Καί συνήθως, μᾶς λέγουν πόσο μέγας ὑπῆρξεν ὁ ἀγών, πόσο σπουδαῖος ὁ λαός μας, πόσο ὅλα ἔγιναν ἄψογα.

Η Ελλάς ως μέτοχος της Ευρωπαϊκής Ιδέας #2

του Στέργιου Ζυγούρα

Το καραβάκι της Ιστορίας

ΕΛΛΑΣ – ΓΑΛΛΙΑ, ΣΥΜΜΑΧΙΑ;

Οι Ευρωπαίοι που πρωτοστάτησαν στην ευρωπαϊκή ενοποίηση δεν κρύβουν την σημερινή αυτοκρατορική τους ευφορία, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για εκδηλώσεις σε παγκόσμιους οργανισμούς παιδείας, επιστήμης και πολιτισμού. Οι Γάλλοι ευρωπαϊστές δεν κρύβουν πλέον τη σχέση του αυτοκράτορα Ναπολέοντα με την Εθνική Γαλλική Επανάσταση. Και οι Έλληνες πρέσβεις της Unesco τονίζουν με κάθε τρόπο το “Ελλάς-Γαλλία, Συμμαχία”. Είναι το σύνθημα που εξήγησε για πρώτη φορά τόσο καθαρά Έλληνας πρωθυπουργός στην εθνική επέτειο (25-3-2015). Είναι το σύνθημα που προσπαθεί να ορίσει τον Έλληνα σε σχέση με το κράτος που προέκυψε από την Επανάσταση του 1821. Ταυτόχρονα όμως είναι και το σύνθημα που προσπαθεί να σβήσει με κάθε τρόπο από την Ιστορία το “Ελλάς-Φραγκία, Πόλεμος για περισσότερο από μια χιλιετία”. Όλα αυτά μας διευκολύνουν να προσεγγίσουμε την “Ευρωπαϊκή Ιδέα”, τον ελληνικό πολιτισμό και τα “ανθρώπινα δικαιώματα” για τα οποία έγινε λόγος στο προηγούμενο. Τι μπορεί να συμβαίνει όταν ένα μέλος ενός παγκόσμιου οργανισμού λαμβάνει την αυτοκρατορική τιμή ενός εθνικού τάγματος για την προσφορά του στα πανανθρώπινα ιδανικά; Πώς σχετίζονται η Unesco, η Ε.Ε., η Ελλάδα και η Γαλλική Επανάσταση;

Παρίσι, 2 Δεκεμβρίου 2015. Σε τελετή που πραγματοποιήθηκε στην έδρα της UNESCO, ο πρώην Πρόεδρος της Γαλλίας Valery Giscard d’ Estaing, απένειμε στην Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNESCO, Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη το παράσημο του “Αξιωματικού του Εθνικού Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής” της Γαλλικής Δημοκρατίας. Το σχετικό προεδρικό διάταγμα υπέγραψε ο Πρόεδρος της Γαλλίας Francois Hollande. Είναι η δεύτερη φορά που τιμάται από τη Γαλλία η Μ. Βαρδινογιάννη για το έργο της. Το 2006 της είχε απονεμηθεί ο βαθμός του “Ιππότη του Εθνικού Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής” με Διάταγμα του τότε προέδρου της Γαλλίας Jacques Chirac. Ο Giscard d’Estaing δεν υπήρξε μόνον προσωπικός φίλος του παλαιού Κ. Καραμανλή και πρωτεργάτης της εισόδου της Ελλάδας στην Ε.Ε. (τότε Ε.Ο.Κ.). Υπήρξε και ο πρόεδρος της Επιτροπής για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα που ολοκλήρωσε τις εργασίες της το 2004 και οδήγησε στην θέσπιση του του πρώτου “Ευρωσυντάγματος”. Είναι γνωστό ως Συνθήκη της Λισαβόνας (2007) και ισχύει από το 2009. Στην τελετή παρασημοφόρησης της Μ. Βαρδινογιάννη οι πρωταγωνιστές τόνισαν: