Ή τώρα ή ποτέ ..

slate.com

Λένε πως η επιτυχία στη ζωή κρίνεται από το πόσο ικανός είναι κάποιος να αναγνωρίσει και να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που περνάνε από δίπλα του. Και όσο πιο καλές είναι αυτές οι ευκαιρίες, άλλο τόσο σπάνιες και δυσδιάκριτες είναι. Θέλει λοιπόν ταλέντο και ωριμότητα για να μπορεί κανείς να τις αναγνωρίσει.

Και σήμερα πιστεύω ότι ο Ελληνικός λαός βρίσκεται μπροστά σε μία τέτοια μεγάλη ευκαιρία. Το ιδιαίτερο και κρίσιμο χαρακτηριστικό μάλιστα αυτής της ευκαιρίας είναι ότι αν δεν την εκμεταλλευτεί, κινδυνεύει να βυθιστεί σε μόνιμη ανυπαρξία και υποτέλεια.

Η μνημονιακή κόλαση που έζησε η Ελλάδα τα τελευταία 5 έτη δεν ήταν τίποτε άλλο παρά το σύμπτωμα ενός αρρωστημένου, εξαγοράσιμου και βαθειά διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος. Αυτό το σύστημα μας είχε προειδοποιήσει από το 2005 δια στόματος Ψαρούδας Μπενάκη. Και αν και ποτέ δεν μίλησε κανείς τους για αυτό, το ζήσαμε στο πετσί μας και μάλιστα με τη ‘θέλησή μας’ αφού τους ψηφίζαμε βάσει ψευδών προεκλογικών υποσχέσεων. Οι Έλληνες κλήθηκαν να πληρώσουν με βαρύ τίμημα την υποτέλεια και τον δοσιλογισμό των πολιτικών. Πλήρης ηθικός εξευτελισμός και εξαθλίωση. Συρρίκνωση πνευματική και υλική. ΕΝ ΨΥΧΡΩ ΒΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΤΟΥ.

Και κανείς τους δεν μιλάει ποτέ για αυτό ..

Σα να παίζουν ένα διεστραμμένο παιχνίδι εναντίον μας. ΝΟΙΩΘΩ ΒΑΘΥΤΑΤΑ ΠΡΟΣΒΕΒΛΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΕΞΑΓΡΙΩΜΕΝΗ.

ΙΘΑΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ. Η ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΆΤΕΥΤΗ ΚΑΙ ΑΚΛΟΝΗΤΗ ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑ ΤΟ ΜΕΣΟ.

Ο Οδυσσέας και οι Σειρήνες.
Herbert James Draper, 1909

Παναγιώτης Ήφαιστος

Εκδόσεις Ποιότητα

«Το καράβι θα είναι στέρεο και το πλησίασμα της Ιθάκης σίγουρο, για εκείνες τις κοινωνίες που θα κτίσουν την πολιτική τους ύπαρξη πάνω στις οικείες εθνικές κοσμοθεωρίες, θα συγκροτήσουν Πολιτεία στέρεη και δυνατή να επιβάλει κόστος σε κάθε έξωθεν απειλή, θα αντιστέκονται στους ηγεμονισμούς και θα θεωρούν την Δημοκρατία, την Ελευθερία και την Εθνική Ανεξαρτησία θέσφατα και έσχατες λογικές.»

###

Την πορεία του πολιτικού πολιτισμού μπορεί κανείς –εάν δεν φορεί ιδεολογικές παρωπίδες, εάν δεν είναι βλάκας, εάν έχει στοιχειώδεις ιστορικές γνώσεις και εάν δεν είναι χρήσιμος ηλίθιος ή προπαγανδιστής των ηγεμόνων– να την περιγράψει αντικειμενικά σε μερικές μόνο γραμμές.

Την εποχή της βαρβαρότητας ακολούθησε η εποχή του Πολιτικού πολιτισμού. Οι άνθρωποι συγκροτήθηκαν σε ομάδες (φατρίες, φυλές, πόλεις, αυτοκρατορίες, έθνη, κοσμοσυστήματα και μετά τον 18ο αιώνα σε κράτη όπως τα γνωρίζουμε σήμερα.

Κορύφωση της Δημοκρατίας ως Ελευθερίας στην κλασική εποχή και διασπορά του πολιτισμού αυτού πανταχόθεν από τον Μέγα Αλέξανδρο και τους επιγόνους του. Ανοδική ήταν η φορά κίνησης μέσα στην απέραντη και ανθρωποκεντρική Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είχαμε μέχρι το 1204. Άντεξε εν τούτοις η Οικουμένη το Ρωμαιοκαθολικό θεοκρατικό πλήγμα κατά του ανθρωποκεντρικού πολιτικού πολιτισμού. Η Βασιλεύουσα Πόλη και κυρίως η πανίσχυρη ανθρωπολογία της άντεξε δυόμιση ακόμη αιώνες, μέχρι και την κατάληψη από τους μωαμεθανούς. Βασικά, η εξόντωση των ιστορικών εθνών και η εθνοκάθαρση κατά όσων επέζησαν συντελέστηκε το 1922.

102 χρονών ο Μπάρμπα Φώντας από τη Βάλτα

Γεννημένος στις 15 Αυγούστου του 1911, ο Ξενοφών Λίτσας στα 102 του χρόνια ζει σήμερα στη Βάλτα Τριφυλίας. Εχοντας στις πλάτες του περισσότερο από έναν αιώνα και έχοντας ζήσει πολλές σημαντικές στιγμές της σύγχρονης ιστορίας αυτής της χώρας, είναι ίσως ο γηραιότερος άνθρωπος στη Μεσσηνία.

Τον συναντήσαμε μια ηλιόλουστη μέρα του χειμώνα στο χωριό του, όπου έχοντας ντυθεί καλά απολάμβανε τη ζεστασιά του ήλιου καθισμένος στο μπαλκόνι του σπιτιού του. Με μνήμη που θα τη ζήλευαν πολλοί νεότεροί του, μας μίλησε για διάφορες στιγμές της ζωής του. Μας διηγήθηκε ότι γεννήθηκε στη Βερεστιά, που είναι πάνω από τη Μεταξάδα. Παντρεύτηκε το 1940 και έκανε 5 παιδιά.

Στο χωριό του μας είπε ότι είχαν πρόβατα κι έσπερναν τα χωράφια για να μπορέσουν να ζήσουν. Οταν παντρεύτηκε αποφάσισαν με τη γυναίκα του να φύγουν από το χωριό και πήγαν στη Χώρα, όπου καλλιεργούσαν χωράφια μισακά, μέχρι να εγκατασταθούν στην Παλιοβάλτα όπου είχαν σταφίδες και σπίτι. Μας είπε και για τη συμμετοχή του στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του μετώπου, στο Τεπελένι, από τον Αύγουστο του 1940 μέχρι το Μάιο.

ΕΥΓΕ ΤΟΥΣ!!!

  Άρθρο του Ευρύμαχου Σερέτη

.

Οι ΥΔΡΑΙΟΙ έπραξαν και έδρασαν ακριβώς όπως αρμόζει σε ΕΛΛΗΝΕΣ και ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ανθρώπους. Υπερασπίστηκαν έναν συμπολίτη τους απέναντι στην αυθαιρεσία και την αδικία ενός ιδιωτικοποιημένου κράτους και ενός συμμοριακού καθεστώτος με οικογενειοκρατική δομή.

Την στιγμή που εκατομμύρια λαθραίοι πωλούν από καρφίτσα μέχρι «ελικόπτερα», το εν Ελλάδι, το επί Ελληνικού Εδάφους νεοβυζαντινορωμαίϊκον υποκρατίδιον εξήντλησε την επίπλαστη νομιμοφροσύνη του απέναντι στον Υδραίο εστιάτορα που έτυχε να ξεχάσει ή ετόλμησε να μην εκδώσει μία απόδειξη ταμειακής μηχανής. Συνέβη λοιπόν και αυτό. Να συλληφθεί ένας εστιάτωρ και να σπεύσει στο νησί της Ύδρας διμοιρία των ΜΑΤ λόγω των έντονων διαμαρτυριών και εκδηλώσεων συμπαραστάσεως και αλληλεγγύης από τους κατοίκους του νησιού. Δεν θα σταθούμε στο όποιο ποιόν του εστιατόρος, ούτε στον όποιον χαρακτήρα του, ούτε σε λοιπές λεπτομέρειες, αλλά στην ουσία.

Ποιος νομοθετεί; Με ποια κριτήρια; Με ποια εχέγγυα; Έχει αίσθηση του Δικαίου;

Τον ελέγχει κανείς;

Ελεος ! Η πόρτα μου γράφει, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Δεν γράφει,ΠΟΡΝΗ.

Αναδημοσίευση από το ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ

Άρθρο του  ΣΠΑΡΤΑΚΟΥ

Κι αν δεν απόλαυσες των μαγεμένων αυλητρίδων τα τραγούδια, κι άν προσπέρασες υπνοβατώντας, των δεντρολίβανων τα σαφέστατα σημάδια, κι άν δεν μπόρεσες να ερμηνεύσεις τους προφητικους χρησμούς του Πλαταμώνα, κι άν δεν σε ζέσταναν του Λιτοχώρου οι φωτιές, κι αν δεν μπόρεσες να δείς τις Νύμφες του Ευρώτα, που χόρευαν ολόγυμνες μπροστά σου, κι αν ελησμόνησες το ηδύ νανούρισμα των αηδονιών, κι αν καμώθηκες, πως ποτέ δεν άκουσες τους θρήνους των Κενταύρων, τις βροντές της Γκιώνας και το ερωτικό το κάλεσμα της Μονεμβάσιας, ΤΟΥΤΟ προσπάθησε καλέ μου, φίλε : Τους θρήνους της ΓΥΝΑΙΚΑΣ, να ακούσεις.

Σε ρώτησα, απεγνωσμένος,σε ξαναρώτησα, απελπισμένος, μα ξεκάθαρα έβλεπα στα μάτια σου,την χλεύη να κυνηγιέται παιχνιδιάρικα, με την ειρωνία και τον σαρκασμό.

Προσπάθησες  –αλήθεια-,να μου αποκρύψεις, το ιταμό παιχνίδισμά τους, θαρρώντας πως θα προσβληθώ και θα θυμώσω.

Μα εγώ,το είδα φίλε.

Η αγωνία μου και η συντριβή μου,είναι που δεν μπόρεσες ν’αφουγκραστείς, τον σπαραγμό και τις οιμωγές, της ΓΥΝΑΙΚΑΣ που πλάι σου χτυπιόταν, καθημαγμένη, που ούρλιαζε απελπισμένη, μ’άδεια τα μάτια της ψυχής της,